R.E.M. - Collapse Into Now (2011)
De zwanenzang van onze Athens, Georgia boys. En een prima album om mee te stoppen wat mij betreft. Michael wilde sowieso een lange break na dit album en Peter stelde voor om voor altijd te stoppen en de anderen stemden in. Hun laatste album voor Warner Bros. Aan hun verplichtingen voldaan en nu konden ze weglopen on their own terms zoals ze dat noemden en dat was hen veel waard. De band wilde voor hun laatste album een wat voller geluid dan Accelerate en ook wat meer diversiteit in de songs. Dat is ze wel gelukt moet ik nageven, het voelt als een wellrounded album, hun beste wel sinds Up. Er werd in meerdere steden in de VS opgenomen als wel in de Hansa Studio's in Berlijn. 5 singles kwamen er van het album die allen bijna niets deden, helaas. Er besloot niet getourd te worden naar aanleiding van het album en een half jaar na de release kondigden ze hun officiële afscheid aan. Dat was het dan. In de lyrics van een aantal songs kun je al hun afscheid opmaken evenals uit de hoes van het album waar de bandleden voor het eerst op staan en met een Michael die gedag zwaait. Maar goed, ik had dat allemaal niet door destijds bij het uitkomen van het album. Het album vond zich kort na de release een weg naar ons huis.
Het album start met het epische Discoverer, een heel fijne en psychedelische rocker. Een fijne en urgente song met een Michael die op dreef is. Power VU zou je wel een beetje kunnen zeggen in de verzen. En het refrein is niet minder dan geweldig, heerlijk. Een vol klinkende opener die delivers, top! Als dit het niveau wordt, thumbs up!
All the Best is op dit album de rechttoe rechtaan rocker, maar dan wel beter dan titeltrack Accelerate van het vorige album. Fijne track weer van deze inmiddels allemaal 50'ers. Een perfecte one-two punch in that respect. Hier ook de verwijzingen naar afscheid. 'Let's sing and rhyme, let's do it one more time'. Topsong weer, powerful stuff!
En dat gaat door met de beste song tot nu toe en ook gewoon de beste song van het album: Überlin. Heerlijk het trademark Peter Buck acoustische gitaarspel (of is het mandoline?) hier. Een mooie transcendental vibe hier (vaak genoemd dat woord op deze R.E.M. reis) en de song heeft totaal een Berlijn feel, niet zo gek ook met zo'n titel. Een song die me denk ik nooit zal vervelen, mooi Michael's staccatozang ook en de hemelse en toch ook breekbare refreinen, prachtig!
En het hoge niveau wordt met Oh My Heart gewoon vrolijk voortgezet. Zeg maar de Houston 2 van het album. Qua klanken ook veel overeenkomsten, maar wel een veel lichtere sfeer dan daar. Een paar jaar na Katrina, er zijn wat lichtpuntjes misschien aan de horizon. Ik vind die accordeon ook zo heerlijk hier, doet me Amsterdams of Zuid-Limburgs aan
Erg fijne en melancholische song weer van ze.
En ook It Happened Today is weer een fijne song. Een triest onderwerp over iemand die overlijdt, Vic Chesnutt's zelfmoord. Een goede vriend van Michael, maar ook zelf een beroemd muzikant. Een zelfverkozen dood dus, maar ook een welkome dood, vanwege het feit dat er een eind is gekomen aan het lijden. Vandaar het prachtige, uitzinnige en verlossende chorus. Hier doet ook Eddie Vedder aan mee, longtime bewonderaar van de band. Mooie song wel.
Everyday Is Yours to Win, van mij had de band 2000 van dit soort songs mogen maken. Van die kleine sfeerrijke muzikale mozaïekjes, inclusief hoe Michael hier zingt, als door een bepaalde microfoon/telefoon/megafoon heen. Ik ben daar echt een sucker voor. Heerlijk hier het wiegende ritme in toetsen en gitaar!
Dan hebben we even makkelijk gezegd tot nu toe 6x goud gehad, maar met Mine Smell Like Honey komt daar een einde aan. Ik kan niet zo heel veel met dit soort songs, van welke band dan ook. Het is best ok hoor, maar het doet me niet zoveel, er zit niet heel veel nuance of gevoel in. Zal 'm zelf ook niet gauw opzetten.
Walk It Back is dan veel beter en eigenlijk ook alleen maar gaan groeien in al die jaren. Een kleine en gevoelige song. Net ff anders, maar sluit goed aan bij Everyday Is Yours to Win. En het doet ergens in de verte ook een beetje denken aan We Walk van het debuut en dan niet per se alleen in de titel.
Met Alligator_Aviator_Autopilot_Antimatter hebben we de vreselijkste songtitel uit de R.E.M. geschiedenis te pakken. Wel een best fijne song, daar niet van. Een heerlijke en luide rocker. Stukken beter als song ook dan een Mine Smell Like Honey, met een heerlijke vocale bijdrage van de Canadese Peaches en Lenny Kaye van Patti Smith fame op gitaar.
That Someone Is You is op zich wel een aardige track, maar voegt overall niet heel veel toe aan het album. Ms door de korte tijd dat het duurt. Doet qua vibe en vrolijkheid wel een beetje denken aan songs van Kant A van Accelerate.
Me, Marlon Brando, Marlon Brando and I is weer een heel mooie en lieflijke ballad. Doet me qua sfeer ook een beetje aan Oh My Heart denken. In zowel de verzen als het refrein dat zelfs ook tinten van Überlin heeft. Misschien geen heel opvallende song op het album, maar ik vind het een schitterende song.
Zei ik dat Überlin de mooiste song van het album was? Ja he? Nou, in ieder geval doet Blue ook mee om die eer. Als je goed luistert, en dat heb ik net goed gedaan en het valt me nu ook pas voor het eerst op, kun je in de gitaar een beetje Country Feedback horen, Michael's fave R.E.M. song. Een briljante song vind ik. Prachtig in een stream of consciousness vorm voorgedragen lyrics door Michael en dat benadrukt en enhanced door de meesteres daarin: Patti Smith. Wat kan zij aan een song meegeven zeggen en dat op zo'n heerlijk trage en expressieve manier, poe! Gek genoeg doet dat me qua sfeer denken aan songs van Billy Idol van zijn album Cyperpunk, apart
Wonderschone en hypnotiserende closer dus van een wonderschone carrière van de band. En alsof dat niet genoeg is eindigen we gewoon weer met de klanken van Discoverer. Want er is altijd nog wel wat te ontdenken in R.E.M. songs. Zo zijn we dus full circle gekomen. Perfect Circle
Eindoordeel: ook al vindt dit album veel te weinig zijn weg in de cd speler alhier is opnieuw een aantal luisterbeurten mij erg goed bevallen en is er nog steeds groeipotentieel aanwezig. En hoewel ik erg weinig geef om Mine Smell Like Honey en in mindere mate That Someone Is You vind ik het geen slechte songs. Sowieso dus hun beste sinds Up. En dan bekijk ik het lijstje albums tot nu toe en waar plaats ik deze dan? Verrassend hoger dan ik dacht. Zoals ik eerder al zei gaat het mij om de luisterervaring van een album als geheel. Anders zou Pageant ms op basis van de eerste 4 songs veel hoger komen bv. Maar dit album geeft mij als geheel net wat meer voldoening dan dat album. Zelfde beoordeling dus, maar net de voorkeur en onder Murmur, dat wel.
4,25 *
1. Out of Time
2. Automatic for the People
3. New Adventures in Hi-Fi
4. Monster
5. Up
6. Green
7. Document
8. Fables of the Reconstruction
9. Murmur
10. Collapse Into Now
11. Lifes Rich Pageant
12. Reckoning
13. Chronic Town
14. Around the Sun
15. Accelerate
16. Reveal
.