Soft Machine - Third
Aan mij werd in het recensie topic gevraagd door Don Cappuccino om dit album te reviewen.
Goed dacht ik. Maar dit is toch nog een vrij moeilijk album om te reviewen. Misterfool deed dit al geweldig en nu ben ik aan de beurt.
Het was mijn eerste kennismaking met Soft Machine en het bevalt me gelijk al goed. Dit album heeft alles wat je maar nodig hebt. Het is experimenteel, psychedelisch, avant-gardisch, een flinke scheut jazz en op sommige moment is het zelfs toegankelijk
Dit album kun je niet zomaar reviewen. Na 3 luisterbeurten kun je het album nog niet onthouden. Dus ik luister de muziek tijdens de recensie. Dat houd ook in dat ik niet elk detail van elk liedje ga beschrijven. Anders zou ik morgen nog bezig zijn.
1. Facelift
Dit begint al goed met een toetsen-intro, hieraan hoor je al dat dit niet zomaar een progrock album gaat worden. Ik hoor uit het niets een gitaar scheuren. Dit is geschift! Er verschijnt een deuntje. Dit lijkt wel een arthouse versie van jaws. Een intro van zo'n 5 minuten voordat het nummer pas vorm krijgt. Zeer eigenzinnig. Knap hoe je een platenmaatschappij zover krijgt om dit uit te geven.
Als het nummer eindelijk na zo'n 5 minuten is begonnen klinkt het sterk. Goede drums, sterke bas. Dan komt er een ander ritme. Een heerlijk basritme wat wel wat weg heeft van de James Bond theme.
Een geschifte gitaar/sax solo komt er bij. Dit blaast je weg. Heerlijk experiment. En al zijn het vooral de gitaar/sax/toetsen solo's die er zijn. Mij vallen vooral de drummer (doet met denken aan Jaki liebezeit) en de bassist op. Na 10 minuten komt er weer een andere ritme. Weer een heel ander nummer. Er komt wat rust in om later het tempo met een fluit, opslepende drums en sax weer op te voeren. Sterk gedaan.
Om zo nog met een sax solo te komen en de compositie weer masochistisch te laten eindigen.
Slightly All the Time
Dit begint vrij normaal met een catchy deuntje.
Het is allemaal gewoon lekker jazzy. Sax-solo'tje.
Dat gaat zo'n 6 minuten door als er eindelijk een ander ritme komt.
Sterke baspiano, snelle drums en een wat labiele fluit om het maar te noemen. Waar een fluit je vaak rust geeft is dat hier niet het geval.
Nog een ritme-wisseling. Een lekker piano-deuntje. Goede drums. En weer een sax-solo. Een vrij jazzy nummer tot nu toe. Na zo'n 10 minuten komt er nog een schtterende toetsen-solo. Na 12 minuten komt er weer wat rust in. Je droomt weg over de wolken. Klinkt zeer sterk. Heel mooie saxofoon-solo. De rust trek na 16 minuten weer weg. Het word sneller. Het heeft wel wat weg van een achtervolging.
De toetsen, de bas en de drums. Alles heeft weg van een achtervolging maar de saxofoon weerhoud je ervan te denken dat het een achtervolging is. Ze zetten je geweldig op het verkeerde been.
Moon in June
Begint mooie met die toetsen en dat engel achtige gezang. Eindelijk zang. Had voor mij niet gehoeven maar het stoort me ook niet.
Tot zo'n 10 minuten krabbelt dit wat voort op de toetsen-solo's.
Maar plots word het spannend. Een bas-lijn om je vingers bij af te likken. Eindelijk is de gitaar weer terug, de drums zijn zoals gewoonlijk weer geniaal. Dit klinkt super!! Ze hebben het hele rustige nummer omgetoverd tot een spannend geheel van muziekinstrumenten die volledig in harmonie zijn. Er komt dan nog een heel bekent en vaak gesampeld deuntje op 13:50. Klinkt mij bekend in de oren.
Het nummer komt nog geschift tot zijn eind met muziek wat wel voor en achteruit gespoeld lijkt waar door het een sirene word.
Out-Bloody-Rageous
Het laatste nummer alweer.
Begint dromerig, zelfs een beetje spacey.
Het intro-tje met de toetsen doety me een beetje denken aan dat irritante nummer I'm Blue. Heel een word dat deuntje gespeeld. Luister maar eens goed.
Na 5 minuten begint het nummer echt.
De saxofoon komt weer uit de kast met het jazzy gedrum en weer een lekkere bas-lijn.
Dan gaat de sax weg en mag de gitaar zijn gang gaan. De toetsen komen ook weer. Klinkt weer erg mooi. na 10 minuten is er weer een ritme-wisseling. Ha, rust! Heel onheilspellend hoor je die sax op de achtergond. Terwijl de bas en piano alweer een versnellend deuntje voorbereiden. En de drummer steed ietsje harder en meer slagen toevoegd aan zijn taak. Je zou denken dat hij heel snel gaat uitbarsten maar dit is niet zo. Het duurt nog vrij lang en het is een korte, subtiele uitbarsting om opeens rustig te worden en opeens weer heel snel word en dan wéér rustig word en het nummer afgelopen lijkt te zijn. Dat is niet zo en opeens hoor je daar de snelle piano-solo. Wat een vakmanschap! Er verschijnt een glimlach op een gezicht. Dit is knap hoor! Zelfs casino's weten je er nog niet zo in te luizen. Zelfs die schooiers in Spanje die balletje-balletje heel makkelijk laten lijken en dan valsspelen waardoor je je 50 euro kwijtraakt weten je er nog niet zo inteluizen. De spacey toetsen-solo gaat door totdat het album zachtjes is afgelopen.
Geweldig album. Veel verschillende muziekstijlen door elkaar. Vakmanschap. Muzikale gekken. Beste nummer: Out-Bloody-Rageous!
Dat is wat ik erover te zeggen had.