Vanuit het
Review topic kreeg ik de eer om dit album te reviewen, nadat ik eerder had aangegeven dat ik het een ruk album vond. Naja.. met een ‘open-mind’ en frisse tegenzin er aan begonnen.
Judgement is het enige album wat ik ooit heb beluisterd, waardoor ik geen ander referentiekader heb van Anathema.
Judgement openbaart zich als een muur van geluid, maar wel één die melodieus is, pakkend en vol zit met persoonlijke emoties. Alles wordt ondersteund door het arsenaal aan instrumenten. Prachtige akoestisch gitaren en pianospel vormen een zeer aangename afwisseling tussen het straffe werk met het gitaarwerk (Deep bijv). De instrumentale nummers hebben echter geen toevoeging mijn inziens. Deze missen duidelijk de ondersteuning van de zang met de intrigerende teksten, waardoor ze kil en kaal klinken. Nee, het samenspel tussen alle componenten van zang, instrumenten, melodie en emotie maken de nummers interessant. Hiermee weten ze een bepaalde, verdrietige, dromerige sfeer te creëeren.
Tekstueel is er niets op aan te merken. Vanuit de eigen beleving van de schrijver worden de gevoelens prachtig uiteengezet. Er wordt een kijk in het leven geboden waar een dierbare er van tussen is gegaan. Het is echter niet depressief te noemen, maar eerder boosheid, moedeloos en het verlangen naar. One Last Goodbye en Emotional Winter zijn twee nummers waar de gevoelens worden blootgelegd. Kreeg tijdens EW wel een flashback naar Pink Floyd door de intro… Meer mensen last van?
Complimenten trouwens dat ze zich niet laten verleiden tot het maken van ellenlange nummers, waar andere bands zich in het genre wel eens in willen verliezen. Nee, algemeen gezien houden ze de rode draad vast. Gelukkig maar. En toch vind ik het soms geforceerd klinken, zoals het willen maken van instrumentals (Destiny is Dead), zo’n lange intro (Emotional Winter) en de abrupte overgangen (Anyone, Anywhere). Klinkt me soms toch wat te klinisch in de oren.
Achteraf gezien heb ik Judgement te vroeg veroordeeld. Zoals vaker hebben de betere albums tijd nodig, zo ook deze. Ik ben nog niet volledig overtuigd dat hét een klein meesterwerkje is, maar door enige verdieping in teksten en muziek waardeer ik meer dan voorheen. Zal hem in de toekomst nog wel eens opleggen en er een definitief oordeel aan plakken. Voorlopig dikke voldoende.