AOVV schreef:
‘Hospice’ was de grote doorbraak voor The Antlers, en met ‘Burst Apart’ hebben ze bevestigd. In de ogen van de meeste mensen toch, blijkbaar, gezien de vrij hoge score die de palat toch krijgt hier op MuMe (schommelt rond de 4 sterren op moment van schrijven). ‘Hospice’ is een loodzware plaat, die je op verschillende manieren kan interpreteren, alleen niet op een licht verteerbare manier. Erg moeilijk dus, om een opvolger te maken. Peter Silberman en de zijnen hebben een poging gedaan, en voor mij is die slechts half geslaagd.
Ja, de toon is lichter dan op ‘Hospice’. Dat kon ook moeilijk anders. Nog eens zo’n plaat, dat overleef je toch niet? ‘Burst Apart’ is een aangename popplaat geworden, met leuke deuntjes. De klik is er echter niet gekomen, en ik schat de kans dat die ooit nog zou komen relatief klein in. Er staat zeker kwalitatief sterk materiaal op, zoals het slotnummer en het prachtige ‘French Exit’. Maar ik blijf na het beluisteren van deze plaat met een soort van onvoldaan gevoel zitten. Telkens weer.
De nummers op ‘Burst Apart’ klinken soms onaf, alsof er eigenlijk nog aan gesleuteld moet worden. Het duidelijkst is dat bij ‘Tiptoe’. Een kort nummer, en het klinkt gewoon onaf. Het is meer een idee dan een song, heb ik de indruk. Ook heeft de band een iets minder uniek geluid nu, vind ik. ‘Parentheses’ is bijvoorbeeld duidelijk ontleend aan Radiohead (heeft ongeveer iedereen hier al opgemerkt). Het enige verschil is dat dit minder beklijvend is. En ik vond de laatste van Radiohead al niet zo geweldig.
Het is niet makkelijk, om vrolijk over te komen na zo’n zieluitstorting als ‘Hospice’. Ze proberen het wel, daar niet van. Maar het klinkt geforceerd. ‘Every Night My Teeth Are Falling Out’ heeft zo’n sound (al is het tekstueel niet al te positief); ik geloof er gewoon niet in. Dat mankeert aan deze plaat; zij weet mij te weinig te overtuigen, kan mij slechts bij vlagen over de streep trekken. ‘No Widows’ is ook zo’n gevalletje; gevarieerd nummer, met een O.M.D.-riedeltje, een slepend deel, een dreigend deel, misschien een paar beklijvende seconden. Ik vind het vooral een saai nummer, jammer genoeg. Met de nadruk op jammer genoeg, want ik had het ook liever anders gezien.
Natuurlijk staan er ook mooie dingen op deze plaat, zoals eerder al vermeld. ‘Rolled Together’ vind ik best mooi, de aanzwellende blazers trekken de hele song omhoog. ‘Hounds’ vind ik ook een mooie sfeerschets, bij momenten bezwerend en lichtjes spelend met electronica. ‘Corsicana’ is heerlijk rustig, en ‘Putting the Dog to Sleep’ is mijn persoonlijke favoriet, dus het einde van het album vind ik wel goed. Jammer genoeg wordt dit niveau niet gehaald in het begin (met uitzondering van ‘French Exit’, dus).
Een lichte teleurstelling toch, deze nieuwe van The Antlers. Ik keek er in zekere zin naar uit. Een sof is het niet geworden, want hier en daar is wel een lichtpuntje te vinden, maar ‘Burst Apart’ komt nog niet tot aan de enkels van ‘Hospice’.
2,5 sterren
Je maakt me wel benieuwd naar Hospice AOVV. Als die nog beter is dan Burst Apart