The Antlers - Burst Apart (2011)

KOFL ??????
Als jij hier iets Radioheads in hoor, dan weet ik niet of jij wel de goede versie van het album Burst Apart hebt.

Ja voor mij is dit ook wel verre van Radiohead...

Misschien bedoelde hij gewoon dat hij hoopte dat King Of Limbs ook zo'n sterke nummers zou bevatten als deze Burst Apart Maar hoe dan ook nogal een misplaatste opmerking hier. Mij blijft deze plaat uitermate boeien, ik ben dan ook benieuwd hoe de nummers straks live uit de verf zullen komen. Geen enkele misser, alle nummers behalen in mijn ogen een hoog niveau.

Ik snap de vergelijking dan weer wel - feitelijk is dit het soort muziek waar ik stiekem op had gehoopt toen King of Limbs uitkwam. Parentheses had zo van op OK Computer kunnen komen, en in zijn geheel vind ik deze plaat misschien zelfs beter dan eender wat van Radiohead.

Het begin van Corsicana heeft wel wat weg van het begin van House of Cards van Radiohead, merk ik net op

Wat is Putting The Dog To Sleep een goed nummer! Misschien wel mijn favoriete nummer van het jaar tot nu toe. Ook de rest van het album is zeker genietbaar. Ik hou van de warme en ontspannen sfeer.
Ik heb wel een probleem met No Widows. Ik hoor er altijd Undisclosed Desires van Muse in en dat stoort me telkens weer hoewel de rest van het nummer zeer goed is.

Undisclosed Desires hoor ik er toch helemaal niet in, wat zijn de gelijkenissen?

Ik heb me van nummer vergist sorry.
De piano in Resistance of toch iets dat mij er altijd aan doet denken hoor je ook in de achtergrond in het begin van No Widows. Nu ben ik nog eens naar Resistance gaan luisteren en eigenlijk is het helemaal niet hetzelfde, maar toch moet ik er steeds aan denken.

Lekkere en verslavende plaat. Een van de betere releases dit jaar.

Ik kan mij nog herinneren dat ik een keer wat nummers van Hospice op YouTube heb beluisterd maar het niet echt indruk maakte op mij. Daarna heb ik weinig aandacht aan deze band besteed.

Dit album raakte mij wel in een keer. Inmiddels na een paar keer geluisterd te hebben wil er alvast vier sterren voor geven. Dit gaat nog wel groeien op mij, denk ik. De sfeer en prachtige stem van de zanger zijn inderdaad verslavend. Hounds is werkelijk schitterend!

Het moet geen pretje zijn geweest om een opvolger voor Hospice te maken, want die plaat werd ongelooflijke gehyped - in geen tijd groeiden The Antlers van een onooglijk niemendalletje uit tot een boegbeeld van de pitchforkcore. Met recht en rede, want het was een steengoede cd, maar velen zullen wel beamen dat het geen prettig uurtje was om te beluisteren. Meer nog, Hospice is waarschijnlijk één van de zwartgalligste conceptplaten die er zijn.

Ondertussen zijn we twee jaar verder, en kan je Hospice gewoon in de free record shop vinden. Hoe ga je om met èn commercieel succes èn artistieke erkenning? Ik denk dat Burst Apart een goed voorbeeld is: meer van hetzelfde, maar toch ook iets helemaal anders.

Qua thematiek is Burst Apart melancholie, omgaan met verdriet en het uiteenbarsten van relaties. Nog altijd geen happy-time muziek dus, maar toch eenvoudiger te verteren dan Hospice. Muzikaal zijn ze wat meer richting de gitaarmuziek gegaan, wat zeker in combinatie met de erg atmosferische productie nogal Radioheadesque aandoet. En zoals ik al in een eerder bericht zei: feitelijk is dit het soort muziek waar ik stiekem op had gehoopt toen King of Limbs uitkwam.

De helft van de nummers op Burst Apart zijn ijzersterk, zeker 5* materiaal. Alles klopt, prachtige melodiën van zowel zang (Jeff Buckley zou er van opkijken) alsook muziek (No Widows ). Helaas is niet alles van dat niveau, met name Tiptoe, Hounds, Rolled Together en in mindere mate ook Corsicana vallen te licht uit. Leuk hoe de favoriete tracks op MuMe mijn mening helemaal bevestigen trouwens. Niet dat het stinkers zijn (hoewel, Tiptoe...), de tracks ademen gewoon 'filler' uit. En op zo'n kort album zou dat niet mogen.

Volgende keer dus liever all killer, no filler; dan krijgen ze van mij de topscore. Desnoods nemen ze er maar wat jaartjes extra voor, want ik denk dat de relatief korte periode tussen de twee cd's misschien wel aan de oorzaak hiervan ligt. Voor nu hou ik het op 4*, even goed maar veel luisterbaarder dan Hospice.

*No Widows
Voor de rest, leuk bericht

Berichten verplaatst naar The Antlers

Rolled Together slechts 3 stemmen, waanzin. Dat is één van mijn favoriete nummers van het jaar.
Zegt veel over dit album

Ik vind Rolled Together ook een goed nummer, maar als je bekijkt wat voor nummers er nog meer op dit album staan is het niet zo verwonderlijk dat dit nummer maar weinig sterretjes krijgt. Vooral de eentonige tekst speelt dit nummer wat dat betreft parten, maar muzikaal vindt ik het zeker een sterretje waard!

Leuk plaatje dat nog wat extra luisterbeurten verdient. Krijg bij sommige nummers wel erg een jaren 80 gevoel. Met name No Widows doet me nogal denken aan kitscherige-pop zoals The Petshop Boys.

Maar weer met een halfje verhoogd. Zeer verslavend album, wat ik toch wel zeer indrukwekkend vind. Ga zeker ook eens Hospice proberen, aangezien die nog veel indrukwekkender schijnt te zijn. Eerst vond ik de vocalen maar vervelend, maar dat is volledig omgedraaid. Vooral de drums vind ik erg goed op dit album, wat vooral goed naar voren komt in I Don't Want Love. Putting the dog to sleep is trouwens erg mooi en origineel ook. Steeds een zinnetje en dan een heerlijke korte snare ofzoiets met een drone eronder. Nog af en toe een melodietje erdoorheen en dat is het, maar o zo mooi.

Ik vermoed dat ze gewoon fan zijn van Radiohead!

Heerlijke plaat. Misschien wel de op een na beste van 2011!
De warme sfeer is heerlijk en de zanger die soms als een vrouw klinkt ( of is het een vrouw)?
Vooral het goede drumwerk valt me op. Deze gaat nog veel in mijn radio gaan.
Voor nu een 4*.

Nee, het is geen vrouw.

Ik begin deze plaat steeds meer te waarderen. 'Hospice' heb ik naar aanleiding van deze plaat herontdekt, en vind ik erg zwaar om naar te luisteren. Deze is wat makkelijker verteerbaar, maar heeft toch nog altijd dat donkere randje. Tijdens de eerste luisterbeurten was ik helemaal niet weg van de eerste tracks, vooral de laatste twee wisten me te fascineren. Nu vind ik ook in het begin enkele erg sterke nummers terug ('French Exit' bijvoorbeeld). Later meer, nog wat uitvoeriger beluisteren.

Gek, het deed mij vanaf de eerste luisterbeurt al denken aan radiohead denken. Volgens mij ben ik die vergelijkingen al vaker tegengekomen hoor. Luister maar eens naar Parentheses, dat doet mij verdomd veel denken aan Climbing up Walls van OK Computer. En Every Night My Teeth Are Falling Out doet me denken aan Jigsaw Falling Apart.

Verder denk ik dat ik deze band alleen maar een compliment geef met die comment.

Ik ga toch een halfje verlagen. Ik vind dit album echt geweldig, maar het doet me toch net iets minder dan Hospice. Daar krijg ik nog altijd meer gevoelens bij.

In mijn wekelijkse radio-rubriek 'De Keuze van Kas' op AmsterdamFM heb ik vandaag dit album besproken, beluister het hier.

Ik moest even denken aan The Prayer Boat (Polichinelle) toen ik dit voor het eerst hoorde. Het is een aardige CD, maar wel erg kort. Ik zal hem nog vaker moeten draaien om een hogere score te geven, dus voorlopig een 3,5.

Erg kort. Wat voor cd's luister je anders altijd? Vind het een hele normale speelduur hoor.

2011 begint dan toch langzaam maar zeker ook voor mij een heel mooi muziekjaar te worden. Samen met Bon Iver, Bon Iver het tweede album dat naar de 4,5* is gegaan. Opvallend genoeg ook zijn bij zowel hem en deze Antlers het de twee platen na degene die hun doorbraak betekenden die zoveel meer teweeg bij me brengen. Neem een nummer als Corsicana, makkelijk een van de mooiste nummers allertijden wat mij betreft. Ongekend mooie mix van rock, een vleugje electronica en folky elementen. Bij mij score je dan altijd wel.

‘Hospice’ was de grote doorbraak voor The Antlers, en met ‘Burst Apart’ hebben ze bevestigd. In de ogen van de meeste mensen toch, blijkbaar, gezien de vrij hoge score die de palat toch krijgt hier op MuMe (schommelt rond de 4 sterren op moment van schrijven). ‘Hospice’ is een loodzware plaat, die je op verschillende manieren kan interpreteren, alleen niet op een licht verteerbare manier. Erg moeilijk dus, om een opvolger te maken. Peter Silberman en de zijnen hebben een poging gedaan, en voor mij is die slechts half geslaagd.

Ja, de toon is lichter dan op ‘Hospice’. Dat kon ook moeilijk anders. Nog eens zo’n plaat, dat overleef je toch niet? ‘Burst Apart’ is een aangename popplaat geworden, met leuke deuntjes. De klik is er echter niet gekomen, en ik schat de kans dat die ooit nog zou komen relatief klein in. Er staat zeker kwalitatief sterk materiaal op, zoals het slotnummer en het prachtige ‘French Exit’. Maar ik blijf na het beluisteren van deze plaat met een soort van onvoldaan gevoel zitten. Telkens weer.

De nummers op ‘Burst Apart’ klinken soms onaf, alsof er eigenlijk nog aan gesleuteld moet worden. Het duidelijkst is dat bij ‘Tiptoe’. Een kort nummer, en het klinkt gewoon onaf. Het is meer een idee dan een song, heb ik de indruk. Ook heeft de band een iets minder uniek geluid nu, vind ik. ‘Parentheses’ is bijvoorbeeld duidelijk ontleend aan Radiohead (heeft ongeveer iedereen hier al opgemerkt). Het enige verschil is dat dit minder beklijvend is. En ik vond de laatste van Radiohead al niet zo geweldig.

Het is niet makkelijk, om vrolijk over te komen na zo’n zieluitstorting als ‘Hospice’. Ze proberen het wel, daar niet van. Maar het klinkt geforceerd. ‘Every Night My Teeth Are Falling Out’ heeft zo’n sound (al is het tekstueel niet al te positief); ik geloof er gewoon niet in. Dat mankeert aan deze plaat; zij weet mij te weinig te overtuigen, kan mij slechts bij vlagen over de streep trekken. ‘No Widows’ is ook zo’n gevalletje; gevarieerd nummer, met een O.M.D.-riedeltje, een slepend deel, een dreigend deel, misschien een paar beklijvende seconden. Ik vind het vooral een saai nummer, jammer genoeg. Met de nadruk op jammer genoeg, want ik had het ook liever anders gezien.

Natuurlijk staan er ook mooie dingen op deze plaat, zoals eerder al vermeld. ‘Rolled Together’ vind ik best mooi, de aanzwellende blazers trekken de hele song omhoog. ‘Hounds’ vind ik ook een mooie sfeerschets, bij momenten bezwerend en lichtjes spelend met electronica. ‘Corsicana’ is heerlijk rustig, en ‘Putting the Dog to Sleep’ is mijn persoonlijke favoriet, dus het einde van het album vind ik wel goed. Jammer genoeg wordt dit niveau niet gehaald in het begin (met uitzondering van ‘French Exit’, dus).

Een lichte teleurstelling toch, deze nieuwe van The Antlers. Ik keek er in zekere zin naar uit. Een sof is het niet geworden, want hier en daar is wel een lichtpuntje te vinden, maar ‘Burst Apart’ komt nog niet tot aan de enkels van ‘Hospice’.

2,5 sterren

Interessante visie!

Had hem op 5* staan, maar een halfje verlaagd.. Nog altijd een ijzersterk album, maar na zowel deze als Hospice de laatste tijd een paar keer geluisterd te hebben, vind ik deze toch net een tikkel minder dan zijn voorganger.