menu

Marillion - Brave (1994)

mijn stem
4,08 (580)
580 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Bridge (2:55)
  2. Living with the Big Lie (6:47)
  3. Runaway (4:40)
  4. Goodbye to All That: The Wave / Mad / The Opium Den / The Slide / Standing in the Swing (12:27)
  5. Hard as Love (6:42)
  6. The Hollow Man (4:08)
  7. Alone Again in the Lap of Luxury / Now Wash Your Hands (8:13)
  8. Paper Lies (5:48)
  9. Brave (7:56)
  10. The Great Escape / The Last of You / Falling from the Moon (6:30)
  11. Made Again (5:02)
  12. The Great Escape [Orchestral Version] * (5:18)
  13. Marouette Jam * (9:44)
  14. The Hollow Man (Accoustic) * (4:10)
  15. Winter Trees * (1:17)
  16. Alone Again in the Lap of Luxury [Acoustic] * (2:43)
  17. Runaway [Acoustic] * (4:27)
  18. Hard as Love [Instrumental] [Previously Unreleased] * (6:48)
  19. Living with the Big Lie [Previously Unreleased Demo] * (5:12)
  20. Alone Again in the Lap of Luxury [Previously Unreleased Demo] * (3:17)
  21. Dream Sequence [Previously Unreleased Demo] * (2:36)
  22. The Great Escape (Spiral Remake) * (32:26)
toon 11 bonustracks
totale tijdsduur: 1:11:08 (2:29:06)
zoeken in:
avatar van Flipper
4,0
Omayyad schreef:
Schotten? Ik weet niet of die Engelsen daar wel blij mee zouden zijn...


Ok, Engelsen dan, maar wel met een 'Heart of Lothian"!!

Omayyad
Flipper schreef:
Ok, Engelsen dan, maar wel met een 'Heart of Lothian"!!

Fish is een Schot, dus dat moet een hoop kunnen verklaren...

avatar van Flipper
4,0
De reden dat ik juist vanavond weer naar dit album heb geluisterd is de overeenkomst in het concept met het album van Sylvan - Posthumous Silence. Beiden zijn zeer emotionele verhalen over een meisje die zich moeilijk staande weet te houden in de wereld om haar heen. Bij Sylvan loopt het ook dramatisch af terwijl er bij Brave toch meer een open einde is (Made again).

Ik heb de film niet gezien, misschien geeft deze daar meer duidelijkheid over.

avatar van Marty McFly
5,0
Hans Brouwer schreef:
Brave? Vlees nog Fish!


Ha.
Ha.
Ha.


avatar van ChrisX
4,0
Flipper schreef:
De reden dat ik juist vanavond weer naar dit album heb geluisterd is de overeenkomst in het concept met het album van Sylvan - Posthumous Silence. Beiden zijn zeer emotionele verhalen over een meisje die zich moeilijk staande weet te houden in de wereld om haar heen. Bij Sylvan loopt het ook dramatisch af terwijl er bij Brave toch meer een open einde is (Made again).


En toch... bij Sylvan voel ik me na afloop toch wat meer berustend dan bij Marillion.

avatar van Flipper
4,0
ChrisX schreef:


En toch... bij Sylvan voel ik me na afloop toch wat meer berustend dan bij Marillion.



Tja... op de dood kun je alleen maar berusten. Bij Sylvan is het een verdrietig en leeg gevoel terwijl er bij Marillion toch nog een onrechtvaardig gevoel en boosheid overblijft.

avatar van vigil
5,0
Flipper schreef:
(quote)


Tja... op de dood kun je alleen maar berusten. Bij Sylvan is het een verdrietig en leeg gevoel terwijl er bij Marillion toch nog een onrechtvaardig gevoel en boosheid overblijft.


Gelukkig kan je ook gewoon de dvd/video bekijken dat is een stuk gezelliger

avatar van Flipper
4,0
vigil schreef:


Gelukkig kan je ook gewoon de dvd/video bekijken dat is een stuk gezelliger



Ander eind ??

avatar van Pinsnider
4,0
Flipper schreef:


Ander eind ??


Ik moet hem nog in bezit zien te krijgen, maar ik heb gehoord dat de vinyl versie van Brave twee eindes heeft, afhankelijk van de manier waarop je de naald op de plaat zet (hij schijnt een duo-groef te hebben of zoiets...). Misschien iets voor de liefhebbers..?? (Al besef ik me nu dat dit niet handig is, aangezien ik zelf op zoek ben naar een exemplaar )

avatar van vigil
5,0
Flipper schreef:
(quote)


Ander eind ??

neen, het was cynisch bedoeld

Of je moet verkrachtingen, een paar zelfmoordpogingen en een overdosis gezellig vinden maar dat lijkt mij niet.

avatar van Flipper
4,0
vigil schreef:

neen, het was cynisch bedoeld

Of je moet verkrachtingen, een paar zelfmoordpogingen en een overdosis gezellig vinden maar dat lijkt mij niet.


Och .... er zijn hele volkstammen die elke week zo'n DVD huren

avatar van ChrisX
4,0
Flipper schreef:
(quote)


Tja... op de dood kun je alleen maar berusten. Bij Sylvan is het een verdrietig en leeg gevoel terwijl er bij Marillion toch nog een onrechtvaardig gevoel en boosheid overblijft.


Zo zie je maar hoe verschillend mensen er tegen aan kijken want bij Sylvan voel ik me juist helemaal niet zo verdrietig en leeg, maar dus meer een gevoel van het 'het moest zo zijn, en het is beter zo'. En er is ook wel een stukje machteloosheid van 'shit, we hebben haar niet kunnen helpen' maar het is niet overheersend.

Van Brave word ik gewoon heel erg melancholiek maar zeker niet boos of zo.

avatar van Flipper
4,0
ChrisX schreef:


Zo zie je maar hoe verschillend mensen er tegen aan kijken want bij Sylvan voel ik me juist helemaal niet zo verdrietig en leeg, maar dus meer een gevoel van het 'het moest zo zijn, en het is beter zo'. En er is ook wel een stukje machteloosheid van 'shit, we hebben haar niet kunnen helpen' maar het is niet overheersend.

Van Brave word ik gewoon heel erg melancholiek maar zeker niet boos of zo.


Wanneer iemand lang en gelukkig geleefd heeft kun je in zijn/haar dood berusten, maar wanneer een jong persoon sterft zou ik nooit kunnen denken 'Het moest zo zijn'. Ik voel meer leegte en machteloosheid omdat het zo definitief is.

Enne .. het melancholische aan Brave ontgaat me enigzins.

Zo zie je inderdaad dat iedereen zijn eigen emoties heeft bij muziek en dat is het mooie eraan.

avatar van Jason28
4,5
Wat is dat muzikale stuk van Goodbye to all That toch meesterlijk! Wat dat betreft zijn Marillion gewoon Illusionisten! Ik heb ook de film Brave en als ik dan die beelden erbij zie krijg ik gewoon kippenvel. Een meesterwerk dit!

5,0
Beste album van Marillion, wat mij betreft. Een emotionele rollercoaster zonder zwak moment. En dat na Holidays in Eden, wat een verademing. Ik kan me van de eerste beluistering herinneren dat ik dacht: Ze kunnen het nog en nog beter ook! Het eerste Hogarth album waar hij echt laat horen dat hij een geweldige zanger is.

avatar van janneman
5,0
Dit was het album waar ik een gedachte bij kreef dat ik blij was dat Fish weg was bij de club. tekstueel minder dan het fishwerk maar muzikaal ongeevenaard in de jaren 90.
Helaas hebben ze de lijn niet vast kunnen houden ook al komt Marbles een eind in de buurt.

De sfeertjes die in Brave ingebouwd zijn imponerend gewoon.

Een dikke 5 sterren compositie

avatar van Snowblood
5,0
Al het goede over dit Fantastisch mooie album is al gezegd, daar hoef ik niets aan toe te voegen. Woorden schieten overigens toch tekort.

Ik heb hem gelijk een plek in mijn top-10 gegeven.

5,0
Tja, bij mij ook...woorden schieten tekort! Dit is een waar meesterwerk. Toen ik hem voor het eerst helemaal had beluisterd moest ik echt bijna janken. Zo prachtig dat je met muziek een zwaar thema zo overtuigend mooi en grimmig kunt uitbeelden! 5 sterren en een plek in mijn top 10....ga ik meteen maar even doen...

avatar van Hans Brouwer
Snowblood schreef:
Al het goede over dit Fantastisch mooie album is al gezegd, daar hoef ik niets aan toe te voegen. Woorden schieten overigens toch tekort.
Ik heb mij de laatste tijd nogal eens denigrerend uitgelaten over Marillion zonder zanger Fish. Ik ben zelfs afgehaakt op een gegeven moment . Als ik al deze positieve berichten lees bij dit album denk ik: "tjeemig Hans, zou je je dan toch heel erg hebben vergist " Maar goed een vergissing is menselijk en ik ben dus gelukkig ook maar een mens . Ik zag vandaag een aantal Marillion cd's, waaronder dus dit album "Brave, met zanger Steve Hogarth, voor een vriendenprijsje liggen bij Fame! in Amsterdam. Zal ik dan toch nog maar eens een nieuwe poging wagen Het is tot slot van rekening meer dan 10 jaar geleden dat ik ben afgehaakt, wellicht moet ik mijn mening toch herzien .

avatar van VanDeGriend
5,0
Hans Brouwer schreef:
Het is tot slot van rekening meer dan 10 jaar geleden dat ik ben afgehaakt
Hans Brouwer schreef:
Ik ken alle albums in de nieuwe Mariliion samenstelling, dus ook Brave, AOS en Marbles.

Dit kan ik niet laten hoor Hans

avatar van Hans Brouwer
VanDeGriend schreef:
Dit kan ik niet laten hoor Hans
Wat niet Ik heb bedoeld te zeggen dat ik alle nieuwe Marillion albums, waaronder dus Brave, AOS en Marbles, destijds heb beluisterd maar dat het keer op keer een teleurstellende ervaring voor mij was. Mijn besluit destijds om als fan af te haken werd in later stadia door Marillion zelf alleen maar bevestigd .

By the way: ik heb gisteren disc twee van de verzamelaar "Best of Both Worlds" in mijn oude vertrouwde discman gestopt en beluisterd. Ik moet zeggen..... Marillion, mèt Hogarth, viel mij niet eens zo tegen .

avatar van Ayreonfreak
5,0
Brave staat in mijn top 3 albums. Geweldig album, ik kan er nog steeds vol bewondering naar luisteren. Genialiteit ten top. Al die fans die Fish adoreren moeten naar mijn mening toch maar eens goed luisteren naar dit ultieme meesterwerk. Hier zit alles in, rock, emotie, drama, alles wat een mens aan emoties ten toon kan stellen. Fish mag alleen maar dromen dat hij zoiets kan maken, en dit zegt een liefhebber, ook van de muziek die Fish maakt....

avatar van Nakur
4,0
Ik heb m een jaar geleden gekocht en weinig naar geluisterd. Daar heb ik nu spijt van want hij klinkt erg mooi

avatar van Grafmat
4,5
Dit album is enige tijd uit mijn collectie verdwenen geweest... En dat is erg spijtig, want wát een album! In mijn herinnering zat 'ie op 4*, maar ik heb er toch maar een halfje extra tegenaan gegooid.
Licht uit, kaarsje aan, wijntje erbij, koptelefoon op 10,5... Wat een huiveringwekkende experience. Met afstand de donkerste cd van Marillion, en samen met Clutching at Straws en Season's end mijn favoriet van Marillion.

avatar van Bulldozer
5,0
Toen ik dit album jaren geleden voor de eerste keer beluisterde dacht ik "wat is dit voor een gedrocht?". Enige tijd later is het kwartje gevallen en hoe! Dit is voor mij een absoluut top-album van Marillion. Wat een geweldige sfeer. Wat mij ook opvalt is de sublieme opnamekwaliteit, het album klinkt ongelooflijk helder. Er staan geen slechte nummers op, het is één klinkend geheel. Wat mij betreft de maximale score.

voltazy
marbles beviel na een paar luisterbeurten uitstekend en na de tip van kasperbert om dit album dan ook te beluisteren heb ik brave vanmiddag gekocht... En het klinkt prima tot nu toe

nog een paar luisterbeurten voor ik met een score kom.

avatar van the viking
3,5
Geluidstechnisch voortreffelijk geproduceerde cd van deze zeer begenadigde band. Minpunten: teveel easy listening nummers mijn inziens en tijdens de hoge vocale uithalen komen de beperkte mogelijkheden van Hogarths stem nadrukkelijk aan het oppervlak.De sterkste nummers zitten voor mij in het latere gedeelte van de cd. Met name nummers als Alone Again in the Lap of Luxury,Paper Lies, Brave en Made Again zijn prachtig. In zijn geheel een ruime voldoende dus,echter ontoereikend om het Fish vlammetje te kunnen doven.

3,5*

avatar van itbites
3,5
Goed album van Marillion, met als hoogtepunten voor mij Runaway (geniaal, dat speeldoosje) en The Great Escape.

Ook ik vind het geluid in principe goed; al moet mij van het hart dat ik het 'drukke' einde van sommige nummers (Hard as Love / Living with the Big Lie) minder vind door de galm op de zang van Hogarth; daardoor vind ik dat het geluid een beetje een brei wordt en soms wat gaat "waaieren" en dat vind ik gewoon minder mooi (komt ook omdat ik niet zo van een 'schreeuwerige' Hogarth hou).

Maar de sfeer op het album is echt geweldig. Wat mij betreft een CD om in zijn geheel te beluisteren omdat de pieken en dalen qua dynamiek elkaar versterken.

avatar van Bulldozer
5,0
Wat betreft "een schreeuwerige Hogarth" heb je wel een punt.
Dat vind ik eigenlijk het enige minpuntje van dit album: "Het geschreeuw" gaat af en toe te ver door. Voor de rest: subliem!

DutchViking
Tot vier jaar geleden kende ik Marillion nog maar nauwelijks. Alleen de commerciële uitspattingen Kayleigh en Cover My Eyes waren mij tot dan toe bekend. Beide songs smaakten op zijn zachtst gezegd niet echt naar meer, maar min of meer uit nieuwsgierigheid (mede omdat Marillion toch een goede reputatie heeft) ben ik me gaan verdiepen in de band.

Mijn zoektocht begon – geheel toevallig – met Season’s End, dat me direct beviel. Voor een groot deel was dat te danken aan Hogarth’s fenomenale zangcapaciteiten, met name in het titelnummer dat mij maar niet los liet. Toen ik vervolgens op aanraden van een kennis Brave ging beluisteren, ging een nieuwe wereld voor me open.

Zelden was ik zo overdonderd als na het horen van het nummer Living with the Big Lie (en het daarbijbehorende intro Bridge). Zelden ook had ik op dat moment een band gehoord die zo gepassioneerd te werk ging en daarbij allerlei fantastische muzikale elementen tevoorschijn toverde en op smaakvolle wijze integreerde in haar muziek. En dan te bedenken dat er pas twee nummers aan bod waren gekomen…

Misschien had ik het ‘geluk’ dat ik tijdens deze eerste luisterbeurt van Brave – min of meer onbewust – precies in de juiste stemming was en dat het album daardoor zo goed beviel. In een donkere kamer, maar ver weg van de druilerige, donkere wintersfeer buiten liet ik Brave op me inwerken. Marillion bleek in staat mijn lichtelijke aversie voor technische, zeer knap uitgedachte en dito uitgewerkte muziek teniet te doen (ik had op dat moment namelijk vrij weinig met het prog-genre). Bij het horen van Goodbye to All That ging er wederom een wereld voor mij open. Nu nog, nu talloze luisterbeurten zijn gepasseerd, maakt het nummer een enorme indruk op me en ontdek ik steeds weer nieuwe geluiden. Ik kan het album onderhand dromen, maar Goodbye to All That – met al zijn passages – is steeds weer een openbaring op zichzelf. Net als in een aantal andere songs probeer ik tijdens het luisteren de verhaallijn te volgen van het ontsnapte meisje dat het tekstuele hoofdonderwerp vormt van dit album, hetgeen dankzij indrukwekkende soundscapes als een vrijwel volmaakt geheel kan worden gezien.

Bijna ieder nummer van Brave is in staat om mijn gemoedstoestand te bepalen. Melancholie, somberheid, euforie, verbittering… Kortom, deze plaat herbergt alles om mij als luisteraar te boeien. Hogarth en zijn band laten mij hier zelden onberoerd. Dat gevoel had ik veel minder sterk bij het beluisteren van Season’s End, ook een album dat ik nog altijd kan waarderen. Sindsdien zijn ook een aantal andere albums van Marillion – met name die met Hogarth op zang – mij de revue gepasseerd, maar geen enkele maakt een dusdanig verpletterende indruk op mij dat ik er de maximale score van 5* aan kan geven, laat staan een top 10-notering.

Is er dan geen enkele kanttekening te plaatsen bij dit album? Jawel, het feit dat het songmateriaal niet altijd even sterk is, vind ik een duidelijk minpunt. Hard as Love laat mij bijvoorbeeld warm noch koud. Voor de rest is dit een voortreffelijke plaat die de perfectie griezelig dicht benadert: 5*.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:59 uur

geplaatst: vandaag om 13:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.