Wandelaar schreef:
Ik heb er een 'jammer' gevoel bij. De Nederlandse muziekindustrie leek flink in paniek in 1979. O wat moest er toch nodig met de tijd meegegaan worden. Zonder funky discodeuntje mocht het niet meer.
Ja, dat hangt een beetje van het gezichtspunt van de Nederlandse band af, er zijn er ook die zich nergens wat van aan trokken en de funky discodeuntjes achterwege lieten.
Maar het is waar, dat veel Nederlandse oudere (top-)bands van begin jaren '70 behoorlijk zoekende waren. En dan worden ze van trendmaker opeens trendvolger.
Earth & Fire had als symfo-rock band nog de kant op kunnen gaan van andere symfo bands die in het genre andere wegen zochten. Maar zij verlieten echt de symfo kanten gingen schaamteloos over naar de pop.
Om in 1983 feitelijk het bijltje er bij neer te gooien. Kayak bleef dan wat serieuzer maar ging, goed beschouwd, meer richting AOR (ik weet nog van een mislukt tripje richting de VS) en viel in 1982 uit elkaar.
Wisten ze het niet meer, was de creativiteit op, hadden ze geen zin meer in een nieuw album als Song of the Marching children. Of kon dat sowieso niet meer in 1979?
Ik had daar graag nog wel eens een antwoord op willen horen, maar het zijn geen vragen die worden gesteld.