menu

The Beatles - With The Beatles (1963)

Alternatieve titel: Beatlemania! With The Beatles

mijn stem
3,58 (559)
559 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Parlophone

  1. It Won't Be Long (2:13)
  2. All I've Got to Do (2:03)
  3. All My Loving (2:08)
  4. Don't Bother Me (2:28)
  5. Little Child (1:46)
  6. Till There Was You (2:14)
  7. Please Mister Postman (2:34)
  8. Roll over Beethoven (2:45)
  9. Hold Me Tight (2:32)
  10. You Really Got a Hold on Me (3:01)
  11. I Wanna Be Your Man (2:00)
  12. Devil in Her Heart (2:26)
  13. Not a Second Time (2:07)
  14. Money (That's What I Want) (2:50)
totale tijdsduur: 33:07
zoeken in:
EVANSHEWSON
Na hun debuut toch een sterke plaat, maar het echt betere werk moest natuurlijk nog komen, hier zaten ze toch nog in hun pure liefdesliedjesfase, maar iedere grote artiest moet groeien, voor dit bandje was het niet anders, je moet ergens beginnen.

Toch laat het al de klasse van Lennon-McCartney horen....

****

Harald
....en George Harrison en Ringo Starr niet vergeten

avatar van Lennonlover
3,5
Ik hoop dat je het Rolling Stones Interview hebt gelezen (Jann S. Wenner). Daar staat alles in dat jou bovenstaande uiteenzetting weerlegd. In de eigen woorden van de genie.

(dat pianodeuntje van in het begin, da's toch veel te zoet. En dat koortje op de achtergrond (typisch voor de tijd natuurlijk) doet daar nog een schepje bovenop)

Idem voor Yer Blues. De versie van op het Rolling Stones Rock'n Roll Circus is STUK-KEN beter! dan die op de witte

avatar van LucM
4,5
Het tweede Beatles-album ligt muzikaal in het verlengde van hun eerste, zij het dat het nog iets harder rockt en dat hier geen eerder uitgebrachte singels worden opgenomen.
Naast de Lennon/McCartney-composties en een aantal covers staat ook de eerste song geschreven door George Harrison (Don't border me).
Het bijzonder energieke nummer "I wanna be your man" werd door de Rolling Stones gecoverd en betekende hun eerste hit, hoewel ik de versie van the Beatles prefereer.
Waar dat in de meeste gevallen de covers minder zijn dan het origineel, doen de Beatles-versies vaak het origineel verbleken, zoals "Please Mr. Postman" (oorspronkelijk van the Marvelettes), een van de vrolijkste popsongs ooit.
Wie goed luistert zal constateren dat the Beatles technisch nog niet helemaal op punt stonden. Op "Hold me tight", volgens mij het minst goede nummer op dit album, hoor je hier en daar zelfs een valse noot. Op de eerste 2 albums, die rock'n roll getint zijn, staat duidelijk het enthousiasme centraal.

avatar van bawimeko
4,5
Grappig verhaal, dat "I Wanna Be Your Man"...het schijnt dat John en Paul bewust geen kraker aan de Stones gunden (op hun vroege albums kreeg Ringo meestal de simpel-te-zingen-meestamper).
Dit is de Beatles-soul-album met Lennon in schitterende vocale vorm (All I Gotta Do is een pareltje!)

Harald
Ik denk niet dat Boys, Honey Don't , Act Naturally of I wanna be your man simpel-te-zingen-meestamper zijn. Ringos problem was altijd dat zijn stem alleen twee of drie octaven konden berijken en zomede zijn zang altijd beperkt was.

avatar van battersea
3,5
Je hoort hem er bij te hebben, maar de mannen waren hier nog niet waar ze wezen moesten. Zoetgevooisd en jongensachtig enthousiasme , dat wel. All my loving, It won't be long en I wanna be your man laten al wat Beatle-chemie horen, verder blijft het wel 1962/3 natuurlijk dus wat wil je.
Roll over Beethoven rockt.

avatar van bawimeko
4,5
Na beluistering heb ik besloten dat de beste Lennon-vocalen ooit op deze plaat staan; ongeduldig in It Won't Be Long, zoet in All I've Got to Do, smekend in You've Really Got A Hold on Me...
Na diezelfde beluistering besloten om van 4 naar 4,5* te gaan; natuurlijk is het hetzelfde 'recept' als hun debuutalbum, maar de verfijning is aanwezig en de eigen stijl wordt steeds beter herkenbaar!

Wolfgang1975
Ietsje beter dan het debuut, maar de echte klappers kwamen pas hierna. Deze plaat laat een iets rijpere band horen dan op de voorganger. Met name de eigen composities zijn van een hoger niveau. Dat geldt vooral voor It Won't Be Long en All My Loving. De solo van laatsgenoemde is verraderlijk moelijk!

avatar van herman
3,5
Voor mij ook iets beter dan het debuut. Net wat minder rauw, ietwat minder rechttoe rechtaan en bovenal wat melodieuzer. Goed gekozen covers ook, met name Money is echt geweldig. Van de eigen nummers vind ik vooralsnog I Wanna Be Your Man de leukste.

avatar van rkdev
3,5
It Won't Be Long (yeah, yeah) !

avatar van BeatHoven
4,0
Als een commerciële gigant die pijlsnel verkocht is de tweede plaat van de Fab Four sterker en sneller dan hun debuut.
"It Won't be Long" is een sterke opener, goed neergepend en gespeeld.
"All I've Got to Do" wordt eerst breekbaar gezongen door Lennon en bereikt dan halverwege een climax.
"All my Loving" is geen favoriet van mij, waarschijnlijk omdat het een typische McCartney-song is. Desalniettemin een sterk lied.
"Don't Bother Me" is de verdienste van George Harrison die het album een cynische draait geeft.
"Little Child" doet me wat denken aan "Train Kept a Rollin'" van The Yardbirds, mede door de opzwepende mondharmonica.
"Till There Was You" is zeemzoet, en net zeemzoete liedjes raken mij niet. Hoe vreemd toch.
"Please Mr. Postman" is van het begin tot het einde rock 'n' roll op zijn best.
"Roll Over Beethoven", daar heb ik wat inspiratie gehaald. Ik vind deze coverversie beter dan het origineel, hoewel Chuck Berry nog altijd een van de beste gitaristen ooit is.
"I Wanna Be Your Man" wordt gezongen door Ringo en klinkt wat grappig. Dit lied is in een mum van tijd geschreven en gecomponeerd door Lennon/McCartney om het aan de Stones te geven, die er een hit mee hadden.
"Devil in her Heart" begrijp ik niet, ik vind het te verwerpen, het zwakste nummer op de plaat. Het is dan ook niet origineel van The Beatles (oef!).
"Money", ook een cover, sluit het album knallend af. Misschien is het maar goed dat The Beatles gauw al de covers van zich zouden afwerpen, om zelf met sterker materiaal op de proppen te komen. Om al deze redenen geef ik het album 3.5*.

Stijn_Slayer
Logisch vervolg op hun debuut. Het niveau is hier veel constanter. George Harrison's onderschatte Don't Bother Me, You've Really Got A Hold On Me en Money zijn de uitblinkers. De rest bestaat uit leuke liedjes, niet meer en niet minder. Alleen I Wanna Be Your Man klinkt nergens naar, maar zo was Ringo nu eenmaal....

avatar van Arrie
Het tweede album van The Beatles en nog steeds geen erg sterk album. En daar staan wat goede nummers op, maar ook wat zwakkere broeders. Toch hoor je alweer soms al wat van de latere genialiteit.

Het begint met een opzwepend nummer, It Won't Be Long, dat erg lekker is. Niet bijzonder, maar wel erg leuk Lennon-nummer en een goede opener.
All I've Got To Do is een hoogtepunt, een mooi Lennon-nummer. Mooi gezongen door Lennon, en een sterke compositie.
En daarna nog een hoogtepunt door McCartney, All My Loving. Wat mij betreft zijn eerste echt goede nummer. Erg sterk nummer.
Dan krijgen we het eerste nummer dat door Harrison is geschreven, Don't Bother Me, met een wat negatievere tekst dan we van de Beatles gewend zijn. Het is wel een aardig nummer, maar niet zo sterk als de nummers die hiervoor kwamen.
Little Child is door Lennon en Macca samen geschreven voor Ringo, maar die kreeg uiteindelijk I Wanna Be Your Man. Dit nummer zongen ze uiteindelijk dus zelf samen. Het is erg opzwepend, en de mondharmonica erdoorheen werkt ook erg goed. Veel bijzonders vind ik het niet, maar het is wel een aardig tussendoortje.
Till There Was You vind ik veel te zoet, en kan ik niet aanhoren.
Please Mr. Postman vind ik een erg leuk liedje, en de Beatles hebben hem goed uitgevoerd, met de sterke zang van Lennon! Ik hou wel van zijn stem. Hoogtepuntje voor mij.

Dan het Chuck Berry-nummer Roll Over Beethoven, een persoonlijk favoriet van de heren. Ze speelden het nummer erg vaak live in de Cavern Club. Er zit lekker veel energie en enthousiasme in het nummer, en ik vind ook de manier waarop Harrison "Roll Over Beethoven" zingt erg leuk, dat accent!
Hold Me Tight is het dieptepunt, een nummer dat opgenomen was voor Please Please Me, maar er toch niet op kwam, en opnieuw werd opgenomen voor dit album. Macca en Lennon waren er zelf ook niet tevreden over. Het is geschreven door McCartney, maar hij ziet het zelf ook meer als een "work song". En dat is te horen. Het is een beetje een rommeltje. Erg jammer.
You Really Got A Hold On Me is een cover van een grote hit van Smokey Robinson & The Miracles, en volgens mij had Lennon zelf erg veel waardering voor Smokey Robinson. Het is een goed nummer, maar ik vind de Smokey-versie beter, eerlijk gezegd. Maar ze hebben allebei wel wat. Zeker niet slecht.
I Wanna Be Your Man is het Ringo-nummer van het album, door hem gezongen. Ik vind hem niet zo'n goede zanger. Dat verpest het wel een beetje door mij. Het nummer is ook niet zo sterk, maar ik vind de Stones-versie wel beter, mede dankzij de zang van Mick Jagger die me een stuk beter ligt.
Devil In Her Heart vind ik niet al te best, snel vergeten!
Not A Second Time is best een aardig nummer van Lennon. Niet heel geweldig, maar wel oké, en ten slotte Money, een lekkere afsluiter, prima cover!

Uiteindelijk kom ik uit op 3 sterren, vanwege een aantal missers. Maar er staan ook zeker een aantal sterke nummer op, en nog wat aardige liedjes.

avatar van LucM
4,5
De nummers apart besproken :

1. It Won't Be Long (2:13)
Het rockt, yeah, het is erg plezierig! Prima opener, zeer goed gezongen en gespeeld met de gepaste gitaarrifs.

2. All I've Got to Do (2:04)
Een breekbaar en pakkend nummer, erg emotioneel gezongen door John Lennon.

3. All My Loving (2:09)
Wederom een pakkend nummer, het is vooral die rinkelende gitaar dat het hem doet, the Beatles weten hun nummers steeds in de gepaste vorm te gieten.

4. Don't Bother Me (2:29)
Het allereerste Harrison-compositie en sterk begin, het nummer krijgt een cynische en vrij sombere ondertoon.

5. Little Child (1:48)
Erg kort en vrij simpel maar ook erg vrolijk en opzwepend nummer mede vanwege de mondharmonica.

6. Till There Was You (2:16)
Een honingzoet nummer dat volledig aan de hand van McCartney is, maar hij komt hier goed mee weg door de sobere instrumentatie en de juiste zang.

7. Please Mr. Postman (2:36)
Een vrolijker nummer is haast niet denkbaar, de rauwe (samen)zang doet het hier helemaal!

8. Roll over Beethoven (2:47)
Gecoverd op initiatief van John Lennon die een fervente Chuck Berry-fan is. The Beatles klinken hier erg energiek en enthousiast.

9. Hold Me Tight (2:32)
Het minste nummer op dit album ondanks het goede ritme, het komt mij wat niemendallerig over en de zang komt ditmaal niet helemaal uit de verf.

10. You've Really Got a Hold on Me (3:02)
Oorspronkelijk een nummer van Smokey Robinson. Het trage en weemoedige nummer past erg goed bij John Lennon die het ook prima uitvoert met respect voor het origineel.

11. I Wanne Be Your Man (1:58)
Nu krijgen wij weer een opzwepend en energiek nummer, ik prefereer deze versie boven die van the Stones. Het is een ongeschreven wet dat Ringo Starr op elk album een nummer moet inzingen maar hij krijgt hier vocaal veel ondersteuning van de andere Beatles-leden.

12. Devil in Her Heart (2:27)
Dit nummer vind ik niet bijzonder, het is wel goed uitgevoerd met veel enthousiasme.

13. Not a Second Time (2:08)
Een sterk en typisch Lennon-nummer, dat hoor je meteen. De Lennon-nummers klinken zowel tekstueel als melodisch heel wat bitterder dan de McCartney-composities.

14. Money (That's What I Want) (2:47)
Als gepaste afsluiter een rauw, vrolijk en energiek nummer, de tekst moet je niet te letterlijk opvatten.

John Lennon heeft duidelijk de grootste inbreng in dit tweede Beatles-album die het vooral moet hebben van het enthousiasme, de rauwe emoties en natuurlijk de pakkende melodieën. Niet alle nummers zijn top en er staan nog een aantal covers, maar globaal vind ik het om eerder genoemde redenen toch 4,5* waard.

avatar van George
8 van de 14 nummers zijn originele Beatles composities.
All my loving was in die dagen de absolute kraker van de plaat.
Over I wanna be your man is inmiddels genoeg geschreven.
Hold me tight is een vrij zwakke compositie. De rest van het eigen werk op With the Beatles wordt fris en met verve uitgevoerd. Een verademing in die tijd .
De covers. Till there was you , ook gespeeld voor hun Decca auditie , leerde Paul naar alle waarschijnlijkheid niet kennen door de oorspronkelijke uitvoering uit de musical The Music Man (1957), maar door de versie die Peggy Lee er iets later van opnam.
McCartney was (en is) immers een grote fan van Mrs. Lee.
Een bijna weemoedig gezongen Devil in her heart van The Donays , blijf ik in tegenstelling tot veel anderen koesteren. Roll over Beethoven , voegt in feite weinig aan het origineel toe. Mr. Postman , Money , You've really got a hold on me , verraden daarentegen het vakmanschap van het kwartet om nummers van anderen naar hun inzicht te bewerken.

avatar van frankieman
3,5
Na het enorm succesvolle debuut, 'Please, Please Me' dat het begin van de landelijke Beatlemania betekende(die in 1964 pas echt wereldwijd losbarste) kwam de populairste band in Groot-Brittannië ongeveer acht maanden, en talloze succesvolle optredens die vaak genoeg eindigde in chaos vanwege de op hol geslagen tienermeisjes, met de opvolger: 'With The Beatles'

Op dezelfde dag dat John F. Kennedy werd doodgeschoten in Dallas draaide de plaat bij minstens een half miljoen Britten die hem al op voorhand hadden besteld op de platenspeler. De plaat was een nog groter succes dan het debuut, 'With The Beatles' stootte die plaat van de eerste plaats wat er uiteindelijk voor zorgde dat The Beatles 51 weken op nummer één stonden in de album lijsten. Waneer de je de eerste woorden hoort weet je dat het eigenlijk al goed zit, 'It Won't Be Long' knalt John Lennon er vol overtuiging uit. De bekende 'yeah, yeah's' van 'Please, Please Me' klinken vertrouwd. Het is een leuk, swingend, goed nummer dat meteen de toon zet voor de rest van het album. 'All I've Got to Do' is een nummer dat mooi verder gaat waar het vorige nummer ophield, een stuk rustiger en wat meer RnB maar toch heeft het dezelfde vorm van enthousiasme die ook het vorige album zo kenmerkte. Het derde nummer is echter een nummer dat een stuk verder gaat dan de twee voorgaande, 'All My Loving' is één van de voorbeelden die liet zien dat de kwaliteiten The Beatles van een stuk hoger niveau waren dan de (inmiddels redelijk grote groep) bandjes die in hun voetsporen waren getreden. Het is tot dan het meeste perfecte nummer dat ze hadden gemaakt, het is het perfecte popliedje net zoals al die andere perfecte popliedjes die ze nog zouden maken. Het is geen typische Rock 'n Roll of RnB zoals andere nummers, het was iets totaal nieuws!

Het volgende nummer is het eerste nummer geschreven door George Harrison dat The Beatles ooit opnamen namelijk 'Don't Bother Me'. Het is duidelijk van een lager niveau dan het voorgaande nummer en eigenlijk dan de meeste nummers op het album maar het kenmerkt wel al meteen de stijl van Harrison. Waar John en Paul hun meisjes liefdesbrieven stuurde, vraagt Harrison of ze hem eens met rust willen laten. Het volgende nummer, 'Little Child' schreven Lennon en McCartney oorspronkelijk voor Ringo Starr maar hij zong toch liever 'I Wanna Be Your Man' op het album. Het nummer is simpel en mischien ook wel een beetje saai maar toch ook meteen slecht, niets gedenkwaardigs in ieder geval.

'Till There Was You', de eerste cover van het album en het enige Broadway nummer dat The Beatles ooit opnamen, is een mooie rustige akoestische ballad die vooral de veelzijdigheid van de band aantoont. De afsluiter van kant A is ook een cover, 'Please Mr. Postman' is een opwindend, swingend en vooral enorm lekker RnB nummer dat qua enthousiasme van 'Twist and Shout' van 'Please, Please Me' in de buurt komt.

En de lijn met covers word doorgezet met de Chuck Berry klassieker: 'Roll Over Beethoven' gezongen door George. Niet een heel speciale cover, het blijft redelijk dicht bij het origineel maar ook dit geeft aan dat de band eigenlijk alles wel kon spelen, ballads, RnB en recht toe, recht aan Rock 'n Roll. Nummer 9 van de plaat, 'Hold Me Tight' was een overblijvertje van 'Please, Please Me' en is ook vrij weinig meer dan een filler op dit album. Samen met 'Don't Bother Me' en het opvolgende 'You've Really Got a Hold on Me' de minste van het album.

En daar is dan eindelijk de altijd vrolijke Ringo, en hoewel hij geen geweldige zanger is komt 'I Wanna Be Your Man' er redelijk vanaf. Geschreven voor The Rolling Stones door Lennon/McCartney, die het nummer eerder (en beter uitbrachten) en zoals gezegd gezongen door Ringo met hulp van Paul en John op 'harmony vocals'. Een typisch Ringo nummer, leuk, opbeurend en simpel. En het zal nog één nummer duren tot één van de twee belangrijkste leden van de band zal zingen, George zingt de cover 'Devil in Her Heart' eerst nog. Ook weer niets speciaals (vooral de monotone stem van George staat het nummer in de weg) maar met het nummer opzich is niets mis. 'Not a Second Time' is een nummer vooral geschreven door John en dus ook door hem gezongen, en dat doet hij op uitstekende manier. John's stem is op dit album wat dat betreft heel erg sterk zoals ook op de afsluiter 'Money(That's What I Want)', een zeer goeie cover met een aantal piano overdubs van producer George Martin.

'With The Beatles' is te vergelijken met z'n voorganger en ligt er volkomen mee in lijn, een aantal nummers zijn saai, de meeste nummers zijn goed en een paar zijn van speciaal niveau(hoewel dat er wel minder zijn dan op 'Please, Please Me'). Iets sterker dan het debuut. Het echte vuurwerk zou echter pas losbarsten op het derde album: 'A Hard Day's Night'

MrGuitar240
De letters Beatles staan scheef

MrGuitar240
Oke, Ik luister het liefst naar "The Beatles" en Clapton. Dat kun je heel duidelijk zien aan mijn top 10. Dat betekend niet dat ik niet naar andere muziek luister of andere muziek niet waardeer. Maar het is gewoon zo dat ik dit liever luister. "Wish you were here" van PF bijv. staat hoog bij aangeschreven maar luister ik minder dat bijvoorbeeld deze cd. Lekker cd!: Beter dan AHDN die hierna komt. Ik heb gewoon niets met dat album. Alleen "Yellow Submarine" vind ik minder leuk van "The Beatles". Maar ik heb nu deze Cd opstaan (WTB) en besef dat dit hele leuke liedjes heeft. Nu luister ik het heerlijke "Till there was you". En zo komen nog 2 toppertjes van de cd. Ik heb als favorieten ook deze 3 opeenvolgende:

Till there was you
: Heerlijk zoet liedje. Maar voor mooi. Een goede compositie ook al is het niet van "The Beatles"

Please mister postman: Alleen al dat leuke begin. Dan het stuk met John's stem en the Beatles op de achtergrond! Beatly! Daarna de Ooh's op de achtergrond. Het is niet echt vrolijk maar ook niet echt verdrietig of boos ofzo. Een goede song.

Roll over Beethoven: Een bekend Chuck Berry liedje gezongen door de toen nog rock and roll jongetjes uit Liverpool. George zingt het lekker. Ik denk alleen dat Paul het had moeten zingen en dan op een rauwe manier zoals hij bijv. ook doet bij "Kansas City/Hey-Hey" van "The Beatles for sale". Goede Cd. Weet niet of ik deze beter vind als de vorige! (Please Please me)

PS. Let niet op het bericht hierboven! .

avatar van bawimeko
4,5
Please mister postman: Alleen al dat leuke begin. Dan het stuk met John's stem en the Beatles op de achtergrond! Beatly! Daarna de Ooh's op de achtergrond. Het is niet echt vrolijk maar ook niet echt verdrietig of boos ofzo. Een goede song.


Ik las laatst in een boek (ik denk Can't Buy Me Love) dat deze song bijna manisch klinkt. Terwijl de originele versie van de Marvelettes iets smekends heeft, klinkt het hier alsof een razend geworden Lennon de postbode aanvliegt! Ik vond het wel een fraaie omschrijving!
Ik vraag me nog steeds af welke beatles-letters nou scheef stonden!

Stijn_Slayer
De e en de a staan nog steeds scheef.

MrGuitar240
bawimeko schreef:
Hopelijk gaan ze deze plaat nog 'ns remasteren/remixen; de lp klinkt drie keer zo goed als de cd!


Ja:p

avatar van Sandokan-veld
3,0
Eigenlijk is het heel suf om fan van de Beatles te zijn. Het gevoel dat je hebt als je een contactadvertentie leest waarin iemand zegt te houden van 'gezelligheid en een goed gesprek'. Je kunt begrijpen dat veel mensen denken: kun je niets originelers bedenken?

Toch blijft dit een unieke band: niet alleen één van de populairste muziekacts ooit, maar ook wat betreft kwaliteit een unicum: geen enkele band die zo veel (zelfgeschreven) klassiekers heeft uitgebracht, of zoveel energie, creativiteit en speelsheid kon bundelen in een liedje van drie minuten. Voor eeuwig staan de Beatles op een hoge top, vanwaar ze zowel kleine kinderen weten te raken als doorgewinterde muziekliefhebbers.

Die laatsten kunnen vaak erg weinig kritiek verdragen tegen de 'fab four', en de stelling dat de Beatles ook slechte dingen hebben opgenomen wordt vaak met hoongelach onthaald. Beetje overdreven misschien, de Beatles hebben wel degelijk een paar zwakke momenten gekend. Het wonderbaarlijke is echter, hoe weinig echte blunders ze gemaakt hebben. In krap zeven jaar nam de band 13 lp's op, plus nog een aantal losse singles en nog een paar andere dingen, tot 1966 tourden ze ook nog de hele wereld over om te spelen voor gillende fans en te verschijnen in tv-shows en op persconferenties.

In hun laatste jaren stopten ze met touren, en gingen ze zich toeleggen op het creëren van platen in de studio, maar toen With The Beatles uitkwam, was daar nog geen sprake van. De Beatles waren een popbandje, of, zoals sommige jaren zestig-puristen het willen, meisjesmuziek. De wereld moest veroverd worden, en in die tijd moest dat vooral gebeuren met singles. Rond de opnames van deze plaat werden ook de liedjes gemaakt waarmee de Beatles dit voor elkaar zouden boksen: She Loves You en I Want To Hold Your Hand.

(Deze staan niet op dit album, in die tijd stonden de singles vaak niet op de lp's omdat het als oplichterij werd gezien om hetzelfde nummer op twee verschillende uitgaves uit te brengen, en bands als de Beatles verklaarden trots dat de singles niet op de albums stonden, hoewel ze daar lang niet altijd consequent in waren.)

De beste liedjes werden singles dus, en dat is de reden dat de eerste lp's van de Beatles -bij vlagen- ruiken naar vulsel. Bij With The Beatles is dat euvel het grootst, en wat mij betreft is dit de minst interessante reguliere Beatles-lp, en degene waar ik het minste naar luister.

Toch, hoewel het net zoiets is als houden van een goed gesprek met een glas wijn, houd ik ook ook wel van deze plaat, althans: ik vind oprecht dat er niet door een ondergrens heen wordt gezakt. In de gegeven omstandigheden een top-lp afleveren was zelfs voor de Beatles te veel gevraagd, maar dat ze zelfs hier geen wanproduct afleveren is een sterk argument voor hun enorme talent en werklust.

De covers zijn overwegend beter gekozen dan op debuut Please Please Me: Lennon weert zich kranig op Smokey Robinsons You Really Got A Hold On Me, en McCartneys theatermomentje Till There Was You is lief en sfeervol. Money is lekker wild, en de meidenballad Please Mister Postman is melig maar swingt als de tyfus. Roll Over Beethoven is dan wel weer een misser, vooral omdat de sfeer van het nummer totaal niet past bij de stem van de zingende Beatle (Harrison).

George draagt hier ook zijn eerste zelfgeschreven liedje bij, een probeersel genaamd Don't Bother Me, dat de plaat in ieder geval niet erg naar beneden haalt, zonder uitermate briljant te zijn.

Voor hun eigen liedjes grijpen Lennon en McCartney terug op de kunstgrepen die al sinds de jaren vijftig standaard waren in de popmuziek en rock 'n' roll. All My Loving is de enige klassieker, maar ook met de opener It Won't Be Long ('Yeah! Yeah! Yeah! Yeah!'), Hold Me Tight, en het voor de Stones geschreven I Wanna Be Your Man is het leuk meezingen.

Zelf vind ik het latere werk van de Beatles stukken beter, maar er zijn natuurlijk altijd mensen die juist het poppy eerdere werk van de jongens het leukste vinden. Maar zelfs zo beoordeeld is dit hun minste plaat, vind ik. Als koopadvies aan Beatle-beginners zou ik zeker niet aanraden om met deze plaat te beginnen. Maar op onze geliefde site MusicMeter zijn er ook mensen die deze plaat hoger waarderen dan sommige van hun laatste platen. Snap ik niets van, want deze plaat mist toch wel een paar echte uitschieters. Maar lang leve de discussie enzo.

Favoriete track: It Won't Be Long

avatar van bawimeko
4,5
Ik ben benieuwd naar je volgende reviews, Sandokan; er leuk leesvoer!!
Hier en daar wat controversieels; ik vind dat deze elpee veel minder vulsel bevat dan het ietwat rammelige Beatles For Sale.
Dit bevat in ieder geval wat debuut-momenten: naast rauwe rock kan John ook mooi soulful zingen (All I've Got To Do), Paul doet z'n eerste retro-deuntje (ditmaal een cover) met Till There Was You.
Verder maken de Beatles een statement met deze cover; geen verdere uitleg ("with Love Me Do and 12 other songs"), maar een sobere foto waarbij niet gelachen wordt!
Bovendien wordt het muzikale gehalte wat hoger; arrangementen zijn net wat meer uitgewerkt, instrumenten worden wat beter bespeeld (All My Loving!). De mannen gaan zich beter thuis voelen in de studio, krijgen wat meer tijd en ruimte en dat valt hier goed te horen. Dit allemaal in de opmaat naar hun eerste Meesterwerk: A Hard Day's Night!

avatar van LucM
4,5
Mee eens met bawimeko, buiten Hold Me Tight vind ik hier geen enkel nummer uit de toon vallen (zie vorig bericht).

Stijn_Slayer
Precies bawimeko. Dit is een veel constantere plaat dan hun debuut. Op hun debuut gingen ze bijvoorbeeld nog genadeloos hard onderuit met 'A Taste of Honey'. Niet alles is hier even goed, maar ze waren hier i.m.o. duidelijk verder in hun ontwikkeling.

avatar van devel-hunt
5,0
In 1963 maakte artiesten voornamelijk singles die door liedjesschrijvers waren geschreven die in loondienst waren van de platenmaatschappij. Meestal waren dat om te zien kantoorklerken zoals die er in die periode uitzagen. Popmuziek werd absoluut niet serieus genomen, zeker niet in Europa, Cliff was het wildste wat er
was.
Er sprak heel veel vertrouwen uit dat EMI in the Beatles had, door de groep een LP te laten maken met 9 eigen composities aangevuld met covers die de groep zelf bepaalde. Dat was behoorlijk uniek in die dagen.
With the Beatles is op veel onderdelen niet de beste Beatles plaat, maar wel de gretigste en een waar een grote ambitie vanaf spat, alleen al om dat feit is het mijn favoriete Beatles plaat.

avatar van Sandokan-veld
3,0
Leuke reacties, bedankt daarvoor!
Ik ben het dus niet eens met Bawimeko, maar ik vind wel dat hij een sterk punt maakt, vooral op het gebied van 'zich thuis voelen in de studio', waarin de Beatles duidelijk gegroeid zijn op deze plaat.

Waarom ik deze toch als de zwakste Beatlesplaat aanmerk, is omdat er (wat mij betreft) geen echte kraker op staat, geen grote uitschieter. Het debuut heeft dan nog I Saw Her Standing There, en nog een paar andere dingen, en Beatles For Sale is misschien inderdaad nog wisselvalliger, maar juist daar staan een paar van mijn favoriete vroege Beatlesliedjes op.

Het is grappig dat devel-hunt deze juist wat extra waardeert door de gretigheid, dat heb ik dan juist weer met het debuut. De cover van With The Beatles kan dan wel gezien worden als een grote stap richting 'serieuze' band, maar de muziek op schijf vind ik gemiddeld toch minder interessant dan op hun andere lp's. Maar zoals ik al zei: lang leve het debat.

avatar van George
Ik ben dol op stukjes die verder gaan dan dit is niks of wat is dit mooi. Wederom dus complimenten voor Sandokan !
Geheel eens met zijn verhaal ben ik het niet. Zo beschouw ik With the Beatles niet als " vulsel'' . Integendeel. With The Beatles is zonder meer een van de belangwekkendste poplaten uit het begin van de jaren zestig. Een lp waarvan ook de professionele muziekwereld in die tijd met gretigheid kennis van nam. The Beatles zetten en bepalen , mede met With the ,de toon als geen ander.
Natuurlijk zijn niet alle Beatles composities onbetwistbare meesterstukken. Toch valt er veel voor te zeggen , dat zelfs het ' slechtste " van de groep nog altijd veel beter is dan het gemiddelde werkstukje uit de popmuziek. Een unicum ! Het is dus ook voor mij soms moeilijk om de superlatieven m.b.t. the Beatles achterwege te laten.
Ook op With the Beatles , kan ik met de beste wil van de wereld geen enkele ondermaatse compositie vinden.

avatar van LucM
4,5
Mee eens met George, With the Beatles is een zeer sterk album, zeker voor die tijd opmerkelijk en zelfs het zwakste van the Beatles vind ik veel beter te pruimen dan de gemiddelde huidige top-40 hit.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:56 uur

geplaatst: vandaag om 11:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.