John Lennon - Imagine (1971)

Een indrukwekkend, mooi stuk dat je geschreven hebt, over dit album. Ik heb 't een paar keer gelezen en je hebt dit album imo echt "doorleefd". Ik kon ook geen vaagheden ontdekken in jouw concluderende beschouwing.
Ik weet niet hoe oud je bent, ducoz, maar we hebben er een echte Lennon-fan(bewonderaar) bij. Dat doet mij erg deugd, want hij is mijn all-time favourite en ik ben niet inmiddels niet meer de jongste, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet even aan 'm denk. Ik hoop dat je nog veel gaat ontdekken in de "onrdekkingstocht' van de muzikant en de mens, John Lennon.
Ik raad je bij deze ook de Anyhologie-box aan en vele dvd van hem, die je maar je kopen, krijgen of downloaden. Lennon's muziek kennen is ook de "persoon" Lennon (samen met Ono) begrijpen. grtz!

Toen ik aan Lennon begon was ik zo'n 15 a 16 jaar oud. Nu ik zijn hele solo collectie heb(dus niet met Yoko samen, wel heb ik de Beatles compleet) luister ik goed, probeer de ideeën te begrijpen e.d. (hoe stom dat ook klinkt) heb ook wat docu's gezien, waarvan een paar een paar jaar terug. Momenteel ben ik 18 jaar oud en nog lang niet "uit ontdekt" op Lennon gebied

Ik probeer dit in ieder geval bij ieder Lennon album, Plastic Ono Band heb ik gister "besproken"

Klinkt helemaal niet stom. Het getuigt van "open staan voor", inzicht en verstand. Waarom zou anders Lennon, zeker op politiek gebied (recht en onrecht) nog steeds ter sprake komen?

Pas aangeschaft op vinyl. Na een aantal luisterbeurten kan ik zeggen dat kant A me meer aanspreekt dan kant B. Komt me we wat gezapig over. Misschien dat B me later nog raakt.

Als je aan Lennon denkt, denk je aan The Beatles. Aan love and peace. Aan 'Imagine', ook. Wat een prachtsong is dat toch. Het overige materiaal op deze plaat is ook bijlange niet slecht, maar verbleekt helemaal in vergelijking met die titeltrack. Het euvel van deze plaat ook meteen; 'Imagine' moet op deze plaat haast al het gewicht torsen, en daardoor gaat m'n voorkeur uit naar 'John Lennon/Plastic Ono Band'.

Niet te hard van stapel lopen, AOVV
Jealous Guy vind ik minimaal van gelijkwaardig niveau. De rest is inderdaad een tandje minder.

Ah, Jealous Guy vind ik in een aantal andere versies mooier. Vooral de liveversie van Donny Hathaway vind ik erg mooi. Maar inderdaad, Imagine en Jealous Guy zijn voor mij iig de prijsnummers.

Prijsnummers zijn voor mij I Don't Wanne Be a Soldier en Gimme Some Truth. Het hele album is van een constant niveau en dat niveau ligt doorgaans buiten bereik van andere in het geval van Lennon.

Ik "ontdekte" lennon in 1976 en ben nu nog niet uitge-lennond.

1964!

Ik heb eind 2011 alle albums van The Beatles beluisterd en beoordeeld en sinds deze week zet ik stappen om eens de bandleden solo te horen. Ik begin met Imagine van John Lennon, aangezien ik vorige week het titelnummer herontdekt heb. En wat een prachtnummer is het toch! Al moet ik eerlijk zeggen dat ik dit nummer niet heel de dag moet aanhoren, anders begint het toch wel wat te steken. De rest is ook goed, maar bijlange niet zo goed als Imagine. Deels een pluspunt, deels een minpunt, aangezien Imagine het hele album op zijn schouders moet dragen.

Dan heb je Jealous guy, how do you sleep, Oh my love, How? en Gimme some truth misschien nog niet goed op je in laten werken? Het gitaarwerk van George Harrison is op Imagine overigens steengoed. De laatste samenwerking tussen John en George.

Ook speelt George Dobro op dit album.

Wel, enkele weken nadat ik dit album heb gehoord en ik terug op Gimme Some Truth ben gebotst, moet ik eerlijk toegeven dat Gimme Some Truth weldegelijk ook een heel goed nummer is. En zelfs I Don't Wanne Be a Soldier kan ik af en toe waarderen. Maar dat verandert niets aan de score. Het enige wat verandert is dat ik nu twee nummers kan aanduiden als favoriete nummers.

YouTube - Closing Ceremony - John Lennon - Imagine - London 2012 Olympic Games

Zwijmelnummer, m'n neus!

"Imagine" van John Lennon is voor mij een typische "aardige" plaat. Het openingsnummer en titelnummer vind ik een mooi liedje en is wat mij betreft ook het hoogtepunt van het album. De andere liedjes vind ik nogal middle of the road. Dat Lennon een fantastische liedjesschrijver is behoeft geen verdere uitleg, maar ik vind deze plaat daar niet een treffend voorbeeld van. Overigens zijn de liedjes "Oh My Love" en "How?" gewoon prima liedjes, maar ik moet eigenlijk vaststellen dat de combinatie Lennon/McCartney, of in ieder geval de context van The Beatles, hebben geleid tot meerdere hoogtepunten uit de muziekgeschiedenis, maar solo wordt dat niveau niet gehaald. Extra pijnlijk vind ik dan ook het nummer "How Do You Sleep?", waarin Lennon de vloer aanveegt met McCartney. Persoonlijk vind ik dat nogal zielig en kinderachtig. Laat ik vooropstellen dat ik "Imagine" niet een slechte plaat vind, maar ik vind de hoogtepunten gewoon te weinig om heel euforisch te zijn. Ik denk dat mijn verwachtingen gewoon te hoog gespannen waren.

Rare gozer was die Lennon. Ben er ook niet enorm van onder de indruk.

Van het titelnummer trouwens al helemaal niet. Simplistisch zeiknummer eerste klas.

'zeiknummers' is persoonlijk, dat kan ik me ook wel enigzins voorstellen. maar simplistisch?
dat kan niet anders dan een kortzichtige gedachte zijn
heb je de nummers wel een echte kans gegeven? en dan bedoel ik meer dan gwn het liedje beluisteren; dus ook naar de tekst en achtergrond kijken?

lennon solo is inderdaad geen beatles nee, en ik snap dat dit op het eerste gezicht kan tegenvallen (dat deed het bij mij ook).
maar wanneer je je echt in de man en de muziek gaat verdiepen, komt op een gegeven moment zijn ziel naar boven, dan begrijp je ineens waar het over gaat.
zijn muziek was heel puur, en dat is de kracht erachter
als je geen 'gezeik' hoeft en gwn (beatles) melodieën wilt horen, ben je beter af bij zijn ex-bandgenoten

Eigenlijk kan ik me wel vinden in wat Deranged zegt over Imagine. De tekst kan zowat iedereen schrijven na het zien van het avondjournaal en de muzikale omkadering is nu ook weer niet zo moeilijk om te bedenken en te maken. Maar dat maakt het nummer niet minder mooi. Het zijn tevens meestal de simpele dingen die de meeste waardering krijgen en als hoogstaand worden gezien dan de wat moeilijker dingen. Waarmee ik niet wil zeggen dat complexe stukken altijd slecht zijn, want dat is ook niet waar.

Het is veel te simpel om te zeggen dat iedereen een nummer als Imagine had kunnen schrijven. Door al zijn tekstuele eenvoud en soberheid legt Lennon meteen de vinger op de juiste plek, waardoor het één van de meest krachtige politieke nummers ooit is geworden. Iedereen begrijpt de boodschap, alle niveau's van denken, alle religies en alle nationaliteiten. Dat samengebundelt in een melodie die zo pakkend en kwetsbaar is maakt het tot een groot nummer.
Persoonlijk draai ik het nauwelijks meer, veel te vaak gehoord. Stuk beluisterd, helaas.

ik las niet goed. dacht na het bericht van Ronald5150 dat ze het beide over het album zelf hadden.
maar alleen het titelnummer inderdaad is niet het meest ingewikkelde qua 'opstelling'. al is dat nou juist de kunst ervan
ik kan het nu niet goed verwoorden, wat devel-hunt zegt is wel een mooie correcte beschrijving vind ik

Een zowel tekstueel als muzikaal geweldig album. Met als hoogtepunten het inmiddels grijsgedraaide titelnummer, Gimme some truth, How do you sleep? (een kritische noot op collega Sir Paul McCartney?) en Jealous guy. Hoewel ik de tribute-versie van Roxy Music uit 1981 ook voortreffelijk vind. Zonder meer het meest aansprekende album dat Lennon ooit gemaakt heeft.

Tot nu toe ken ik alleen Imagine, wat ik echt een magistraal nummer vind. Ga hem binnenkort eens luisteren.

Zeker een kritische noot inderdaad, was volgens mij tevens een tegenreactie op wat (vermeende) kritisiche noten die Sir Paul op John Lennon richtte middels 'Ram'. Wat overigens ook een fantastische plaat is.

Toen ik "How Do You Sleep" voor het eerst 'bewust' hoorde (begin jaren '80) ging voor mij het beeld van Lennon als Vredelievende Vredestichter voorgoed aan diggelen. Het was al eigenaardig dat hij: "Imagine no possessions" wist te zingen in zijn huis in Tittenhurst Park, gezeten achter een witte vleugel, maar met deze rancuneuze actie liet hij zichzelf wel behoorlijk kennen. Misschien was het mijn particuliere reactie op de heiligverklaring van Lennon in die tijd, en mijn beeld over Lennon is wat genuanceerder dan toen, maar toch een dieptepunt op een goed album.

' How do you sleep', toch wel een van de beste nummers van Imagine. De aanklacht tegen mcCartney, maar hij begon met wat speldenprikken op RAM ( Too many people, dear boy ) waarna Lennon met een mokerslag terug reageerde, het lag allemaal nogal gevoelig, dat juist Harrison op How do you sleep een hele mooie slide inspeelde zegt alles over de sfeer van 1971 met McCartney in het offensief.
Lennon was gelukkig niet alleen de kwezelige vredesapostel zoals hij na zijn dood is neergezet, maar ook een agressieve lul, op zijn tijd, die er niet voor terugdeinsde iemand af en toe eens stevig op zijn bek te slaan. Lennon was puur seks, drugs and rock and roll, en dat word wel eens vergeten.
George Harrison pakte McCartney in 1973 vergelijkbaar aan met Sue me Sue you blues, minder bekend maar minstens zo venijnig. Kan het misschien ook zijn dat McCartney, die toch behoorlijk ongrijpbaar is met zijn eeuwige vriendelijke pose, minder aardig is als dat de buitenwereld ziet en dat de woede van Lennon en Harrison niet alleen maar onzin was?

Het nummer Imagine is gebaseerd op het Communistisch Manifest. Lennon heeft dit in suiker verpakt om aan te tonen, dat het volk overal achter aan loopt. Als ik de berichten hier lees, heeft John gelijk gekregen. Als dit in de VS meer bekend was, zou het nummer daar verguisd worden, omdat dat land nog steeds een Communisme fobie heeft. De juiste achtergrondinformatie is soms noodzakelijk om een nummer daadwerkelijk te doorgronden.

In tegenstelling tot het "naakte" Plastic Ono Band-album dweept Imagine met een zwaardere productie, ondersteund door meer muzikanten (waaronder George Harrison, Alan White en Klaus Voormann). De bijtende songs "I Don't Wanna Be a Soldier", "Gimme Some Truth" en "How Do You Sleep?" zijn daarvan het resultaat, maar tonen slechts één kant van de medaille. Ontegensprekelijk is "Imagine" de meest complete song die Lennon ooit geschreven heeft - zoals "Yesterday" dat voor McCartney is. Maar "Oh My Love" mag evenzeer tot een hoogtepunt van het album gerekend worden.
"Crippled Inside", "Jealous Guy", "It's So Hard" - herkennen we daar nog een streep "Cold Turkey" en "Yer Blues"? - en "How?" tonen de andere kant, meer bepaald een muzikaal veelzijdige Lennon die dankzij therapie met zichzelf in het reine komt.
Blijft nog "Oh Yoko!" over, dat geenszins als een onaardig popnummer klinkt.
Het enige wat je Imagine kunt verwijten, is dat het een goede collectie songs vormt waarin het titelnummer alle aandacht naar zich toetrekt. Een luxeprobleem heet dat.

De nr 1 van 2015

Tsja dan zijn we ineens 35 jaar en 44 jaar verder( dood en release)Ik weet nog precies waar ik was toen Lennon werd gedood(althans toen het in het nieuws kwam) het was vroeg in de ochtend ,tijd om naar school te gaan, toen het journaal op de radio kwam vertellen dat Lennon als gevolg van zinloos geweld om het leven kwam.

Ik werkte toen net in een platenshop. niet naar school gegaan, maar de platenbaas wakker geschud om het nieuws te vertellen, de weken die volgden waren een complete lennon hype, met de kerstdagen in het verschiet werden er heel wat elpeetjes omgezet.

We zijn bijna 35 jaar verder en weer wordt als gevolg van zinloos geweld imagine uit de kast getrokken, zal het ooit anders worden??? Nee natuurlijk niet ,maar stel dat ooit de regel "The world will be as one" waar heid zal worden, Imagine all the people!!!!