Gotye - Making Mirrors (2011)

Dit album moet eerst een paar luisterbeurten hebben voordat je het waardeerd.
De meesten hebben dit album leren kennen via 'Somebody that I used to know' en verwachten de zelfde soorten melodieen.
Niet multi commercieel maar een kunstwerkje, niet alleen de hoes maar ook de muziek is schilderachtig mooi.
Luister naar 'State of the art' met zijn meesterlijke reggeasound en de dromerige afsluiter 'Bronte' dit echt is een tranentrekker.

Verhoogd naar 5. De stijlwisselingen was het enige minpuntje in het begin, maar na het een tijdje te laten bezinken helemaal mee met deze plaat. De nummers volgen elkaar ook in een vrij snel tempo op, waardoor er bij mij nooit echt verveling optreed.

Ik doe er ook nog een halfje bij. Verveelt eigenlijk nog steeds niet.

Helaas, na toch een tijdje verliefd te zijn geweest op (maar natuurlijk) Somebody That I Used To Know, weet Gotye me absoluut niet te pakken met dit album. Alleen State Of The Art vind ik echt een vreselijk fijn nummer en het donkere Don't Worry, We'll Be Watching You vind ik erg goed. Dat bekruipende gevoel dat iemand je bekijkt (Hey, what's your name?) is echt magisch en verschrikkelijk angstaanjagend tegelijk. Is ook een hele vette clip bij trouwens:
YouTube - Gotye - Don't Worry, We'll Be Watching You - official animation

Haha, ik had niet bepaald overdreven toen ik in augustus vorig jaar tegen mn vriendin zei dat Somebody That I Used to Know wel eens een grote hit zou kunnen worden. Wat wonderbaarlijker is: ik ben het nummer nog steeds niet compleet zat

Ik ook niet, kan het nog steeds goed horen. Topnummer!

Ik kan het ook nog steeds zeer goed luisteren, in tegenstelling tot de rest van het album, wat wel aardig is, maar zeker niet zo goed als "dat ene nummer"

Behalve State of the Art, als je het mij vraagt.

In tegenstelling tot jullie begint Somebody That I Used to Know me wel te irriteren. Hoe meer ik dit nummer hoor, hoe meer dingen die ik vind die me tegensteken. Zoals die zangeres die wel heel erg veel gelijkenissen vertoont met Kate Perry. Qua stem toch.

Nu kan ik dat nummer niet meer horen zonder aan die vergelijking te denken..

Ik heb Eyes Wide Open toch ook wel een keer of 30 gehoord volgens last.fm en dat nummer verveelt me ook totaal niet. Somebody That I Used to Know heb ik nog niet zo vaak gehoord, maar moet zeggen dat dat nummer me ook nog niet verveeld, al was de echte magie er eind augustus al wel vanaf.

Met Somebody That I Used to Know heeft Gotye in ieder geval geschiedenis geschreven: nr.1 in de VS - pas de tweede nr.1-hit van Belgische makelij, de vorige was Dominique van Soeur Sourire (1963) - en de grootste hit ooit in de Top-40.

Prachtig album dat ik opwaardeer naar 4.
Gotye is een vreemde songwriter omdat hij alles vanuit het standpunt van drum en percussie bekijkt. De nummers zitten echt knap in elkaar en er zit nog een soort onafgewerkt/ruig kantje aan die me wel kan bekoren.

Bronte is één van de ontdekkingen op dat album. De zanglijn neigt soms wat naar Fields of Gold maar wat een mooi, ingetogen nummer.

Experimenteel, variërende in stijl, dynamisch, ritmisch en zangtechnisch sterk. Benieuwd naar zijn volgende album!

Favorieten:

Somebody that I used to know (terecht een wereldhit, zit zo knap in elkaar)
Eyes wide open
I feel better (prachtig, oud-klinkend feel-good nummertje met een dijk van een refrein!)
In your light
Giving me a chance (loungy...)
Save me (niet het beste maar leuke zanglijnen )
Bronte

Gewoon het beluisteren waard...

Het album doet me sterk denken aan Sting, de manier van zingen en ook de muziek.
Wel goed geinspireerd of zo geen smerig jatwerk.
Somebody that I used to know, kende ik nog helemaal niet. Ik woon in Indonesie, Gotye is hier nog niet helemaal doorgedrongen. Dus voormij een nieuw nummer en wat voor een.
Eyes Wide open, In Your Light, State of the Art,Bronte verder ook erg goed.
Het geheel moet ik nog ff een paar keer luisteren, maar voor nu 4*

Doet me een beetje denken aan Eels en een beetje aan Talk Talk. Maar bovenal is het gewoon Gotye zelf. Lekker album, lekker experimenteel!

Stem verhoogd naar 5
Ongelooflijk dat dit door 1 man is gedaan; in mijn boek is hij voortaan te vinden onder het kopje "Genie". En inderdaad een stem als Sting, de passie van Julian Cope (hanging out to dry) en de muzikaliteit van Prince... Of eigenlijk nergens mee te vergelijken.

Somebody en State of the Art zijn bijzonder goede nummers, de rest van het album zit hier en daar wel wat leuks tussen maar ik word het desondanks snel beu. I Feel Better, Eyes Wide Open e.d. zijn gewoon net iets te luchtig voor mijn smaak. Mij werd de voorganger van Making Mirrors ook aangeraden, dus die ga ik binnenkort maar eens proberen.

Gotye heeft mooi gebruik gemaakt van dit nummer

Luister maar eens.
YouTube - Luiz Bonfa? - Seville 1967

Inderdaad en het heeft hem behoorlijk veel geld gekost dus. En terecht, want de melodie is letterlijk gekopieerd.

Ik snap het niet goed. Gotye heeft toch altijd gezegd dat hij enorm veel samples gebruikt van obscure vinyls?

Er was reeds een deal ruim voordat het nummer uitgebracht werd.

Blijkbaar niet aangezien het nu in het nieuws is en meneer een flink bedrag heeft moeten betalen, nu 2 jaar na release

Gotye's Smash Hit Almost Didn't Happen | Billboard

en

http://www.tonedeaf.com.au/news/local-news/154918/gotye-bonfa.htm

Ahja, raar dat dat nu dan weer in het nieuws is (als oud nieuws zijnde). Onder het mom van niets beters te publiceren.

Het is nieuws is dat de beste man de 1 miljoen dollagrens heeft overschreden qua royalties betalen. Er was al lang een deal inderdaad. 45% of zoiets. Sommige media doen nu net alsof het brein achter Gotye dat gisteren voor het eerst heeft toegegeven.

Wie dacht dat Gotye door Somebody that I Used to Know een gelikte hitsingles muzikant is (of misschien zelfs een one-day fly) heeft het goed mis. Making Mirrors is een prachtig dynamisch album waarbij het lijkt alsof Gotye zichzelf bij de helft van de nummers telkens opnieuw probeert uit te vinden. Favoriete track is State of the Art; de combinatie van zijn lyrics met een catchy bass-melodie en zwaar vervormde vocalen is fantastisch. Goed album.

wat een rust rondom Gotye nu, terwijl Somebody that I used to know de status klassieker heeft.
Ik ken hiervan alleen de singles en Easy way out maar ben toch nog steeds onder de indruk van DE single.
In your light is wel erg zwak, moet steeds denken aan Gimme gimme gimme van Narada Michael Walden

Ook dit vind ik toch wel een ongelofelijk leuk album hoor. Staan niet allemaal geweldige nummers op, maar staan ook wel een aantal hele fijne songs op.

Eyes Wide Open, Smoke and MIrrors, State of the Art en Bronte zijn mijn favorieten. Vooral Bronte vind ik toch wel betoverend mooi hoor.

Toch een fraai album maar het heeft tijd nodig om je te overtuigen en pakt je niet helemaal in vanaf de eerste beluistering. Maar zoals zo vaak bij wat moeilijkere muziek blijft het nadien dan ook veel harder plakken en dat is toch meer als een verdienste! Ik kan me helemaal vinden in de omschrijving die Drs. DAJA hierboven schreef en Gotye begaat idd. niet de fout om enkel maar gladde hits te willen brengen. De muziek van dit album is daar meer als onderscheidend genoeg voor en ieder nummer heeft zijn eigen schoonheid. State of the art is ook voor mij bij het betere werk op dit album en steekt wat boven de rest uit. Trouwens ook de vorige cd van Gotye is verre van onaardig met als mijn favoriet het sublieme The only thing i know, zeer meeslepend nummer.

Waarschijnlijk is Gotye de laatste eendagsvlieg geweest, nu het tijdperk van hitlijsten langzaam aan steeds meer passe lijken te worden.
Natuurlijk wist Pharrell Williams nog flink te scoren, solo en met Daft Punk, maar dat is een blijvertje.
Gotye heeft met zijn andere project The Basics een nieuw album uit, maar die blijkt nergens op te vallen.
De sterstatus wist hij maar kort te behouden.
Misschien heeft het vooral met Making Mirrors te maken.
Dit album springt alle kanten uit, van wat experimenteler, naar Soul, en dan weer terug naar pop.
Ondanks dat Making Mirrors prima weg luistert, en Eyes Wide Open ook nog regelmatig op de radio voorbij komt, zal Gotye altijd de artiest zijn van Somebody That I Used to Know.
Toen ik dat voor de eerste keer hoorde, dacht ik dat dit een door mij niet opgepakt pareltje was van Sting, ergens uit de jaren 80.
Het heeft een tijdje geduurd voordat het besef door drong dat dit vrij nieuw was.
Heerlijk die samenzang met Kimbra, en dan hoe die bas er vervolgens erg vet in komt.
Nog steeds gaat de radio harder als deze voorbij komt, Making Mirrors pak ik nog maar sporadisch uit de kast.