Toto - Toto (1978)

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik vind bijvoorbeel Motorhead en Hawkwind even gaaf als Gentle Giant en Yes en Alice Coltrane even gaaf als John Coltrane.

Ik houd denk ik van bezieling en muziek om de muziek. Of dit nu uitgesponnen jams van Allman Brothers zijn of vernuftige synthpopliedjes van Alphaville.

Terug naar deze plaat; een absolute meerwaarde is ook de meerstemmige zang, die bijvoorbeeld Chicago ook had.

Buitengewoon irritant, dat de discussie (ook destijds) maar één kant op kon. En dat was voor of tegen punk of voor of tegen rockmuziek.

Het is onmogelijk, om de stelling in te nemen dat de ene kant alleen maar rotzooi maakte en de andere kant alleen maar geweldige muziek. Zeker als je er met terugwerkende kracht naar terug kunt kijken. Blijkbaar was de keuze vooral politiek gemotiveerd. Niet geheel onverwacht, gezien de radicale politieke boodschap die de punk met zich meenam.
Maar daarmee is de muziek niet automatisch goed.

Dit blijft een ijzersterk debuut, valt volgens mij maar erg moeilijk te ontkennen. Het probleem van de punk (ook uiteindelijk) was juist niet dat ze moesten concurreren met inderdaad de oude Yes of Pink floyd (hoewel beide bands juist in 1977 behoorlijk van zich lieten horen).

Het probleem voor de punk was daarentegen de opkomst en de debuut albums van o.a. bands als Toto, Foreigner, Boston e.a. die, muzikaal gezien, hun zaakjes met sterke ideeën en dito muziek erg goed op orde hadden. Met een schuin oog naar het grote publiek.
Terwijl ook stadionbands zich lieten gelden met, zoals de geschiedenis heeft bewezen, memorabele, veel verkopende albums als Fleetwood Mac, Eagles, Steve Miller Band en nog vele anderen.

Dusdanig dat juist de opkomst van de punk in juist landen als het onze enigszins ondergesneeuwd raakte en slechts een enkele song de hitlijsten wist te halen. De newwave die als stroming na de korte periode van de punk opkwam, deed het op dat vlak wat beter.

Ook het debuut van Toto mag wat mij betreft moeiteloos onder de albums worden geschaard die de tand des tijds makkelijk heeft doorstaan. Eigenlijk nog steeds één van de leukste albums die de band ooit heeft gemaakt.

BAM, wat een knaller van een debuutalbum. Dit is er weer eentje om te koesteren hoor. Album kent een heerlijke sfeer en neemt je aan de hand mee door de verschillende vibes die het album heeft. Ik zou het geen stijlen willen noemen. Elk nummer heeft het “Toto” gevoel. Is dat niet het kenmerk van een goede band?

Als ik dan toch wat hoogtepunten moet noemen zijn het Georgy Porgy (altijd weet goed voor wat kippenvel op de armen) en het geweldige Hold the Line (briljant die opening).

Na IV voor mij als goede tweede binnen het Toto oevre.

HYDRA is voor mij hun beste album, maar dit album staat wel in mijn ToTo top 3

BAM! Gewoon goed uitgelegd.

Bij veel muziekliefhebbers vormt Toto voer voor discussie. De commerciële insteek, verzorgde producties en het brave karakter van veel songs schiet bij sommige luisteraars in het verkeerde keelgat. Volgens bepaalde zelfverklaarde muziekprofessors die denken het alleenrecht te hebben op smaak mocht je Toto niet goed vinden. Deze bespottelijke gedachte heb ik altijd tamelijk bizar gevonden. Mijn muziekbibliotheek beslaat genres als trash metal, jazz, blues, pop, rock en zelfs ambient, kortom het vliegt alle kanten op. Dan het debuut van de mannen, de heren waren al lang breed bekend als sessiemuzikant en gezamenlijk bleken de heren hun talenten als collectief prima vorm te kunnen geven. De eersteling van Toto vind ik vrij genietbaar, je hoort al een fijne mix van rock, pop, jazz en funk. De ritmesectie is ook nog eens prima op dreef. Dat het geheel al vrij toegankelijk wordt ''opgeserveerd'' vind ik geen enkel probleem.

Opener Child's Anthem vormt een aardig opwarmertje om over te gaan in het hitje I'll Supply the Love.

Deze track geeft eigenlijk een blauwdruk van hoe de band voor de dag zou komen. Een pakkend ritme, kamerbrede refreinen maar ook goed geplaatste transities en als altijd fijn gearrangeerd. De wijze waarop de heren hun muzikale voorkeuren en talenten weten te bundelen in dergelijke songs dwingt bij mij wel respect af.

Hoogtepunt van de plaat voor mij vormt Georgy Porgy, het jazzy karakter en de losse sfeer levert een uitstekend nummer op.

Manuela Run kan mij nooit zo bekoren, hoewel de samenzang tussen Lukather en Kimball prima is klinkt het mij allemaal net te zoet.

You Are the Flower voelt voor mij altijd wat richtingloos aan, meer een jam dan dat de heren een doel voor ogen hebben. Het is desalniettemin geen slechte song, daarvoor is het gebodene nog meer dan voldoende en blijft de song boeien.

Girl Goodbye is swingend en vormt een typische Lukather track, swingende Rhythm & blues met prima solo's van Steve. Ik moet erbij zeggen dat Kimball ook zijn steentje flink bijdraagt, de gruizige manier van zingen tussen het couplet en het refrein levert een mooi contrast op.

Takin' It Back is aardig maar trekt ook geruisloos aan mij voorbij, hoewel ook dit nummer niet slecht is.

Rockmaker is aardig, zit degelijk in elkaar maar vormt niet een van de sterkste titels op de schijf.

Hold The Line zou uitgroeien tot een van de grootste hits uit de historie van de band. Nog steeds vind ik het niet vervelend als deze song aan mij voorbij trekt doch het zeker niet tot mijn favoriete nummers behoort van de heren.

Angela boeit mij maar matig. In de vele songtitels met dames namen van de band vormt dit wat mij betreft een van de zwakkere broeders. De uptempo stukken zijn nog wel aardig maar als geheel komt het bij mij niet tot leven.

Zo vormt de eersteling van de band nog geen topper maar, bied de plaat genoeg fraais om te spreken van een solide worp, is het talent alom aanwezig en weten de mannen op een handige manier bruggen te slaan tussen diverse genres, knap gedaan.

Tussenstand:

1. Toto

Prima debuutplaat die anno 2022 het nog steeds goed doet hier. Paich is hier de hofleverancier met songs en het album is redelijk gitaar gedreven . Je zou eerder verwachten dat Lukather dan het leeuwendeel voor zijn rekening zou hebben genomen. Toto zette hier een album neer , wat breed kon worden opgepikt. Zelfs in de jaren nadat het werd uitgebracht , werden deze songs nog in de discotheken gedraaid waar ik toen als pikkie noga kwam. Vanmiddag weer eens onder het stof vandaan gepeld en toch wel weer genoten. 4 sterren.

Uitstekend debuut van een band die al vanaf het begin vakmanschap uitstraalt. Dat geldt voor zowel de steviger nummers als voor het kalme werk in Georgy Porgy wat me vooral aan het verhaal van Roald Dahl doet denken, en in Angela. Alleen is Rockmaker wel een afknapper die ze weg hadden mogen laten.

[/quote]
De boel even wakker schudden, want niemand wil Wish You Were Here of Tales of Topographic Oceans tot in de lengte der dagen.
[/quote]

Jawel hoor.

Dat verhaal kende ik in het geheel niet, maar de synopsis op Wikipedia van deze horrornovelle maakt me wel nieuwsgierig. Al vind ik van die verhaallijn vrijwel niets terug in de songtekst van Toto. Het lijkt me duidelijk dat de band zich bij het schrijven toch meer baseerde op het Engelse kinderrijmpje uit de 19e eeuw. De eerste twee regels komen dan ook overeen.