menu

The National - Alligator (2005)

mijn stem
4,10 (679)
679 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Beggars Banquet

  1. Secret Meeting (3:44)
  2. Karen (3:58)
  3. Lit Up (2:55)
  4. Looking for Astronauts (3:23)
  5. Daughters of the Soho Riots (3:58)
  6. Baby, We'll Be Fine (3:21)
  7. Friend of Mine (3:25)
  8. Val Jester (3:00)
  9. All the Wine (3:15)
  10. Abel (3:36)
  11. The Geese of Beverly Road (4:56)
  12. City Middle (4:27)
  13. Mr. November (3:57)
  14. The Thrilling of Claire * (4:32)
  15. Driver, Surprise Me * (3:20)
  16. Lit Up [Remix] * (3:00)
  17. Secret Meeting [Remix] * (3:45)
  18. The Geese of Beverly Road [Live] * (4:35)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 47:55 (1:07:07)
zoeken in:
avatar van Gajarigon
4,0
Minder dan Boxer, maar wel een geslaagd album. In tegenstelling tot de opvolger staan hier enkele missers op (Looking for Astronauts ) maar gelukkig staan er ook van die prachtig melancholische parels op die van Boxer zo'n speciale plaat maken (Secret Meeting, Karen, Daughters of the Soho Riots ). Muzikaal klinkt het soms wel wat stug, de ritmesectie is duidelijk niet zo op dreef. Ook verrassen de nummers nergens, alles is wel erg volgens het boekje. Maar die 'nene-nene-nene-ne' in Friend of Mine maakt dan weer zoveel goed...

avatar van freddze
4,5
I'm sorry I missed you...
I had a secret meeting in the basement of my brain




The National... dé ontdekking van het decennium voor mij!

Ik moet zeggen dat ik ze pas dit jaar leren kennen heb via 'High Violet' en ik ben daarna natuurlijk meteen naar 'Boxer' op zoek gegaan omdat die hier nóg betere kritieken krijgt. Sinds gisteren ben ik dan eindelijk verder terug in de tijd gegaan om te horen hoe Alligator mij bevalt (hier toch iets minder goeie kritieken, terwijl hij op RYM zowat gelijk staat met Boxer en beter gequoteerd wordt dan High Violet!).

Ik vind 'm in ieder geval schitterend weer - sinds gisterenmiddag nog niet van mijn draaitafel geweest...

Ok, toegegeven, in tegenstelling tot 'High Violet' waar ik enkel het laatste nummer (Vanderlyle Crybaby Geeks) wat minder vind (3*) en tot 'Boxer' waar eigenlijk geen enkel nummer op staat dat minder dan 4* waard is, staan hier toch wel drie nummers op die mij minder aanspreken (Val Jester - sorry, De-noir, The Geese.. en City Middle). Maar dat wordt dus ruimschoots gecompenseerd door maar liefst zeven 5* nummers, zijnde tracks 1, 2, 3, 5 (geniaal!), 9, 10 en 13. Op 'High Violet' tel ik zes 5* nummers en op 'Boxer' ook "'maar' zes.

'High Violet' heb ik intussen al aangeschaft op cd en bij mijn volgende bezoek aan de platenboer schaf ik dus meteen ook 'Boxer' en 'Alligator' aan, want ze zijn alledrie gewoon hun 4,5* sterren waard en horen dus zusterlijk naast elkaar in mijn kast te staan...

avatar van Chronos85
5,0
Alligator is voor mij persoonlijk een 'it grows on you'-geval geworden. Een paar jaar geleden had ik nog niet zoveel op met dit album maar het is de laatste maanden gegroeid en gegroeid. Elk nummer heeft me inmiddels meer dan eens gegrepen en vandaar heb ik mijn stem verhoogd van 4 naar 5*.

Oh ja, Karen is het nummer dat ik in't bijzonder even wil noemen. Het heeft een effect op mij, dat maar weinig nummers weten te bereiken, en dan heb ik het niet alleen over The National-nummers...

avatar van Co Jackso
4,0
Dit album van The National is helaas iets te wisselvallig. Met name het middenstuk vanaf ongeveer nummer 5 t/m 8 valt iets tegen. Het mist overtuiging. Gelukkig wordt dat volledig hersteld met het prachtige All the Wine (mijn favoriet). Werkelijk een geniale tekst en prachtig gezongen. Het slot van het album is vervolgens zeer sterk, met het altijd heerlijke Mr. November als slotnummer. Wellicht had een tweetal minder nummers de uiteindelijke impact van het album vergroot. Niettemin is dit wederom een sterk album van een band die anno 2011 ook al bij het grote publiek bekend is.

avatar van Mat_
5,0
Ongetwijfeld het meest diverse album van "The National". Waar "Boxer" en vooral "High Violet" echt één geheel vormen is het hier meer een allegaartje van verschillende nummers. Op zich niet echt een probleem al vallen daardoor de mindere nummers meer op.
"Lit Up", "Friend of mine" en "All the wine" zijn voor mij niet meer dan leuke tussendoortjes. En dan is er nog "Looking for Astronauts", de ene keer vind ik het spuuglelijk terwijl ik het de volgende keer licht geniaal vind.
Daar tegenover staan dan wel enkele erg sterke nummers. "Karen", "Abel", " Baby we"ll be fine" en "Val Jester" zijn geweldig en dan is er nog "Mr November", maar daar zijn alle mogelijke superlatieven al voor gebruikt.

Het album mist wat homogeniteit maar dat wordt meer dan goedgemaakt door de nummers.
Topplaat van een topgroep.

avatar van Zandkuiken
4,0
Een beetje wispelturiger dan het latere werk en voor mij daarom misschien ook wat spannender. Vooral High Violet klinkt mij soms iets te 'egaal'. Alsof ze op cruise control voortdurend dezelfde snelheid blijven aanhouden (maar er staan natuurlijk ook fantastische songs op).

Hier lijkt er meer ruimte voor geschreeuw en avontuur, zoals in woeste afsluiter Mr. November of ander prijsbeestje Friend Of Mine. Ook als ze gas terugnemen, imponeren de mannen van The National. The Geese Of Beverly Road en Daughters Of The Soho Riots behoort zeker tot hun betere songs. Ook opener Secret Meeting is hier één van mijn favorieten.

Sterk album van de New Yorkers, hoewel ze wel weer op geruime afstand van de volle pot blijven...

4* voor Alligator.

avatar van west
3,5
In eerste instantie beviel deze wat meer afwisselende plaat van the National mij wel. Maar het vreemde is: des te vaker ik 'm luister, des te minder sommige nummers worden. Er zit wat mij betreft een behoorlijk kwaliteitsverschil tussen een paar echt goede nummers en een paar aardige tracks. De helft is goed, de rest minder.

De (echte) goede nummers zijn Karen, Lit Up, Daughters of the Soho Riots, Abel, City Middle & Mr. November. De rest volgt op een behoorlijke afstand, met als grootste mispeer Looking for Astronauts. Dat nummer irriteert behoorlijk: hier gaat the National zowaar door de ondergrens heen.

avatar van Reijersen
3,0
Dit album hoorde ik n.a.v. dit topic

The National zegt met heel weinig op het eerste gezicht. Dit album ken ik niet, net als ik geen losse songs er van ken. De eerlijkheid en ervaring dient mij te zeggen dat ik muziek vol met ronkende gitaren had verwacht, maar bij de eerste 2 songs is dat het tegendeel toch wel. Dat zijn smaakvolle, wat rustigere songs. Dan is juist een Lit Up wel hetgeen wat ik van te voren verwachte. Maar er staan dus ook een hoop rustige nummers op dit album waarbij mij het mooie Daughters of the Soho Riots misschien wel het beste smaakte. Vocaal is het wellicht ook niet voor iedereen weggelegd, maar ik vind het wel een prettige stem. Toch een aardige positieve kennismaking met The National, dit album.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:55 uur

geplaatst: vandaag om 09:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.