Met het idee om mijn muzikale horizon in 2022 eens wat te verbreden heb ik een plannetje gemaakt. Het idee is om de gehele album top250 van MusicMeter te gaan beluisteren. Dit gaat om de top250 zoals die er op 1 januari 2022 stond en zover de albums ook te vinden zijn op Spotify.

Het idee is de albums aan meerdere luisterbeurten te onderwerpen en daar dan een bericht + beoordeling van te maken. Als een plaat mij echt niet ligt zal ik dat wel in dit topic melden, maar zal ik het verder niet beoordelen. Als ik een album reeds beoordeelt heb dan zal ik dit nog van een bericht voorzien. Een paar albums zullen zowel een beoordeling als een bericht hebben, maar dat zal ik dan ook weer in dit topic melden. Ik benieuwd wat ik allemaal tegen ga komen en hopelijk ben ik voor het einde van het kalenderjaar klaar.

Reageer gerust of geef extra tips bij mijn commentaren over platen die niet in die top250 staan.

Succes ermee. Je bent allicht niet de eerste die dat doet - wellicht wel degene met de minste natuurlijke match met de lijst tot nu toe

Ik ga proberen het met belangstelling te volgen.

Niet zo bij stil gestaan hoe vaak dit al gedaan is. Zo'n lijst is een handige houvast om een dergelijke zoektocht te maken. Veel losse nummers bijvoorbeeld al tegen gekomen bij de MumeLadder en die bevallen goed als zijnde ook minder goed. Benieuwd hoe dat met hele albums zit.

250. Interpol – Antics
https://www.musicmeter.nl/images/cover/14000/14063.jpg?cb=1561665894

Luisterbeurten: ten voorbereiding voor dit topic nu 2 keer beluisterd. Ik verwacht in de toekomst meer naar losse nummers hiervan te gaan luisteren dan nog al te vaak naar het hele album.

Luisterervaring: Luisteren naar meer gitaar gedreven muziek is niet iets wat ik gewend ben en ik merk dat het wel echt iets is waar ik aan moet wennen. Gelukkig is de stem van de zanger prettig, dus dat scheelt vocaal al een hoop gewenning. In een ver verleden(2008) werd mij al eens een album van Interpol aangeraden. Dat ging om het album Turn On the Bright Lights. Toen heb ik mij niet meer verder muzikaal in deze band verdiept.
Ik merk dat ik een soort van tweedeling in de nummers op dit album. Aan de ene kant nummers waar meer aandacht is voor subtiliteit en sfeersetting. Aan de andere kant nummers waar ze voor mijn gevoel gewoon doorrammen met de drums en gitaren. Dat eerste ligt mij duidelijk beter dan het tweede. Hiermee kan ik zeggen dat opener Next Exit, afsluiter A Time to Be So Small, Narc en Take You on a Cruise mij het meest zijn bevallen.

*ondergetekende slijpt de messen alvast voor de bespreking van King Crimson's - Red*

Nee, gekkigheiddaargelaten. Tof topic. Ben benieuwd naar jouw bevindingen.

O, dat gaat lekker. Net besproken en nu al een plaatsje gestegen!

Als je de lijst in omgekeerde volgorde langsgaat, duurt het nog even voor de al genoemde Turn on the Bright Lights langskomt. Ik heb beide op 3½* staan. Best lekkere muziek, maar 't is zo onorigineel dat ik de status van met name dat debuut niet vat. Nou heeft allmusic.com ook een gloedvol betoog waarom dat geen relevant punt is, maar daar ben ik dus ook nog niet overtuigd geraakt.

Op deze plaat springt C'Mere er voor mij uit. Dat is niet een best lekker nummer, maar een heel lekker nummer. Nu had "Luisteren naar meer gitaar gedreven muziek" hier ook geen gewenning nodig.

Voor mij is TOTBL een totaal origineel album. Ok, ik weet waar ze de mosterd vandaan hebben, maar ik ken geen enkel album dat zoals Interpol's debuut klinkt. Ze hebben de kunst verheven zou je kunnen zeggen. Een van de beste debuutalbums ooit zou die kaulo Johnny Marr zeggen. Schuurt voor mij ook tegen de 5 * aan...

Succes Reijersen ik zal sommige albums van commentaar voorzien

Verhoog dan. TOTBL klinkt helemaal anders dan de rest van de discografie van Interpol, vind ik. Antics is dan weer echt Interpol zoals ze zouden klinken vanaf dan. Voor mij ook een 5*-album. Vooral die laatste twee nummers zijn zo onderschat, mooi dat je A Time to Be So Small als één van je favorieten noemt, Reijersen. Leuk topic ook, ik zal het zeker met belangstelling volgen

Take You on a Cruise is mijn fave nummer van de polletjes, dus Reijersen en ik liggen wel op 1 lijn

Als je bij Interpol al erg moet wennen aan de gitaren in de muziek dan zullen er de komende tijd nog wel een paar heftige luisterervaringen voorbij komen

Take You On a Tom Cruise. Ook wel een faffie van mij ja. I AAAM THE SCAAAVEEENGEEEERRRR!!!11!!!1111!!!! altijd keihard meeblèren. Wil ze binnenkort nog es live zien.

You'll never see a finer ship or receive a better tip in your life

Of ik raak er juist steeds meer aan gewend

Reijersen eind 2022:
https://c.tenor.com/KhAv8ecLuWgAAAAM/metal-handbanging.gif

Waarom zou je niet op Jazz en Soul kunnen headbangen he

Heel veel succes Daniël.
Het is een hele uitdaging om aan zoiets te beginnen.
Ik zal het zelf niet doen. Er is nog zoveel mooie muziek te ontdekken dat ik muziek ver buiten mijn straatje toch maar links laat liggen.

249. Rainbow – Rising (1976)
https://www.musicmeter.nl/images/cover/6000/6491.jpg?cb=1630269744
Luisterbeurten: vroeger heel veel gehoord, maar dan wel wat onbewust. Voor deze muzikale reis nu 2x beluisterd.

Luisterervaring: deze plaat staat in de platenkast van m’n vader, dus die heb ik vroeger al vaak gehoord. Dat ik het vrijwillig op zet is deze periode eigenlijk voor het eerst. Wat ik mij herinner van vroeger zijn uitgesponnen muziekstukken met het nodige theater. Al is de term theater er één die een toen 9-jarige Reijersen gebruikte. Nu ervaar ik het vooral als een album waar ze constant vol gas gaan. Vooral vocaal is dat wel een dingetje bij mij tijdens het beluisteren. Die zanger neemt nooit de tijd voor enige subtiliteit of rust. De stembanden worden elke song met de voet vol op het gaspedaal gebruikt. Ik ervaar dat als zeer vermoeiend. Muzikaal gaat het mij ook allemaal iets te lang door met gitaarsolo hier gitaarsolo daar en (meestal) uitgesponnen opbouw. Nummer dat me dan nog het meest opvalt is Starstruck met een refrein dat enige aanstekelijkheid heeft. Een toch iets andere ervaring bij de luisterbeurten nu in verhouding met hoe ik het uit mijn jeugd herinner. Grote twijfel van mijn kant ook of ik dit album wel punten moet gaan geven.

En Rainbow Rising zakt dan juist een plaatsje. De lange arm van Reijersen...

Het moment dat ik, ten tijde van een wat ontluikende progliefde en een al wat gesettlede metalliefde, Stargazer voor het eerst hoorde, zal ik niet licht vergeten. Wát een nummer. "Theater", daarmee sloeg je de spijker hoe dan ook al jong op de kop. Van de rest van het album ging met name Tarot Woman (dat intro!) er ook erg goed in, maar echte dissonanten zitten er sowieso niet in die toch ruim 33 minuten.

Ik zie dat ik hem nu op 4½* heb staan. Een kritische herbeluistering zou zomaar een half puntje kunnen kosten, want ook ik hoor tegenwoordig liefst wel iets meer subtiliteit in de muziek... in elk geval af en toe dan toch.

Hier kan ik dan weer helemaal niks mee. Veel van hetzelfde en vermoeiend id. Apart dat Casartelli Interpol weinig vernieuwend etc vind, dat vind ik dus juist hier. Maw, we zijn dus allemaal ms een beetje bevooroordeeld bij onze faves

Nou kwam Turn on the Bright Lights uit 2002 en deze uit 1976... verder geloof ik niet dat ik bij dit album het woord "vernieuwend" gebruikt heb... maar als jij erover begint, ben ik benieuwd naar tips over oudere albums die als Rainbow Rising klinken.Misschien is inderdaad niks menselijks ons allen vreemd.

tja, dit zijn nu van die albums die niks voor mij zijn (denk ik).
Veel respect dat je ze toch beluistert en beoordeelt!

Had ik maar zoveel invloed Zoals gezegd gebruik ik de top250 zoals die er op 1-1-2022 stond.

Ik vind het wel interessant om te weten, hoeveel je van de 250 platen wel al van een stem hebt voorzien, en of je deze dan gaat herzien en/of reviewen.

Ter illustratie: ik heb er 26 van een cijfer voorzien, ik ken er vast meer, maar die vind ik dan de moeite niet waard.

Luisteren ga ik ze sowieso, maar herzien van de stem zal bij albums die ik nog steeds veel luister minder snel aan de orde zijn dan bij albums die ik ooit van een stem heb voorzien maar al lang niet geluisterd heb.

Ik zag in elk geval wel dat Gaye en Wonder in de top250 staan, dus daar heb je in ieder geval houvast aan, als het allemaal téveel gitaargeweld wordt.

Klopt en Amy Winehouse kom ik al snel tegen in de onderste regionen. Ben sowieso op de gok al begonnen met beluisteren van wat platen in december 2021. Dan had ik alvast een basis om dit topic mee te beginnen en werd het niet teveel een uitgesponnen geheel met veel gaten.

248. Anathema – Weather Systems (2012)
https://www.musicmeter.nl/images/cover/240000/240739.jpg
Luisterbeurten: kan me geen eerdere muziek van Anathema herinneren. Wellicht via de MuMeLadder maar dan is het niet echt blijven hangen. Heb in kader van dit topic deze plaat nu 3x beluisterd.

Luisterervaring: voordat je een onbekende plaat gaat luisteren probeer ik me toch altijd al een beeld te vormen van wat ik kan verwachten. Die verwachtingen (rammende gitaren) werden in dit geval niet helemaal ingelost en wel op positieve wijze. De manier waarop bij deze plaat de nummers worden opgebouwd bevalt me wel. Het wordt allemaal rustig opgebouwd en steeds verwacht je misschien dat de gitaren keihard invallen, maar écht gebeurd dat vaak niet. Vooral het begin van de plaat is mij goed bevallen met 3 sterke songs. Vooral Untouchable, Part 2 vind ik erg mooi. Vooral hoe de zangeres hier vocaal iets moois toevoegt aan de muziek. Na dit trio aan sterke songs volgen 4 songs waar ik duidelijk wat minder mee kan, afsluitend met weer 2 goede songs. Ik ben toch wel positief verrast door die album van Anathema en zal een aantal songs nog weleens beluisteren, waar de volledige plaat wellicht nog wat teveel van het goede blijft.

Je hebt er wel tempo in! Op deze manier wordt het eind van het jaar in elk geval met gemak gehaald.

Bij het uitkomen dezes volgde ik Anathema actief. Ik was daarmee begonnen tijdens hun inactieve periode (je ziet in hun discografie een gat tussen 2003 en 2010). Optreden deden ze in die periode nog wel en ik heb er in mijn vorige leven als recensent nog eens een gastenlijstconcert bezocht. Er werd toen een voorproefje gespeeld van het comebackwerk, waar ik toen de wenkbrauwen wat over fronste, maar "het moet vast nog groeien".

Uiteindelijk vind ik die eerste twee comebackalbums (waar Weather Systems dus de tweede van is) nog wel mooi, maar er zit een ondertoon in (iets met een blijer, stichtelijk geluid en de prominente aanwezigheid van zangeres Lee Douglas) waar ik me wat minder mee kan vereenzelvigen dan met eerder werk. In de Greatest hits editie van Anathema bleek dat ik hiermee op MuMe tot de minderheid behoor. Het album balanceert tussen de 3½* en de 4* - na de laatste beluistering viel het kwartje kennelijk weer de goede kant op. Untouchable Part 1 is talloze keren tevergeefs genomineerd voor zowel de MuMeLadder als de Witte Trui, dus goede kans dat je die wel eens gehoord hebt inderdaad. Het Pure Reason Revolution-achtige The Storm Before the Calm is wat mij betreft met afstand het prijsnummer hier.

Fun fact: "Die zanger" ,ook wel God genoemd in het Italiaans, is dezelfde als in de single hit uit 1974
Roger Glover And Guests - Love Is All - YouTube .https://media.hitparade.ch/cover/big/butterfly_ball-love_is_all_s.jpg