Kate Bush - 50 Words for Snow (2011)

Hahaha meerdere die nu dezelfde gedachte hebben. Het blijft voor mij een van de beste werken van Kate. Net weer opgezet en alleen al het eerste nummer brengt je in een sfeer van letterlijk sneeuwval en stilte.

Hier nog steeds van die dunne flutvlokjes, en ook geen dik pak of zo.....Vind het een behoorlijke deceptie na al die lekkermakerij en het gehype door de media (met al die live-blogs etc). Kan ik iemand aanklagen?

Heb deze nu opstaan na een heerlijke wandeling van 2 uur in de verse sneeuw .

Mee eens, één van Kate's meesterwerkjes, al zijn ze dat bijna allemaal.
Komt met dit weer fantastisch tot zijn recht!

Een van de usual suspects als er wat sneeuw valt. Niet onterecht uiteraard. Luister het album ook op zo'n moment. Valt me altijd op hoe anders van stijl dit album is als je terugkijkt (of luistert) op haar eerdere werk. Daardoor nog meer waardering voor 50 Words of Snow. Kate vindt zichzelf opnieuw uit (althans een beetje )

Waar het gerucht vandaan komt is niet bekend. Iemand zal eens in een moment van
profileringsdrang beweerd hebben dat Inuit wel vijftig woorden voor sneeuw kennen. Een
interessant gegeven: als er vijftig verschillende woorden voor zijn, dan moeten er ook zoveel
verschillende sneeuwsoorten zijn, elk in ijzig minuscule nuances verschillend van de andere.
Poolbewoners kennen die verschillen, terwijl wij met onze polderogen alleen natte, droge en
gele sneeuw onderscheiden. Dit gegeven inspireerde Kate Bush tot het maken van het meest
verstilde album uit haar muzikale loopbaan.

Met popmuziek heeft 50 words for snow op het eerste gehoor niet zoveel te maken. Met zeven
liedjes verspreid over ruim een uur maakt Bush het qua gemiddelde speelduur nog bonter dan
op de ietwat saaie voorganger Aerials (2005). Toch is dit nieuwe album een stuk
toegankelijker. Vanaf opener Snowflake (gezongen vanuit het perspectief van een vallend
pluisje sneeuw) tot het afsluitende liefdeslied Among angels (ingetogen, met alleen zang en
piano) wordt je als luisteraar in een sfeer van claustrofobische geborgenheid gezogen. Zoals
Slauerhoff in zijn gedichten woonde, zo vertoefd Kate Bush in een iglo van muziek.

Dat er een volk is met vijftig woorden voor sneeuw is intussen als fabeltje ontmaskerd. In het
titelstuk van deze cd wordt ene professor Joseph Yupik opgevoerd, die desalniettemin een
poging doet om zo’n lijst bijeen te verzinnen. Een knappe lijst boordevol poëtische vondsten
als Vanille storm, Psychische hagel, Jagers droom of Lijster braille. Of het nu komt doordat
komiek/schrijver Stephen Fry de rol van de professor speelt, of omdat zo’n opsomming prima
past binnen het bijna hypnotiserende, onthaastende karakter dat de hele plaat kenmerkt, ook
na vier, vijf keer luisteren komt het niet in me op om te zappen.

De hoge stem waarmee Kate Bush dertig jaar geleden hit na hit scoorde, is niet meer. Haar
geluid heeft zich fraai verdiept. Het sterke Wild Man (over een expeditie in de Himalaya) lijkt
het nog meest op een single, hoewel het vergeefs zoeken is om iets dat lijkt op Wuthering
heights of Running up that hill. De hoge partijen worden hier door mannen gezongen (Albert
Mackintosh op Snowflake en Andy Fairweather Low op Wild Man) en dat is een geslaagd
experiment.

Elton John zingt de mannelijke partij op het letterlijk en figuurlijk weidse duet Snowed in on
Wheeler Street, over twee geliefden die gedoemd zijn tot een leven zonder elkaar. Het is een
subliem gebracht, onderkoeld stuk (‘Excuse me I'm sorry to bother you, But don't I know
you? There's just something about you. Haven't we met before? / We've been in love forever’)
dat ik graag als hoogtepunt zou noemen, ware het niet dat de overige composities er niet voor
onder doen. Deze hele plaat is ijskoud genieten.

En zwarte sneeuw! Vergeet de zwarte sneeuw niet.

Nog altijd een vrij zwakke worp voor mij voor Kate Bush begrippen dan.

Afgezien van het nummer met Elton en Wild Man blijven de songs maar niet hangen het kabbelt wat voort echt een beetje behang.

Op een achtergrond fungerend uiterst genietbaar maar de machtige vervoeringen van eerder werk blijven uit.

Wat helemaal niet erg is natuurlijk mocht ze ooit nog eens andermaal een plaat als deze in het vat hebben ik zal deze met open armen ontvangen.

Hoera! Kate is vandaag 65 geworden. Benieuwd of ze ons ooit nog eens gaat verrassen met een nieuw album. Er gingen, vorig jaar, geruchten rond over een album genaamd "Hidden Pearls" dat in aantocht zou zijn, maar voorlopig blijven die parels bijzonder goed verstopt. Kate doet waar ze zin in heeft en dat doet ze al jaren zeer vakkundig.

Dit album staat nog huizenhoog overeind dus laat Kate voorlopig nog niks uitbrengen. Albummachine is zij nooit geweest en dat komt de kwaliteit ten goede.
Lake Tahoe blijft samen met Snowflake hemels!