menu

Steve Hackett - Beyond the Shrouded Horizon (2011)

mijn stem
3,86 (52)
52 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Inside Out

  1. Loch Lomond (6:49)
  2. The Phoenix Flown (2:08)
  3. Wanderlust (0:44)
  4. Til These Eyes (2:41)
  5. Prairie Angel (2:59)
  6. A Place Called Freedom (5:57)
  7. Between the Sunset and the Coconut Palms (3:18)
  8. Waking to Life (4:50)
  9. Two Faces of Cairo (5:13)
  10. Looking for Fantasy (4:33)
  11. Summer's Breath (1:12)
  12. Catwalk (5:44)
  13. Turn This Island Earth (11:51)
  14. Four Winds: North * (1:35)
  15. Four Winds: South * (2:06)
  16. Four Winds: East * (3:34)
  17. Four Winds: West * (3:04)
  18. Pieds en L'Air * (2:26)
  19. She Said Maybe * (4:21)
  20. Enter the Night * (4:00)
  21. Eruption: Tommy * (3:37)
  22. Reconditioned Nightmare * (4:06)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 57:59 (1:26:48)
zoeken in:
4,0
musician schreef:
Waarom zouden we eerst naar Live Rails moeten luisteren om daarna een oordeel te kunnen geven over zijn nieuwe studio album?

Tenzij je het niet wilt horen, speelt Steve Hackett hier een prachtig staaltje gitaar, gedurende de volle lengte van het album. Je probeert hier mensen, geheel ten onrechte, zand in de ogen te strooien met betrekking tot Hackett's werk op Beyond the shrouded Horizon.

Maar ja, aangezien je elders ook roept om een orkestrale bewerking van The Lamb lies down on broadway (het is maar goed dat hij nog springlevend is, anders had Steve Hackett zich omgedraaid in zijn graf) heb je een hele aparte opvatting over de muziek van Genesis (en z'n ex leden).

Misschien dat je constateringen daarom meer de wens van de gedachte is, wij blijven verder wel met onze beide benen op de grond staan (net als Steve Hackett overigens).


Dat we van mening verschillen ios tot daar aan toe, maar ju beticht je mij van iets wat nooit mijn bedoeling is c.q kan zijn. Maar in jouw ogen is JOUW MENING de enige ECHTE

Ook t.o.v. the Lamb, wat een Gabriel project is binnen GENESIS, had hij van mij zomaar een paar nummers op NEW BLOOD kunnen/ mogen zetten, maar jij ziet dat project niet zitten dus kam je BIJVOORBAAT andere meningen gewoonweg af, want alleen JOUW mening telt (althans zo lijkt het)

avatar van musician
4,5
Sorry, maar mijn mening is hier in het geheel niet in het geding.

Volgens mij heb jij bij wijze van spreken nagenoeg in twijfel getrokken of Steve Hackett sowieso wel gitaar speelde op Beyond the shrouded Horizon.

Hackett's (geweldige) aanwezigheid is geen kwestie van mening, maar wie er naar geluisterd heeft kan gewoon alleen maar constateren dat hij uitgebreid op de plaat aanwezig is.
Dan kun je vervolgens nog discussieren over wat je er van vind.

Een oproep om een nieuw studio album te beoordelen op voorgaand live-werk is ook bizar, heeft niets met elkaar te maken.

En ja, ook hier sorry, maar ik vind het bespottelijk dat je zelfs maar met het idee komt dat ook maar iets van The Lamb Lies Down on Broadway geschikt is voor orkestrale bewerking. The Lamb... is een dusdanige mijlpaal in de geschiedenis van de symfonische rock muziek, daar blijf je met je handen van af m.b.t. tot orkestrale herbewerking.

Zelfs als je Peter Gabriel heet en dat doet hij dan ook. Dat jij er om vraagt betekent een zeer groot verschil van mening over de onberispelijke waarde van dit album voor Genesis en de symfonsiche rock in het algemeen. Als hij het nu nog eens live zou willen uitvoeren op de wijze zoals het bedoeld is, kan ik mij er wat bij voorstellen.

Ik lees overal en nergens dat hij het zo druk heeft. Ik vraag me af waarmee. In 1992 verscheen Us, in 2002 Up, daarna is er geen nieuw werk meer van hem verschenen, alleen orkestrale herbewerkingen van anderen (2010) en later van zichzelf (2011). Enige mate van kritiek lijkt mij dan ook inmiddels wel terecht, vooral als je de ijskoude muzieksessie van New Blood hoort en al snel blijkt dat het niets zinnigs meer aan het origineel (integendeel) heeft toe te voegen.

Dan kan Gabriel nog een uitgebreid voorbeeld aan Hackett nemen, hoewel ik ook bij de laatste twijfels heb geuit over het opnieuw spelen van Genesis-werk (wat hij heeft gedaan). Maar Steve Hackett heeft het helemaal in de symfonische hoek gehouden en heeft het origineel naar verhouding weinig geweld aangedaan. Toch geldt ook voor hem: live is er nog van alles voor te zeggen, maar nummers van Genesis in de periode 1970-1975 zijn het beste gespeeld door Hackett, Gabriel, Collins, Banks & Rutherford.

De albums zijn allemaal prachtig gerestaureerd en een lust voor het oor, hoeft niets aan te worden veranderd. Dus roepen om (orkestrale) herbewerkingen is hier volslagen zinloos.

avatar van joko16
4,0
Typische Steve Hackett, zeer herkenbaar, of veel van wat we al eerder van hem gehoord hebben.
Beste nummer tot nu toe A Place Called Freedom.
De ode aan Jimmy Hendrix vond ik verrassend goed.
Grappig vond ik de focus cover op cd2.

4,0
Ik ga hem zien op 25 november in de Boerderij. Toch vind ik zijn gitaarsound anders klinken dan ik van hem gewend ben. Lijkt mij meer vervormd over te komen.

Toch geldt ook voor hem: live is er nog van alles voor te zeggen, maar nummers van Genesis in de periode 1970-1975 zijn het beste gespeeld door Hackett, Gabriel, Collins, Banks & Rutherford.

Hier ben ik het volledig mee eesm musican, maar ja...jij hebt een aversie tegen Gabriels Nwe Blood en ik kan mij niet vinden in de nieuwe Hackett (waarvan ik zijn gitaarsound minder vind klinken dan voorheen).

Leuk dat er altijd nog verschil van smaak is en dat je daar hier mooi over kunt discusseren.

avatar van blur8
4,0
Om teleurstellingen te voorkomen: Het boerderij consert Zoetermeer is zaterdag 26 november.
(Volle bak). Kunnen we met eigen oren bepalen hoe vervormd het geluid uit de speakers komt.
naar verwachting alles: gitaren en stem.
Wat mij betreft zonder bezwaar. Het gaat om het eindresultaat.

4,0
Top optreden 26/11 in de Boerderij was SUPER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Veel gouwe ouwe Genesis nummers gespeeld en nummers van Voyage. en Spectral Mornigs.
Een collega la sin een Engels blad dat Steve best wel weer samen zou willen spelen met de andere GENESIS leden!!

avatar van Bluebird
4,5
Ja dat is voor Steve sowieso geen probleem, die is zelfs met zn tegenwoordige gitaarsound al 3 keer meer Genesis dan de 3 die na zn vertrek overbleven....... hoe denkt de rest er over?

avatar van Brunniepoo
4,0
Dacht dat ik allang wat geschreven had bij dit album, kennelijk niet dus.

Steve's vorige album, Out of the tunnel's mouth, vind ik misschien wel de meest geslaagde uit zijn carrière dus de verwachtingen waren hooggespannen. Welnu, die zijn zeker niet uitgekomen, zonder dat dit overigens een slecht album is.

Opener Loch Lomond, ook de opener bij het uitstekende concert in De Boerderij, is meteen het hoogtepunt. Een prachtig nummer met een duistere sfeer. Daarna volgt nog een minuut of vijftig aan muziek die soms erg aardig is (A Place Called Freedom, Turn This Island Earth) maar die toch ook vaak redelijk ongemerkt voorbij gaat.

Een aardig tussendoortje maar hopelijk bevat het volgende album weer wat meer materiaal dat blijft hangen. Een krappe 4*.

avatar van Deranged
Lekker album met enkele zeer strakke passages.

Wat de zang van Hackett betreft, deze vind ik in ieder geval beter te verdragen dan alles wat we de afgelopen jaren uit Volendam hebben gekregen.

Bij elkaar.

Ik vind alleen wel dat het op zich niet veel toevoegt of misschien beter gezegd gewoon niet noodzakelijk is en had liever een geheel instrumentaal album van hem gezien voornamelijk gericht op zijn bijzondere gitaarspel.

WPE
Dit vind ik helaas toch iets minder dan zijn voorgangers. Minder solo-werk, de nummers zijn niet zo interessant, helaas. "Darktown", om maar een voorbeeld te noemen, vind ik echt een stuk beter. Maar goed, ik hoop dat hij nog meer albums maakt, want het is een muzikant die echt erg goed is, zowel qua muziek schrijven als gitaar spelen. (zingen blijft wat minder...)

avatar van Bluebird
4,5
WPE schreef:
(zingen blijft wat minder...)

Ja, daar is Darktown wel het schoolvoorbeeld van. Om te zwijgen over Till We Have Faces. Hier is het een stuk acceptabeler. En dit dezelfde waardering geven als die draak is wel helemaal een gotspe.

avatar van meneer
4,5
Schande en Schaamte..

Uit een interview van 30 oktober jl.:

Question: "What makes progressive music so good?"

Hackett: "It's because the story-telling aspect of the music facilitates a completely flexible use of style. If you think of it as a film for the ear or a storybook with music, it means by necessity that the music has to change scene by scene. It has to shape shift a lot with the actions being described. Progressive music has got its ear open and casts a net over things as diverse as Ornette Coleman and Mary Poppins. With progressive music, it’s possible to involve everything from jazz and pantomime to baroque, blues and opera. It's music without prejudice and the party that everyone's welcome to!"

En tot mijn schande en schaamte moet ik bekennen dat ik de laatste 2 studioalbums - t/m 2011 - van Hackett eigenlijk nooit echt beluisterd had. Maar door al dat gezeik met de de laatste perikelen omtrent de R-Kives verzameling en de documentaire en de daarin duidelijk schandalig behandelde Hackett begon er toch nieuwsgierigheid in mij wakker te worden naar zijn laatste album.

Ik was eerder afgehaakt in de jaren 90 omdat het mij niet aansprak wat hij toen maakte. Maar sinds Revisted I en, vooral, II vind ik het toch wel waardevol hoe hij omging met het werk wat hij samen met Genesis had gemaakt. En een stuk respect wat hij toonde voor deze periode.

Dus ook maar eens dit album opgesnord..

Damn.. had ik dat maar eerder gedaan ! Wat een eerlijk en bloedmooi album. Zeer Prog waardig en een versmelting van wat de man allemaal kan ! Eindelijk raakt mij weer eens echt iets uit deze Stijl !

Ik heb hierboven een stukje gequote van een interview met hem van vorige week. Het mooie daarin vind ik dat Hackett duidelijk omschrijft op welke manieren hij progmuziek ziet. Vele stijlen en benaderingen. En vandaar uit raakt mij veel en is alles ook herkenbaar op dit album.

Eerlijk gezegd heb ik helemaal niks met Jazz en Blues en die stukken die hij speelt raken mij dan ook minder. Zijn klassieke stijl vind ik des te meer rakend. Het hardere werk waardeer ik zeer, vooral als hij eens heftig uithaalt met zijn gitaar ! Het laatste nummer is gewoon van de betere klasse.

Ook dus naar 'Out of the Tunnels Mouth' aan het luisteren. Ook verdomd goed !

En dat ik dus vorig jaar in Paradiso de Man zijn hand heb mogen schudden ! Staat op de foto !

Het betreffende interview wat nog meer duidelijk maakt: Interview 30-10-2014

In 2015 een nieuw album dus ! Ben zeer benieuwd !

En Schande en Schaamte ook hoe hij miskend is door een aantal collega's... Verdient hij niet.

avatar van Bluebird
4,5
Gelukkig nog iemand die het begrijpt.

avatar van musician
4,5
Het is jammer, dat je dit soort albums feitelijk te weinig draait.
Het is toch wel een erg mooie plaat om mee te beginnen.

Hackett kent z'n composities. En hij weet van z'n schare (inclusief hijzelf) wat ze graag willen horen. Dan moet je nog maar net in de juiste modus voor een overall sterk album zien te komen, dat wil per keer nog wel eens verschillen.

Ik heb wel het gevoel, dat zijn solowerk (niet de oude Genesis herhalingen) van de laatste 20 jaar meer en meer opschuift naar de oude Genesis. Waar uiteraard nog steeds zijn hart ligt.
Waarbij, ik blijf het zeggen, we een mooie inkijk blijven houden hoe Genesis had kunnen klinken, was Hackett in de gelederen gebleven (en de anderen ook gewoon hun oude zelf).

En dat is overigens verre van stoffig, je kunt ook mee-evolueren met de tijd en nog steeds sterk en herkenbaar. Zonder aan de mode van de dag mee te doen.
Maar Beyond the shrouded horizon is een sterk album, prima composities en gitaarwerk en vooral heerlijk in één zit te beluisteren. Zonder zwakke broeders.

avatar van Arjan Hut
4,0
Veertig jaar geleden trad gitarist Steve Hackett samen met drummer Phil Collins toe tot een
worstelend lokaal collectief dat onder de naam Genesis al twee veelbelovende elpees had
opgenomen. Acht toonaangevende elpees later, net voordat de band zich als grote hitmachine
zal ontpoppen, kiest Hackett voor een solocarrière. Zijn nieuwe album heet Beyond the
Shrouded Horizon. Het is een bijzonder hoorspel geworden, een reis van het Britse Loch
Lomond naar Egypte en vanuit daar verder de ruimte in. De inspiratie voor sommige
melodieën haalde de gitarist uit zijn dromen.

Naast andere, door branie en testosteron gedreven snarengeselaars, kwam Steve Hackett altijd
al over als een verlegen, romantische dromer. Zittend op een kruk speelde hij als jonge gitarist
zijn met klassieke invloeden overspoelde partijen met liefst met zijn ogen dicht. Klassiek,intrigerende, beeldende en vaak filmmuziek, Oosterse akkoorden en Britse folk vormen ook nu nog de ingrediënten waarmee intrigerende, vaak ingetogen nummers worden gevlochten.

Hackett zingt meestal zelf, ook al is hij geen topper achter de microfoon. Hij zoekt zijn heil in
zachte baspartijen en meerstemmig opgenomen, folky passages. Zoals in opener Loch
Lomond , waarbij hij de luisteraar langs scherpe gitaarmuren en door schuimende orgels de
haven uitloodst, naar kalmer water met veel ruimte voor sireneachtige wijzen en
breeduitwaaierende ritmes. Soms, in de vele instrumentale passages, klinkt zijn gitaar eerder
als een cello of een viool.

Zangeres Amanda Lehman zingt het esoterisch rockende Waking to Life. Catwalk biedt
wereldse bluesrock, terwijl het lange Turn this Island Earth (11:51 minuten) verbluffend
vingervlugge metalpassages kent. Beyond the Shrouded Horizon is een cd vol afwisseling,
maar de ontspannen, ruimtelijke momenten overheersen. Gelukkig maar, want Hackett is op
zijn best wanneer hij de drukte achter zich laat. Zoals bij Looking for fantasie, waarvan de
melodie werd voorgezongen door Jimi Hendrix, toen die een gratis concert gaf in een droom.

avatar van meneer
4,5
Arjan Hut schreef:
Veertig jaar geleden trad gitarist Steve Hackett samen met drummer Phil Collins toe tot een worstelend lokaal collectief dat onder de naam Genesis al twee veelbelovende elpees had
opgenomen. Acht toonaangevende elpees later, net voordat de band zich als grote hitmachine
zal ontpoppen, kiest Hackett voor een solocarrière. Zijn nieuwe album heet Beyond the
Shrouded Horizon.

Mooi stuk. Maar, misschien even mierenneukerij van mij, dit stukje tekst van je begreep ik niet helemaal. Je bent bekend met Steve Hackett - Voyage of the Acolyte (1975) wat zijn eerste solo album was ? En nog wat feitjes hier en daar in dit stuk maar daar ga ik niet verder over miepen. Meer mijn bedoeling dat, mocht je Voyage of the Acolyte niet kennen (en de 20 andere solo albums van Hackett tussen zijn debuut en dit album ) dat er nog veel te genieten is.

avatar van Arjan Hut
4,0
Ja, natuurlijk ken ik die. Hele mooie elpee! De recensie is al van 2011. Ik denk dat ik bedoelde dat Hackett bij Voyage de band nog niet had verlaten.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:10 uur

geplaatst: vandaag om 12:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.