Yes - Yessongs (1973)

Neen hoor, zie mijn commentaar en (5) score aldaar.

Een must have voor de Yes liefhebber, maar wel een album waarbij ik mij telkens de vraag stel: Waarom dit album beluisteren als je de reguliere albums ook in bezit hebt? En dan gaat het met name om de kwaliteit van het geluid. Hierboven komt het al vaker ter sprake. Bovendien is Jon Anderson niet overal op zijn sterkst.

Het album Symphonic Live uit 2009 klinkt een stuk beter en dat komt niet alleen door de verbeterde opnametechnieken naar mijn idee. Er zijn ook veel live albums uit de periode 1970-1975 waarvan de opnamekwaliteit wel OK is.

Vroeger, toen ik nog minder kritisch was, had ik het album op vinyl in bezit en was het een tijd lang het enige Yes album op de plank. Veel gedraaid, maar niet vaak het hele album in één keer.
Close to the Edge is mijn favoriete Yes song, maar juist die vind ik op dit album minder goed uit de verf komen.

Desondanks wel 4* voor dit album, want het heeft me vroeger veel plezier gegeven en brengt nu veel prettige herinneringen tot leven.
Op 63 in de 100 Greatest Albums of 1973 en in de huidige lijst over 1973 van best ever albums op 69.

Begin jaren '70 kocht ik de reguliere Yesalbums van dat moment. Als je in die tijd Yes live wilde beluisteren was je aangewezen op "Yessongs". Dat album maakte in die tijd grote indruk. Nu nog steeds trouwens. En de geremasterde versie klinkt als een klok. Daarom: voor de Yesliefhebbers van het eerste uur is "Yessongs" het live album dat er echt toe doet!

Een tip: Yes - Progeny: Seven Shows from Seventy

Hier beluister je de betere geluidskwaliteit van de tour uit 1972.

Als je de tijd hebt…

Je moet wel een heeeeel groot Yes fan zijn om "Progeny: Seven Shows from Seventy" te willen aanschaffen. En... wat mag dat wel niet kosten?

€62.99 voor de lp versie bij ene meneer Bol. Of..

Progeny: Seven Shows from Seventy-Two - Compilation by Yes | Spotify - open.spotify.com

Dit album was mijn eerste kennismaking met / eerste album van Yes na het horen van Roundabout op de radio. Ik vond en vind het nog steeds een geweldig live album. Ok, de geluidskwaliteit is niet optimaal (de originele vinyl versie), maar ik vind van een flink aantal nummers wel dat de live versie beter is dan de studio versie.
Ik weet niet waar dat door komt. Na dit album heb ik een aantal studio albums van Yes aangeschaft ( Close to the Edge, Fragile, The Yes album) en tot op heden vind ik die qua productie wat mager klinken t.o.v. het live album. Zal ook wel te maken hebben met wat je als eerste hoort en wat je in je audio-geheugen (bestaat dit wel?) hebt opgeslagen.
Wanneer ik bijvoorbeeld Long Distance Runaround op Fragile hoor, stop ik en ga ik naar de live versie.
Zal wel aan mij liggen, want ik heb vrijwel hetzelfde met bepaalde songs (o.a. Rebel Rebel) op David Bowie's Live at the Tower Philadelphia.

Conclusie: 5 sterren van mij!

Wat mij vooral aanspreekt op dit album is dat er nog met zo ongelooflijk veel bravoure en plezier gemusiceerd wordt. Nummers worden uitgebouwd, er wordt geïmproviseerd. De latere live albums blijven alemaal heel braaf en binnen de lijntjes. De studio uitvoeringen erg plichtsgetrouw gespeeld, zonder enig avontuur. De laatste jaren zelfs steevast te traag.

Een langdradig hippie album dit, met wel een paar mooie momenten, maar over het geheel genomen vind ik de meeste nummers wat teveel uitgerekt, wat in deze periode niet ongebruikelijk was.

Langdradig? Nee, zo zou ik het geheel niet willen omschrijven. Ik ben niet zo'n fan van de zes vrouwen, maar voor de rest vind ik 'avontuurlijk' een veel passender kwalificatie. Er gebeurt van alles, naast datgene wat je kent van de studio albums. En ja, dan worden nummers vaak langer. Voor mij voegt dat juist lekker veel toe: extra slagroom op een taart die van zichzelf al heel lekker is