Mark Lanegan Band - Blues Funeral (2012)

Harborview Hospital kan ik niet zo veel meer. Hoop maar dat de rest van het album meer in de stijl van Gravedigger's Song ligt..

don't worry andere meningen laten mij koud, check mijn stemlijst maar. de meeste vergeten meesterwerken(die waaschijnlijk 10x beter zijn dan dit album) hebben slechts 2 stemmen waarvan 1 van mij. En tja liever een lege platenkast met topplaten dan een volle met gaat wel albums die je na 3 jaar nooit meer draait.

Ik twijfel ook niet aan je muzieksmaak, maar vind het jammer dat je nu al met dit oordeel komt. Maar dat komt misschien omdat ik het werk van Lanegan erg hoog heb zitten. Misschien niet alles van deze laaggestemde heer heeft eeuwigheidswaarde maar de meeste platen zijn toch wel zwaar bovengemiddeld naar mijn mening.

Vind ik ook hoor, zijn stem is al geweldig om te horen. Plus zijn bescheidenheid pleit ook voor 'm.
Zal m zeker luisteren als hij uitkomt

Binnenkort naar de effenaar om Lanegan eens solo te zien, vorige optreden met Isobel Campell was een waar genot. Zonder fluisterfeetje Isobel verwacht ik wel een wat pittigere geluidsmuur. Dit album bij uitkomst als voorpretje maar gauw op vinyl halen.

Ode to Sad Disco Lanegan goes new wave!!

Klinkt beter dan gedacht . Er zitten verrassende nummers bij. Gravedigger's song behoort tot de mindere (goed, maar standaard..) nummers. Harborview Hospital is echt een pareltje!! De tijd zal het uit moeten wijzen, maar zo op het eerste gehoor doet Blues Funeral niet onder voor Bubblegum.

Ik begin met 3*

Ik kan je alvast meedelen dat als je weer de "blues en whisky" Lanegan wil horen je teleurgesteld gaat worden. (Album heet niet voor niets Blues Funeral...)

Gewoon even met open oortjes luisteren en het tijd geven, komt het allemaal goed.

Heb je hem al helemaal gehoort dan, dat je al hebt gestemt?

Volgens mij is dat de bedoeling, toch?!

Uiteraard, maar tot even geleden wist ik niet dat hij al gelekt was...!

Gaat weliswaar om een slechte transcode, maar hij is inderdaad gelekt.

Edit: even getwijfeld, maar ik ga toch wachten tot er een degelijke versie uit is.

Geluidskwaliteit is niet slechter als het gemiddelde wat je van het net haalt. Natuurlijk hoor je dat er meer in hoort te zitten, maar je krijgt toch een goed idee wat te verwachten van de cd

Zie mijn 3* maar als het openingsbod

Ik haal niet het gemiddelde van het net, daar heb je private trackers voor

Dergelijke transcodes zijn vaak ook nog wel aardig te doen hoor en ik ben ook zeker geen audiofiel, maar zoals je zegt, je hoort wel degelijk dat er meer in hoort te zitten. Bij deze gelekte transcode van Blues Funeral wordt er al afgekapt bij 16KHz (hier een weergave van iemand die het getest heeft). Zeker bij wat stevigere albums (en ik hoop in ieder geval op mooi wat van zulke momenen op deze plaat) doet dat toch een hoop af.
Ik wil hem heel graag horen, maar ook daarom juist en omdat ik toch al een redelijke tijd wacht, kan ik ook nog best wat langer wachten.

Maar iedereen moet het uiteraard ook gewoon lekker voor zichzelf uitmaken.

Wat als je gewoon een slecht gehoor hebt?

Gelijk heb je. Ikzelf kon de verleiding niet weerstaan om als eerste mijn beoordeling op mume te plempen...

De plaat vind ik een mengeling van zijn werk met de Gutter Twins en zijn werk met Soulsavers. Ik vind het een hele goede plaat, maar niet zo goed als Bubblegum of Whiskey for the H. Ghost. Slechte nummers staan er wel niet op, het niveau ligt constant hoog.

Wat ik wel wat mis, is het rauwe in de songs: een song zoals Driving Death Valley Blues bv. (> Bubblegum) met schreeuwende gitaren vind je hier niet. Ook had één van de songs op het einde van de plaat wat meer uptempo mogen zijn: na het ietwat Dandy Warhols-achtige Quiver Syndrome wordt het wel heel kalm.

Mark Lanegan zal het niet snel verkeerd doen bij mij. Of ie nu met band een album opneemt, een sobere solo-plaat maakt. Het is bijna altijd raak. The Screaming Trees? Nog steeds goede herinneringen aan. Samenwerking met Soulsavers of Queens of the Stone Age? Hij tilt de nummers op naar een hoger plan. En zijn samenwerking met dames als Isobel Campbell of Maggie Björklund zijn ook raak wat mij betreft.
Helemaal onbevooroordeeld ben ik dan ook niet als het om dit heerschap gaat.

Het album gaat lekker rauw van start met The Gravedigger's Song en de verwachting was dus een rauw rockend album te gaan horen. Niet zo vreemd ook want anders had de toevoeging 'band' wel weg kunnen blijven was mijn gedachte.
En dan valt het vervolg op dat gebied toch wel tegen. Uiteraard rockt het hier en daar wel degelijk (Riot in My House), maar echt heel rauw wordt het allemaal niet en ik ontwaar zelfs een soort dansbare sound op sommige momenten; bijna een popsound. Het kan niet anders zijn dan dat zijn samenwerking met Soulsavers op dit album zijn sporen heeft nagelaten.

Maar is dat erg? Voor mij dus niet. Mij bevalt deze toch wat luchtige aanpak best wel. Komt hier de kritiekloze liefhebber die alles wel okay vindt van Lanegan om de hoek kijken? Wellicht. Maar ik sta ook wel bekend om het feit dat ik nooit zo'n moeite heb met toegankelijker albums van favoriete artiesten die normaal niet als zodanig te boek staan. En laten we ook niet overdrijven: die hese stem is en blijft een handelsmerk en zorgt er door zijn geluid alleen al voor dat het allemaal ook weer niet al te pop overkomt.
Soulsavers was donkerder. Blues Funeral maakt zijn naam wat dat betreft ook niet erg waar: ik vind het een opvallend licht album en ik kan er prima mee leven.
Dit album mag zeer zeker mijn collectie verrijken en niet omdat ik alles compleet in de kast wil hebben staan. Dit album bevalt me gewoon goed ook al besef ik dat niet iedereen zal staan te juichen over deze nieuwe Mark Lanegan band.

kan het zo zijn dat zijn stem nog beter is geworden, jezus het lijkt wel een mythologisch wezen.

Ik ben nu halverwege en het klinkt allemaal nogal standaard en ongeïnspireerd als ik heel eerlijk ben. Meer mainstream inderdaad ook. Ik lijk wat dat betreft niet met Eric mee te kunnen.

Als de titel voor "afscheid van de blues" staat vind ik het wel een passende titel voor dit inderdaad relatief luchtig klinkende album.

scherp. het is zeker luchtiger, en sommige keuzes zijn mij nog vreemd, maar het klinkt zeker niet slecht.

Verbaast me niet voor iemand die Whiskey for the Holy Ghost heel hoog waardeert. Dit klinkt toch ietwat platter. Ik denk dat veel mensen de toevoeging van synths niet erg zullen waarderen.

Riff van Only Shallow van My Bloody Valentine samen met de stem van Lanegan: Riot in My House is een toppertje. Voor de rest allemaal iets platter ja, maar ik denk dat hier ook een potentiële classic in zit, hoor. Ik hoor voldoende weerhaakjes om Lanegans eigenheid te bewaren.

Een nieuwe Lanegan, wat een mooi gegeven.
Dat betekend dus ook dat er een nieuwe tour komt(welke geloof ik al is begonnen), maar waarbij ik hoop op festival data.

Ik was een groot fan van de Trees en gastbijdrages aan Queens of the Stone Age kon ik zeer waarderen.
Soulsavers - Its not how far you fall, It's the Way You land was mijn plaat van 2007.
Van Lanegan solo heb ik echter alleen "Whiskey For the Holy Ghost" staan, en die bevalt mij toch zeer goed.

Nu naar deze plaat.
Een frisse wind lijkt het wel, Lanegan wijkt verder af van zijn roots.
Er worden veel verschillende stijlen bewandeld op deze "Blues Funeral".
Maar Lanegan maakt ze eigenlijk allemaal toch eigen, en gaat dit nergens vervelen of irriteren.
Niet iedereen zal dit kunnen bekoren, maar voor mij gaat deze al mee doen in de race voor de top 10 van 2012.
Quiver Syndrome, Lanegan goes Dandy Warhols?

Als ik de CD heb ontvangen schrijf ik nog wat meer over dit album, waarvan de hoes eigenlijk al het volle aantal punten waard is.

Zojuist opgezet, wat een fantastisch nummer is Grey Goes Black, met een verwijzing naar Jacob's Ladder.

Ik heb 'm nog niet geluisterd maar deze uitspraak maakt mij echt heeeeel erg benieuwd...

Harborview Hospital

Zo op het eerste gehoor: de U2-klinkende nummers kan ik echt helemaal niks mee - maar er zitten een paar leuke nummers bij. Misschien toch stiekem wel meer verwacht, na het veelbelovende The Gravedigger’s Song

Gravedigger's Song is slechts het begin van alweer een geweldig album.

Voor de twijfelaars: het is een groeier! Hij begint met iedere luisterbeurt beter en beter te worden, alleen het laatste nummer is er voor mij te veel aan: te lang, te traag, zagerig. Met 11 tracks ipv 12 was de plaat perfect geweest.

Tot nu toe positief verast, je hoort wel duidelijk op welke nummers Josh Homme meedoet
Het is inderdaad een groeiplaat.