Opeth - Deliverance (2002)

muziekaal meesterwerk, met als hoogtepunt de track deliverance

5*

Alle nummers zit ongelovelijk goed inelkaar en hij doet absoluut niet onder voor het andere werk van Opeth, hoewel Still Life mijn persoonlijk favoriet is. van 4* naar 4,5*

Heerlijke plaat. Ongelofelijk veelzijdige band, zij kunnen volgens mij echt alles. Live vallen ze en beetje tegen omdat hun muziek te complex is om je flink op uit te leven als band. Still life is ook mijn favoriet maar deze doet er niet veel voor onder.

Wederom is dit een Opeth-plaat die voor mij niets minder dan een 4,5 verdient. Ik kan genieten van de veelzijdigheid van deze lieden, en van de schijnbaar spontane wijze waarop ze hun veelzijdige stukken muziek tot een geheel weten te breien. Op deze plaat vind ik Deliverance en A Fair Judgement net even boven de rest uitsteken. Jammer genoeg klinkt Deliverance in mijn optiek net iets minder spontaan dan Blackwater Park, maar wat doet dat ertoe als de heren van Opeth een album als dit afleveren?

Ik vind dit het beste album van Opeth tot nu toe . Beste nummer is A Fair Judgement, ronduit prachtig. Maar ook de andere nummers, en dan met name Deliverance, zijn meesterlijk goed. Een van de weinige albums op deze wereld die ik 5 sterren zal geven

Heerlijk album...het einde van het nr Deliverance is ook egt geweldig! Ook Masters Appentices klinkt zo onwijs lekker. Gelukkig kan je met A Fair Judgement ook nog even ademhalen tussen dit geweld. Geweldige plaat!

Ik vind vooral de rustige nummers van Opeth erg goed. M.a.w. waar geen gegrunt in zit. Voordat ik deze koop, kan iemand mij vertellen welke nummers van Deliverance zonder gegrunt zijn en meer in Damnation-stijl zijn?
Bij voorbaat dank!

A Fair Judgement is wel een nr. met elektrisch gitaar, maar dan zonder grunts.. Erg mooi vind ik.
En For Absent Friends is helemaal acoustisch, maar volgens mij zit daar weer geen zang in. Het is in ieder geval een kort nr..

Ik kan hier niet mee uit de voeten...te veel gebrul, wat mij afleid van de rest. 2,0*

Awoe. Hiermee moet je als rockliefhebber mee léren uit de voeten geraken.

Inderdaad symptomatisch voor de tegenwoordige prog rock/metalscene die ik ken en waarin vaak alle klanken worden overheerst door een irritante kille metal sound !


met vriendelijke groet the viking

Als je niet van metal houdt moet je ook niet naar deze muziek luisteren. Ik zie op deze deze site Opeth steeds vaker in rijtjes prog-rock bands genoemd worden, alhoewel Opeth eigenlijk gewoon een doom-death metal band is, die progressieve elementen in hun muziek stoppen.
Om Opeth dan te gaan beschuldigen van een irritant kille metal sound is op z'n minst vrij merkwaardig.

En toch vind ik juist Opeth super door die progressieve stukjes, verder hou ik helemaal niet zo van death-metal, maar door die heerlijke riffs wordt het toch nog ruimschoots goedgemaakt.

Het is voor mij ook de combinatie die het juist zo apart maakt bij Opeth!

Wat is dit toch mooi! Een plaat om te koesteren. Vooral nummer "Deliverance" is voor mij absolute top. Ik verhoog deze plaat met +0,5*, dus 4,5*. Het zal mij overigens een biet zijn hoe dit muziek wordt gekwalificeerd, het muziek wordt er echt niet anders van.

Maak er dan wel "de" en "deze" muziek van, verder heb je natuurlijk gelijk.

Je hebt helemaal gelijk HH. Na het schrijven dien ik mijn berichten nog even taalkundig te verifieren. Dus niet gedaan. Toch bedankt! Ik zie het als een leerzaam moment. Desalniettemin blijft het een mooie plaat!

Het valt me op dat weinigen Wreath als favoriet noemen hier. Wat een geweldig nummer! Eindelijk een coherent Opeth-nummer. Wat een opbouw en climax zit er in, zeg. En die sfeer dan... kan het nog onheilspellender? Heerlijk. Jammer trouwens van die outro van By the Pain I See in Others... wiens idee was dat denk je? Van Akerfeldt of van Wilson? "Open File", "Reverse", "Save As" - echt te makkelijk, hoor.

Mee eens! Komt goed in de verf bij dit album, een 4

Ik weet niet waardoor het precies komt, maar heel Opeth weet me goed te pakken, op Damnation na (waar ze zich in lijken te houden).
Het is de fijne afwisseling tussen vlottere en langzamere stukken, en de lekkere op- en afbouw tussen alle stukken die me pakt. Het titelnummer heeft voor mij zo'n bijzondere sfeer, voor mij het beste Opeth-nummer. Symfonischestukjes of niet kan me eigenlijk niet zoveel schelen, moeite met grunts heb ik zeker niet (en das toch wel een vereiste bij dit album) en hier begin ik de grunts zelfs wel te waarderen .

5 sterren van mij

Het staat vast voor mij, dit is de beste Opeth. Ik blijf er maar naar luisteren, 5 lekker pakkende nummers.
De zanger heerst, eerst was het 'ojee, hier moet ik aan gaan wennen', daarna was het 'tof ik ben er aangewent' en nu is het 'Jemig wat kan genieten van die kerel'.
Ik ben dus de laatste tijd steeds meer Opeth gaan waarderen en ik vind het jammer dat ik ze de laatste keer dat ze hier waren niet heb kunnen aanschouwen, maar dat laat ik niet nog een keer gebeuren.
Overigens komt deze na dat ik hem eerder uit me top-10 heb gehaald terug en ook moet ik deze binnenkort origineel in mijn handen zien.

van 5* naar 4,5* en weer terug naar 5*!!!

Hij ligt bij diverse CD-zaken voor een eurootje of 10 in de schappen, net als Damnation en Blackwater Park overigens.

zeer goeie cd maar aleen soms irritant dat het zo lange nummers zijn hoor. na een paar minute heb ik altijd de neiging toor te spoelen , zelfs als ik weet dat er nog zeer goeie stukken gaan komen. das wel spijtig

Opeth, progrock!
Lang geleden dat ik nog eens zo goed heb gelachen .
Ik volg jouw mening volledig, Hammerhead, ik hou van Opeth (deze cd en Ghost Reveries, de rest heb ik nog niet beluisterd) door de duistere Doom-kant en door het zalige Death Metal-grunts.

Ik denk dat Opeth voldoende overeenkomsten met enkele bands uit dat genre heeft. Toch gaat het mij echter ietwat te ver om deze band om die reden puur en alleen progrock te noemen.

Ik zou echter nooit op basis van slechts twee albums de band in een genre durven te stoppen, Bennerd. Luister maar eens naar Damnation en kijk of je dan ook nog zo goed moet lachen. Opeth heeft meer overeenkomsten met progrock dan jij naar aanleiding van slechts deze twee albums denkt...

Ok, ik zal dan eens luisteren, ik heb nu Blackwater Park in mijn handen, voor Damnation moet ik eens zoeken.

Blackwater Park (overigens genoemd naar een Duitse progband) is mijn favoriete cd van Opeth. Damnation vind ik dan weer de minste van dit gezelschap...

Hm, ik moet een toegeving doen,
Opeth heeft inderdaad wel redelijk wat prog-invloeden.

Blackwater Park is ook wel een geweldige cd, maar ik zal mijn mening wel bij die cd zetten.

Dit album heeft 1 geweldig nummer, A fair judgement... De rest van de plaat wordt omlaag gehaald door dat gegrunt... 2,5 *

Als je niet van gegrunt houdt, moet je deze niet luisteren. Kun je beter Damnation pakken.