Wat mij betreft kent Opeth 2 periodes, een oude en een nieuwe, waarvan My Arms You Hearse de overgangsplaat is. Ik hou heel erg van beide periodes, maar toch net iets meer van de nieuwe.
Deliverance heerst zeker, maar kan Blackwater Park toch niet overtreffen. Dit is een lekker stevig bakkie, veel grunts, veel dubbele bass en lekker brute riffs. En dat wordt ook meteen duidelijk zodra de openingstrack
wreath hier mijn kamer in wordt gebeukt. Meteen wordt de luisteraar hier gevoerd met een geweldige riff, lekker dubbele bass en de geweldige grunt van Akerfeldt (zo'n goeie grunt is er maar één zeg ik je
)
Deliverance heeft echt een heerlijk stevig begin, weer dubbele bass, die stampende riff en dan dat gepiel van de andere gitarist er overheen, ook het meeste overtuigende nummer van deze plaat tevens. Die briljante riff die tot in de kleine teen is te voelen en dat heerlijke ritmewerk op het einde, vaak luister ik dit nummer meteen nog een keer als ik het album heb geluisterd.
Dan is het na een bescheiden 13 minuten tijd voor het prachtige
a fair judgement. Ackerfeldt zingt hier echt onbeschrijflijk mooi, zeer mooie solo ook, het nummer is een stuk rustiger dan de twee voorgaande tracks, maar met
for absent friends is het pas echt tijd om naar adem te happen. Mooi gedaan.
Dan is het weer lekker tijd voor een stevige Opeth-riff en een geweldige Ackerfeldt grunt. De woorden
There is a.. dat vaak te horen is in dit nummer sluiten prima aan op die vette riff waarop u uw hoofd goed kunt bewegen.
By the pain i see in others is een prima afsluiter van deze welgeslaagde Opeth-plaat. Beetje een vaag intro, maar dat wordt al snel weer goed gemaakt door een prima riff , heerlijk ook die schreeuwerige grunt van Akerfeldt rond 0.50. Het nummer heeft een heerlijk akoestisch stuk waar Akerfeldt een beetje raar en bijna angstaanjagend grunt. Ook in dit nummer draait de dubbele bass flink overuren, en daar word een mens als ik erg gelukkig van.
Na een uur genieten en headbangen kunnen we concuderen dat ook dit weer een wel geslaagde plaat is van een paar muzikanten waarvan er maar een handjevol zijn op deze aardkloot. Haast elk nummer klokt meer dan 10 minuten, maar het gaat geen moment vervelen en in je kont kruipen. Voor een band als deze, die brute deathmetal en geweldige prog weten samen te brengen, kun je alleen maar heel veel respect hebben. Deliverance is misschien niet zo goed als Blackwater park, maar dat was ook haast onmogelijk. Nu ben ik ook wel erg benieuwd geworden naar Damnation, dat album bevat alleen maar rustige akoestische nummers heb ik vernomen en ook op dit gebied heerscht Opeth!
Amen!