menu

Alice in Chains - Jar of Flies (1994)

mijn stem
4,01 (357)
357 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Rotten Apple (6:56)
  2. Nutshell (4:16)
  3. I Stay Away (4:13)
  4. No Excuses (4:15)
  5. Whale & Wasp (2:35)
  6. Don't Follow (4:21)
  7. Swing on This (4:01)
totale tijdsduur: 30:37
zoeken in:
avatar van Thomzic
4,5
hectometersnor schreef:
Super mooi album wat je absoluut niet moet gaan luisteren als je al in de put zit. Mooi, rustig en simpel.


Hiermee doe je AiC zwaar te kort. Wanneer het simpel is zouden jij en ik ook deze melodieën, zang en teksten uit de mouw kunnen schouden, maar helaas. Juist in al zijn eenvoud is het een heel erg doeltreffend staaltje muziek geworden. En wat komt alles diep, zeer diep en recht uit het hart.

avatar van hectometersnor
4,5
Ik zie eerlijk gezegd het verschil niet tussen 'simpel' en 'in al zijn eenvoud'. De een klinkt misschien wat stijlvoller.

avatar van deric raven
4,0
De opnames van Rock am Ring van 2006 gehoord.
William DuVall vind ik prima bij stem.
Jerry Cantrell is iets minder goed bij stem, maar dat is gewoon de gitarist.
Verder is de band nog niet zo lang op elkaar ingespeeld.
Black Gives Way to Blue is dan ook van 3 jaar later.

Het kan zijn dat jij Would? live misschien wat minder vind.
Daar zingt ene James Hetfield mee, maar daarmee zijn ze dan ook niet verder gegaan.

avatar van hectometersnor
4,5
nee Rock am Ring 2010

avatar van deric raven
4,0
Daar heb ik geen opnames van gezien.

avatar van deric raven
4,0
Je hebt gedeeltelijk een punt.
De band speelt hier ook net te traag.
Duidelijk minder dan in 2010, maar niet alleen door de zanger.
De zang staat ook te zacht gemixt.
Would? is bijna slaapverwekkend.

Opnames uit 2006 klinken wel prima, dus ze zullen het wel in zich hebben.

avatar van hectometersnor
4,5
Ja goed, ik had de hele live show van Rock am Ring 2010 gezien en daar viel mij gewoon op dat die zanger het gewoon allemaal niet aankan, hij valt op in negatieve zin. Haalt veel noten niet, klinkt soms erg zeurderig en nasaal. Kortom ik vind hem een zeer zwakke schakel in live optredens. Het album vind ik zeker niet verkeerd klinken hoor, maar het zal niet de eerste keer zijn dat iets opgenomen wat anders klinkt dan live. Ach misschien was hij ook verkouden hehe. Instrumentaal maakt het mij niet uit welk jaar het is, dat vind ik allemaal goed en strak klinken, het gaat mij hier puur om de zang, je vult toch de voormalige plek in van Staley en dat kan nooit helemaal maar dit is not even close.

avatar van Nicholas123
5,0
Zoek eens wat rond op Youtube. Genoeg live-optredens te vinden waar de nieuwe zanger zéér indrukwekkend klinkt.

avatar van Thomzic
4,5
hectometersnor schreef:
Ik zie eerlijk gezegd het verschil niet tussen 'simpel' en 'in al zijn eenvoud'. De een klinkt misschien wat stijlvoller.


In de letter der woordenboeken heb je wellicht gelijk en we bedoelen waarschijnlijk ook hetzelfde. Onder simpel versta ik niet moeilijk. Bij 'in al zijn eenvoud' denk ik aan muziek zonder weinig poespas, geen complexe structuren en niet gekunsteld. Maar waar wel door een welbewust basloopje, zanglijn oid een bepaalde sfeer wordt neergezet. Daar is Alice in Chains op Jar of Lies bijzonder goed in geslaagd. Ik hoor nu Whale & Wasp. Ooit zo'n angstaanjagend, bijna beklemmend instrumentaal nummer gehoord? Het lijkt wel een schreeuw voor de dood.

Wat betreft de live-optredens heb ik de geluiden eerder gehoord dat de nieuwe zanger DuVall een mindere schakel is. Een kennis is naar het concert in 013 geweest, wat op een lichte teleurstelling uitliep. Kan me ook een TVoptreden herinneren waar hij wél indruk maakte. Zelf zie ik ze komende zomer optreden, ben er benieuwd naar.

avatar van hectometersnor
4,5
Thomzic schreef:
(quote)


In de letter der woordenboeken heb je wellicht gelijk en we bedoelen waarschijnlijk ook hetzelfde. Onder simpel versta ik niet moeilijk. Bij 'in al zijn eenvoud' denk ik aan muziek zonder weinig poespas, geen complexe structuren en niet gekunsteld. Maar waar wel door een welbewust basloopje, zanglijn oid een bepaalde sfeer wordt neergezet. Daar is Alice in Chains op Jar of Lies bijzonder goed in geslaagd. Ik hoor nu Whale & Wasp. Ooit zo'n angstaanjagend, bijna beklemmend instrumentaal nummer gehoord? Het lijkt wel een schreeuw voor de dood.

Wat betreft de live-optredens heb ik de geluiden eerder gehoord dat de nieuwe zanger DuVall een mindere schakel is. Een kennis is naar het concert in 013 geweest, wat op een lichte teleurstelling uitliep. Kan me ook een TVoptreden herinneren waar hij wél indruk maakte. Zelf zie ik ze komende zomer optreden, ben er benieuwd naar.


Ja ik denk er precies hetzelfde over, alleen gebruikte ik dan het woord simpel, is inderdaad misschien wat minder stijlvol, maar ik bedoelde simpel op een goede manier, zonder poespas inderdaad. En ik vind het mooi als iets wat zo (ja daar ga ik weer) simpel klinkt zo geniaal en mooi kan zijn.

avatar van royals
3,0
Nou ja, alleen zo'n zin als 'it's ok I had a bad day' krijg ik een beetje de kriebels maar voor de rest is dit een mooie EP. Met veel meer gevoel gespeeld dan die Unplugged cd. Luister maar naar hoe een gitaar kan huilen in Whale & Wasp.

avatar van MatjelovesMusic
5,0
Beste EP ooit opgenomen.

avatar van discipline
4,5
Hartstikke mooie EP idd.
Met Nutshell en No Excuses als favoriet.
Een dikke 4*

avatar van Kill_illuminati
4,5
Dit album samen met SAP in een bundel is van klassieke waarde.

avatar van ChiefRocka
3,5
De eerste keer dat ik deze ep beluisterde kreeg ik in het begin direct het gevoel dat het mogelijk het album 'Dirt' wel eens kon overstijgen. Whale & Wasp doet me uiteindelijk echter toch bijzonder weinig. Het zelfde geld ook voor Swing on This. In combinatie met de korte duur zorgen deze 2 nummers er voor dat de ep toch nooit aan de verwachting voldaan heeft die ik bij de 1e luisterbeurt kreeg. Met 'Rotten Apple, Nutshell en Don't Follow bevat het echter wel weer enkele van mijn favoriete nummers van Alice in Chains. Uiteindelijk komt de ep daardoor voor mij toch uit op dezelfde waardering als bijv 'Dirt' hier van mij kreeg.

avatar van deefbdx
3,5
Is tot nu niemand de zeer grote gelijkenis tussen Times of Trouble (1991) en Rotten Apple opgevallen? Ik heb de indruk dat hier net wat teveel van Temple of the Dog geleend werd.

avatar van west
4,5
Een EP van een half uur is aan de lange kant. En doordat zes van de zeven nummers van een hoog tot zeer hoog niveau zijn, is dit toch een bijzonder aangenaam werkje van Alice in Chains. Semi-akoestisch werken ze hun weg door de songs heen, iets wat ze bijzonder goed ligt, weten we al sinds Sap en inmiddels ook sinds het ronduit briljante MTV Unplugged. Twee nummers van deze EP worden daar al in het begin gebruikt: het prachtige Nutshell en het geweldige No Excuses. Ik vind deze versie van Nutshell zelfs nog wat beter, door de uitstekende elektrische gitaar.

Op dit album is de opener echter het buitengewoon fraaie en donkere Rotten Apple met ook een ijzersterk intro, wat dus gelijk de toon van deze plaat zet. I Stay Away heeft een fraaie basis van strijkers en (elektrische) gitaar. Het levert (alweer) een sterk nummer op. Don't Follow is een echt akoestisch lied, ook weer mooi. Swing on This is iets te chaotisch, tot op het eind de jazzy bas en gitaar zich ineens aandienen: die zijn erg fraai. Net als deze EP trouwens. Dit is een plaat vol met mooie donkere verdrietige prachtige muziek en teksten.

avatar van FrodoK
3,5
Leuk album. Ik ben wat huiverig om AiC veel te luisteren, omdat ik er zo zwaarmoedig van kan worden. Maar deze EP is over het algemeen wat 'luchtiger', zonder aan zeggingskracht in te boeten. No Excuses is echt wel een heel lekker nummer!

avatar van protemaziclon
5,0
FrodoK schreef:
Maar deze EP is over het algemeen wat 'luchtiger'


Misschien omdat het minder lang is dat het luchtiger overkomt. Maar de twee juweeltjes van dit album No Excuses en Nutshell zijn toch alles behalve luchtig. Vooral Nutshell dat schreeuwt enkel hele diepe depressie.

Nutshell is een van die nummers die ik nog kan aanhoren als ik echt in een hele zware depressie zit, net voordat ik zo depressief word dat ik helemaal geen muziek meer kan aanhoren. Dan kan ik uren naar Nutshell op repeat luisteren. De tekst en de sfeer van het nummer passen dan zo goed bij mijn stemming. En de stem Layne waar de pijn en ellende altijd al vanaf druipt.

avatar van luigifort
4,5
Voor mij geldt hetzelfde wat betreft Nutshell..in moeilijke sombere jaren mijn lijflied geweest. " If i can't be my own...i feel better dead" Altijd vrolijk die Layne . Plaat is verder ook goed..combineert mooi met Sap. Ze hadden er wat mij betreft nog n paar als deze mogen maken. Zonde van Layne..vind hem een van de meest karakteristieke gekwelde stemmen hebben uit de geschiedenis..we moeten het maar doen met die paar albums die we hebben..het kan altijd nog erger..zie Jeff Buckley..vind ze tegenwoordig ook nog wel aardig..maar periode met Layne blijft onovertroffen..dat gekwelde hoort echt bij hun muziek..

avatar van Johnny Marr
4,0
Jammer van het laatste nummer, 'Swing On This' verpest het feestje een beetje, die is qua niveau heel wat minder dan de rest, daarom nipt geen 4,5*.

avatar van milesdavisjr
3,0
Een mooi album dat wat oppervlakkiger is dan Sap. De nummers op dit album liggen stuk voor stuk lekker in het gehoor. Ze kabbelen echter ook wat voort. Dat maakt het allemaal wat voorspelbaar. De eerste 4 nummers zijn onderhoudend, de laatste 3 hadden ze er wat mij betreft af mogen gooien, ze voegen naar mijn mening niets toe. Het heerlijke Nutshell en I Stay Away maken de aanschaf waard. Luister eens naar het einde van I Stay Away om nog eens bevestigd te zien wat een bereik Staley had.

avatar van Funky Bookie
4,0
Een mooi ingetogen album. Ik hoor AIC liever wat meer rocken, maar het zijn de schitterende vocalen van Staley die ervoor zorgen dat het spannend blijft.


avatar van Spoelworm
5,0
Ik kan dit album gewoonweg niet horen zonder een tijdreis te maken. Gek dat in al zijn somberheid deze plaat me naar de zomer brengt. De zomer van 1994. Hevig, echt hevig verliefd op een leuke meid, tienerdepressie , stomme keuzes maken, een jointje roken op het strand, gitaar leren spelen, nog meer domme keuzes, en nog meer verliefd op dat zelfde meisje.
Als er één album is welke mijn tienerjaren identificeert, dan moet dit het zijn. Dit album staat heel dichtbij mij. Track nr 2 is mij heel dierbaar, die neem ik mee en staat na 18 jaar nog steeds te boek als hét nummer dat op mijn begrafenis gespeelt zal worden. Het enige wat in mijn testament staat, dit moeten ze draaien.* Niet zo heel vrolijk maar hé, ik ben net begraven.

Hoogtepunten: Whale Wasp. Nutshell.

5

*een alternatief, totally confused van beck, dat mag ook

avatar van milesdavisjr
3,0
Het is 1994 en Jar of Flies kreeg de nodige media aandacht. Alice In Chains was nog steeds 'hot'. Hoewel het nieuwtje dat Seattle the next big thing was inmiddels wat achterhaald bleek bleef Alice boeien. Op 1 hoop gegooid met alles wat daar vandaan kwam onderscheidden de heren zich met enkele kenmerkende aspecten. De fraaie samenzang en het talent om nummers in een (semi) akoestische setting te laten 'ademen' maakt deze band speciaal voor mij. Terug naar Jar of Flies. We zitten inmiddels in de bovenbouw van de middelbare school. Ik zit bij het raam en mijmer over de nieuwe plaat van mijn helden. De reacties van de media zijn wisselend positief maar ik ben overtuigd. Lang getwijfeld of ik het plaatje moet kopen, het zijn toch een flink aantal keiharde guldens die ik moet neerleggen. En via mijn bijbaan in de plaatselijke supermarkt verdien ik wel wat centjes, maar het is geen vetpot. Dat maakt het plezier er echter niet minder om. Het meanderende Rotten Apple duurt weliswaar wat lang maar het klankenpallet klinkt aardig. Nutshell, destijds maar nu nog steeds de beste song van het album. I Stay Away; vanuit muzikaal oogpunt niet eens zo interessant, maar mijn god, wat heeft Staley toch een hemelse strot, de beste man was gezegend met een uniek stemgeluid. No Excuses, luchtig, degelijk maar ook een heerlijke zanglijn. Een vrij logische single kandidaat. Helaas vond en vind ik nog steeds dat Jar of Flies vervolgens uitdooft en geen indruk meer maakt. Whale & Wasp is flauw, Don't Follow klinkt als een leftover van R.E.M. en Swing on This is jazzy maar heeft niet veel om het lijf. En zo zit ik steeds op dezelfde plek in het klaslokaal, naar buiten te kijken, te dagdromen, denkend aan Staley en de zijnen. Alice In Chains kon niet zoveel fout doen bij mij, de kritieken als 'het voelt aan als een tussendoortje' vond ik geen recht doen aan deze EP. Inmiddels ben ik het er wel mee eens. Nog steeds had er voor mijn gevoel meer in gezeten. Alsof Staley en Cantrell te snel tevreden waren met het gebodene. Enkele prima tracks hebben echter hun eeuwigheidswaarde bewezen.

avatar van luigifort
4,5
Schitterende plaat!

avatar van Juul1998B
4,5
Echt de beste EP allertijden gewoon.
Rauw, diep met echt een ongelofelijke emotionele lading.

avatar van Poles Apart
4,0
Destijds mijn eerste kennismaking met Alice in Chains. "No Excuses" kwam vaak op MTV voorbij en vond ik een geweldige track (nog steeds). Rest van deze EP (met "Sap" er ook bij) raakte me diep. Donker, duister, maar tegelijkertijd bijzonder betoverend en eerlijk.

avatar van Johnny Marr
4,0
Juul1998B schreef:
Echt de beste EP allertijden gewoon.

In a Beautiful Place Out in the Country van Boards of Canada al gehoord?

Gast
geplaatst: vandaag om 00:21 uur

geplaatst: vandaag om 00:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.