Eels - Beautiful Freak (1996)

Thanks zaaf, ben een echte muzikale veelvraat en ben er zeker van dat ik via deze site nog vele goeie en nieuwe dingen zal ontdekken. Van jouw top 10 heb ik er ook enkele in bezit en zijn ook niet van de minste!

Zeer goed album. Mooi zelfs. Er staat geen matig of slecht nummer op en onder de tracks blijven 'Novocaine for the soul', 'Rags to rags' en 'Beautiful freak (de juweel van de cd)' de klassiekers. Ik luister dit album regelmatig.

Heb deze plaat zonet op vinyl gekregen en blijkt dat Manchild er niet op staat. Nog mensen met dit probleem?

Manchild staat niet op de Sleuth versie. Is trouwens een niet officieel uitgebrachte versie. Op de DreamWorks versie staat ze wel.

Ach zo, ik heb inderdaad een onofficiële Sleuth versie. Jammer wel.

Not Ready Yet...wat een heerlijke beukplaat is dat toch!
Beautiful Freak in z'n geheel is ook gewoon één van de lekkerste gitaarplaten van de jaren '90.

Na al die jaren nog eens aan het herbeluisteren, en het blijft een schitterende plaat. En meteen ook dé blauwdruk voor al het goeds dat van Eels nog mocht volgen.


Een paar tekstuele pareltjes blijven een glimlachje ontlokken:

Sometimes it feels like I'm made of eggshell. And that I'm gonna crack.

Mama gripped on to the milkman's hand, and then she finaly gave birth.

Dankzij Rob Stenders die er destijds veel aandacht aan schonk aangeschaft. Pareltje

Your Lucky Day In Hell is by far het beste nummer van Eels. Zojuist weer eens opstaan. Kippenvel weer.

Grappig, Susan's House trok direct mijn aandacht omdat Atmosphere het erg mooi heeft gesampled, maar ik vind het, ondanks de prachtige tekst, toch één van de mindere nummers naast Rags to Rags. Beautiful Freak, Not Ready Yet, Guest List en Mental. Al met al een fijn, kalm en donker album dat af en toe ook lekker rockt!

Gladys Knight & The Pips - Love Finds Its Own Way (Buddah Records 1975) - YouTube - m.youtube.com

Aha! Ik ging er vanuit dat Ant hem hier vandaan had (wat natuurlijk nog steeds mogelijk is).

Ooit bij Eels ingestapt bij Daisies Of The Galaxy enthousiast geraakt en alles van de band gekocht. Hierdoor is dit debuutalbum altijd een ondergeschoven kindje gebleven bij mij die ik weinig kansen heb gegeven. Deze week eens uitgebreid beluisterd en dit is een fraai debuutalbum. Trieste maar ook grappige teksten en soms sterk gitaargeorienteerd. Your Lucky Day In Hell is voor mij de topper. Deze plaat was de opmaat naar zijn magnum opus Blinking Lights 9 jaar later.

Eerste en wat mij betreft nog steeds beste album van deze vrij unieke band. De zwaar ironische, tragikomische teksten zijn zeer treffend en men treft precies de juiste balans tussen ingetogen, breekbare liedjes en meer uptempo en stevige pop/ rock. Veel positieve uitschieters, met Your Lucky Day In Hell als mooiste track.

Deze staat nog steeds als een huis, wat een vet album.
Heerlijk donker/depressief sfeertje en uniek geluid van zowel zanger als het instrumentale gedeelte.

Sterk album, voor mij wel een plaat die ik met mate consumeer en dan met name in de late uurtjes.

Prijsnummers Novocaine for the soul, Beautiful Freak en Your lucky day in Hell.

Onlangs mijn cd vervangen voor de fraaie MOV vinyl remaster op hemelsblauw vinyl. Dat dan weer wel.

prijsnummers voor mij zijn overigens:
Susan's House, Rags to Rags, Not Ready Yet, Flower en Guest List.

Grappig dat het allemaal andere nummers zijn

prijsnummers voor mij zijn overigens:
Susan's House, Rags to Rags, Not Ready Yet, Flower en Guest List.

Grappig dat het allemaal andere nummers zijn

Nipt 4 sterren. Wat wisselvallig album met een aantal heel sterke nummers, sommigen tot voor kort bij mij onbekend zoals een Not Ready Yet. Daarnaast ook wel wat middelmaat waarbij het niet bepaald helpt dat ik ondertussen al wat uitgeluisterd ben op Novocaine en Susan's House. Hij pakt mij trouwens het meest als hij zijn nummer recht vanuit het hart laat komen zonder al te veel franjes.

Wat mij opvalt is dat de teksten er soms iets te dik bovenop liggen. Pitchfork noemde dit een parodie op een indie album. Ik begrijp wat zij hiermee bedoelen. De teksten laten weinig voor de fantasie over. Beautiful freak is daar een goed voorbeeld van. Prachtig nummer, de tekst ligt er net iets te dik bovenop. Trouwens jammer dat Manchester Girl hier niet op staat. Ik heb het nummer gehoord gedurende de 2 meter sessies en het is het beste nummer van Eels en misschien wel het beste nummer.............ooit

Eerste plaat van Eels, en het omvat meteen al alle elementen in E's repertoire. De plaat gaat zo van schmaltz naar donkerte naar stevige rock, een vleugje hip hop invloeden hier en daar. En het klinkt allemaal zo Eels. Het is zo een album dat je op de achtergrond kan opzetten, en dan komen er een hoop leuke popsongs voorbij, maar op een andere dag kan je lekker inzoemen op de arrangementen en teksten. Allebei geven ze voldoening. Het is duidelijk dat zijn kwaliteiten al gevormd waren op het moment dat hij dit debuutalbum schreef.
"And I'm thinking, that must be her sister, That must be her sister, right?" blijft altijd in mijn hoofd hangen na het horen van Susan's House.

Dat is dan behoorlijke onzin van Pitchfork, zeg! Waarom zou een directe tekst een parodie zijn? Wie vindt directheid dan minder dan 'ruimte laten voor verbeelding'? Op die fiets zou Pascal Jacobsen de Libris Literatuurprijs moeten winnen.
Directheid in teksten vind ik vaak erg positief. Neem Spinvis' Wespen op de Appeltaart, neem I Need You van Cave, Picture in a Frame van Tom Waits, etc. etc. Directheid maakt vaak kwetsbaar.

Wel heel erg eens met je loftrompet bij Manchester Girl, trouwens.

N.a.v. dit topic beluisterde ik dit album.

Eels, ik ben de naam wel eens tegengekomen en volgens heb ik een vriend die hier wel veel mee kan. Maar ik had nog geen idee.
Op één of andere manier associeerde ik de naam van Eels wel met harde muziek. Maar dat valt in de praktijk eigenlijk heel erg mee. Er staan in ieder geval genoeg leuke liedjes op dit album. Zelf vind ik bijvoorbeeld Susan’s House wel cool, de titeltrack en Manchild erg sfeervol en Guest List mooi. Prima plaat dit.