Frank Ocean - channel ORANGE (2012)

Waar ik graag naar goede soul luister wil het kwartje voor wat betreft de hiphop maar niet echt vallen. Ik wordt vaak moe van het brallerige, zelfingenomen toontje van veel van die rappers. Zelfrelativering lijkt vaak ver te zoeken. Tevens lijken die hiphoppers zelden de gitaar ter hand te nemen, wat ik zeer betreur. Een beat uit het kastje lijkt genoeg. Maar omdat ik bang was ergens de boot te missen (al die bladen die in juichende termen schrijven over een nieuwe Kanye West...) schafte ik mij toch maar eens iets hiphopperigs aan. Ik ben ingestapt bij Frank Ocean en dat viel me zeker niet tegen. Dat heeft vooral te maken met de persoon Frank Ocean die zeker niet zelfingenomen overkomt. Daarbij heeft hij ook een prettige zang/rap-ratio, waarbij de uitstekende zang van Ocean mij net als bij de klassieke soul weet te verleiden. De muzikale begeleiding is zeker geen eenheidsworst van beats uit een kastje. Wel is de sound wat clean. Maar Frank Ocean maakt wel nummers met een kop en een staart en staat daarmee meer dan voldoende in de grote soultraditie van Marvin Gaye en consorten.

Hoe is Frank Ocean Hiphop? Lol
Je beschrijving wat betreft Hiphop is ook weer eens lekker denigrerend en rustend op totaal generaliserende argumenten van iemand die zich duidelijk nooit in Hiphop heeft verdiept. Om de zoveel tijd duiken ze toch weer op hier op musicmeter.

Frank ocean met marvin gaye vergelijken, juist ja...

Volgens mij is er hier maar één iemand die zich denigrerend uitlaat...

Leg Oceans 'Sierra Leone' eens naast Gayes 'Save the Children'.

Ik ben het ermee eens dat brandos niet denigrerend is en zijn mening goed beargumenteert. Maar dat rappers veelal nogal zelfingenomen zijn, lijkt me nogal een misverstand. Maar ik heb het gevoel dat de gemiddelde hiphop-humor nogal langs brandos heen gaat.

"Ik wordt vaak moe van het brallerige, zelfingenomen toontje van veel van die rappers. Zelfrelativering lijkt vaak ver te zoeken. Tevens lijken die hiphoppers zelden de gitaar ter hand te nemen, wat ik zeer betreur. Een beat uit het kastje lijkt genoeg"

sorry hoor maar dit is denigrerend voor het genre hiphop en slaat gewoon helemaal nergens op.
maar misschien vind jij het wel normaal om iedereen over een kam te scheren en een genre als simpel en weinig innemend te noemen terwijl meneer of mevrouw zelfs overduidelijk weinig van het genre kent.

wat is goed beargumenteerd dan?
Als ik kom stellen dat ik niet zo van jazz houd maar doordat ik een keer jazzy wilde zijn en the Offspring uit de kast haalde mij toch weer hoop gaf voor de jazz....hoe klinkt dat?

Buiten dat de kennis over hiphop was al duidelijk niet hoog maar toch weet brandos dat de meeste rappers geen zelf relativeringsvermogen hebben/zelf ingenomen zijn...interessant sterk argument...
Beats uit een kastje is ook een geweldig argument over de gehele hiphop linie... is allemaal inderdaad vrij standard

Kunnen we weer on topic?
Want de grootste vraag blijft natuurlijk waar is Frank, en wanneer komt dat nieuwe album er nou? Wie het weet mag het zeggen.

"Zelfrelativering LIJKT vaak ver te zoeken."
Brandos geeft gewoon aan welk gevoel hij erbij heeft, hoe het op hem overkomt. Dat de werkelijk wellicht anders is, dat zal brandos zelf ook wel vermoeden.

Als jij zegt dat je geen jazz checkt, omdat het allemaal moeilijkdoenerij lijkt, dan is dat niet denigrerend maar gewoon hoe jij het ziet op basis van je mogelijk beperkte ervaringen met jazz. Dan kunnen anderen je erop wijzen dat dat bij lange na niet voor alle jazz geldt.

Brandos geeft nota bene heel netjes aan waarom hij moeite heeft met hiphop. Ik vind ook dat hij de plank misslaat hoor, maar niet op een denigrerende manier. Eerder op een onwetende manier.

Shelter zegt:
Het is niet mijn bedoeling om denigererend te doen over het hiphop-genre. Ik ben er inderdaad geen groot kenner van, dat ben ik zeker wel met je eens. Op een of andere manier wakkert het aanhoren van hiphop in mij regelmatig het verlangen aan naar het opzetten van een mooie blues- of soulplaat (waar ik dan iets meer mee heb/van weet) of andere hybride vormen van 'zwarte' muziek zoals Prince of Living Colour. Ik heb wel het idee dat er op de raakvlakken van de hiphop met andere stromingen wel interessante dingen gebeuren, zoals b.v. bij deze Frank Ocean en onze eigen Typhoon. Mijn oordeel omtrent de ondervertegenwoordiging van de gitaar in deze stroming (t.o.v. de diverse mijlpalen in de blues- en soulgeschiedenis) blijf ik in zijn algemeenheid wel achter staan (als een persoonlijk soort gemis), maar ook daar zijn natuurlijk diverse uitzonderingen op te ontdekken.

Dan raad ik je aan eens in Kendrick Lamar te gaan verdiepen, speelt voornamelijk met een band en kan je daarnaast benoemen tot het allerhoogste niveau betreft hiphop (Flow, tekst etc).

En als je ECHT instrumenten wilt horen in combo met goede hiphop (bijvoorbeeld op plaat) hoef je enkel the Roots op te zetten.




Wauw, was me nooit opgevallen!

Hallo Brandos, dank voor je reactie.
Waar het mij om ging is dat alle vooroordelen over hiphop uit de kast worden gehaald om een heel genre weg te zetten als weinig inspirerend terwijl je al duidelijk aan gaf weinig in hiphop verdiept te hebben. Als je nu een beetje rond had geneusd, echter tot de conclusie kwam dat het niet je ding was even goede vrienden maar de motivatie vind/vond ik wel erg bekrompen. Beetje idee van "alle Nederlanders zijn shit want mijn buurman is nederlander en die is shit en de vriend van mijn broer is Nederlander en die is ook shit".
Frank Ocean is dan ook verre van hiphop, klonk voor mij als "normaal vind ik jazz shit maar Marco Borsato vind ik wel goed".
Ik zie dat je meerdere genres als 1 stroming ziet, dat verklaart het wellicht. Naar mijn mening verschillen ze onderling nogal maar goed daar kan je over twisten.

Overigens voor hiphop met gitaar kan je naast The Roots ook op zoek naar Ozomatli, ArtOfficial, Soweto Kinch en Opus Akoben.

Wat grappig dat deze plaat pas nu bij mij valt, inmiddels 4 jaar oud en ik heb nooit een nummer hiervan goed gevonden. Heb het destijds een paar keer beluisterd maar dat was het toen niet voor mij. Inmiddels alleen maar aan het groeien

Begint wel te knagen dat de maker van mijn favoriete album aller tijden meer en meer op een uitbuiter van zijn eigen fans begint te lijken.

Channel Orange verkoopt weer maximaal vanwege zijn marketing.

Echter schijnt 'Boy's dont cry' volgens zowel James Blake als Chance een meesterwerk te zijn. Dat zou mij mijn gehele kritiek doen vergeten.

Geheel mee eens, het wordt vervelend nu. Dat heeft deels te maken met Frank Ocean en zijn team die steeds teasers lijken te geven ( een livestream en library card ) maar anderzijds ook door de media die elkaar maar napraten met ongefundeerde release data die dan weer gretig rond getwitterd worden. Zie hier het ontstaan van een hype. Het album is pas af, als Frank Ocean het zelf de wereld in slingert. Toch zou het Frank Ocean sieren als hij gewoon eens wat meer openheid van zaken gaf. Aan de andere kant kan hij nu op meer aandacht rekenen. Juist omdat hij nooit interviews geeft, maakt zijn afwezigheid van hem een mysterieuze artiest. Elke beweging die hij nu maakt, wordt door iedereen dan ook nauwlettend in de gaten gehouden en er wordt vaak meteen een betekenis aan gegeven. Dat weet zijn platenmaatschappij ook donders goed. Het gevolg is dat iedereen het over Frank Ocean heeft, en hierdoor inderdaad zijn debuut beter verkoopt dan het de afgelopen afgelopen twee jaar gedaan heeft.

Ik ben alleen bang dat de verwachtingen die gecreëerd worden, straks zo hoog zijn dat ze ( helaas ) niet geheel ingelost gaan worden. Of het waar is weet ik niet, maar ik las ergens een verhaal dat de druk voor Frank Ocean té groot is. Dat Ocean in de studio maar blijft schaven aan nieuwe liedjes, en dat dit de werkelijke reden zou zijn voor de vertraging van BDC. Ga er ook maar aanstaan; hij is als de nieuwe r&b messias onthaald en met lovende recensies overladen, maar wil toch trouw willen blijven aan zichzelf, terwijl hij weet dat iedereen z'n tweede plaat zeer kritisch gaat beluisteren. De druk moet enorm voor hem zijn.
Thriller hing ook als een juk aan het been van Michael Jackson. Hij zou de rest van zijn carrière de genialiteit van die plaat dan ook nooit meer evenaren.

We wachten dus maar af. Als de tijd voor Ocean rijp is, komt hij met vast met Boys don't cry. Misschien over een week, een maand of half jaar. In het slechtste geval moeten we nog een paar jaar wachten. Maar dan zetten we toch gewoon channel ORANGE nog eens op, en bedenken we hoe geniaal die plaat is.

Hij zou op zijn minst alvast een single uit kunnen brengen toch?

nieuwe album uit genaamd ''Blonde"

Pink Matter blijft zo fokking baas, vooral het stuk van André 3000.

In 2012 aan mij voorbij gegaan, maar alle buzz rond de nieuwe worp van Ocean (en het wachten daarop) hebben mij gauw nog op het spoor gezet van deze fraaie R&B-plaat. Echo's van Stevie Wonder, Prince en D'Angelo (ieder een grootheid in de decade's 70/80/90) geven een coherent album met een hele fijne feel en sfeer. Deze smeltkroes van soul, funk, hip hop, gospel en pop voelt meer dan prima aan.

Helemaal eens, Cor, het draadje van Anderson .Paak was het zetje dat ik blijkbaar nodig had. Het cliché dat elke draaibeurt meer laagjes prijsgeeft is ook hier van toepassing. De prachtige stem moet ik ook nog noemen. Vraag me af waarom ik 'm damals gemist heb, het is nou niet bepaald een artiest die ongemerkt voorbij kwam in 2012.

In dit topic kreeg ik van hoi123 deze plaat getipt, en ik ben aardig verrast. Een fijn album!

4 sterren

Thinkin Bout You is een van de beste platen van de 10's

Bad Religion heet dezelfde intro als Fix You...

Haha, goed opgemerkt Had het zelf nog nooit gemerkt. Bad Religion is wel lichtjaren beter though...

Blijft een goed album, zeker met de extra informatie die met de podcast van Dissect komt. Eigenlijk ben ik het nu een stukje meer gaan waarderen zelfs. De gelaagdheid van alle nummers is briljant en had ik niet meteen door. Super Rich Kids bijvoorbeeld blijkt veel diepzinniger dan ik altijd gedacht heb. Frank Ocean is echt een grootheid van onze tijd. Het niveau van Blonde wordt nog niet gehaald, maar dit is al heel erg goed!

Wat blijft Pyramids toch geniaal. Staat zeker in m’n top 10 beste nummers aller tijden.

Sowieso een schitterende, tijdloze plaat.

Wel wel, de verrassingen zijn de wereld nog niet uit. Vond ik zijn recentere plaat Blonde een hoopje vuilnis, dan vind ik channel Orange echt een topper. Het kan verkeren. Lekkere groove, funky, chill, zelfs de lyrics hebben me nooit gestoord. Een plaat die zeker op repeat mag.

Door de forumspelletjes 'gedwongen' om Pyramids te luisteren. Man, wat een nummer! Ik kan over het algemeen vrij weinig met R&B, maar dit is echt next level.

Ik weet nooit wat de beste is, blonde of Channel Orange. Deze speel ik zelf het meeste, maar vAndaag geef ik deze 4,5*

Deze luistert 'makkelijker' weg. Channel Orange is voor op het strand, slenterend over de boulevard. Blonde is een zwoele zomernacht plaat. Zo eentje die je luistert als je lichtjes verbrand, met iets teveel Sangria achter de kiezen op een balkon de dag nog eens doorneemt. Beide schitterend.

Gisteren toch maar eens Channel Orange aangeschaft op CD, aangezien deze nooit op vinyl is geperst. Deze plaat blijft de beste van Frank Ocean in mijn optiek. Het enige nummer wat ik niet zo kan waarderen is "Bad Religion" (iets te melodramatisch mijns inziens), voor de rest staat Channel Orange tjokvol meesterlijke nummers. De perfecte soundtrack voor de aanstaande lange zomeravonden.