Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969)

Waar de bonus CD's van de luxe versies nogal eens geteisterd worden door remixen en ander spul wat je een keer draait is dat hier wel even anders.
Deze bonus CD Live In Paris is voor de verandering meer dan welkom en het is jammer dat ze voor de rest van die uitgaven niet zo bijdehand zijn geweest.

Jatwerk? Klopt.Is uitgezocht door iemand. Best wel veel eigenlijk.
Led Zeppelin Plagiarism Part 1 - YouTube
Led Zeppelin Plagiarism Part 2 - YouTube
Pete Towsnhend vond het ook maar niets. PETE TOWNSHEND HAS SOMETHING AGAINST LED ZEPPELIN - YouTube

Dank voor de twee interessante links, Michiel Cohen. Ze werpen voor mij toch een ander licht op hun muziek.

Dit was de eerste lp die ik ooit draaide. Daar kom je nooit los van en dat hoeft ook niet. Des te mooier dat het materiaal nog steeds beklijft. Wat een binnenkomer met "Good times, bad Times" Ik ben de band altijd blijven volgen en nieuwe (verzamel) cd's blijven kopen. De tracklist was vrijwel identiek aan de vorige verzamelaar en toch voelde je je niet bekocht. Dan ben je een grote. Monsterachtig goede band.

wat een mooi debuut van deze heren. Tijdloos album. En ja heel moeilijk om hier een favoriet nummer uit te kiezen. Misschien deze Babe I'm gonna leave you .

Dat ben ik met jou eens, Baby I'm gonna leave you is inderdaad een van de betere nummers van dit album. Persoonlijk vind ik How many more times ook een schitterend, afwisselend nummer.

Bevalt me een stuk beter dan II. Minder blues, meer epic. Niet altijd even origineel, geloof ik, maar da's niet zo erg hier.

Ooit gekocht op 12 jarige leeftijd..nu 51 jaar verder...en weer beluisterd...voelt als thuis komen...heb alles in de kast lp/cd...
Toen ..jaar later...werd ik Fan...van de Gasten die men zegt nu:de naam Led Zeppelin hebben bedacht....You know Who you Are...information?..contact me..welcome ...for more stories..

Ooit een verzamelaar van Led Zeppelin gekocht en dat vormde een redelijk overzicht van de band, ik voelde nooit de behoefte om het volledige oeuvre van de heren aan te schaffen. Dat zit hem niet zozeer in het muzikaal gebodene, echter Plant trok ik niet altijd. Te overheersend, schurkend tegen de grenzen aan van het aangename, en bij vlagen wat schel. Desalniettemin is het een fenomenale zanger die goed past bij de al even zo intense muziek. Het is trouwens fascinerend om te horen hoe een band als Black Sabbath zijn mosterd ook enigszins bij Zeppelin vandaan haalde. In zowel Dazed and Confused dan wel Communication Breakdown hoor ik passages voorbijkomen, die Iommi en consorten hebben aangespoord om de song Paranoid te schrijven. Nu was dat in die tijd trouwens niet vreemd, men coverde, plakte, kopieerde en imiteerde wat af, dus een kniesoor die daar destijds op lette. Het debuut is nog heerlijk doordrenkt met blues, waarbij You Shook Me er boven uit steekt, het trage ritme, de inzet van de mondharmonica en het orgeltje is van een wonderlijke schoonheid. Dat geldt voor meer songs, het is een prachtig debuut. Hoewel niet elk nummer in de roos schiet, Black Mountain Side en Communication Breakdown zijn niet slecht, verre van dat maar tikken niet het niveau aan van de overige songs. How Many More Times duurt mij dan weer te lang. Het zijn echter kleine puntjes van kritiek, want wat een eersteling. Engeland had eind jaren 60 toch echt het momentum te pakken met zoveel talent in de gelederen en zoveel durf om te experimenteren. De eerste van Zeppelin vormde daar al een mooi voorbeeld van.