Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969)

Waar de bonus CD's van de luxe versies nogal eens geteisterd worden door remixen en ander spul wat je een keer draait is dat hier wel even anders.
Deze bonus CD Live In Paris is voor de verandering meer dan welkom en het is jammer dat ze voor de rest van die uitgaven niet zo bijdehand zijn geweest.

Jatwerk? Klopt.Is uitgezocht door iemand. Best wel veel eigenlijk.
Led Zeppelin Plagiarism Part 1 - YouTube
Led Zeppelin Plagiarism Part 2 - YouTube
Pete Towsnhend vond het ook maar niets. PETE TOWNSHEND HAS SOMETHING AGAINST LED ZEPPELIN - YouTube

Dank voor de twee interessante links, Michiel Cohen. Ze werpen voor mij toch een ander licht op hun muziek.

Dit was de eerste lp die ik ooit draaide. Daar kom je nooit los van en dat hoeft ook niet. Des te mooier dat het materiaal nog steeds beklijft. Wat een binnenkomer met "Good times, bad Times" Ik ben de band altijd blijven volgen en nieuwe (verzamel) cd's blijven kopen. De tracklist was vrijwel identiek aan de vorige verzamelaar en toch voelde je je niet bekocht. Dan ben je een grote. Monsterachtig goede band.

wat een mooi debuut van deze heren. Tijdloos album. En ja heel moeilijk om hier een favoriet nummer uit te kiezen. Misschien deze Babe I'm gonna leave you .

Dat ben ik met jou eens, Baby I'm gonna leave you is inderdaad een van de betere nummers van dit album. Persoonlijk vind ik How many more times ook een schitterend, afwisselend nummer.

Bevalt me een stuk beter dan II. Minder blues, meer epic. Niet altijd even origineel, geloof ik, maar da's niet zo erg hier.

Ooit gekocht op 12 jarige leeftijd..nu 51 jaar verder...en weer beluisterd...voelt als thuis komen...heb alles in de kast lp/cd...
Toen ..jaar later...werd ik Fan...van de Gasten die men zegt nu:de naam Led Zeppelin hebben bedacht....You know Who you Are...information?..contact me..welcome ...for more stories..

Ooit een verzamelaar van Led Zeppelin gekocht en dat vormde een redelijk overzicht van de band, ik voelde nooit de behoefte om het volledige oeuvre van de heren aan te schaffen. Dat zit hem niet zozeer in het muzikaal gebodene, echter Plant trok ik niet altijd. Te overheersend, schurkend tegen de grenzen aan van het aangename, en bij vlagen wat schel. Desalniettemin is het een fenomenale zanger die goed past bij de al even zo intense muziek. Het is trouwens fascinerend om te horen hoe een band als Black Sabbath zijn mosterd ook enigszins bij Zeppelin vandaan haalde. In zowel Dazed and Confused dan wel Communication Breakdown hoor ik passages voorbijkomen, die Iommi en consorten hebben aangespoord om de song Paranoid te schrijven. Nu was dat in die tijd trouwens niet vreemd, men coverde, plakte, kopieerde en imiteerde wat af, dus een kniesoor die daar destijds op lette. Het debuut is nog heerlijk doordrenkt met blues, waarbij You Shook Me er boven uit steekt, het trage ritme, de inzet van de mondharmonica en het orgeltje is van een wonderlijke schoonheid. Dat geldt voor meer songs, het is een prachtig debuut. Hoewel niet elk nummer in de roos schiet, Black Mountain Side en Communication Breakdown zijn niet slecht, verre van dat maar tikken niet het niveau aan van de overige songs. How Many More Times duurt mij dan weer te lang. Het zijn echter kleine puntjes van kritiek, want wat een eersteling. Engeland had eind jaren 60 toch echt het momentum te pakken met zoveel talent in de gelederen en zoveel durf om te experimenteren. De eerste van Zeppelin vormde daar al een mooi voorbeeld van.

Vuige bluesrock is één en al Led Zeppelin en op hun eerste album nemen ze een furieuze start. Babe I'm Gonna Leave You is ook direct het hoogtepunt op dit album doordat de muzikale dreiging en de vocale uithalen elkaar enorm versterken. Daarna neemt het niveau toch af, waarbij je de zang van Plant na een tijdje wel gehoord hebt. Zeker in orde en een muzikale mijlpaal, maar heden ten dage niet meer het meesterwerk dat anderen ervoor zien.

De vraag is of er heden ten dage nog meesterwerken worden gemaakt zoals "Led Zeppelin" In mijn beleving is het tegenwoordig armoe troef...

Ga er maar aan staan als nieuwe lichting. Ik vrees dat in de rockmuziek alles al zo'n beetje is gedaan.

Dingen hoeven niet perse nieuw te zijn om leuk te klinken. Zeppelin heeft hier zelf ook veel geleend van de blues.

Zoek maar is wat van DeWolff op. Misschien niet heel origineel maar heel lekker om naar te luisteren. Vooral live zijn ze uitstekend. DeWolff - Live & Outta Sight II (2019) - MusicMeter.nl

Een van de eerste albums die ik heb aangeschaft. Niet in 1969, maar zo ergens in 1973 schat ik. Tot die datum was ik nog te jong en had te weinig zakgeld om een album te kopen. Singles had ik al wel.
Ik mocht dit zeker niet te luid draaien. Takkeherrie (oude spelling!) vonden mijn ouders dit.
En nu 52 jaar na het verschijnen van het album verhoog ik nog van 4,5* naar 5*. Als je ouder wordt sluipt ook de nostalgie in een mens blijkbaar. Het kan niet liggen aan de bonustracks want die laat ik bij mijn stem nooit meetellen. Da's appels met peren vergelijken.
Dazed en Confused en How Many More Times zijn bij mij lichtelijk favoriet en verdienen een blauwe ster. De rest een lichtblauwe ster. kortom een perfect album.
Terecht op 5 in de 100 Greatest Albums of 1969 en op 4 in Best Ever Albums over dat jaar.

Eigenlijk is het vreemd. Ik heb alle studioalbums van Led Zeppelin met uitzondering van Coda in huis alsook de verzamelaar Mothership en de DVD van The Song Remains the Same en toch is het een band die ik an sich niet zo heel veel draai. Ik hoorde echter een tijd geleden nog eens Achilles Last Stand en werd weer helemaal verliefd, dus het leek me wel fijn om eens wat albums te gaan herluisteren en waar dan beter te beginnen dan bij het titelloze debuut. Een album met veel kwaliteit (met Good Times Bad Times als opener kun je weinig verkeerd doen) maar waar toch niet alles even goed tot zijn recht komt. Het collectieve meezingmoment genaamd Your Time Is Gonna Come heeft nog wel zijn charme en hoewel je je vragen kunt stellen hoe origineel sommige nummers zijn (Led Zep was niet vies van het verdraaien van songwriting credits of het hergebruiken van riffs), staan nummers als Dazed And Confused of Communication Breakdown na al die jaren nog altijd als een huis overeind. Het grootste probleem voor mij zit hem echter in You Shook Me waar Plant gewoon zo enorm zeurderig klinkt. Het is een stem die je moet liggen (en ik moet toegeven dat ik sowieso al niet zo'n fan ben van zangers die gitaarmelodieën nadoen zoals Plant hier geregeld doet) maar hier spant hij toch echt wel de kroon. Black Mountain Side is een tussendoortje en ook met How Many More Times kan ik uiteindelijk niet zo veel.

Ben het wel met je eens wat betreft You shook me. Ook niet mijn favoriet. Om exact dezelfde reden.

You Shook Me, met dat sompige geluid, smerig en vuig alsof de heren hun inspiratie diep uit het zuiden van de Verenigde Staten haalden. En dan die mondharmonica erbij, wat mij betreft 1 van de beste songs in het oeuvre van de band. Ben het wel deels eens met kritieken hierboven t.a.v. de stem van Plant, dat moet je liggen, de beste man gaat in deze song 'all inn' en dat kan soms tegen de irritatie grens aanzitten, ofschoon ik een avond lang Plant ook niet trek.

Goed debuut van dit legendarische viertal. Alle eerder genoemde commentaren, kan ik me wel in vinden. Plant balanceert op het randje van irritatie en hele fijne emotie. Je kan merken dat Chris Cornell hier goed naar geluisterd heeft al bleef hij voor mij meer aan de goede kant van de grens.
Muzikaal is het misschien niet allemaal even origineel, maar wel erg goed. De heren kunnen echt wat.
Ja, dit bandje kan weleens wat worden....,

If memmerie smurfs waren Plant & Page de eersten die het "call & response"-principe op deze manier gebruikten en het was damaals een onderdeel van wat Ledje zo bijzonder maakte en waarmee ze "erop en erover" gingen ten opzichte van de Jeff Beck/Rod Stewart combi.

Ben trouwens verbaast dat je de Led Zeppelin DVD-boks met live opnames niet hebt ?! Ik ben geen echte fan maar eens in de zoveel jaar trek ik die toch weer uit de kast, daar staan zoveel magiese momenten op. Zep live kwam van een andere planeet in de vroege 70s.

Aha, dat wist ik wel niet Droombolus dat ze daar de grondzetters van waren. Het maakt het er niet beter op, maar dan kan ik het ergens nog wel appreciëren dat ze op dat vlak origineel waren. Live DVDs heb ik sowieso minder in huis, maar dan heb ik ook gewoon liever één volledige show in plaats een allerlei flarden. Althans, ik vermoed toch dat je het over die DVD met de woestijn op de cover hebt of heb ik ergens een release gemist?

Da's logiesj ..........




Yup, dat zijn 2 DVDs. Ik ben vooral geïnteresseerd in de beginjaren en de Royal Albert Hall 1970 op de 1e DVD is een complete show dus dat was voor mij voldoende aanleiding.

Stop het vierde album van Led Zeppelin in je cd speler, zet nummertje vijf op repeat en je hebt dė avond van je leven met Robert...

Vind je dat zo'n sterk nummer dan ?

Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

Band met een megagrote naam natuurlijk. Maar ik had me nooit echt geïnteresseerd in hun muziek.
Ik associeer Led Zeppelin toch echt met top2000 muziek. Dat is bij het beluisteren van dit album niet anders. Rockmuziek die voor mijn gevoel echt helemaal bij deze jaren ’70 (oké eind jaren ’60) hoort. Gitaarsolo’s lijken altijd belangrijk, een volle sound ook. Heel onprettig vind ik dit niet, misschien mede door het soms bluesy karakter (luisterend naar bv een You Shook Me).

Vandaag deze topper weer eens uit de kast gehaald. Wat blijft dit een geweldige plaat. En wat een debuut, je zal het maar op je cv hebben staan. Drumwerk, Bas,zang en gitaar werk, ik vind het allemaal fantastisch. Wat een muzikanten. Der staat voor mij geen nummer op , waar ik niks mee kan.

Weet iemand of de live cd van Parijs alleen in de dure box zat?

Parijs zit bij de 2014 DeLuxe remaster. Die is voor een normale prijs te krijgen

Dank je. Gelijk besteld