De Gum reviewt: deel 2
Different Pulses heb ik in het verleden een paar keer gedraaid en als ik het mij goed herinner, beviel die plaat mij eigenlijk meteen redelijk goed. Helaas geraakte hij ook snel weer in de vergetelheid, waardoor ik de cd nooit echt goed heb leren kennen. Zonder de tip van Eric had ik hem waarschijnlijk voor altijd links laten liggen.
De grote sterkte van Different Pulses is voor mij zonder twijfel het fantastische stemgeluid van Asaf Avidan. Toen ik een nummer van deze plaat doorstuurde naar een vriendin van mij, kreeg ik meteen de opmerking dat hij eerder als een vrouw klinkt, dan als een man. Zo had ik er nog nooit over nagedacht, maar eigenlijk had die vriendin wel groot gelijk. Dat zijn stem toch redelijk naturel klinkt, is dan ook weer wel opmerkelijk. Mijn respect voor de bezieling en emotie die Asaf in zijn soulvolle vocalen weet te leggen, is dan ook zeer groot. Luister maar eens naar de laatste minuut van prijsbeest Love It Or Leave It, waarin de uithalen van Asaf dwars door je ziel snijden. Luister ook naar de subtiele Morricone-achtige gitaarlijn die plots invalt. Het zijn die kleine details die deze plaat zo interessant maken. En na Evermore is het ook een verademing om deze keer een cd te beluisteren waarop de songs wel mogen ademen. Asaf Avidan maakt gebruik van een uitgebreid instrumentarium, maar zorgt er wel voor dat hij de dynamiek niet uit het oog verliest.
Het eerste trio songs is van een ontzettend hoog niveau. Het zijn haast perfecte popsongs die je meteen bij de keel grijpen. Helaas haalt Cyclamen mij vervolgens uit de fijne trance waarin ik mij net nog bevond. Hier mis ik een fijne melodie, en de song dreint maar een beetje voort. Vervolgens wordt het weer beter, maar het torenhoge niveau van het openingstrio wordt nergens meer gehaald. 613 is wel weer goed heeft een ijzersterk, catchy refrein en experimentele strofes, die nogal Oosters aandoen. Helaas haalt het wat saaie Thumbtacks In My Marrow vervolgens het tempo helemaal uit de plaat. Hier geraakt de band mij toch even kwijt, maar gelukkig zijn de laatste vijf nummers stuk voor stuk dik in orde.
Conspiratory Visions Of Gomorrah is bijvoorbeeld wel een geslaagd rustpunt. De subtiele blazers en elektronica kleuren het nummer knap in en het koortje op het eind is, ondanks het kitschgehalte, toch een aangename toevoeging. Het slepende 'The Disciple' is ondertussen ook uitgegroeid tot één van mijn favorieten. Asaf klinkt hier op zijn wanhopigst en je voelt de pijn in zijn stem. Vooral het stukje 'Strip down all my clothes, I'm gonna run into the wild, Leave you with my bitter wounds, leave you with my pride' klinkt ongelooflijk intens. Het verstilde en berustende Is This It is daarna het mooie orgelpunt van deze cd, waarop Asaf zich neerlegt bij zijn verloren liefde.
Asaf Avidan levert met Different Pulses een zeer goede plaat af, die vooral tijdens het openingstrio weet te imponeren. Zijn getormenteerde teksten komen gemeend over, en zijn intense vocalen grijpen je meteen bij de strot. Helaas krijgen we de allerbeste nummers van de cd in het begin voorgeschoteld, waardoor ik het toch altijd weer wat jammer vindt dat dat hoge niveau niet de hele cd wordt aangehouden.
4* en zonder Cyclamen en Thumbtacks In My Marrow waren dat er 4,5 geweest.