menu

Neil Young / Crazy Horse - Psychedelic Pill (2012)

mijn stem
3,79 (235)
235 stemmen

Canada / Verenigde Staten
Rock
Label: Reprise

  1. Driftin’ Back (27:36)
  2. Psychedelic Pill (3:26)
  3. Ramada Inn (16:49)
  4. Born in Ontario (3:49)
  5. Twisted Road (3:28)
  6. She’s Always Dancing (8:33)
  7. For the Love of Man (4:13)
  8. Walk Like a Giant (16:27)
  9. Psychedelic Pill [Alternate Mix] * (3:12)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:24:21 (1:27:33)
zoeken in:
avatar van iggy
3,0
Ik ben het met Henk eens. Een artiest als Young heeft wat mij betreft behoorlijk wat platen gemaakt die ik als klassieke platen reken . En daardoor ligt de lat hoger dan bij een artiest die pak hem beet 2 super platen heeft gemaakt.
Meschien moet ik wat Young betreft mijn hoge verwachting bijstellen. Want uiteindelijk heeft hij me vaker teleurgesteld dan blij gemaakt. Maar hoe doe je dat? Instinctief verglijk ik al zijn nieuwe cd's met zijn veelal oude cd's.

avatar van henk01
4,5
Weet je, soms ben je in de stemming voor bijvoorbeeld de accoustische Young en soms voor de electrische Young. Ik bedoel maar, in wat voor een stemming zit je zelf? Ook dat is bepalend voor de sterren die je geeft.

Er zijn zelfs artiesten waarbij ik het niet een tot een beoordeling laat komen. ?

avatar van iggy
3,0
Dat vind ik nu juist de meschien wel geinigste kant van Young. Hard en ingetogen gaan er bij mij prima in. Ik heb ook niet echt een voorkeur bij hem.
Ik kan alleen niet de knop in mijn harsens vinden om te zeggen tjee die periode is afgesloten. Om dan vervolgens redelijk objectief te zeggen en nu zitten we in 1999 of 2013 en we beginnen weer vanaf het 0 punt. Ik zou dat best wel willen hoor. ZEKER bij Young. En ik vind dat ook best wel knap dat Hans en Hendrik dat blijkbaar wel kunnen.

@ Kistenduif. Volgens mij is iedere top muzikant een klootzak. Het begint pas irritant te worden als ze hun publiek beginnen te minachten. En daar bedoel ik mee uren te laat komen voor hun show.

3,0
@ Musician:

Jouw argument snijdt net zoveel hout als dat van Tony; er zijn mensen die dit vergelijken met zijn beste albums en daardoor wat lager gaan zitten en er zijn mensen die dit wat hoger beoordelen omdat het Neil Young is. Zo kom je nu gewoon op een gemiddelde van 3,79. Niks mis mee toch?

avatar van musician
4,5
Jawel, want zo heb je alles behalve een afgewogen oordeel.

Ik hoor een album het liefst aan zonder aanziens des persoons. En dan geldt voor al mijn beoordelingen, dat ik het album maar zie als een proefwerk dat moet worden nagekeken. Met krullen en doorhalingen. En dan geef ik een cijfer en kritiek.

Het interesseert mij daarbij niet hoe oud een album is of de artiest, dat loopt bij mij van 18 tot 80.
Ik geef overigens ook Neil Young met enige regelmaat forse onvoldoendes, ik ben zeker geen kritiekloze fan.

3,0
Uiteraard twijfelde niemand hier aan jouw weloverwogen stemmen, we hadden het hier alleen over stemmen en stemmers in het algemeen.

Stijn_Slayer
Ik zou dit album niet met Harvest vergelijken. Eerder met Mirrorball en nummers als 'No Hidden Path'. Ik houd erg van de rauwe, jammende Neil Young. Live komen de nummers vaak wat beter uit de verf, dat is zo. 'Born in Ontario' is een draak en 'Twisted Road' is akoestisch veel beter, maar desondanks hoor ik hier wel meer spelplezier dan op zijn platen vanaf 2006. Dit is wel een NY cd waar ik heel erg veel plezier aan beleef, ook al is muzikaal niet alles optimaal verzorgd (het blijft Crazy Horse). Dan vind ik dat eerste toch ook heel wat waard. Ik draai 'm nog steeds met grote regelmaat.

avatar van Tony
3,0
musician schreef:
Was Psychedelic Pill uitgebracht als opvolger van Harvest (1972), dan zou het, gezien de tijd, plaats en positie van Neil Young op dat moment waarschijnlijk een ongekende klassieker zijn geworden.


Echt onzin dit, musician. Als PP de opvolger van Harvest was geweest, dan was dat een flinke teleurstelling geweest, zoals zo vaak in de pophistorie is gebeurd met vervolgalbums op klassiekers. Ja, PP is nummer 37 en ik vind het een tegenvaller. Was ook zo geweest als het releasejaar 1973 was geweest. Wil je beweren dat On the Beach (of eigenlijk live album Time Fades Away) zo'n goede beoordelingen hebben omdat ze de opvolgers van Harvest zijn? Dat kun je niet serieus menen, toch?

Stijn_Slayer
On the Beach heeft dan weer eerder geleden onder het succes van Harvest. Zit die akelige Neil ineens niet meer in het kampvuurhokje. Dat was niet de bedoeling...

Het is wel een voorbeeld van de nogal dubieuze stelling dat kwaliteit uiteindelijk komt bovendrijven.

avatar van Rudi S
4,0
iggy schreef:


@ Kistenduif. Volgens mij is iedere top muzikant een klootzak. Het begint pas irritant te worden als ze hun publiek beginnen te minachten. En daar bedoel ik mee uren te laat komen voor hun show.


ja klopt, zo doen Rihanna en Jusitin Bieber het de laatse tijd wel vaker.

avatar van Twinpeaks
3,5
Maar dat zijn toch geen topmuzikanten?

avatar van musician
4,5
Tony schreef:
Echt onzin dit, musician. Als PP de opvolger van Harvest was geweest, dan was dat een flinke teleurstelling geweest, zoals zo vaak in de pophistorie is gebeurd met vervolgalbums op klassiekers. Ja, PP is nummer 37 en ik vind het een tegenvaller. Was ook zo geweest als het releasejaar 1973 was geweest. Wil je beweren dat On the Beach (of eigenlijk live album Time Fades Away) zo'n goede beoordelingen hebben omdat ze de opvolgers van Harvest zijn? Dat kun je niet serieus menen, toch?

Natuurlijk is dat geen onzin. Maar je moet wel het vermogen hebben e.e.a. in de tijd in te kunnen schatten en te plaatsen. Psychedelic Pill zou op dat moment het eerste zware electrische album van Neil zijn geweest.

Als iets nieuw is en voor het eerst, wordt er over het algemeen minder zwaar op de hand op gereageerd. Reken maar dat het (uiteindelijk) een grote schare aanhangers zou hebben gehad.

Het effect dat Time fades away en On the Beach hadden, die ook zwaar contrasteerden met Harvest, heeft op musicmeter ook geleid tot extra waardering. Dat zou met Psychedelic Pill ook zijn gebeurd, was het album in 1973 uitgebracht.

Had Neil leuk kunnen concurreren met The Who en Led Zeppelin.

kistenkuif
musician schreef:

Natuurlijk is dat geen onzin. Maar je moet wel het vermogen hebben e.e.a. in de tijd in te kunnen schatten en te plaatsen. Psychedelic Pill zou op dat moment het eerste zware electrische album van Neil zijn geweest.

(knpiperdeknip met uw permissie hopelijk, KK)

Het effect dat Time fades away en On the Beach hadden, die ook zwaar contrasteerden met Harvest, heeft op musicmeter ook geleid tot extra waardering. Dat zou met Psychedelic Pill ook zijn gebeurd, was het album in 1973 uitgebracht.


PP na Harvest vind ik een de fantasie prikkelend idee. Ik was net twinig toen After The Goldrush en daarna Harvest uitkwamen. Die albums werden mateloos populair onder de meer teerhartige muziekliefhebbers. Dat waren er véél in die tijd. Posthippiedom was ingetreden. Ook een schare jonge dames kocht die albums niet te vergeten. Ideale soundtracks voor ontluikende relaties. Je kon er als knul mee aankomen bij de meiden. Speelde ook allemaal een rol bij de hoge waardering en dito verkoopcijfers. De fans van het gitaarwerk op EKTIN mezelf incluis hielden zich krampachtig en verbijsterd vast aan de songs Southern Man en Alabama. Hun gitaarnelis was opeens mainstream! Die spagaat zou de loopbaan van Young verder kenmerken.

Die rockers hadden een gat in de lucht gesprongen bij het verschijnen van PP. Lange impro's waren toen geen uitzondering: het album had naadloos aangesloten bij vergelijkbare elpees van Quicksilver, The Dead, Allman's etc.. Maar de grote meute lieve hippienavolgers, getalsmatig veruit in de meerderheid, waren zich echt het apelazerus geschrokken. Of het een meesterwerk was geworden betwijfel ik op muzikale gronden. Luisteraars waren pril maar niet muzikaal dom toendertijd en zouden óók de zwakke songs hebben bekritiseerd. Ik ben het daarom deels met Musician eens en merci voor het speelse gedachtenspinsel.

avatar van Tony
3,0
kistenkuif schreef:
Of het een meesterwerk was geworden betwijfel ik op muzikale gronden. Luisteraars waren pril maar niet muzikaal dom toendertijd en zouden óók de zwakke songs hebben bekritiseerd.

Precies mijn punt. Neil was dan wel even MOR met After the Goldrush en Harvest, leuk omschreven door kistenkuif. Maar hierna zocht hij weer snel de hemzelf veel beter passende goot op met de ditch trilogy. Dat zal hem toen wel de nodige fans gekost hebben inderdaad, haha. En toen moesten al die moeilijke albums uit de '80's nog komen. Typisch Neil Young, heerlijk.

3,0
angelin schreef:
Young zal voor mij persoonlijk nooit tot de echte muzikale reuzen behoren. Simpelweg omdat er te veel kaf tussen het koren zit. Vrijwel ieder uitgebracht album bevat 2 of 3 echte draken en er zijn ook aardig wat albums waar het helemaal mis gaat, zoals deze hier.


Dat eerste zal voor mij zo blijven, wat betreft dit album word ik toch wat milder. Zal toch niet komen door die psychedelische pilletjes genoten op Pukkelpop? Zou wel de titel verklaren.

Ook hier staan imo weer wat draken op (Born in Ontario,For The Love of Man en in iets mindere mate Twisted Road) en een aantal nummers had imo sterker geweest als ze iets korter waren. Toch ga ik in twee dagen van 1,5 naar 2,5 en sluit een verhoging niet helemaal uit.

avatar van iggy
3,0
Na het zware debacle Americana was ik nogal terughoudend naar deze plaat. Tuurlijk is Phil beter dan Americana. Maar een Klassieker is het ook ZEER ZEKER niet geworden.

De plaat leunt (te) zwaar op het vurige gitaarspel van Young. Puur qua nummers stelt Phil best teleur wat mij betreft. Plus dat de nummers ook wel erg lang duren. In veel gevallen veel te lang. De korte nummers zijn ronduit zwak te noemen. Born In Ontaria, Twisted Road, For The Love Of Man en ook Pill met flanger zijn in ieder geval mijn skip momenten. Pill zonder flanger is aardig te noemen.
Gelukkig weet Young op de overige nummers vaak qua gitaarspel wel te overtuigen. Soms lijkt hij wel een vreedzaam oorlogje te voeren op dat zes snarig geval van hem. Luister maar eens naar zijn gezaag en gedonder (na ongeveer 6 minuten) bij Giant. Daar gaat die ouwe Neil helemaal los ha. Giant moet het ook louter hebben van dat gitaar geweld. Puur als nummer stelt het niet veel voor vind ik. In tegenstelling tot bijv het eerste nummer. Daar overheerst de gitaar natuurlijk ook zwaar. Maar heeft meer inhoud dan Giant.

Al met al een aardige plaat plaat van Young. Waarop hij vooral laat horen dat hij zijn instrument nog lekker kan laten piepen, kraken en donderen. En ook vol passie speelt. Maar te weinig om te spreken van een krakertje.

avatar van Forza
4,0
Staat meer dan 60 minuten erg goede muziek op dit album. De kortere nummers zijn helaas vrij zwak.

avatar van henk01
4,5
Blijft één van zijn betere latere albums.

Ik heb meer dan 30 platen van NY in mijn kast en zelden draai ik deze. Zeker niet slecht, maar sommige nummers mochten gerust wat korter wat mij betreft.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:08 uur

geplaatst: vandaag om 18:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.