menu

Neil Young / Crazy Horse - Psychedelic Pill (2012)

mijn stem
3,79 (235)
235 stemmen

Canada / Verenigde Staten
Rock
Label: Reprise

  1. Driftin’ Back (27:36)
  2. Psychedelic Pill (3:26)
  3. Ramada Inn (16:49)
  4. Born in Ontario (3:49)
  5. Twisted Road (3:28)
  6. She’s Always Dancing (8:33)
  7. For the Love of Man (4:13)
  8. Walk Like a Giant (16:27)
  9. Psychedelic Pill [Alternate Mix] * (3:12)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:24:21 (1:27:33)
zoeken in:
avatar van heartofsoul
2,5
Dat klinkt aannemelijk, Oldfart. Ik heb ergens (in een muziekblad, misschien Mojo of Uncut) gelezen dat Neil Young de opbrengsten van zijn muzikale projecten heel snel weer investeert in nieuwe projecten. Dat maakt op mij een jachtige indruk, wat ik ook weer terug meen te horen in zijn laatste album, en ik houd daar niet zo van, het leidt (voor mijn oren) tot muzikale vervlakking, terwijl ik al een voorkeur had voor de IMO meer geconcentreerde en samengebalde sound van zijn jaren '70 albums.Ik heb PP overigens opgewaardeerd tot 2,5 omdat ik in een eerder bericht van mijzelf las, dat ik nooit lager dan 2 ** zou toekennen, en bovendien de kortere stukken met enige moeite beter verteerbaar vind. Maar het blijft naar mijn smaak een minder album.

Stijn_Slayer
In de jaren 70 ging hij net zo vlot te werk als hij nu doet. Hij gaat helemaal in iets op, maar zodra hij er klaar mee is, gaat hij ook gewoon wat anders doen.

avatar van Oldfart
5,0
Dat gevoel dat de tijd ( lees: je leven) je door de vingers glipt is vaak helemaal niet zo bewust overigens.
Daar naast kan ziekte bij je zelf of dierbaren het zelfde gevoel geven.
Het resulteert in haast; immers morgen kan het voorbij zijn.
En daarvan heeft Young ook meer dan zijn fair share gehad natuurlijk.

avatar van Cor
3,5
Cor
Beetje een moeilijk plaatje, deze laatste worp van mijn muzikale held. In het begin begreep ik niet waarom een trits nummers zo lang moest duren. Zo'n oeverloze herhalingsoefening. Maar na een aantla luisterbeurten moet ik toch toegeven dat het me niet in de weg zit. Ik hoef de rit niet pijnlijk uit te zitten, zeg maar. En er zitten een paar mooie stukjes muziek in. Ik vind de start van 'Driftin' Back' wel fijn gedaan. Ook 'Ramada Inn' is geen niemandalletje. Toegegeven, er staan ook geen topsongs op, maar ik heb Young wel eens ongeinspireerder gehoord. Typisch gevalletje van 3,5***. Zo'n niets-mis-mee-plaat, maar geen topper.

avatar van Sandokan-veld
3,5
Heeft u dat wel eens? Zo'n plaat die je al enige tijd kent, verschillende malen hebt beluisterd, en waar de balans maar niet door wil slaan naar de ene of de andere kant? Nergens heb je het idee dat je echt in vervoering bent geraakt, en toch kun je er genoeg van genieten om geen onvoldoende te willen uitdelen. Niet eens een plaat die je koud laat, maar een plaat die je gewoon niet in vuur en vlam zet om er echt enthousiast over te worden. Dat zou mijn mening op dit moment zijn over Psychedelic Pill.

Ik moet voorop stellen dat ik op zijn best ook gematigd enthousiast ben over de Crazy Horse-kant van Neil Young. Voor sommige fans mag het gekke paard de hele nacht doorgalopperen, maar ondanks mijn bewondering voor Neil hoor ik toch liever een ritmesectie die, nou ja, kan spelen. De Crazy Horse line up, zoals die bestaat sinds 1975, mag dan een goed ecosysteem zijn voor Young om zijn muziek in te laten gedijen, voor mij zijn de beste Crazy Horse-platen toch die waar wordt afgewisseld met andere zijdes van Universum Neil, zoals Rust Never Sleeps. Op platen zoals Ragged Glory en Weld ga ik me halverwege toch een beetje vervelen, omdat het eentonig wordt.

Dat laatste valt nog best mee op deze incarnatie van de band. Na het onderhoudende Americana van eerder dit jaar, komt Neil met zijn langste studioplaat, die over de hele lengte redelijk weet te boeien. Of misschien is het preciezer om te zeggen dat de plaat niet gaat irriteren. Niet bepaald het meest glorieuze compliment dat je een plaat kunt meegeven, maar wel precies wat er gebeurt. Tijdens de 27 minuten van Drifting Back zak ik lekker onderuit in mijn stoel, lees een boekje, denk wat na over het leven, en soms vallen Youngs solo's me op, en dein ik goedkeurend een beetje mee met zijn mishandeling van Old Black. Fijn muziekje, hoor, maar om nou te zeggen dat ik de neiging heb om op te tafel te gaan dansen, nee.

Enige ontroering komt later wel degelijk, tijdens de andere twee enorm lange nummers. Beide zullen wel overleven als klassieker, met name 'Ramada Inn' is boeiend en bij vlagen hartverscheurend. Wellicht zijn deze twee nummers geen directe kandidaten voor mijn Neil top 20 (or whatever), maar ze bieden zeker meer dan een uitgebluste artiest die nog wat gezapig verder musiceert. De kortere nummers zijn dan weer erg matig, hoewel ze nooit erg slecht zijn en een broodnodige afwisseling vormen voor de gitaarmarathons die toch de kern van het album vormen.

Al met al mis ik toch wel de vervoering die ik de afgelopen jaren alleen met Le Noise enigszins heb gehad (archives-platen buiten beschouwing gelaten). Een teleurstelling is dan ook weer overdreven, de plaat is op zich prima. Neil en Crazy Horse in de herfst van hun bestaan zijn gewoon 'op zich prima'. Ze hebben een plaat gemaakt die lekker klinkt, soms ontroert, en scherpe randjes en uitdagingen niet schuwt. Op zich nog een hele prestatie. Maar 'op zich prima' rechtvaardigt ook weer niet voor mij een aansluiting bij de mensen die dit als nieuwe klassieker willen promoten.

kistenkuif
Sandokan-veld schreef:
Heeft u dat wel eens? Zo'n plaat die je al enige tijd kent, verschillende malen hebt beluisterd, en waar de balans maar niet door wil slaan naar de ene of de andere kant? Nergens heb je het idee dat je echt in vervoering bent geraakt, en toch kun je er genoeg van genieten om geen onvoldoende te willen uitdelen. Niet eens een plaat die je koud laat, maar een plaat die je gewoon niet in vuur en vlam zet om er echt enthousiast over te worden. Dat zou mijn mening op dit moment zijn over Psychedelic Pill.

Etc.



Knap om zo'n goed verhaal te schrijven over een album dat je maar matig boeit. Ik had die puf niet. Voor mij sla je de spijker op de kop.

avatar van herman
Berichten verplaatst naar Neil Young & Crazy Horse

avatar van IllumSphere
4,0
IllumSphere schreef:
Ik vind dat Psychedelic Pill op het eerste gehoor al stukken beter klinkt dan Americana. Ik was eerst een beetje bang dat die langdurige nummers en de imposante lengte van de LP me eerder zouden vervelen dan laten genieten, maar blijkbaar is het alsnog totaal omgekeerd. Driftin’ Back, dat het langste nummer is, vind één van de beste nummers van deze plaat.

In de tussentijd is er niks veranderd aan deze mening, behalve dat de kortere nummers een stuk minder zijn dan de langere nummers. Zowel instrumentaal als tekstueel.

4,0
Toen ik de aankondiging hoorde van Psychedelic Pill was ik gematigd enthousiast, nieuw werk met the Horse, zo hoor ik Neil Young het allerliefst, in een vorige recensie had ik al eens aangegeven dat ik altijd de neiging heb om nummers van Neil te herproduceren, in mijn hoofd dan natuurlijk, want wie ben ik om de de grote Neil te willen verbeteren, maar toch..... Walk like a giant is weer zo,n nummer, eigenlijk een van de beste nummers op de cd, maar waarom dat gefluit, als je dat had weggelaten was het helemaal perfect geweest, voor mij persoonlijk doet het afbreuk aan het nummer, dat zal voor Neil wel weer juist de bedoeling zijn. Ik ben op dit moment ook zijn Waging heavy peace aan het lezen, een heel erg leuke autobiografie, daarin geeft Neil ook aan dat sinds hij niet meer rookt en drinkt geen inspiratie meer heeft om goede teksten te schrijven voor een song, dat is op PP heel goed te horen, sommige nummers zijn wel erg simpel van tekst en ik kom er niet aan toe om het nog eens te luisteren, het irriteerd me heel snel, misschien had hij de dubbel cd toch in moeten korten, voor mij zijn het overbodige nummers. Hier spreekt dan ook geen echte NY fan zou je zeggen, nou dat ben ik dus wel en vanaf het eerste uur, maar ik ben ook kritisch en vind lang alles niet meer goed. Neil komt komende zomer naar Nederland en ben daar zeker ook weer bij, dus voor mij blijft hij mijn held, maar weer eens een echte top cd maken moet nog komen, alhoewel ik het ergste vrees of die er ooit nog eens gaat komen. Ondanks alles toch 4 sterren.

avatar van c-moon
5,0
Don't Spook The Horse !

2012. Eindelijk.
Eindelijk kwam Dinosaur Sr. weer samen met Crazy Horse!
Om - het is géén droom - ons maar liefst twee (2!) albums te schenken!

Neil Young & Crazy Horse schonken ons eerst de verdienstelijke collectie 'covers'/ 'traditional' met Americana. En daar was ik heel blij mee, maar niet wild enthousiast. Ik dacht toen nog: "maar maak toch een échte nieuwe plaat met Crazy Horse!!!"

En toen was er Psychedelic Pill. Een dubbel-cd. En wat voor één !

Met maar liefst drie epics, twee van 16 minuten en één van net geen halfuur! Oh! En wat klinkt het allemaal lekker zeg. De gitaren gieren lekker... De geweldige heerlijke heavy sound van NY & CH is alom present... Genieten van A - Z....

Wat mij betreft zijn de lange nummers, en dan is 'She's Always Dancing', met "maar" 8' nog bij de kortere, de betere van dit album. Doe het maar: epische songs ontwikkelen die niét gaan vervelen. Young & Crazy Horse konden dat vroeger al. En ze kunnen het nog steeds. Alright !!

'Drifting Back' klokt dus af op 27' en verveelt geen seconde. Faut le faire!! Neil en zijn gek paard doen het ! En wat een geweldige compositie, wat een opbouw ... Wat een feest!

Ook 'Psychedelic Pill', de title track is erg goed, maar naar mijn aanvoelen nog het minste nummer van de hele plaat - nu ja. An sich wél erg sterk; het doet me een beetje denken aan 'Drive Back' van Zuma. Gelijkaardige riff en drive: en dat hoor je nog het best in de alternate mix, die als bonustrack werd toegevoegd. Die versie vind ik twee keer zo goed dan de 'gewone' versie. Dit nummer is misschien minder fenomenaal dan de rest van het album, maar an sich wel o zo goed...dus dat beïnvloedt mijn score niet. En dié is hoog.

Maar dan krijg je 'Ramada Inn' voorgeschoteld: hallelujah !!! Ongetwijfeld mijn absolute favoriet van het album....

"Let it roll" zingt Neil op 'Twisted Road', een kort maar krachtig, haast poppy, toch naar Crazy Horse-normen, klein liedje... En dan komt een andere favoriet van mij op dit album: 'She's Always Dancing'.... Vintange Neil Young & Crazy Horse. Ooh Yearh!

'For The Love of Man' is een welgekomen rustpunt, tussen het geweldige gitaargeweld. 'For the Love of Man' zit op het randje melig te worden, koortjes incluis, maar wordt nét niet. En ik kan deze country'esque ballad echt wel smaken... Weer een voltreffer dus.

We zijn dan klaar voor het majestueze sluitstuk van het album: 'Walk Like A Giant' !! Eerst wel even wennen met dag gefluit. Maar eigen is dat redelijk geweldig... En wat een aparte song... lekker slepend en melodieus. Hier en daar een koortje, samenzang... lekker heavy sound... pure power... en zoals op heel de plaat laat Neil zijn gitaar vakkundig gieren en janken. Genieten!!!

Favorieten? Bijna alles!
Maar goed: 'Ramada Inn', 'Drifting Back', 'She's Always Dancing', 'Walk Like A Giant' dus en toch ook 'For The Love of Man'....

Deze blije Neil Young- en Neil Young & Crazy Horse-fan geeft dit album een welverdiende vette 5. Ik zou meer geven, mocht dat kunnen.....

Jongens toch. Wat een heerlijke worp van Neil Young & Crazy Horse! Deze Psychedelic Pill kan zich meten met absolute klassebakken zoals 'Ragged Glory' en 'Rust Never Sleeps'. Maar ook met mijn absolute favoriet van NY & CH: 'Zuma' !!! Jawel!!!

Dankjewel, Neil !!!


Neil & Crazy Horse zijn terug... Joepie!.... En nu maar aftellen naar Juni wanneer het magische gezelshap optreedt in Brussel !!! Tom Petty wist het al: 'The Waiting is the Hardest Part' !

avatar van Rudi S
4,0
Mooi gesproken (geschreven) Mark, zoiets ja.
Ik ben ook super blij met dit album.

avatar van Tony
3,0
c-moon schreef:
Jongens toch. Wat een heerlijke worp van Neil Young & Crazy Horse! Deze Psychedelic Pill kan zich meten met absolute klassebakken zoals 'Ragged Glory' en 'Rust Never Sleeps'. Maar ook met mijn absolute favoriet van NY & CH: 'Zuma' !!! Jawel!!!


Eg nie!!

avatar van c-moon
5,0
Tony schreef:
(quote)


Eg nie!!


en nu in het Nederlands: bedoel je "echt niet" ?

Wel: ik vind van wel

avatar van Barrie
5,0
Wat een plaat van een rockgigant à la ome Neil!!!
Heb de plaat (drie vinylplaten waarvan kant zes prachtig artwork is) vandaag aangeschaft in mediamarkt Antwerpen.
Wat een knaller zeg. Verveelt mij geen seconde. Maar toegegeven, ik ben een fan van Neil en zijn paardengezelschap.
Man, wat kijk ik uit naar zijn optreden in Vorst!
Rock 'n roll will never die!!!!

avatar van pmac
3,0
Lastig deze cd te beoordelen. De opening is sterk( Driftin back) maar na 10 minuten vond ik het wel genoeg, Psych.pill is met het phaser effect een beetje maf en vind de tweede uitvoering beter. Wat voor Driftin back geldt, geldt in wezen voor de hele dubbelaar. Het had wat mij betreft beter in een hapklare enkele cd gekund. Bovendien is Neils stem echt aan het achteruitgaan wat te horen is op Ramada Inn. Niettemin blijft de sound van Neil en zijn Crazy Horse komphanen uniek. 3,5 maar misschien kom ik er op terug.

avatar van Twinpeaks
3,5
Het heeft even mogen duren voordat deze plaat een beetje begon in te dalen bij mij.ik vond hem vooral saai in eerste instantie.Zelfs mijn lief ,die normaal gesproken op de vlucht slaat wanneer Young de cd speler/draaitafel benadert,wist een geeuw niet te onderdrukken,wanneer dit op stond.Nog steeds ben ik niet overtuigd van de genialiteit van de opener hier.Ik hoor vooral een eentonige tune,die nergens ook maar spannend wil worden.Hier had met gemak een kwartier uitgesneden kunnen worden.Hoe anders is het titelstuk.Kort,snedig en to the point.Ramada Inn heeft een wat infantiele tekst ,maar muzikaal hoor ik hier wat lijntjes met Ragged Glory en dat stemt mij blij.Born In Ontario is de zwakke schakel hier.Twisted Road heeft dat logge Crazy Horse geluid en dat bevalt prima.Ook de volgende song leunt erg op Young's eerdere werk met deze band,maar het stoort niet.For The Love Of Man had prima op Prairie Wind gepast ,maar doet hier ietwat onwennig aan,ondanks de fraaie backing vocals.Young bewaart het prijsbeest voor het laatst.Walk Like A Giant is een epische song,die zich mag meten met eerdere klassiekers van de meester.Het nummer blijft mij zijn volle 16 minuten lang boeien.Al met al een aardige plaat van ome Nelissen,maar geen meesterwerk zoals sommigen willen doen geloven.Ach misschien zijn we te verwend over een carrière van 50 jaar en moeten we de meesterwerken koesteren en niet meer te hard hopen op nieuwe.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Heb slechts 8 albums van Neil Young al dan niet in samen met Crazy Horse maar heb wel vele van de overige albums een keer beluisterd. Meestal vind ik de albums zonder CS beter dan met, Life is de gouden uitzondering op die regel.

Ondanks dat ik veel goed vind van deze Canadees is het niet iets wat ik snel op zet, vandaar dat ik er nu pas aan toe kom. Had eerder al Americana gehoord en ik was er niet zo van onder de indruk. Ook dit album vond ik in eerste instantie wat tegenvallen. Maar heb me er nu in vastgebeten en begin het beter te waarderen alhoewel Born in Ontario nog steeds niet bevalt. Ik geef het nu 3,5 sterren vermoed dat het niet veel meer gaat worden.

avatar van Madjack71
Neil Young en zijn Crazy Horse gaan een hele weg terug met elkaar. Een nieuwe samenwerking in een toch al vruchtbare periode van Young is dan ook altijd interessant om eens te luisteren. Waar voorheen nummers met een duur van 15 tot 27 minuten wel garant konden staan voor venijn, vuur, passie en als een kettingzaag door een sequoia konden gaan, ontbreekt hier elk spoor daarvan. Het overtuigd niet en het klinkt bij vlagen alsof het om een lokaal tributebandje gaat in e.o.a. doffe oefenruimte. Vooral de drummer haalt de vaart uit de nummers met zijn slappe gehakketak. De korte nummers weten dat gevoel niet weg te halen en vallen in het niet bij wat Young al eerder,vaker en vooral beter heeft gedaan. Nee, het klinkt suf, uitgeblust en zielloos.

avatar van likeahurricane
4,0
Eindelijk weer een goed album van onze held.
Lekker lang uitgesponnen nummers ook live in Amsterdam:

Ramada Inn

Stijn_Slayer
'Ramada Inn' was twee keer zo kort als op de plaat, hoor.

avatar van perlon
Likeahurricane is zo iemand die het hele optreden door het schermpje van z'n telefoon beleefd ...zucht.

avatar van Linius
Ieder heeft zo zijn eigen manier van een concert ervaren. Waarom zou het jou dwars zitten dat hij graag veel nummers op camera zet bij een concert?

Stijn_Slayer
Niets persoonlijks, maar de mensen achter degene met een telefoon zien niets meer.

avatar van Bartjeking
4,5
Prachtig concert gisteren inderdaad. Meteen een ultieme test hoe deze nummers zich stande weten te houden tussen het klassieke werk van Neil. Ik moet concluderen dat deze plaat gisteren met vlag en wimpel is geslaagd. Enigje minpuntje was dat Ramada Inn slechts 8:34 duurde. Verder wordt mijn vriendin gek van het feit dat ik al de hele dag 'Walk Like a Giant' loop te fluiten .

Eindoordeel: nog geen jaar oud en nu al verworden tot een klassieker in zijn oeuvre. Neil in topvorm!

avatar van perlon
Linius schreef:
Ieder heeft zo zijn eigen manier van een concert ervaren. Waarom zou het jou dwars zitten dat hij graag veel nummers op camera zet bij een concert?

Niet voor niets wordt er tegenwoordig vaak gevraagd in diverse popzalen en bij (grotere) concerten niet te filmen.Tevens toon je weinig respect voor de artiest door zijn performance gelijk online te kwakken.
En Stijn_Slayer heeft ook nog een aardig punt met zijn beredenering.

avatar van Linius
Ga toch naar heel veel concerten en heb nog nooit last gehad van filmende mensen. En waarom het respectloos zou zijn naar de artiest om zijn goede werk met de wereld te delen zodat meer mensen kunnen zien hoe goed hij is ontgaat me even.

Stijn_Slayer
Neil Young baalt er enorm van dat nieuwe nummers (of bijv. een boze uitspatting) meteen op Internet staan als hij ze wil uitproberen. Vind ik niet helemaal terecht. Hij oefent eerst maar in zijn schuur, niet op 't podium.

Verder is hij niet tegen tapers, als ze er maar niet aan verdienen.

avatar van corn1holio1
4,5
Ik vind het ook niet erg als is iemand een nummertje opneemt, durf ik ook wel eens te doen. Maar inderdaad iemand die een volledig concert met zen gsm/camera boven zen hoofd staat irriteert mij ook mateloos. Als filmer geniet je toch ook minder van het moment denk ik dan...?

Eerlijk: ik ben wel de eerste om daags nadien nummers te herbeleven op youtube :/

avatar van Tony
3,0
corn1holio1 schreef:
Eerlijk: ik ben wel de eerste om daags nadien nummers te herbeleven op youtube :/


Zeik dan niet. Zou ook niet mijn idee van een leuk concert zijn om de hele tijd met je mobiel in de lucht te staan, je krijgt er maar een lamme arm van lijkt me zo, maar als likeahurricane het nou leuk vindt.... Ik ben blij dat hij al die opnamen op YT heeft gezet en ook nog eens in redelijk goede kwaliteit. Ik zeg thx likeahurricane!

avatar van Tony
3,0
Stijn_Slayer schreef:
'Ramada Inn' was twee keer zo kort als op de plaat, hoor.


Had 'ie op de plaat beter ook meteen zo kunnen doen.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:49 uur

geplaatst: vandaag om 14:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.