menu

Queensrÿche - Empire (1990)

mijn stem
3,84 (253)
253 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Metal
Label: EMI

  1. Best I Can (5:34)
  2. The Thin Line (5:43)
  3. Jet City Woman (5:22)
  4. Della Brown (7:04)
  5. Another Rainy Night (Without You) (4:29)
  6. Empire (5:24)
  7. Resistance (4:51)
  8. Silent Lucidity (5:48)
  9. Hand on Heart (5:33)
  10. One and Only (5:54)
  11. Anybody Listening? (7:59)
  12. Last Time in Paris * (3:57)
  13. Scarborough Fair * (3:50)
  14. Dirty Lil' Secret * (4:06)
  15. Resistance [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (4:33)
  16. Walk in the Shadows [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (3:57)
  17. Best I Can [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (5:16)
  18. Empire [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (5:12)
  19. The Thin Line [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (5:44)
  20. Jet City Woman [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (5:31)
  21. Roads to Madness [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (9:32)
  22. Silent Lucidity [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (5:43)
  23. Hand on Heart [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (5:18)
  24. Take Hold of the Flame [Live at the Hammersmith Odeon November 15, 1990] * (5:11)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 1:03:41 (2:11:31)
zoeken in:
avatar van vielip
4,0
Vandaag sinds een hele tijd deze lp weer eens opstaan. Levert een soort van 'wauw' gevoel op bij Della Brown. Vond ik vroeger een behoorlijk ruk nummer maar nu vind ik het lichtelijk briljant! Prachtige sfeer die opgeroepen wordt. Niet in de laatste plaatst door de instrumentale invulling. Erg mooi gedaan.

avatar van milesdavisjr
3,5
Meer mainstream dan zijn voorganger maar weer minder spannend dan zijn opvolger. Hoewel het album in mijn ogen wel een aantal heerlijke songs bevat. Dat eerste twee nummers zijn degelijk, bevatten enkele prima gitaarsolo's maar klinken op den duur ook wat langdradig. De plaat begint mij te boeien bij het kamerbrede en al reeds genoemde Jet City Woman, het fraai gearrangeerde Della Brown, het catchy karakter van Another Rainy Night. Stuk voor stuk uitstekende songs. Het titelnummer heeft mij nooit in zijn greep gekregen. Resistance ademt dan weer een bepaalde urgentie, Hand on Heart is ook weer degelijk.
Silent Lucidity blijf ik een prachtsong vinden, One and Only; wederom een nummer dat zich niet aan mij opdringt. Voor afsluiter, hoewel zeker geen slechte song, geldt eigenlijk hetzelfde. Kortom, een degelijke plaat waar de heren duidelijk mikken op een wat groter publiek, maar de scherpte bij tijd en wijle ook wat ontbreekt. Daarnaast duurt de plaat ook veel te lang, dit komt mede door het feit dat teveel songs boven de 5 minuten klokken maar de aandacht niet de volle lengte weten vast te houden. Dan toch liever het spannende Operation Mindcrime of het eigenwijze Promised Land.

avatar van vielip
4,0
Het euvel dat jij met dit album hebt (althans zo vat ik het op) heb ik met Promised land. Dat album wil maar niet 'vallen' bij mij. Enkele songs wel (I am I, Bridge, Lady Jane en Someone else schieten me zo te binnen) maar de rest amper tot totaal niet. Dan hoor ik deze Empire toch heel wat liever. Wat ik al zei; nu ik zelfs Della Brown een prima nummer blijk te vinden heb ik eigenlijk geen skip momenten meer op het album.

avatar van milesdavisjr
3,5
Dat snap ik ook wel, Promised Land is geen makkelijk album en zeker niet zo toegankelijk als Empire. Ik blijf Empire echter wel een fijne plaat vinden, alleen ik juich de evolutie toe die de heren op Promised Land ten toon spreiden. Die plaat is gedurfd, afwisselend en de sound klinkt vrij tijdloos. Het zijn echter geen makkelijk in het gehoor liggende songs die je krijgt voorgeschoteld, je moet er wat meer moeite voor doen. Als je echter het titelnummer, Disconnected of het bloedmooie Someone Else? aan je voorbij hoort trekken dan waardeer ik Promised Land nog wat meer dan zijn voorganger. En dat tel ik stiekem het zeer fraai gearrangeerde Real World (speciaal gecomponeerd voor die slappe Schwarzenegger film) nog niet eens mee.

avatar van Lau1986
3,5
Ik vind het een vermakelijk album dat vooral erg sterk begint en daarna wat inzakt en nergens echt heel spannend wordt. Leuk album verder.

avatar van Metal-D78
3,5
Queensryche doet stadionrock. Laat dat maar over aan de Bon Jovi's en de Def Leppard's. Geen slecht album, maar al best wel lang hopeloos gedateerd. Gelukkig inspireerde de grunge golf de stadionrock-bakens te verzetten naar een donkerder geluid (geen gunge), teksten vol vraagtekens bij 'het bestaan' en spannender songmateriaal. Queensryche deed dat met Promised Land; wel een tijdloze klassieker. Daarna was de muzikale koek wel op.

4,5
Gelukkig dat smaken verschillen, want vanaf Promised Land was het over + uit met Queensryche.

avatar van milesdavisjr
3,5
Gelukkig dat smaken verschillen, want vanaf Promised Land was het over + uit met Queensryche.


Dit is vergezocht. In 95' stonden de heren nog in Ahoy, dat is toch een vrij grote hal me dunkt. De verkoopcijfers in de VS zijn ook nog best redelijk te noemen met meer dan een miljoen verkochte exemplaren van Promised Land. Als je nagaat dat het verschil in score op deze site tussen Empire en zijn opvolger ook verwaarloosbaar is kun je stellen dat Promised Land door veel Queensryche liefhebbers op waarde wordt geschat. Maar wellicht doel je op je persoonlijke ervaringen t.a.v. deze worp.

avatar van Bravejester
5,0
In 2000 stonden de heren ook nog in Ahoy tijdens de Q2K tour ( een album dat ik goed kan hebben ) en toen was ik zeker niet alleen daar!

avatar van vielip
4,0
Daar was ik ook. En om eerlijk te zijn schrok ik van de leegte. De staanplaatsen waren wel uitverkocht maar de tribunes waren zo goed als leeg. Bovenste ring was sowieso afgesloten met een gordijn. En op de eerste ring (waar wij kaarten voor hadden) kon je uitzoeken waar je ging zitten. Plek zat. Buiten dat ik het een alleraardigst optreden vond zal me de troosteloze ambiance altijd als eerste te binnen schieten als ik er aan terug denk.

avatar van Germ
Germ (crew)
vielip schreef:
Daar was ik ook. En om eerlijk te zijn schrok ik van de leegte. De staanplaatsen waren wel uitverkocht maar de tribunes waren zo goed als leeg. Bovenste ring was sowieso afgesloten met een gordijn. En op de eerste ring (waar wij kaarten voor hadden) kon je uitzoeken waar je ging zitten. Plek zat. Buiten dat ik het een alleraardigst optreden vond zal me de troosteloze ambiance altijd als eerste te binnen schieten als ik er aan terug denk.


In mijn ogen was Queensryche nog altijd een grote band (dat inderdaad in zalen als Ahoy optrad), maar ik heb ze recent eens gezien op een festival en toen schrok ik wel. Uitgeblust en ongeïnspireerd optreden. Een vergane glorie gevoel kreeg ik er bij.
Soortgelijke ervaring had ik met Dream Theater.

avatar van Edwynn
3,5
vielip schreef:
Daar was ik ook. En om eerlijk te zijn schrok ik van de leegte. De staanplaatsen waren wel uitverkocht maar de tribunes waren zo goed als leeg. Bovenste ring was sowieso afgesloten met een gordijn. En op de eerste ring (waar wij kaarten voor hadden) kon je uitzoeken waar je ging zitten. Plek zat. Buiten dat ik het een alleraardigst optreden vond zal me de troosteloze ambiance altijd als eerste te binnen schieten als ik er aan terug denk.


toen was Queensrÿche pas uitgeblust. Dat was tijdens de Promised Land tour wel anders. (ook Ahoy)

De huidige incarnatie heb ik niet live gezien. Op de YT lijkt het wel een beetje een coverband geworden.

avatar van ozwald
4,5
Germ schreef:
(quote)


In mijn ogen was Queensryche nog altijd een grote band (dat inderdaad in zalen als Ahoy optrad), maar ik heb ze recent eens gezien op een festival en toen schrok ik wel. Uitgeblust en ongeïnspireerd optreden. Een vergane glorie gevoel kreeg ik er bij.
Soortgelijke ervaring had ik met Dream Theater.


Was dat Into the Grave? Ze waren ook daar iig erg ongeïnspireerd en volstrekt vreugdeloos hun setje aan het afdraaien (muzikaal was het overigens wel gewoon dik voor mekaar)

avatar van Germ
Germ (crew)
ozwald schreef:
(quote)


Was dat Into the Grave? Ze waren ook daar iig erg ongeïnspireerd en volstrekt vreugdeloos hun setje aan het afdraaien (muzikaal was het overigens wel gewoon dik voor mekaar)


Yes, ik denk het wel. Vreugdeloos is inderdaad het juiste woord.

avatar van The_CrY
1,5
Queensryche is ook niet echt een festivalband. Augustus 2019 zag ik ze ook in de Effenaar en dat was toch een heel energiek gebeuren. Ook veel nieuw materiaal werd daar gespeeld ipv alleen hun oude tracks.

Tate treedt momenteel (of ja, vlak voor en vermoedelijk na de crisis) op met een set waar hij Rage for Order en Empire integraal brengt. Over vergane glorie gesproken. Al wil ik het wel graag zien, want ik vind hem live nog steeds erg goed.

avatar van LARRY 33
5,0
Ik zag recent de heruitgave (dubbel CD) liggen in de Media Markt van dit album. Heb het toch eens bekeken…en heb het laten liggen. Neen, de bonusdisc bevatte eigenlijk de drie extra studionummers die al op de 2003 remaster stonden van EMI en daarnaast maar een paar “radio mixen” van de Empire singles, dus voor mij niet interessant. Ik hou mij voorlopig wel aan mijn originele versie en de 2003 remaster.
1990, het jaar van de wederopstanding na een verloren jaar waar ik verplicht naar de KULAK werd gestuurd. Dat werd geen succes. Maar in 1990 braken we uit en landen we aan de RUG (zo heette dat toen) in Gent. Als hardrocker kwam ik aan mijn trekken in de lokale Music Man. Daar pikte ik dit album op en het zou mede de soundtrack worden voor een geslaagd studietraject. Ik weet niet of het een beter album is dan de voorganger Operation: Mindcrime (als ik nu daarop terugkijk, lijkt mij Operation: Mindcrime meer historische relevantie te hebben) maar het heeft Queensrÿche in elk geval gegeven wat ze toen allang verdienden: groot commercieel succes.
In mijn afstudeerjaar 1994 kwam Queensrÿche overigens met de opvolger Promised land. Was voor mij toen een beetje een teleurstelling. Niet dat het ineens om alternatieve klotezooi ging waarmee ik en vele anderen toen veelvuldig om de oren mee werden geslagen (“grunge” was de term en dat was toen de “in thing”) maar de compacte aanpak (en melodieuze inslag) van de twee voorgangers miste ik toch wat. Vandaag kijk ik milder op Promised land terug. Dat mag voor oudere rockers. Wanneer Chris DeGarmo de band verliet was het voor mij wel game-over maar het zou helaas nog erger worden met de bekende soap.

avatar van milesdavisjr
3,5
Mindcrime vormde wellicht de creatieve piek van de heren, Empire was vanuit commercieel oogpunt een groot succes. Promised Land vond en vind ik nog steeds het meest volwassen album van de mannen. Geen voortzetting van Empire, donkerder van aard en gedurfder. Promised Land blijft een boeiende plaat voor mij. En met Someone Else? en de titelsong bevat de schijf twee bloedstollende mooie songs.

avatar van gigage
4,0
O:M is nog een metalalbum pur sang. Dat zijn de twee opvolgers niet meer. Wel prima plaatjes verder, daar niet van. Hier op Empire bevat vaak alleen het begin van de song nog een stevige riff, daarna wordt er snel afgeschaald. Meer een vocaal en wat minder een gitaar gebeuren. Maar ja, die Tate kan wel zingen natuurlijk. De suite hier Is there anybody listening kan bijna wedijveren met de Sister Mary suite aldaar. Bijna dan, niet helemaal.

avatar van Gommans
4,0
Mooi album, album. Duidelijk Queensryche, alleen zonder echte risico’s. En met het oog op commercieel succes. Daardoor zeker niet slecht, maar gewoon te lief, en zonder echte ballen.
Maar neemt niet weg dat het nog steeds een ijzersterke plaat is. En misschien wel logisch ook om na “Mindcrime” voor deze stap te kiezen. Zo vies is geld tenslotte toch ook niet…en Della Brown, Silent Lucidity en Is There Anybody Listening zijn toch zeker ijzersterke nummers die juist op deze wijze prachtig klinken.

avatar van Funky Bookie
4,0
Toegankelijk album. Muzikaal vind ik het ijzersterk, maar ik heb wat moeite bij een aantal nummers met het geluid van Tate. Hij kan absoluut zingen, maar het geluid irriteert me soms. Ik weet niet helemaal waar het aan ligt.

avatar van ShadowGallery79
5,0
Naar mijn mening het beste album van Queensryche. Wat een heerlijke nummers en wat een fantastische stem heeft Geoff Tate. Waarschijnlijk toen 1 van de beste zangers in dit genre.

avatar van Queebus
2,5
Na OM was ik flink teleurgesteld toen ik Empire voor het eerst hoorde. En dat is gebleven, ik vind het een matig album. De band is gesetteld en dat is the horen in o.a. Jet City Woman. En Silent Lucidity leunt heel erg op Pink Floyd. De overige nummers vind ik niet erg sterk, het is allemaal gewoontjes geworden. Het heilige vuur lijkt verdwenen maar wat zou het, de successen lopen nog een paar jaar door. Met Promised Land maken ze nog één geweldig album. Daarna is het sprookje uit.

avatar van Von Helsing
5,0
Queebus schreef:
Na OM was ik flink teleurgesteld toen ik Empire voor het eerst hoorde. En dat is gebleven, ik vind het een matig album. De band is gesetteld en dat is the horen in o.a. Jet City Woman. En Silent Lucidity leunt heel erg op Pink Floyd. De overige nummers vind ik niet erg sterk, het is allemaal gewoontjes geworden. Het heilige vuur lijkt verdwenen maar wat zou het, de successen lopen nog een paar jaar door. Met Promised Land maken ze nog één geweldig album. Daarna is het sprookje uit.


Queensrÿche was eigenlijk verre van gesetteld toen Empire verscheen. Operation : Mindcrime was een taaie kwa verkoopcijfers en nam pas toe toen het hele album live werd vertolkt tijdens de Empire tour. Voor Empire waren ze ook gewoon nog een support-act en geen headliner.

avatar van Queebus
2,5
Ik bedoelde huisje-boompje- beestje. Jet City Woman gaat over de vriendin van Geoff Tate, zij was destijds stewardess.

avatar van vielip
4,0
Ja en?

avatar van vigil
4,5
Dat kan natuurlijk niet, veel te gewoontjes. Ik geef denk ook maar een 2,5*

avatar van Arjan Hut
5,0
Toen ik deze plaat voor het eerst opzette, ik was 14, ging er een wereld voor me open. De video voor Empire was de aanleiding om mijn zakgeld op te sparen, naar de lokale platenzaak te fietsen en de 2LP mee naar huis te nemen. Een eigen pick-up had ik nog niet, dus in de woonkamer gedraaid, op de platenspeler van mijn ouders. Vanaf de eerste tonen van Best I can wist ik, dit is andere koek. Zoiets als Della Brown, dat had ik nog nooit beleefd, Riders on the storm, maar dan ... anders. Van The Thin Line tot One and Only, inventief en subtiel. Het titelnummer dat me nooit verveeld. Dat de band hiermee veel eerdere fans al ontgroeide, had ik geen weet van - al had dat geen reet uitgemaakt. Na Empire alle vorige albums verzameld, gefascineerd door de enorme stappen die de band per album maakte.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:36 uur

geplaatst: vandaag om 10:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.