menu

Neutral Milk Hotel - In the Aeroplane over the Sea (1998)

mijn stem
4,02 (1087)
1087 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Merge

  1. The King of Carrot Flowers Pt. One (2:00)
  2. The King of Carrot Flowers Pts. Two and Three (3:06)
  3. In the Aeroplane over the Sea (3:22)
  4. Two-Headed Boy (4:26)
  5. The Fool (1:53)
  6. Holland, 1945 (3:12)
  7. Communist Daughter (1:57)
  8. Oh Comely (8:18)
  9. Ghost (4:09)
  10. [Untitled] (2:16)
  11. Two-Headed Boy Pt. 2 (5:13)
totale tijdsduur: 39:52
zoeken in:
avatar van douwens
4,5
midnight boom schreef:
Deze zanger kan niet zingen alles lijkt op hetzelfde, de trompetjes ken ik al van arcade fire:
Maar toch alles bij elkaar maakt het zoon bijzondre sfeer los, echt heel bijzonder!

5*

p.s:hij heeft wel een stuk of 5 luisterbeurten nodig om zo te worden.


Denk niet dat NMH die trompetjes van the Arcade Fire heeft gejat, gezien dit album eerder uitkwam dan die van AF.
Maar je hebt gelijk wat betreft de sfeer van het album. Dit is namelijk wat het album voor mij ook bijzonder maakt. Het album gaat aan je voorbij als een herfstachtige dag, maar dan wel een zeer aangename en warme varriant op een dergelijke jaargetijde. De ruisende en schurende instrumenten en de krakende stem van Mangum dragen hier sterk aan bij.
Een plaat die je verplettert en ontroerd tegelijk en dat maakt het een zeer goede Folk plaat.

5,0
Ik heb dit album al sinds 2000 op mijn computer staan. Een vriend van mij had hem destijds gekocht en liet wat horen.
Hij zetten een nummer op waar het enkel over Jezus ging.
Het kon mij toen niet bekoren...hij had klaarblijkelijk het verkeerde nummer gekozen.

Gisteren kwam er tijdens een ' shuffle-all" sessie een nummer lang genaamd "2 headed boy pt1.". Dit nummer was zo geweldig en maakte mij nieuwsgierig naar het gehele album.
Nadat ik het in zijn totaliteit gehoord had, draaide ik het keer op keer opnieuw.

De laatste 24 uur heb ik hem zeker 10 keer gedraaid en vandaag op mijn werk kon ik niet wachten tot ik klaar was zodat ik op weg naar huis die cd weer kon opzetten op mijn mp3 speler.

Ik heb toentertijd het ' jezus' nummer uit voorzorg niet meergeript.
Er blijven echter 10 prachtige nummers over, waarbij de stem door merg en been, gaat heerlijk gewoon.
De laatste jaren was het voornamelijk instrumentale muziek dat het voor mij deed.
De vocalen (+ teksten) van deze plaat zijn echter zo goed dat hij nog wel een tijdje door mijn hoofd blijft spoken (en een hele tijd op mijn mp3 speler).

Voorlopig 4,5*

avatar van Gajarigon
5,0
We zijn 2005, en met de valse zang, nogal eigenzinnige instrumentatie, ruige productie, de semi-surrealistische lyrics met rijkelijke beeldvorming, het thema van Anne Frank en natuurlijk de perfect ten van pitchfork was In the Aeroplane Over the Sea het summum van de indierock. Wou je enigzins meetellen bij de pseudo-vegetarische hipster-kiddies, dan moesten je All-Stars op de correcte manier geknoopt zijn, moest je van elke band het exacte genre kunnen formuleren en moest je Neutral Milk Hotel op je iPod hebben staan. Kwam je thuis van een niet al te gezellig avondje onafhankelijke Oost-Europese film, dan zette je nog snel even een Mangum op om je gloednieuwe Lastfm-teller wat meer street cred te geven.

Kan je geloven dat ik er destijds een hekel aan had? Gelukkig zijn we nu al weer vier jaar verder, want In the Aeroplane over the Sea is eigenlijk een opperbest album. Sfeervol, intiem, ontroerend en meeslepend. Het is nog altijd geen muziek die je loeihard wil laten knallen, wel een soort bizarre ode aan een meisje uit lang vervlogen tijden. Geen toonbeeld van strakke instrumentatie of oorstrelende productie, wel een verzameling sterke nummers die deel uitmaken van coherent geheel. Nog steeds pretentieus maar who the hell cares. Na een kleine honderd luisterbeurten verliest het allemaal wel wat zijn emotionele impact, maar hulde aan Jeff Mangum voor deze onbegrijpelijke brok lelijke mooie muziek.

avatar van Arrie
Voor mij verliest dit nooit zijn emotie eigenlijk. Ik heb dit ongelofelijk veel gedraaid, en het blijft prachtig! Ik vraag me er trouwens af: wat vind je er zo pretentieus aan?

avatar van Gajarigon
5,0
Arrie schreef:
Voor mij verliest dit nooit zijn emotie eigenlijk. Ik heb dit ongelofelijk veel gedraaid, en het blijft prachtig! Ik vraag me er trouwens af: wat vind je er zo pretentieus aan?


De hele heisa errond

avatar van Arrie
Ah oke, die heisa heb ik zelf nooit meegekregen. Maar vier jaar geleden had ik hier dan ook nog nooit van gehoord.

3,5
Ja, die indie rock scene (mede mogelijk gemaakt door Converse) heb ik ook altijd verschrikkelijk gevonden. Gelukkig heb ik er nooit in gezeten maar kon ik het altijd van een afstandje in mijn donkerbruine nikes bekritiseren terwijl ik wel kon genieten van de prima muziek die men luistert (luisterde men wel? of was het meer een tag op je Ipod zodat je de omgeving kon laten weten dat je één van hen was, of juist niet) in deze oppervlakkige wereld van veel te kleurrijke kleding en veel te losbandige meisjes die mij nooit begrepen met mijn donkerbruine nikes terwijl ik blijkbaar wel de lyrics kon die zij konden, en nog wel beter ook. Neutral Milk Hotel heb ik pas ontdekt sinds ik MuMe ontdekt heb. Bij mij op school was ik de eerste die ermee kwam, en volgens mij heb ik nooit iemand kunnen overhalen het een kans te geven.

avatar van corn1holio1
5,0
Arrie schreef:
Ah oke, die heisa heb ik zelf nooit meegekregen. Maar vier jaar geleden had ik hier dan ook nog nooit van gehoord.

Same here. Ik had geen idee dat hier vroeger zoveel heisa rond geweest was. Ben daar precies maar blij om ook, want ik had er waarschijnlijk ook een soort van "anti"reactie over gehad.

avatar van Omsk
4,0
Is INXS, Talk Talk of Manic Street Preachers dan ook pretentieus?

avatar van corn1holio1
5,0
Nee waarom? Die zijn toch vrij "mainstream" (om een pretentieus woord te gebruiken) in vergelijking met NMH?

Gallow
Moet ook het tijdsverschil in verband nemen natuurlijk.

avatar van bloempje24
5,0
Pretentieus is zo'n typisch woord dat veelal gebruikt wordt om aan te geven dat men een album zelf maar matig vind en totaal niet begrijpt waarom zoveel anderen er lyrisch over zijn. Bij een gebrek aan argumenten wordt het dan maar over de 'pretentie-boeg' gegooid... (ik doel hierbij overigens niet op de post van Gajarigon).

avatar van LucM
4,5
Pretentieus slaat op artiesten of albums waarbij ze duidelijk willen laten horen dat ze veel in hun mars hebben. Ik heb niets tegen pretentieuze muziek op zich (mijn nr.1 is misschien wel een schoolvoorbeeld van een pretentieus album) zolang dat gepaard gaat met inventiviteit en goede songs. Ik heb wel een hekel aan artiesten die meer pretenderen dan ze werkelijk inhouden.

In the Aeroplane over the Sea vind ik zeker niet pretentieus, integendeel. Het is vrij sober gearrangeerd met meestal eenvoudige maar pakkende songs en de zanger kan men bezwaarlijk van vocale acrobatie beschuldigen.

Ravenous
Dat pretentieuze komt imo meer van de fans zelf dan van de artiest als je het over dit album hebt. Wat er pretentieus aan dit album zelf zou moeten zijn, ik zou het niet weten.

Gallow
Zoals Ravenous zegt slaat de pretentie hier enkel op de fans. Dit album staat daar absoluut buiten.

De die-hard fans hiervan hemelen dit album de lucht in als een god, vinden hun smaak beter dan ieder ander. Wanneer je dit album noemt als 1 van je favorieten maak je duidelijk dat je over een excellente smaak beschikt. Het is zoiets als, houd je kop, je weet niet wat muziek is.

Let op (voor straks de oorlog uitbreekt); dit is niet mijn mening, ik zeg alleen maar hoe ik het om me heen zie. En met "die-hard fans" bedoel ik natuurlijk ze natuurlijk niet allemaal.

avatar van Pooiertje
3,0
Waarom heeft niemand het over de hoes?
Die is echt prachtig

avatar van Gajarigon
5,0
Gallow schreef:
Zoals Ravenous zegt slaat de pretentie hier enkel op de fans. Dit album staat daar absoluut buiten.

De die-hard fans hiervan hemelen dit album de lucht in als een god, vinden hun smaak beter dan ieder ander. Wanneer je dit album noemt als 1 van je favorieten maak je duidelijk dat je over een excellente smaak beschikt. Het is zoiets als, houd je kop, je weet niet wat muziek is.

Let op (voor straks de oorlog uitbreekt); dit is niet mijn mening, ik zeg alleen maar hoe ik het om me heen zie. En met "die-hard fans" bedoel ik natuurlijk ze natuurlijk niet allemaal.




Dat bedoelde ik dus ook. Het hele gedoe van "hur dur, dit album gaat wel over Anne Frank he, als je dit niet goed vindt ben je een nazi" - om het wat extreem te stellen - hangt me soms wat de keel uit.

Pooiertje schreef:
Waarom heeft niemand het over de hoes?
Die is echt prachtig


Echt he...

avatar van Koston
4,5
Zelden een plaat gehoord die zo puur en oprecht klinkt als dit.

avatar van willemmusic
Ik vind het een beetje muziek voor verdwaalde zeemeeuwen.....

avatar van SilverGun
5,0
Fijn om te horen dat je deze plaat zo goed vindt!

avatar van Leeds
5,0
Rockplaat met fantastische folkinvloeden.

Los van wat deze muziek allemaal kan losbrengen, is deze hoes toch marginaal lelijk.

avatar van Arrie
Lelijk? Ik vind hem prachtig!

avatar van herman
4,5
Hij vindt hem marginaal lelijk, dus eigenlijk vindt ie hem ook wel mooi. Aparte uitdrukking in ieder geval.

5,0
Of het is gewoon zo'n gekke Belg, en vindt 'ie 'm echt lelijk

avatar van Arrie
herman schreef:
Hij vindt hem marginaal lelijk, dus eigenlijk vindt ie hem ook wel mooi. Aparte uitdrukking in ieder geval.

Ahja, had het woord marginaal even moeten opzoeken. Maar nu begrijp ik het beter, het is voor hem op het randje. Of eigenlijk er dus net overheen.

avatar van Leeds
5,0
Ach kom kom

De hoes valt zeker wel mee. Enkel dat hoofd van die eventuele mooie dame stoort me. Wie heeft die hoes uitgevonden?

Ik denk niet dat ik een echte Belg ben

avatar van Reint
5,0
Ik vind die hoes juist hilarisch. En dat tamboerijnhoofd maakt de hoes juist af!

avatar van Norbert
5,0
aardappelhoofd!

avatar van Sandokan-veld
4,0
Dus, als ik het goed begrijp:

Semi-zwerver verwerft cultstatus met het opnemen van cassettes, stelt band samen en maakt droomachtige plaat waarop onbestemde jeugdtrauma’s en dromen over de holocaust doorklinken, en bij wijze van half ‘concept’ Anne Frank figureert als: ‘het meisje van toen, waar is ze gebleven?’

De plaat wordt een bescheiden succes, waarop de semi-zwerver te kennen geeft te walgen van de muziekwereld, uit beeld verdwijnt, en zo sporadisch nog zijn neus laat zien dat alle gevallen op wikipedia worden behandeld.

Er loopt vaak een dunne grens tussen dweepziek emogedrag of authentiek weltschmerz. Om te bepalen waar dit onder valt kunnen we eigenlijk alleen de kwaliteit van de muziek als uitgangspunt nemen. En zo hoort het natuurlijk ook.

Vrij van pathos is de plaat in ieder geval niet. ‘Daddy would be thinking about all the ways to die…’ klinkt het op openingsnummer King Of Carrot Flowers Part 1.
Tsja.

De zweem van conceptplaat (holocausttrauma) camoufleert natuurlijk ook de andere zwakheid van deze plaat, namelijk dat de nummers nogal veel op elkaar lijken: behalve qua bizarre onderwerpen, ook wat betreft harmonische aanpak en akkoordenprogressie.

Toch is het geen wonder dat deze plaat zo velen bekoort, en kan worden gezien als een grote invloed op de alternatieve Amerikaanse muziek van het afgelopen decennium (Lifted, The Stage Names, etc.) Deze plaat bereikt niet zelden een emotionele intensiteit die sterk genoeg is om een mooi woord als ‘catharsis’ voor te gebruiken: de reli-noiserock van King of Carrot Flowers 2, beide delen van Two Headed Boy (de afsluiter in het bijzonder), en vooral de ruggengraat van het album, de track die u moet gaan luisteren ook al heeft u geen tijd of zin voor of in de hele plaat, de acht minuten van mysterieuze akoestische schoonheid genaamd Oh Comely.

Veel Mume-gebruikers met wie ik een vergelijkbare muzieksmaak deel, hebben dit in hun top tien staan, wat ook de reden is dat ik de plaat ben gaan luisteren. Mijn eigen enthousiasme is wel iets gematigder, maar dat deze cd in de rest van mijn levensjaren periodiek nog eens uit de boxen zal klinken in huize Sandokan-veld, durf ik hierbij wel te voorspellen.

avatar van Arrie
Misschien moet je het album vaker gaan luisteren? Ik vind de nummers namelijk echt niet zo op elkaar lijken.

Ook weet ik niet veel van Jeff Mangum, maar hoezo semi-zwerver? Kan je daar wat over vertellen?

En of je het pathos noemt, tja, ik denk dat dat per persoon verschilt eigenlijk. Ik vind het zelf nergens te dramatisch worden.

Gast
geplaatst: vandaag om 04:44 uur

geplaatst: vandaag om 04:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.