menu

Gram Parsons - Grievous Angel (1974)

mijn stem
4,06 (278)
278 stemmen

Verenigde Staten
Country / Roots
Label: Reprise

  1. Return of the Grievous Angel (4:26)
  2. Hearts on Fire (3:53)
  3. I Can't Dance (2:24)
  4. Brass Buttons (3:30)
  5. $1000 Wedding (5:10)
  6. Cash on the Barrelhead [Live] (2:29)
  7. Hickory Wind [Live] (3:59)
  8. Love Hurts (3:43)
  9. Las Vegas (3:33)
  10. In My Hour of Darkness (3:51)
totale tijdsduur: 36:58
zoeken in:
avatar van AdrieMeijer
4,5
Ik ken deze plaat al sinds 1975 en altijd heb ik gedacht dat er iets niet klopte aan die "live-medley".
Het applaus en gejoel klinkt wel heel enthousiast maar het past helemaal niet bij de muziek die je op dat moment hoort. Als Gram en Emmylou aan het einde nog eens vol uithalen met : "Keeps callin' me hooooome..... Hickory Wiiiiind...." dan zou het publiek toch uit zijn dak moeten gaan? Maar je hoort alleen wat gefluit en geschreeuw.
En gisteren hoorde ik ineens de studio-uitvoering van Hickory Wind (The Complete Reprise Sessions): dezelfde opname, wel anders gemixt, maar zonder applaus en ander kabaal. Heb ik dus toch al die jaren gelijk gehad! Of Cash on the Barrelhead ook gewoon een studio-opname is, weet ik niet maar dat zou best kunnen want ook daar past het live geluid niet bij de song.

Had ik al gezegd dat het allemaal prachtige songs zijn? Dat zou ik bijna vergeten! Je zult maar het talent hebben om songs als Brass Buttons of Return of the Grievous Angel te kunnen schrijven. Om nog maar te zwijgen van de zangstemmen... Wat een duo.
Everly Brothers, Simon & Garfunkel, Sonny & Cher; allemaal leuk, maar niets vergeleken bij Gram Parsons en Emmylou Harris.

avatar van Madjack71
3,5
Ik zelf vind G.P een slagje beter als dit Grievous Angel, het klinkt allemaal wel vlot en aardig, maar ik mis wat nummers die eenzelfde aantrekkingskracht hebben als; In the Morning, She en The New Soft Shoe. Het klikt iets teveel line-dansen achtig.

avatar van AdrieMeijer
4,5
Als ze Grievous Angel zouden draaien bij de cursus "Line dansen voor ouderen" zou ik me meteen opgeven!

5,0
Grappige conclusie Adrie, ik heb me ook vaak afgevraagd hoe het zat met dat publiekgeluid! Meesterwerk. Hearts On Fire, Brass Buttons, Love Hurts...licht uit, wijntje, hoofdtelefoon op en ik ben vertrokken mijn fantasiewereld in.

Jocharo-T
AdrieMeijer schreef:
Ik ken deze plaat al sinds 1975 en altijd heb ik gedacht dat er iets niet klopte aan die "live-medley".
Het applaus en gejoel klinkt wel heel enthousiast maar het past helemaal niet bij de muziek die je op dat moment hoort. Als Gram en Emmylou aan het einde nog eens vol uithalen met : "Keeps callin' me hooooome..... Hickory Wiiiiind...." dan zou het publiek toch uit zijn dak moeten gaan? Maar je hoort alleen wat gefluit en geschreeuw.
En gisteren hoorde ik ineens de studio-uitvoering van Hickory Wind (The Complete Reprise Sessions): dezelfde opname, wel anders gemixt, maar zonder applaus en ander kabaal. Heb ik dus toch al die jaren gelijk gehad! Of Cash on the Barrelhead ook gewoon een studio-opname is, weet ik niet maar dat zou best kunnen want ook daar past het live geluid niet bij de song.

Op de hoes staat vermeld: Medley: Live from Northern Quebec. Dan zou je er toch vanuit moeten kunnen gaan dat het ook daadwerkelijk live is ingespeeld?!?

avatar van AdrieMeijer
4,5
Inmiddels weet ik dat mijn voorgevoel juist was: er is niks 'live' aan die medley. Ik heb geen idee waarom men dat gejuich en applaus heeft toegevoegd.
Wat ze verder op de hoes zetten, zegt niet zoveel. Heb je wel eens gezien wat ze achter op de hoes van "Let it be" van de Beatles hebben gezet? ( In comes the freshness of a live performance...)

Stijn_Slayer
Er zijn veel voorbeelden van nummers waar een 'live publiek' onder gemixt is. Soms gebeurt het zelfs met een hele plaat (13th Floor Elevators).

Wiki geeft ook niet aan dat deze plaat deels live is opgenomen, maar dat is niet de beste bron.

avatar van herman
3,0
Massive Attack heeft dat ook een keer gedaan, op Protection. Een 'live' nummer is gewoon in de studio opgenomen, waarna er wat publiek bij is geplakt. Het hoeft niet echt af te doen aan de muziek, maar ik vind het wel een beetje flauw.

avatar van NewYorkCityLight
3,5
Warme plaat. Emmylou voegt zeker veel toe, maar hoe kan het ook anders met mijn favoriete zangeres. 'Return of the Grievous Angel' is zo fantastisch gezongen door deze twee hemelse stemmen (vooral de laatste twee regels ), onmiskenbaar één van de hoogtepunten van dit album. 'Love Hurts' en 'Hearts on Fire' zijn beide langzame liefdesnummers en ik vind ze dan ook wel wat van elkaar weg hebben. Allebei hebben ze echter hun charme en ik kan nooit bepalen welke van de twee ik het beste vind. Eerst was dat echt 'Hearts on Fire' maar 'Love Hurts' is ongelofelijk gaan groeien en een oneindig aantal keren beter dan die bekende versie.
Verrassend genoeg is het nummer zonder Emmylou, 'Brass Buttons', misschien nog wel mijn favoriet op deze plaat. Vooral vanwege de tekst. De lijn ''The sun comes up without her, it just doesn't know she's gone'' is een van mijn favoriete lijnen die ik gehoord heb. Ongelofelijk sterk geschreven nummer, en nog wel door Gram hemzelf.
'Cash on the Barrelhead' ken ik verder ook in de versie van Dolly Parton die ik toch net iets beter vind. 'Las Vegas' staat ook op de 'Elite Hotel' plaat van Emmylou haarzelf en het blijft een fijn nummer. Het album sluit ook nog eens sterk af met 'In My Hour of Darkness' met de opvallende bijdrage van Linda Ronstadt. Ik had het nummer waarschijnlijk nog beter gevonden als ze nog even een couplet had meegepakt ipv enkel background vocalen.

Al met al sterk album van Gram. G.P. haalt het hier niet bij wat mij betreft, en ik kan niet zeggen of dat enkel komt door de toevoeging van Emmylou op deze plaat.

uilenei
NewYorkCityLight schreef:
Al met al sterk album van Gram. G.P. haalt het hier niet bij wat mij betreft, en ik kan niet zeggen of dat enkel komt door de toevoeging van Emmylou op deze plaat.


Ik denk niet dat het dan aan Emmylou ligt. Ze zingt immers ook op G.P.

4,0
Voorlopig kan ik hier een stuk meer van genieten dan Flying Burrito Brothers. Het is dan wel wat zoeter en minder vlot, maar aan de andere kant vaak iets warmer. De samenzang met Emmylou werkt ook gewoon erg goed. Jep, fijn.

Moet zeggen dat ik een rocker als Las Vegas ook wel lekkerder vind dan Christine's Tune.

avatar van henk01
4,0
Mooie dag om deze weer eens op te zetten.

Stijn_Slayer
Ach, met een meesterwerk als Grievous Angel wordt elke dag vanzelf mooi.

avatar van brandos
5,0
ThirdEyedCitizenzegt:
kan ik hier een stuk meer van genieten dan Flying Burrito Brothers
Ja ik vind hem inderdaad ook een ietsje pietsje beter, geweldige bijpassende 2e stem natuurlijk die Emmylou Harris. Maar ik vind de stijlvorm ook echter, minder de pretentie dat er een nieuwe stijl uitgevonden moest worden, maar gewoon recht uit het hart zoals in de beste country(-traditie). Alleen heel wat duisterder en interessanter dan het gros van de countryproducten. Je kunt dit album al niet meer los luisteren van het heftige naderende einde van de veel te vroeg gestorven held.

Rudi1984
Return of the Grievous Angel: een mooier nummer moet ik nog tegenkomen. Hij blijft ook maar op repeat staan, jaar in jaar uit.

avatar van Pietro
4,5
Dit album zag ik bij toeval liggen in de platencollectie van mij pa en zonder enige verwachting, zette ik de naald vervolgens op de plaat. Wat volgde was een prachtige collectie aan countrysongs van een veel te vroeg overleden artiest. Ruim 20 jaar later vind ik het nog steeds een mooie plaat vol met sprankelende songs als Return of the Grievous Angel, Streets of Baltimore en The New Soft Shoe.

Gram Parsons had al een loopbaan bij onder meer The International Submarine Band en The Flying Burrito Brothers achter zich toen hij zich op een solocarriere stortte. Samen met GP is dit een absoluut hoogtepunt uit zijn helaas maar korte oeuvre: 4*.

avatar van Droombolus
4,5
Pietro schreef:
een mooie plaat vol met sprankelende songs als Return of the Grievous Angel, Streets of Baltimore en The New Soft Shoe.


Je geheugen hapert en/of je hebt de 2fer tegenwoordig ..... Streets of Baltimore en The New Soft Shoe staan op GP

avatar van Pietro
4,5
Droombolus schreef:
(quote)


Je geheugen hapert en/of je hebt de 2fer tegenwoordig ..... Streets of Baltimore en The New Soft Shoe staan op GP


Ja, dat laatste inderdaad Ik heb de 2cd aangeschaft waar GP ook op staat. Op dit album zijn voor mij Return of the Grievous Angel en In My Hour of Darkness de onbetwiste hoogtepunten.

5,0
Wat kan een mens aan dit alles nog toevoegen? Niets, behalve 5*!
O ja, als love hurts, dan maar zo!

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Ik ga me maar even een potje schamen als Eagles adept dat ik dit niet eerder in mijn platenkast had staan
Dit album is net zo fraai zo niet beter als GP.
Absoluut hoogtepunt is voor mij het nummer Brass Buttons, dan komt het geluid van het vroegere werk van mijn favoriete band wel heel erg dichtbij.
De fraaie samenzang van Parsons en Harris is van een zeer hoog niveau.
Andere briljantjes zijn voor mij Love Hurts en het mooie slotnummer met een andere geweldige zangeres Linda Rondstadt.
Leuk weetje is de bijdrage van Eagle Bernie Leadon in Return Of The Grievous Angel.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
My Man van Eagles, nummer van het album On The Border ( 1974 )
Schitterend eerbetoon aan Gram Parsons.

avatar van Droombolus
4,5
TEQUILA SUNRISE schreef:
My Man van Eagles.


Ooit nog gespeeld/gezongen bij een auditie voor een band. "Je zingt ook hè, laat eens wat horen ........ " Was ik tot een minuut geleden gehemaal vergeten ...........

avatar van harm1985
4,5
TEQUILA SUNRISE schreef:
Ik ga me maar even een potje schamen als Eagles adept dat ik dit niet eerder in mijn platenkast had staan
Dit album is net zo fraai zo niet beter als GP.
Absoluut hoogtepunt is voor mij het nummer Brass Buttons, dan komt het geluid van het vroegere werk van mijn favoriete band wel heel erg dichtbij.
De fraaie samenzang van Parsons en Harris is van een zeer hoog niveau.
Andere briljantjes zijn voor mij Love Hurts en het mooie slotnummer met een andere geweldige zangeres Linda Rondstadt.
Leuk weetje is de bijdrage van Eagle Bernie Leadon in Return Of The Grievous Angel.

Bij een tribute concert in 1999, met o.a. Harris, Ryan Adams, Steve Earle, Wilco en Gillian Welch speelt Leadon ook mee.

Sessions at West 54th. De moeite waard om eens op te zoeken.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,0
Ga ik zeker doen Harm, bedankt voor de tip!

avatar van heartofsoul
3,5
Even een tegengeluid. Ik vind de stem van Gram Parsons niet bepaald mooi en vooral niet op dit album. Heb er nooit goed aan kunnen wennen. En dat terwijl ik over het algemeen graag naar country en countryrock luister. Verlaagd tot 3,5 * na herbeluistering vandaag.

Heb ook moeite met de stem van Gram Parsons. Ook zijn wispelturige gedrag; eventjes in the Byrds. Dat hij deze groep verliet omdat zij een tournee door Zuid Afrika maakten kan ik begrip voor opbrengen. Daarna the Flying Burrito brothers. De 1e lp was een topper, de 2e werd al minder mede door het gedrag van Parsons. Zijn grootste verdienste was dat hij Emmylou Harris een kans gaf op zijn twee solo lp's. Haar carriere kwam hierdoor op gang en daar ben ik Gram toch wel dankbaar voor.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:27 uur

geplaatst: vandaag om 20:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.