Accept - Balls to the Wall (1983)

Voor mij is Accept het metalbroertje van AC/DC: simpele liedjes die je makkelijk meebrult, weinig diepgaande (understatement) teksten, veelal weinig variatie in het tempo en een zanger met een nogal kenmerkend geluid. Zowel Udo als Brian Johnson wekken bij mij altijd de indruk nogal geforceerd te zingen. Maar goed, Balls to the Wall is het enige album van Accept dat ik ken, dus ik weet niet of het hele oeuvre van deze band net zo constant monotoon is als dat van AC/DC.

Ik had weinig van dit album verwacht toen ik het een paar jaar geleden in handen gedrukt kreeg met de mededeling ‘ga dit eens luisteren’. Toch maar gedaan, en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. De muziek is weliswaar simpel, maar ligt wel erg makkelijk in het gehoor. Ik was er al snel door overtuigd in ieder geval. En de stem van Udo Dirkscheider ligt me ook wel. Zoals ik hierboven al zei, het klinkt wat geforceerd, maar tegelijkertijd ook erg gemeen en met een scherp randje. Bovendien, de remaster die in mijn cd-kast staat, knalt de boxen uit.

De eerste 2 nummers vind ik meteen de minste 2 nummers, uitgezonderd Winter Dreams. Die ballad is wel leuk als afsluiter van het album om een beetje weer bij te komen van het meebrullen, maar verder vind ik het een weinig hoogstaand nummer. Als ik had mogen kiezen, had ik het vervangen door een heel heftig en zwaar nummer. Tussen London Leatherboys en Winter Dreams staat echter een hele rij knallers. Als ik er eentje uit zou moeten zoeken om als beste te benoemen, zou ik voor Losers and Winners gaan, en daarbij meteen de andere nummers tekort doen.

4*. Een hele fijne plaat, lekker hard en hersenloos, maar aan de andere kant ook weer niet zo briljant dat ik er dagenlang van overhoop ben geweest.

En ja, Balls to the Wall is toch wel een van de lelijkste covers in mijn cd-collectie.

Zonder twijfel een HEERLIJKE PLAAT en JA dat moest in hoofdletters!
Balls to the Wall, Fight It Back , Turn Me On & Losers and Winners deze plaat kent velen hoogtepunten en de rest van het album blijft op niveau!
Dit album op CD en pas vanaf een paar dagen ook op vinyl, i love it en ken nog lang niet alles van Accept!

4,0*

Ik vind het titelnummer geweldig, simpel stampwerk, maar het werkt, beetje nostalgie zal ook meehelpen. Indertijd had ik zo mijn bedenkingen bij die titel, maar etymologisch is het helemaal verantwoord heb ik zojuist opgezocht.

De rest van de plaat is meer dan prima uit te luisteren voor een keer, en vast nog wel es een keer, idd allemaal wat gelikter dan voorheen. Misschien dat er een sterke verzamel van deze en de voorgaande twee platen te maken is die ik dan wel vaker zou draaien.


Kleine 7.