menu

Judas Priest - Ram It Down (1988)

mijn stem
3,15 (117)
117 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: CBS

  1. Ram It Down (4:56)
  2. Heavy Metal (6:04)
  3. Love Zone (4:05)
  4. Come and Get It (4:13)
  5. Hard as Iron (4:14)
  6. Blood Red Skies (7:57)
  7. I'm a Rocker (4:05)
  8. Johnny B. Goode (4:45)
  9. Love You to Death (4:43)
  10. Monsters of Rock (5:35)
  11. Night Comes Down [Live] *
  12. Bloodstone [Live] *
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 50:37
zoeken in:
avatar van lennert
4,5
Dat zijn een hoop flink lage ratings voor een album waar ik toch erg van genoten heb. Opener Ram It Down klinkt als Duitse power metal en dat is een goed teken. Vurig gitaarwerk en topzang zoals ik het graag hoor. Misschien wel mijn favoriete Priest-opener tot nu toe eigenlijk. Er is iets daarnaast iets aan songs als Heavy Metal en Love Zone waar ik de vinger daarnaast lastig op kan leggen: er klopt iets niet helemaal en dat is intrigerend en werkt uiteindelijk ook goed. Hard As Iron (heerlijke beuker) en Blood Red Skies laten de band weer op het beste horen.

In dat opzicht had Blood Red Skies beter de afsluiter kunnen zijn, want het vrij lekkere The Rocker komt hierdoor ietwat vreemd binnen vallen. Zelfs de Chuck Berry cover Johnny B Goode bevalt me eigenlijk prima en ook afsluiters Love You To Death en Monsters Of Rock zijn prima stampers.

De sound van het album voelt aan als iets dat over blijft na Turbo, maar dan met een flink grotere metalen vibe. Het gitaarwerk is over het hele gedeelte heerlijk geinspireerd en Halford klinkt onaards goed. Ik snap niet hoe dit album zulke lage waarderingen krijgt ten opzichte van Killing Machine en British Steel. Een vroege power metal plaat met ballen!

Voorlopige tussenstand
1. Defenders Of The Faith
2. Sin After Sin
3. Ram It Down
4. Stained Class
5. Sad Wings Of Destiny
6. Turbo
7. Screaming For Vengeance
8. British Steel
9. Rocka Rolla
10. Killing Machine
11. Point Of Entry

avatar van krosnicky
4,5
Heb deze net beluisterd en mijn 1ste reactie was WOW album waar heb jij gezeten heel mijn leven ik ben ruim 9 jaar Metalhead en ik dacht dat ik niet meer verast kon worden tot ik deze plaat opzette het begint met Halford die zijn keel open zet en dat is het startschot van een 80’s rollercoaster die nu en dan wat afremt en dan weer vollegas heeft met de Chuck Berry Cover van Johnny B Good als hoogte punt het album bouwd ook mooi op naar dat nummer en we gaan er uit met Love You to Death & Monsters of rock als formidable afsluiters

avatar van sinkthepink
4,0
Luister deze nog eens op vol vermogen, volop genieten toch wel hoor. De drums blijven wat vaag, maar ik beschouw hier de band in hun beste jaren. De twin-solo's vliegen je om de oren, en Halford's uithalen...Heerlijk ! Dit is heavy metal hoe ik het wil horen.

I will stand. I will fight
You'll never take me alive.

avatar van AGE-411
2,0
krosnicky schreef:
Heb deze net beluisterd en mijn 1ste reactie was WOW album waar heb jij gezeten heel mijn leven ik ben ruim 9 jaar Metalhead en ik dacht dat ik niet meer verast kon worden tot ik deze plaat opzette het begint met Halford die zijn keel open zet en dat is het startschot van een 80’s rollercoaster die nu en dan wat afremt en dan weer vollegas heeft met de Chuck Berry Cover van Johnny B Good als hoogte punt het album bouwd ook mooi op naar dat nummer en we gaan er uit met Love You to Death & Monsters of rock als formidable afsluiters


Ben je bekend met Painkiller? Die is nog een pak beter als deze.

avatar van krosnicky
4,5
AGE-411 schreef:
(quote)


Ben je bekend met Painkiller? Die is nog een pak beter als deze.

ja ik heb namelijk een box met 17 van hun albums er in painkiller is idd ook een zeer goed album maar deze vond ik toch iets beter .

avatar van Metal-D78
3,5
dit is bijkans de blauwdruk geweest van praktisch alle albums van Primal Fear.

avatar van Eddie
3,5
Eigenlijk is dit niet zo’n matige plaat als ik altijd dacht dat het was. Het zou ook best kunnen dat ik er gewoon he-le-maal op uitgeluisterd was. Dit was één van de eerste metalplaten die ik op cd had als puber van 14.
Tekstueel vind ik het nog altijd erg matig (zeker Lovezone, Come and get it en I’m a rocker) maar muzikaal zit eigenlijke allemaal best lekker in elkaar.

avatar van B.Robertson
3,5
Ram It Down loopt niet over van de inspiratie als je titels en teksten bekijkt, met songmateriaal dat weliswaar beklijft maar weinig echte uitschieters kent. Het is allemaal wel leuk en aardig en schiet goed uit de startblokken met het titelnummer. Daarna heb ik wat gemengde gevoelens bij een genreverering à la Manowar met Heavy Metal, al schaar ik het wel onder de beste stukken want veel beter wordt het niet meer, al is Bloodred Skies voor mij het hoogtepunt. Love You to Death sluit tekstueel goed aan op Evil Fantasies van 10 jaar eerder; wat mij betreft de minste track. Album kent slechts twee afgezanten op het zelf gekozen Metal Works.

avatar van kaztor
4,5
Uitstekend album.
Duidelijk een jaren ‘80 product, maar helemaal niet op een irritante manier (UFO’s Misdemeanor komt hier zo bij me op).
De plaat spettert uit de speakers en de band klinkt gedreven (in tegenstelling tot de critici is de band hier zelf dan ook wel over te spreken).
Tekstueel bezien misschien geen hoogstandjes, maar dat wordt helemaal goed gemaakt door de uitvoeringen.

Het verhaal gaat dat dit de tegenhanger zou zijn van Turbo (Turbo = poppy, RID = meer metal) en dat dat oorspronkelijk een dubbelalbum zou worden, genaamd Twin Turbos, gecombineerd met nummers die op Ram It Down verschenen.
Zodoende werd deze plaat een handig opstapje richting Painkiller.

3,0
De CD begint lekker agressief, maar daarna zijn het bijna alleen midtempo nummers. Dat gaat een beetje vervelen. Een krappe voldoende. Een plaat om de collectie van Judas Priest compleet te krijgen. Voor de rest geen meerwaarde.

avatar van vielip
3,0
Dat is ook zo ongeveer wel zoals ik dit album ervaar. Ik zie dat ik met een 2,5* wat aan de te strenge kant zit misschien. Daar maak ik 3* van. Gewoon een degelijk album. Niks meer niks minder. Het titelnummer is het enige nummer wat er echt bovenuit steekt wat mij betreft. En Johnny B. Good de enige echte miskleun. Priest kon en kan veel beter. Dat hadden ze destijds al lang bewezen en dat zouden ze met Painkiller nogmaals dubbel en dwars bewijzen.

avatar van Edwynn
4,0
Ik zit meer in het spoor van Kaztor. Spetterende plaat. Klassiek Priest die handig de flitsende rampestampers zoals Ram It Down en Hard As Iron worden afgewisseld met meer luchtig hairspul als Love You To Death en Love Zone. Afwijkend zijn het epische Blood Red Skies en de ode aan Sabbath Monsters Of Rock.
Johnny B. Goode werd naar voren getrokken met een videootje en ik vind hem vanwege de waanzinnige solosectie heel erg geslaagd. Dat was pas iets geweest voor de slotscene van Back To The Future.

"Luchtig hairspul" hahahaaaaa!!!!!! leuk bedacht die houden we erin, dit terzijde. Een waardige afsluiting van het jaren 80 tijdperk. Na het totaal ontspoorde Turbo album kwam het Ram it down album in feite uit het niets. Omdat ik en velen dachten dat het na Turbo de koek op is met Judas Priest. Maar de band heeft zich heel goed hersteld. Ram it down staat bij mij in de jaren 80 albums van Judas Priest op een gedeelde nummer 1 samen met Screaming for vengeance en net daar achter Defenders of the faith. Turbo en Point of entry staan onderaan. Het was tevens het laatste album met Dave Holland als drummer. Dave Holland krijgt nogal wat kritiek te verduren zeer ten onrechte. Vergeleken met z'n opvolger Scott Travis doet Dave Holland absoluut niet onder. Hij was op dat moment de langst zittende drummer met 6 studio en 1 live album achter zijn naam. Door gezondheidsredenen heeft hij de band verlaten, is later aan lager wal geraakt en in 2018 is hij overleden. In de jaren zeventig had Judas Priest maar liefst 4 drummers, waarvan Les Binks het 3 albums uit hield. John Hinch 1 album, Alan "Skip" Moore 1 album en Simon Phillips 1 album. Over Ram it down : het is overduidelijk te horen dat dit album de voorloper is van de megakraker Painkiller. De "Painkillertrekjes" zijn overduidelijk aanwezig. Het titelnummer kan je in 1 adem noemen met het nummer Painkiller. Dat middenstuk gods kolere!!!! de gitaarrifs van het gitaartandem Downing/Tipton vliegen werkelijk over en weer. Het titelnummer steekt er dan ook met kop en schouders boven uit. De overige nummers zijn minder maar zeker niet slecht. Na het titelnummer is Blood red skies een opvallend nummer. Op meerdere albums slaagt Judas Priest erin soortgelijke nummers te maken. Last Rose of summer van het Sin after sin album, Beyond the realms of death van het Stained Class album, Night comes down van het Defenders of the faith album en later A touch of evil van het Painkiller album. Gevoelig en meedogenloze muziekstukken. 2 nummers laten het afweten van dit album : Monsters of Rock kan mij niet echt bekoren en de Chuck Berry cover Johnny B goode. Ze hadden van dat nummer toch beter een metaluitvoering van kunnen maken dan een meezinger?? Saxon deed dat in hetzelfde jaar met het nummer van Christopher Cross Ride like the wind een goeie metal uitvoering en was ook gelijk het beste nummer van het uitermate zwakke Destiny album. Ram it down krijgt van mij een 4.5.

avatar van vielip
3,0
Een half geslaagde opvolger van het geweldige Turbo album. Het is inderdaad een voorloper op wat op Painkiller tot volle bloei komt. Op Ram it down stranden de meeste nummers in goede bedoelingen. Waarbij het titelnummer er met kop en schouders bovenuit steekt wat mij betreft.

avatar van Edwynn
4,0
Het was op zijn minst een bijzondere periode. En of Ram It Down een opmaat was naar Painkiller is niet zomaar zonneklaar.

Ram It Down zou zoals eerder vermeld onderdeel zijn geweest van het Twin Turbos project waar de metal- en hairkant van Priest in de vorm van een dubbelaar bijelkaar zou komen. Daar dacht Columbia anders over. Ik kan niet terughalen of in die tijd in de pers ook is gesproken over Twin Turbos.

Dave Holland was onderdeel van de line-up maar om gezondheidsredenen hoor je eigenlijk alleen een Linn drum machine op het album.

Dan is er in diezelfde tijd ook samengewerkt met het dan ongekend populaire producerscollectief Stock, Aitken & Waterman hetgeen geresulteerd zou hebben in 3 demonummers die tot nog toe niet voor het grote publiek beschikbaar zijn. Glenn Tipton speelde on the side nog mee op werk van Samantha Fox. Daarmee is de identiteitscrisis wel compleet, dacht ik zo.

De komst van Scott Travis van Racer X lijkt dan samen met Chris Tsangarides hét ingrediënt om Priest via Painkiller met een heavier geluid de 90s in te schieten.

Los daarvan vind ik Ram It Down een prima album waarop juist de twee gezichten van Priest als vanouds zichtbaar zijn.

avatar van vielip
3,0
Dat van die dubbelaar klopt inderdaad. Was ik vergeten. Ook de flirt met Stock, Aitken en Waterman komt nu weer naar boven borrelen. Dat van Tipton die met Fox samenwerkte kan ik me dan weer niks herinneren. Maar past wel mooi in het plaatje. Ze waren in die periode ernstig aan het zoeken naar nieuwe invalshoeken en hoe aan te haken bij de heersende trends.

avatar van RonaldjK
2,5
Edwynn schreef:
Glenn Tipton speelde on the side nog mee op werk van Samantha Fox. Daarmee is de identiteitscrisis wel compleet, dacht ik zo.


Nou, kan ik me wél voorstellen dat hij liever naar Samantha Fox keek dan naar Rob Halford...

avatar van RonaldjK
2,5
Omdat Judas Priest altijd een slecht album had laten volgen door een goede, had ik positieve voorgevoelens bij Ram It Down, waarvan de titel sowieso veelbelovend was. De titelsong knalde alvast heerlijk de speakers uit, al vreesde ik bij het zinnetje "Shout it out..." voor een meezingmoment. Maar nee, in combinatie met de gitaarsolo's een heerlijke opener.

Vervolgens verwachtte ik meer stevige muziek, vergelijkbaar met het niveau van voorgangers Screaming en Defenders. Dat lukt redelijk qua composities en gitaarwerk, maar die vermaledijde drumcomputer verpest het nogal eens met zijn kille, vierkante geluid en monotone patronen.
In zijn biografie Confess (2020) vertelt Rob Halford mij veel te weinig over de totstandkoming van dit album en hun andere, al was dat ook duidelijk niet zijn bedoeling met het boek. Ik had in dit geval willen lezen over het waarom van een digitale drummer.

Bij het knallende Hard as Iron heb ik er desondanks minder last van, vooral omdat K.K. Downing en Glenn Tipton hier op hun best duelleren. Maar als je vervolgens het spannende intro van Blood Red Skies hoort en daarna het invallen van de "drums", dan is het alsof iemand ranja in je speciaalbiertje gooit.
Edwynn schreef gisteren treffend over "de metal- en hairkant" van de groep. Met die tweede kant kan ik helemaal niks en iets daarvan klinkt door op single / cover Johnny B. Goode, ondanks dat Rob Halford weer eens laat horen over welk een enorme stembanden hij beschikt. Gitaren en drums klinken me bovendien weer eens te schel, te plastic.
Monsters of Rock mag dan een goedbedoelde ode zijn aan Black Sabbath, hier zijn de digidrums hol en mechanisch en bij de vette riffs mis ik een gitaarclimax. Producer Tom Allom was kennelijk ook bedwelmd door de foute invloeden die heavy metal in die jaren teisterden.

Ik begon mijn waardering met 3,5 ster, mij een krappe 7 als schoolcijfer herinnerend. Al luisterend zakt deze een vol punt. Kunnen de twee bonussen die er in 2001 bijkwamen nog iets veranderen? In ieder geval is het fijn om Dave Holland met zijn stokken te horen en vooral Bloodstone is een goed nummer, maar de 5 blijft staan.

avatar van B.Robertson
3,5
'Twin Turbo's', schrijft K.K. Downing over bij 'Turbo Lover' op 'Metal Works' - "For the first time in our carreer we'd actually written enough songs for a double album. I wanted to call it 'Twin Turbo's', but that didn't work out so we put all the most commercial stuff on one album. We we're probably aware that it would be hard for some Priest fans to accept but we wanted to have an album with a consistency of style throughout. Previously they had all been very varied."

Over 'Ram It Down' schrijft Ian Hill - This was actually done for 'Turbo', but we re-recorded most of it."

'Blood Red Skies' en 'Wild Nights, Hot & Crazy Nights' hebben verder geen aanvullende info over 'Twin Turbo's' en dat was ook alles van de albums 'Turbo' en 'Ram It Down' uit een totaal van 32 bandfavorieten uit de CBS/Colombia-catalogus op een dubbel-CD.

Hebben ze wel het beste van 'Ram It Down' gekozen, 'Heavy Metal' ook altijd wel een toptrack gevonden alhoewel genreverheerlijking associaties met Manowar oproept. Slechts de laatste twee tracks heb ik nooit veel aan gevonden.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:54 uur

geplaatst: vandaag om 13:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.