Yes - Big Generator (1987)

De lage score stemde me wat ongerust (en de titeltrack maakte dit niet veel beter), maar Shoot High Aim Low is toch wel echt een hele mooie track en het materiaal vanaf daar mag er best wezen. Nog een stapje meer vergelijkbaar met Rush (ten tijde van Hold Your Fire) en ditmaal ook met Genesis rond dezelfde tijd, wat betekent dat het rock-element, en helemaal het prog-element, toch wel langzaamaan goed verdwenen is. De band kan echter nog steeds wel mooie songs schrijven, het verschil is alleen dat het in vergelijking met de voorganger toch echt wel mierzoet is geworden en daarmee iets extra's mist dat ik op 90125 nog wel kon horen. Ik besef me nu ook weer eens extra dat er vanaf deze plaat ook echt helemaal niets is overgebleven aan materiaal wat ik ooit eerder heb gehoord, dus ik ben benieuwd waar we dan nu heen gaan qua sound.

Tussenstand:
1. Close To The Edge
2. Going For The One
3. The Yes Album
4. Drama
5. Fragile
6. Time And A Word
7. 90125
8. Tales From Topographic Oceans
9. Yes
10. Tormato
11. Relayer
12. Big Generator

Achteraf bekeken een plaat die Jon Anderson deed besluiten maar weer eens zijn andere ex Yes collega's te contacten. Dat resulteerde in Anderson, Bruford, Wakeman & Howe, want Chris Squire was toen de beheerder van de merknaam Yes.
Anderson was ook bewust wat op afstand gebleven of gehouden met het maken van dit album. Trevor Horn haakte halverwege af, dus was Trevor Rabin alleenheerser met wat hulp van Squire.
Dan krijg je dus een plaat die bijna uit elkaar barst van een overtollige produktie met Amerikaanse allure.
Rabin is een vakman hoor, een alleskunner, maar wel eentje die van het volproppen is.
90125 heeft nog wel iets ruimtelijks en heeft flair, maar Big Generator is te veel gierende gitaren, keihard opgenomen drums en effecten. Weinig Yes in ieder geval.

Jammer, want sommige songs deugen heus wel, maar Rabin had hier in balans gehouden moeten worden.
De produktie doet echt te veel kwaad hier en bepaalde songs had ie beter voor een soloproject kunnen bewaren.

Waarschijnlijk heeft Rabin die kritiek destijds toch enigszins ter harte genomen. Zijn volgende solo album Can't look away uit '89 vind ik namelijk qua productie meer in het verlengde van 90125 liggen dan Big generator. Vind ik ook een betere plaat overigens maar dat terzijde.

Hupsakee, een halfje verhoogd. Eigenlijk hoor ik de verschillen met 90125 alweer stuk minder dan voorheen. Eigenlijk zo slecht nog niet dit album, maar ja, de 70's adepten zullen het hier niet mee eens zijn als voorgaande berichten zo lees.

gelukkig verschillen smaken, want dit is wel één van de minste albums van Yes! Pfft nier doorheen te komen

Deze heb ik al die jaren links laten liggen maar door de marathon van lennert en RuudC ben ik ook de albums van Yes gaan luisteren die ik nog niet kende.
Vanaf Tales en Relayer was ik al klaar met de band maar een plaat als Going for The One heb ik pas echt ontdekt, wat een parel.
Ook Big Generator vind ik beslist niet slecht, ondanks de 80's productie.
Zoals al eerder is aangegeven is Shoot High Aim Low een erg gave song.
Vooral de jaren '90 platen vind ik echt heel slecht en ongeïnspireerd. Fly From Here, van veel later, vind ik dan weer een verademing al mis ik wel Jon Anderson op dat album.
Nooit gedacht dat ik Big Generator beter zou vinden dan Tales en Relayer

@jurado: Nooit gedacht dat ik Big Generator beter zou vinden dan Tales en Relayer

Ja daar sta ik echt van te kijken, maar goed dat smaken verschillen toch??

Ik sluit me aan bij de constatering van Neal Peart. Ook ik sta daar echt van te kijken (zoals bij Tales aangegeven is dat uiteindelijk mij favoriete Yes album) en het is inderdaad maar goed dat smaken verschillen!

Absoluut!

Fantastische plaat, Rhythm of Love alleen al maakt het tot een 3-sterren album.

Na lange tijd weer gedraait. Prima plaat. Ben wel verbaasd naar de keuze van Squire en een 5 string bass. Op een aantal nummers zit ie 2 octaven onder de rest, wat bij mij overkwam als een onaangenaam brom. Smaken verschillen natuurlijk..

Ik was er al bang voor...

Bij 90125 sloot ik mijn bericht af met de volgende woorden:

Helaas blijkt het niet meegevallen te zijn. Ik hoor wel wat Yes elementen terug, maar dat is bij lange na niet voldoende om het schip te laten stoppen met zinken. Het voelt alsof ik naar een 'doorsnee' jaren 80 bandje aan het luisteren ben, en niet naar een band die vanaf hun oprichting tot aan 90125 een vrij eigen en uniek geluid hadden. Waar ik op 90125 nog wel enig begrip op kon brengen voor de koerswijziging, is Big Generator voor mij gewoon een no-go. Ik heb al vrij weinig met de sound van de jaren '80, dus dat helpt al niet mee, maar daarnaast zijn de composities hier simpelweg veel te vlak en is de productie veel te druk / vol.

En de spaarzame hoogtepunten die hier te vinden zijn (ik noem Shoot High, Aim Low bijvoorbeeld) doen me gewoon helemaal niets. Relatieve hoogtepunten zou ik het willen noemen, wanneer ik deze songs afzet tegen het vroegere materiaal van de band. Ergens is dat natuurlijk oneerlijk om te doen, maar ik wil er alleen maar mee zeggen dat ik de 80s kwalitatief veel minder vind dan de 70s en dat de archetypische 80s sound voor mij staat voor massa, kwantiteit en geld, en niet voor persoonsgebondenheid, spelplezier en kwaliteit (uitzonderingen daargelaten uiteraard).

Ik houd er niet van om veel woorden vuil te maken aan een plaat waar ik niks aan vind. Dat vind ik respectloos jegens diegenen die die muziek wel mooi vinden en de plaat wel een voldoende schenken. Progrock bands die jaren '80 hun koers wijzigden ten opzichte van de jaren '70 zijn wat mij betreft sowieso gevaarlijk bezig (dat ontkent bijna niemand), maar voor mij pakt die koerswijziging negen van de tien keer desastreus uit (wederom, uitzonderingen daargelaten natuurlijk). Ik heb niks met de kortere puntige songstructuren, de blikkerige drums, de monotone en saaie gitaarriffs en de verschrikkelijk klinkende synthesizers. Nee, de 80's en ik zullen nooit goed met elkaar overweg kunnen. Big Generator en ik ook niet: een album dat ik het liefst zo gauw mogelijk vergeet.

Stand:

1. Relayer - 5*
2. Close To The Edge - 5*
3. Going For The One - 4.5*
4. Fragile - 4*
5. The Yes Album - 4*
6. Drama - 4*
7. Time And A Word - 4*
8. Yes - 3.5*
9. 90125 - 3*
10. Tormato - 3*
11. Tales From Topographic Oceans - 3*
12. Big Generator - 2.5*

Dat kan je inderdaad beter niet doen, ik heb er slechte ervaring mee.

...sprak hij, refererend aan een voortgaande discussie bij een heel andere plaat uit de (late) jaren tachtig.

Ik kan me wel vinden in de mening van ABDrums (al heb je er toch nog best veel woorden voor nodig ). Ik ben zelf wat milder aangaande het algemene geluid van de jaren tachtig, maar feit is dat veel iconen uit de jaren zeventig slecht uit de voeten konden met de nieuwe tijd, en de aanpassingen die die tijd van hen vergde: kortere songs, productietechnische fratsen en synth-invloeden die aan het eind van het decennium al gedateerd klonken.

Ik moet zeggen dat ik destijds als Yes-fan helemaal niet zo ongelukkig was met 90125: de band paste zich prima aan aan de ontwikkelingen, kwam met een vernieuwd eigen geluid, dat eigenlijk voortborduurde op dat van voorganger Drama, ook zo'n plaat die ik prima kon en kan hebben, ondanks de vernietigende recensies destijds. Natuurlijk stond het nieuwe geluid mijlenver af van de hoogtijdagen van The Yes album, Fragile en Close to the edge, maar de groep leek een nieuw en jonger publiek te hebben aangeboord.

Toch leert opvolger Big Generator ons dat het een stap in de verkeerde richting was. Zodra de sterke composities opdrogen, wordt ook een Yes-album een plaat die past in het kille doorsnee-geluid van pop-acts in de jaren tachtig. Prog kun je het nauwelijks meer noemen, op de toch wel fraaie uitschieter Shoot high, aim low na. Verder vind ik Final eyes en I'm running best genietbaar, en de reden dat er bij mij toch nog drie sterren vanaf kunnen. Rhythm of love en Love will find a way zijn duidelijk bedoeld om de MTV-generatie aan te spreken. Het overige materiaal is niet echt slecht, maar voor Yes-begrippen toch wat ondermaats.

Maar het is vooral het geluid dat Big Generator de das omdoet: 90125 had nog wel een mooie ruimtelijke productie, met dank aan Trevor Horn. Maar die verliet halverwege de opnamen het schip, waardoor dit album vooral een volgepropte indruk maakt. En de tijd is niet vriendelijk geweest voor rock-albums als deze.

Mijn persoonlijke indruk is wel dat dit de meest 'eighties' klinkende plaat van Yes is. Het hangt er een beetje vanaf hoezeer je open staan voor een ander geluid dan dat van de toppers uit de jaren zeventig, maar ondanks enkele misperen vind ik dat Yes in latere jaren toch nog wel een aantal aanrdige platen heeft afgeleverd. Zoals Magnification, Talk, The ladder en vooral het tweeluik Keys to ascension. Al helpt het natuurlijk dat die laatste voor de helft is gevuld met uitstekende live-registraties van hun topnummers.

Dat geldt niet alleen voor de progbands: sowieso heb ik niks met de sound waar de jaren '80 voor staat. Ik begrijp de noodzaak van progbands om mee te gaan met dat geluid (want ja, wat moet je anders. Je kunt niet best stoïcijns door blijven gaan, geen platen meer verkopen en uiteindelijk je band opdoeken), maar dat neemt niet weg dat ik een fervent tegenstander ben.

Om dan toch op een positieve noot te eindigen: niet alle albums waar de 80s sound op te horen is en/of de albums van progrock bands uit de jaren '80 zijn slecht. Van eerstgenoemde is bijvoorbeeld Talk Talk met The Colour of Spring een goed voorbeeld, een zeer genietbaar album die ik met 4* heb beoordeeld. Van laatstgenoemde is bijvoorbeeld Genesis met Duke een goed voorbeeld, Rush doet het in de jaren '80 ook behoorlijk goed, King Crimson weet de jaren '80 door te komen door de jaren '80 in hun sound te incorporeren (waarvan Discipline natuurlijk hét voorbeeld is), etc. Hier wil ik dus mee zeggen dat niet alles in de jaren '80 kommer en kwel is. Het is alleen jammer dat het voor het grootste gedeelte wél kommer en kwel is...

"Big Generator": naar mijn bescheiden mening is het geen vervelend album, "Shoot High Aim Low" behoort tot de betere Yes nummers. 3,5 ***.

Zo zie je maar, smaken verschillen. En dat is maar goed ook

Shoot high vind ik toch wel een erg fijne song. Had op 90125 moeten staan….
De rest van de songs kan ik me niet meer voor de geest halen.
Ik was altijd wel charmeerd van het gitaarspel van Trevor Rabin.

Ik ga het album weer eens een keer in z’n geheel beluisteren. Eerste track is in elk geval prima.

Helemaal niet zo gek, deze schijf. Is wat mij betreft een prima voortzetting van 90125. Iets minder pakkend en een wat rommeliger productie. Toch kan ik deze wel smaken. Misschien ben ik dan toch een kind van de eighties

Dat ligt dan toch echt aan jou zelf!!! Je hoeft niet 3 jaar achterelkaar ieder jaar in dezelfde periode onrust te stoken bij een album die je niets vind!! En waar je door veel tegengas uit frustratie (waarschijnlijk) dan maar een 0.5* gaat stemmen, daar waar je eerst geen stem zou gaan uitbrengen op een album die je jaaaaaren geleden voor het laatst hebt beluisterd!!

Ricardo, wat ben je toch een ongelooflijke kleuter!! Laat Yes in het algemeen en "Big Generator" in het bijzonder buiten de door jou aangewakkerde discussie bij dat andere album.