Nick Cave & The Bad Seeds - Push the Sky Away (2013)

Phoeh. 3,5* maar voor dit weergaloze album, tijd voor een herwaardering?

Ik heb mijn balans wat betreft dit album al een tijdje geleden opgemaakt: twee goede tracks (opener en Jubilee Street) en twee meesterwerken (de twee afsluiters) en daarnaast nog vijf nummers die me niet gek veel doen. Maar het is alweer een tijdje geleden dat ik deze geprobeerd heb, dus wellicht gooi ik hem binnenkort nog eens in de herkansing. Misschien vanavond ofzo, tijdens het spaghetti-eten.

Je bent gek.

Na the Boatman"s call het beste dat ik gehoord heb van Cave

Nu ik er wat meer tijd voor heb, ben ik wat leemtes in populaire en gewaardeerde albums aan het beluisteren. Van dit album kende ik al een viertal nummers en eerlijk is eerlijk, die steken er ook echt bovenuit ten opzichte van de rest. Wat dat betreft voor mij toch een kleine teleurstelling dat het album in zijn geheel daardoor ook wat minder weet te boeien. Bij momenten wordt het mij ook wat te sacraal met een lage spanningsboog. Beste nummer is en blijft wel Higgs Boson Blues een trip van 7 minuten die je meeneemt en geen moment loslaat.

Edit: ik zie nu net dat ArthurDZ tot juist dezelfde bevinding is gekomen wat betreft de 4 toppers en de rest.

Ach, wij weten gewoon dingen.

Zij weten het inderdaad , want ik heb ongeveer hetzelfde gevoel bij dit album. Aandacht verslapt al snel en ik vind bijvoorbeeld Jubilee Street helemaal niet zo bijzonder(spannend of prikkelend). Ieder beleefd het anders blijkbaar , maar mijn waardering zit zo tussen 3 en 3,5.

Jullie weten jack shit, en jullie weten het.

Het titelnummer is schuimbekkend mooi

Dat is wel waar .

Als ik zou willen beginnen met Nick Cave als Nickleek, begin ik dan met deze?

Denk dat er uberhaupt weinig slechte keuzes zijn, maar het makkelijkst is mijn inziens om met Henry's Dream of Let Love In te beginnen. Die zijn best toegankelijk en vanaf daar uit is het voor jezelf in ieder geval makkelijker te bepalen of je meer met de "oude" of "nieuwe" Nick Cave hebt.

Maar ook deze plaat zal ik vooral opzetten!

Gewoon lekker chronologisch doen. Ontwikkeling luisteren.

Ik zou Abattoir Blues / The Lyre of Orpheus aan willen raden. Dan krijg je denk ik de beste indruk van zijn verschillende stijlen al is één album natuurlijk nooit representatief voor zo'n omvangrijk oeuvre, zeker niet bij Cave.

Met deze kennis gemaakt met Cave. Meteen ook de beste tot nu toe. Boatman en zeker No more vind ik lang zo goed niet als deze.

Mee eens, Krijger. 'Push the sky away' is veelzijdiger dan 'The boatman's call', en beter. Jubilee Street is mijn favoriet op deze plaat. Water's edge ademt een onheilspellende sfeer, hetgeen precies past bij de duistere stem van Nick Cave.

Cave in topvorm. Zijn betere werk. Zeker qua vocals!

Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

Een wat neerslachtig album. De stem van Nick Cave is er niet per sé één waar ik heel lang goed naar kan luisteren. De sfeersetting is wel prettig door het hele album doorgezet, als een soort concept. De zwaarlijvigheid van die sfeer zorgt er wel voor dat het album er eentje is waar je maar net zin in moet hebben. Zelf vind ik het niet slecht, maar echt achterover sla ik ook niet.

Nick Cave en ik hebben vaak een haat-liefde verhouding. Sommige nummers op zijn vorige albums vind ik saai en andere geweldig, no in betweens...
Dit album is dan juist weer consistent.
Wel moet ik zeggen dat ik niet de grootste Nick Cave fan ben en misschien ook nooit ga worden.
Toch blijft dit album me wel bij. Beklemmend en daarbij weet hij dit heel goed over te brengen door zijn unieke stemgeluid.
De beste nummers zijn voor mij ''We No Who U R'' en ''Jubilee Street''.
Echt zo'n album die je op zondagochtend even opzet.
4*!
Wat jij pureshores

niet op zondagochtend Juul1998B

Ik ken Nick Cave alleen door wat nummers die voorbij kwamen in het 1987/1988 topic en die murder ballad uit 1995 en onbewust misschien wat nummers.

Heerlijk album, titelsong Push the sky away zelf veel beluisterd in de coronaperiode ( 2020 ). Cave gaf eind 2019 een prachtig concert in The Opera House in Sydney. Deze song tijdens dat optreden was heel indrukwekkend met orkest en een groot koor. Te zien op You Tube.