menu

Meat Loaf - Bat Out of Hell (1977)

mijn stem
3,60 (560)
560 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Epic

  1. Bat Out of Hell (9:48)
  2. You Took the Words Right Out of My Mouth (Hot Summer Night) (5:04)

    met Jim Steinman en Marcia McClain

  3. Heaven Can Wait (4:38)
  4. All Revved Up with No Place to Go (4:19)
  5. Two Out of Three Ain't Bad (5:23)
  6. Paradise by the Dashboard Light (8:28)

    met Ellen Foley

  7. For Crying Out Loud (8:45)
  8. Great Boleros of Fire [Live Intro] * (3:54)
  9. Bat Out of Hell [Live] * (11:11)
  10. Dead Ringer for Love * (4:21)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 46:25 (1:05:51)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Aan dit album zit misschien wel mijn allereerste directe muziek-ervaring vast.
Een vriendje uit mijn klas ging naar de platenzaak om de single Paradise by the Dashboard Light te kopen (ik neem aan dat het eind 1978 was want toen kwam dit in de hitlijst terecht).
Voor mij was dit iets heel nieuws want op die leeftijd gaf ik nog geen geld uit aan zoiets als singles, laat staan LP's. Dat zou nog zo'n 3 jaar duren...
Maar wat was dat een 'sensatie': als klein ventje zo'n winkel binnenlopen, het singletje beluisteren via een koptelefoon en dan de ja-knik van 'ik koop het'; ik zie het nog voor me.
Wat jaren later kocht ik dit album. Paradise by the Dashboard Light was toen al verworden tot een klassieker die ik meermaals heb lopen meeschreeuwen tijdens midelbare schoolfuiven en de andere 6 nummers bliezen me van mijn sokken.
Helaas is Paradise een beetje weggezakt tot ietwat sneue verplichte kost op iedere 'gezellige' bruiloft waar herinneringen moeten worden opgehaald en de andere nummers ben ik wat meer gaan nuanceren. Toch moet ik toegeven dat nu ik dit album weer eens heb opgezet n.a.v. het maken van een songs top 10 op deze site ik mezelf er op wist te betrappen hier en daar nog lekker mee te bleren met de nummers. Erg? Welnee. Het is natuurlijk ook erg makkelijk afzeiken als het dit album betreft. Best leuk om het weer gehoord te hebben moet ik zeggen.

avatar van musician
3,5
Plaat varieert sterk in beoordeling in mijn persoonlijke beleving.

Om in musicmeter termen te blijven, het begon in 1978 met 5 sterren, daalde naar uiteindelijk 2, bleef daar geruime tijd op staan en staat, bij een definitief soort van oordeel, nu op 3 sterren.

Misschien heeft het er ook mee te maken dat de plaat inmiddels bij mij is opgewaardeerd van een krakerige LP naar een analoge cd en, na vandaag, zowaar naar een geremasterde versie.

Deze vorm van Amerikaanse bombast, veroorzaakt door schrijver Jim Steinman en gepersonificeerd door Meatloaf, ik ben er niet altijd voor in de stemming. Vaak ook niet, eerlijk gezegd.

Ik zal alleen niet ontkennen dat hier sprake is van een heuse klassieker, die een ware aardverschuiving teweeg heeft gebracht, destijds.

Ondanks de veel te langdradige en trage versies van Heaven can wait en vooral For crying out loud. En ook ondanks het wat stroperige Two out of three ain't bad en het veel te vaak gedraaide en over het paard getilde Paradise by the dashboardlight.

Nee, ik ben toch blij met de geremasterde versie en het toegevoegde extraatje Dead ringer for love, hoewel een draak van een single uit 1981.

..........................................OK, het is een soort jeugdsentiment dat eigenlijk niet meer kan, maar dat je toch af en toe nog eens wilt opzetten.

avatar van Lonesome Crow
3,5
Na dik 30 jaar eindelijk deze CD in mijn bezit om de context te horen van die ontzettende grote hit die erop staat.
Het titelnummer is precies wat ik verwacht van dit album, bombastische rock met theatrale zang wat een goede opener zeg.
Ik heb "You Took the Words Right Out of My Mouth..." altijd een lekker nummer gevonden, alleen jammer dat er in die 5:04 eerst 50 seconden alleen gepraat zit en precies 20 keer de songtitel wordt gezongen.
Schitterend achtergrondkoortje trouwens op die 2de single van dit album.

Het rustpunt "Heaven Can Wait", op zich wel O.K maar daarna verwacht je dat het weer los gaat barsten maar niet dus.
Het veel te flauwe en simpele "All Revved Up with No Place to Go" hoort hier gewoon niet op thuis, evenals die irritante saxofoon die het alleen maar erger maakt.
Die tempoversnelling op het eind had dan ook niet meer gehoeven.

Het navolgende "Two Out of Three Ain't Bad" is op zich een aardige ballad maar daar was ik eigenlijk nog niet aan toe.
Op de een of andere manier kan ik Paradise altijd wel horen, al zal het nodige jeugdsentiment er ook mee te maken hebben.
Ik zat toen in de 6de klas en in de klas hadden we het erover daags na Toppop, wat een dikke zanger zeg met die jonge griet ja visueel had het veel indruk gemaakt.
Blijft toch wel een erg goed nummer, meer een soort mini-musical waarbij de videoclip de perfecte vertolking van is.
Jammer dat in het slotnummer de bombast maar even losbarst, te lang alleen maar zang en piano te horen.

Opmerkelijk dat keyboardspeler Jim Steinman alleen alle nummers heeft geschreven.
Een ruime voldoende wat mij betreft, 3,5 ster !

avatar van Ronald5150
2,5
Ik wil best geloven dat dit album als een klassieker wordt aangemerkt, ik kan hem echter niet als zodanig beoordelen. Meat Loaf houdt van het grote gebaar, maar het is mijn inziens te veel en hij gaat regelmatig over de top. Het stukje "toneel" aan het begin van het tweede nummer vind ik bijvoorbeeld ronduit irritant. Ook de stem van Meat Loaf vind ik geen bijzondere en daardoor vind ik het moeilijk om mijn aandacht vast te houden, terwijl de instrumentatie best in orde is. "Paradise by the Dashboard Light" is een vermakelijk nummer, maar kan mijn inziens de rest van de plaat voor mij niet redden. Niet heel slecht, maar ook niet heel goed, maar deze plaat heeft duidelijk zijn plaats in de muziekgeschiedenis opgeeist, en dat is ondanks mijn persoonlijke mening toch een prestatie.

avatar van Dibbel
4,5
Late jaren 70-klassieker.
Toen Paradise By The Dashboard Light in november 1978 een hit werd, werd het album in de slipstream meegezogen. Het heeft in 1978/1979, 1988 en 1993 in de albumlijsten gestaan.
In die steenkoude winter van 1978/1979 kon je niet om Meat Loaf heen.
Iedereen had dit album of leende het van iemand en het werd op ieder feestje gedraaid.
Met carnaval 1979 waren mensen verkleed als Meat Loaf (ook vrouwen!).

Bombastisch, theatraal, over de top.
Het zal wel, maar ik vond en vind het nog steeds geweldig.
Fantastisch gedaan door Jim Steinman en Todd Rundgren (die ook alle gitaren speelt).
En Meat Loaf natuurlijk die wel niet de allerbeste stem heeft, maar voor deze bombast wel de meest geschikte.
En verder nog wat personeel van de E-Street Band.
Born To Run van Springsteen klinkt overigens net zo bombastisch en overgeproduceerd als deze plaat.

Het titelnummer is van uitzonderlijke klasse, Two Out Of Three Ain't Bad de mooiste ballad en You Took The Words (met dat geweldige gesproken intro) de lekkere meezinger.
De rest is ook zwaar OK.
Over de mini-opera Paradise By The Dashboard Light zal ik het maar niet hebben.
Voor wie wil weten hoe dit precies zit, zal ik daar wel een keer een apart berichtje aan wagen.

Op een of andere manier heb ik deze plaat nooit op CD kunnen bemachtigen. Omdat ik namelijk de LP nog heb in goede staat, wil ik daar niet meer dan een rommelmarktprijsje voor betalen.
Op de LP staan overigens niet de woorden "Songs by Jim Steiman".
En 4,5*

avatar van west
4,5
Paradise by the Dashboardlight was één van mijn eerste singletjes. Ik had nog niet veel geld, dus ik moest voor de kortere versie gaan van bijna 6 minuten, zonder het 'kreun stukje' in de auto. Die kostte maar 1 gulden. Wat was ik er blij mee. (terzijde: mijn eerste single is How You Gonna See Me Now van Alice Cooper: goede keus vind ik nog steeds ). Nu in 2013 heb ik Paradise... te veel gehoord, maar het is niet fair om daarom deze plaat lager te waarderen. Want die staat vol met geweldige bombastische emotionele hardrock muziek. You Took the Words Right Out of My Mouth is ook prachtig, met ook een geweldige rol voor Cher, net als Bat Out of Hell, de titelsong. Maar eigenlijk staat er geen minder nummer op.
Een aanrader is de muziekdocu over dit album. Daarin vertellen Meatloaf en schrijver/muzikant Jim Steinman dat ze er werkelijk heel lang over gedaan hebben om een platenmaatschappij te vinden, tot ineens toen ze de moed al op hadden gegeven Epic toehapte, producer Tod Rundgrenn in het bijzonder. Het eindresultaat: inmiddels rond de 43 miljoen verkocht albums..., 14x platinum in the USA en 24x(!) platinum in Australia, waar het het best verkochte album ooit is.

avatar van Wombat666
4,5
Over een classic album gesproken. Met meesterwerken als Bat out of Hell, Heaven Can Wait, Two Out of Three Ain't Bad en het prachtige For Crying Out Loud. Dit album verveelt nooit. Jammer dat Meat Loaf het live nooit echt goed kon waarmaken.

avatar van wizard
2,0
Dit album kreeg ik eens in handen gedrukt (op een usb-stick) omdat het misschien wel interessant zou zijn voor mij.
Nou nee.
Eigenlijk vind ik alleen het openingsnummer en Paradise By The Dashboard Light de moeite waard. En in het geval van de laatstgenoemde is dat bovenal vanwege het jeugdsentiment (playbackshow op school, midden jaren ’90). De eerste drie minuten van All Revved Up doet me een beetje denken aan Bruce Springsteen (op een slechte dag), maar pas bij de tempoversnelling aan het einde wordt dat nummer nog enigszins de moeite waard.
Over Heaven Can Wait, 2/3 Ain’t Bad en For Crying Out Loud wil ik het liever niet eens hebben. Vervelende ballads met strijkertjes en al.

Conclusie: nee, dit is niks voor mij. Dit album komt met teveel bombast, teveel grote gebaren en dito clichés. Alles lijkt in het teken te staan van zoveel mogelijk albums verkopen met instantemoties.

2.0*

avatar van Metalhead99
3,5
Een fijne plaat die de tand des tijds redelijk heeft weten te doorstaan. Het album begint met fijne, gitaarmuziek die wat doet denken aan Springsteen. Wanneer de piano en Meat Loaf's stem erbij komt krijgt het echter een heel eigen gezicht. Nog steeds een lekker enthousiast rock nummer. Ik vind de erin verwerkte bombast nog altijd heerlijk. Het muzikale begin van "You Took the Words Right Out of My Mouth" heeft weer zo'n Springsteen feel. Ook vocaal gezien gaat hij meer richting Springsteen met dit nummer. De bombast zorgt er echter nog voor dat het toch niet helemaal een Springsteen kopie word.
Op "Heaven Can Wait" laat hij horen dat hij vocaal gezien een geweldige stem heeft voor ballads. De emotie die hij in zijn stem kan verwerken vind ik nog altijd een beetje uniek, want zoveel emotie hoor je niet vaak. Een prachtige ballad.
Door de saxofoon in het begin van "All Revved Up With No Place to Go" moest ik wederom wat denken aan Springsteen. Uiteindelijk blijft de saxofoon ook het enige vergelijkingspunt, want verder gaat hij qua stijl nu meer richting de jaren '50. Leuk, old school Rock & Roll nummertje.
"Two Out of Three Ain't Bad" vind ik persoonlijk het minste nummer van de hele plaat. Dit vooral door de gedateerde klank. Die strijkers is me ook net iets teveel en de emotie die op "Heaven Can Wait" te horen is, hoor ik hier dan weer niet terug.
"Paradise By the Dashboard Light" kan ik inmiddels dromen, daar deze om onverklaarbare redenen regelmatig voorbij komt als iemand uit mijn familie een verjaardagsfeest geeft, omdat hij/zij 50 is geworden. Zeker een must voor de mensen uit die generatie. Ach, het blijft nog altijd wel een lekker Rock & Roll nummertje. De samenzang met Ellen Foley is ook gewoon goed.
Wat dat betreft had de laatstgenoemde van mij ook wel de afsluiter mogen zijn. "For Crying Out Loud" vind ik wel goed wanneer men helemaal uitpakt met de orkestratie, maar verder vind ik het een behoorlijk langdradig nummer.
Naar mijn mening niet altijd even goed dus, maar over het algemeen is dit wel een goed album.

avatar van Funky Bookie
5,0
Meat Loaf lijkt toch wel een beetje een artiest te zijn waar je van houdt, of je vindt het niets. Paradise heeft dit album voor velen stukgemaakt, wat natuurlijk heel jammer is. Dit album blijft bij mij warme gevoelens oproepen en staat dan ook in mijn top 10. Ik heb hier een oude vinyl versie van en dat ie eigenlijk mijn favoriete versie. Het gekraak past uitstekend bij de sfeer die het voor mij oproept.

Dan het album zelf. De samenwerking met Jim Steinman is overduidelijk goud gebleken voor Meat. Op dit album komt dat samen met hele sterke sessie muzikanten. Een deel van de E-Street Band als begeleiding is natuurlijk niet iedereen gegeven.

Bat Out of Hell
Fantastisch begin van dit album. Het titelnummer is mijn favoriete track van Meat Loaf. De muziek klinkt dreigend, de gitaren gieren de pan uit en Meat gromt eroverheen. Het theatrale Steinman sausje doet het fantastisch, waardoor alles klopt aan dit nummer, incl. de schitterende break. Ik zit gelijk lekker mee te blèren en dat stopt pas als het hele album is afgelopen.

You Took the Words Right Out of My Mouth...
Er wordt flink gas terug genomen, maar het wordt zeker niet gelijk allemaal zoetigheid. Ik vind de titel in combinatie met het kussen nog altijd sterk gevonden. Ook hier weer een slimme break met acapella en geklap. Het zou gekunsteld kunnen zijn, maar dat is het absoluut niet.

Heaven Can Wait
Een schitterende ballad. Meat s natuurlijk geen topzanger, maar kan wel emotie overbrengen. Dit nummer laat mij keer op keer weer met kippenvel achter.

All Revved Up with No Place to Go
Het allersterkste van dit nummer blijft voor mij de heerlijke sax. Het is een standaard rocknummer boordevol clichés, maar het luistert oh zo heerlijk weg. Aan het eind gaan Meat en de band volledig los en ik kan dan echt niet meer stilzitten.

Two Out of Three Ain't Bad
Mooie powerballad. Je voelt de pijn van Meat dat zijn meisje uit zijn leven loopt en hem getekend achterlaat, maar wel een levensles wijzer. Hij had zich bij het volgende nummer echter beter aan zijn eigen advies kunnen houden.

Paradise by the Dashboard Light
Het nummer waar Meat Loaf altijd om herinnerd zal worden en één van de ultieme klassiekers uit de muziekgeschiedenis. We hebben allemaal voor paal gestaan tegenover een meisje met wie je dit samen stond te zingen. Uiteraard is het nummer helemaal stukgedraaid, maar met bijna 3 nummers in 1 zit het toch knap in elkaar en is het gewoon vakwerk.

For Crying Out Loud
Dit nummer heeft er bij mij het langst over gedaan om te landen, maar inmiddels is de twijfel ook hier omgeslagen in liefde. Wederom zingt Meat het vanuit zijn tenen en komt de emotie die hij erin probeert te leggen uit je speakers knallen. Schitterende afsluiter.

Al met al is dit album voor mij dus een regelrecht meesterwerk geworden met goede muzikanten, een topproducer en een zwaarlijvige zanger in topvorm. Zet je vooroordelen op zij en geniet ervan.

avatar van uffing
5,0
Vandaag weer eens gedraaid. Het album blijft formidabel en een muzikaal hoogstandje. Om aan dit album minder dan man 3,5 sterren uit te delen, is mijn ogen niets minder dan muzikaal snobisme. Edelkitsch? Natuurlijk! Maar wel briljante edelkitsch zoals deze zelden is uitgevoerd!

avatar van GreenGold
5,0
Om direct met de deur in huis te vallen: In mijn bescheiden mening is Bat Out Of Hell van Meat Loaf een van de beste debuut albums die ooit zijn gemaakt. Symphonic rock muziek heeft hier mee een essentiele classic die iedere liefhebber van dit genre een keer gehoord moet hebben.

Er is niets wat ik kan toevoegen over dit album wat nog niet gezegd is. De instrumentatie, de afwisseling, de geweldige stem van Meat Loaf, alles is raak. Nu vind ik het wel een beetje een product van zijn tijd en het is zeker geen tijdloos album die iedere generatie even goed zal raken, maar bij mij is het gelukt. Ik geniet hier van begin tot eind van en het Meat Loaf concert in Zwolle waar dit album in zijn geheel werd gespeeld een paar jaar terug was een van de mooiste concerten die ik ooit heb bezocht.

Even hier aan toevoegen: Paradise By the Dashboardlight heb ik misschien iets te vaak gehoord, maar Bat Out of Hell kan ik nooit genoeg van krijgen en dit vind ik een van de beste rock tracks die er bestaan. Deze staat bij mij net zo hoog als Child in Time, Stairway to Heaven of Shine On You Crazy Diamond, maar dan op zijn eigen manier.

Favoriete tracks:
- Bat Out of Hell
- Two Out of Three Ain't Bad
- For Crying Out Loud

"The sirens are screaming, and the fires are howling way down in the valley tonight."

avatar van Film Pegasus
3,5
Mag het ietsje meer zijn. Het album ontbreekt alvast niet aan overdaad. Een bombastisch rockalbum met een groot rock 'n roll gehalte. Opera met gitaren. Wie ooit DJ is geweest op trouwfeesten zal niet voorbij de grijsgedraaide Paradise by the dashboard light kunnen. Het album is meer dan dat gelukkig. Ik kan me voorstellen dat dit zeker eind jaren '70 een zeer geliefd album was. Het blijft een beetje circus waar je van moet houden, maar het zijn zeker geen slechte nummers. Dat Paradise by the dashboard light na al die jaren kapot gedraaid is, kan het album helaas niet veel aan doen.

avatar van MartijnW
3,5
Samen met House Party IV de eerste cd die ik zelf kocht, natuurlijk aangetrokken door de prachtige hoes. Ik was een jaar of 12, jaren fan geweest van Michael Jackson en met mijn stap naar de middelbare nog volop zoekende in mijn muzieksmaak. Eenmaal op de middelbare werd dit al snel metal, grunge en punk, ter illustratie één van de volgende cd's die ik kocht was Chaos A.D. van Sepultura

Maar tot op de dag van vandaag vind ik dit nog een fijne cd en luister ook de andere platen van Meat Loaf. Tevens natuurlijk veel herinneringen aan meezingen/schreeuwen met Paradise...

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Meat Loaf - Bat Out Of Hell (1977) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Meat Loaf - Bat Out Of Hell (1977)
Bat Out Of Hell van Meat Loaf was in 1977, het jaar van de punk, het bestverkochte album, deed alles wat de punk zo verafschuwde, maar staat meer dan 45 jaar na de oorspronkelijke release nog altijd als een huis

De single Paradise By The Dashboard Light maakte van Meat Loaf een wereldster, maar zijn debuutalbum Bat Out Of Hell heeft veel meer te bieden dan de zo succesvolle single. Bat Out Of Hell is dankzij de songs en arrangementen van Jim Steinman en de productie van Todd Rundgren een zwaar aangezet of zelfs pompeus album, maar het is ook een geweldig rockalbum, waarop ik pas veel later de vele invloeden van Bruce Springsteen en zijn E-Street Band hoorde. Het is bijzonder dat juist dit album in het jaar van de punk zo succesvol was, maar iedereen die Meat Loaf’s Bat Out Of Hell destijds afschilderde als een achterhaalde rockdinosaurus moet zeker nog eens naar het album luisteren.

1977 is in de geschiedenisboeken van de popmuziek terecht gekomen als het jaar van de punk. Het is een jaar waarin de popmuziek een aantal grote veranderingen doormaakte die tot op de dag van vandaag invloed hebben.

Het belang van de punk is overigens niet terug te zien in de lijst met de meest verkochte albums van het betreffende jaar. De inmiddels legendarische debuutalbums van The Sex Pistols en The Clash bungelen in de lagere regionen van deze lijst met ongeveer 1 miljoen verkochte albums. Het is nog altijd een respectabel aantal, maar ver verwijderd van Rumours van Fleetwood Mac en de soundtrack van Saturday Night Fever, die in tientallen miljoenen over de toonbank gingen.

Het album dat de lijst over 1977 aanvoert met 43 miljoen verkochte albums, is een album dat alles heeft waar de punk zich zo tegen afzette. Het gaat om Bat Out Of Hell van Meat Loaf. Het is een album dat zijn status voor een belangrijk deel dankt aan de ruim acht minuten durende single Paradise By The Dashboard Light, maar ook een aantal andere tracks op het album groeide uit tot klassieker.

Zelf had ik in 1977 als dertienjarige niet zo heel veel met de opkomende punk en luisterde ik vooral naar pompeuze hardrock en nog pompeuzere symfonische rock. Bat Out Of Hell ging er daarom in als koek, want het best verkochte album van 1977 is pompeus in de overtreffende trap.

Marvin Lee Aday formeerde Meat Loaf al aan het eind van de jaren 60 en trok genoeg aandacht om een plek in de musical Hair te krijgen. Samen met Hair collega Stoney maakte hij een album als Stoney & Meat Loaf, maar het echte succes kwam toen hij bij een andere musical Jim Steinman tegen het lijf liep. Steinman werkte aan een rockopera en vond in Meat Loaf de juiste kompaan, wat uiteindelijk resulteerde in Bat Out Of Hell.

De combinatie van de pompeuze songs en arrangementen van Jim Steinman, de krachtige stem van Marvin Lee Aday en de fantastische productie van Todd Rundgren leverden een album op dat in 1977 zorgde voor een muzikale aardverschuiving. Wanneer je met de oren van nu naar Bat Out Of Hell luistert, hoor je overigens goed waar Jim Steinman zijn inspiratie vond.

In muzikaal opzicht is Bat Out Of Hell zeer stevig geïnspireerd door de muziek van Springsteen’s E-Street Band (fun fact: zowel E-Street pianist Roy Bittan als drummer Max Weinberg zijn op het album te horen). Ook in tekstueel opzicht leunt Bat Out Of Hell op de verhalen van Bruce Springsteen, maar Jim Steinman deed er in muzikaal en tekstueel opzicht een flinke schep bovenop. Marvin Lee Aday deed dit, samen met zangeres Ellen Foley, in vocaal opzicht, waarna Todd Rundgren het af maakte met de productie, die ook ruim 45 jaar later nog fantastisch klinkt.

Natuurlijk is het album hier en daar compleet over de top, maar Bat Out Of Hell bevat ook een serie geweldige songs en wat worden ze gloedvol uitgevoerd. Wanneer ik nu kijk naar de albums uit 1977, waardeer ik ook zeker de punkalbums die ik destijds niet kon waarderen zeer, maar ook Bat Out Of Hell heeft nog een bijzonder plekje in mijn hart.

Marvin Lee Aday en Jim Steinman maakten ook nog het redelijk geslaagde Bat Out Of Hell II en het minder interessante Bat Out Of Hell III en Meat Loaf maakte ook nog flink wat albums zonder Jim Steinman, maar het album uit 1977 blijft toch ongeëvenaard. Ook een ieder die het album in 1977 haatte of alleen Paradise By The Dashboard Light kent zou er eens naar moeten luisteren. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 19:24 uur

geplaatst: vandaag om 19:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.