menu

Boards of Canada - The Campfire Headphase (2005)

mijn stem
3,87 (312)
312 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: Warp

  1. Into the Rainbow Vein (0:44)
  2. Chromakey Dreamcoat (5:47)
  3. Satellite Anthem Icarus (6:04)
  4. Peacock Tail (5:24)
  5. Dayvan Cowboy (5:00)
  6. A Moment of Clarity (0:51)
  7. '84 Pontiac Dream (3:49)
  8. Sherbet Head (2:41)
  9. Oscar See Through Red Eye (5:09)
  10. Ataronchronon (1:14)
  11. Hey Saturday Sun (4:56)
  12. Constants Are Changing (1:42)
  13. Slow This Bird Down (6:09)
  14. Tears from the Compound Eye (4:03)
  15. Farewell Fire (8:28)
  16. Macquarie Ridge * (4:58)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:02:01 (1:06:59)
zoeken in:
avatar van Onderhond
3,0
Klinkt veel frisser dan wat ik van BoC gewend ben, da's zeker. Woorden als vernieuwend of experimenteel horen absoluut niet thuis bij dit soort muziek, maar als kamermuziek kan dit album best een goeie worden lijkt me. Ben toch een beetje benieuwd geworden.

BGZ
als dit idd een fake blijkt te zijn, dan is het zekers wel goed gedaan. Een 4.

avatar van Jordy
3,5
haha wat een grap

avatar van Goodfella
4,5
En op al die fora lees je dan: "Nee dit is écht het origineel, die heb ik van mijn betrouwbare bronnen. Niemand anders kan dit. Dat kan je hóren!! Echt!"


avatar van Goodfella
4,5
Oscar See Through Red Eye komt al veel dichter in de buurt van waar ik op hoopte trouwens. Totaal niet vernieuwend ofzo, maar wel lekker chill en een paar leuke 'laagjes' om af te pellen. Hopen dat ze zon nog een paar namiddagen schijnt rond half oktober

avatar van bas
3,5
bas
teleurgesteld maar blij tegelijk! balen dat ik me toch heb laten foppen (haha), veel te voorbarig maar deze 'Oscar ...' klinkt een stuk mooier en vertrouwder.

Wel de moeite om Freescha wat meer door te spitten, overigens.

avatar van Goodfella
4,5
Chromakey Dreamcoat en Satellite Anthem Icarus zijn in de VS op de radio te horen geweest en werden me zojuist vriendelijk aangeboden. Twee onvoorstelbaar mooie, knappe, melancholische en dromerige nummertjes. Ruisende golven, downtempo ritmes, gouden gitaarloops...... Zó hoort het dus. Als dit representatief is voor de hele cd wordt het dus toch gewoon jaarlijstjes materiaal, met gemak.

avatar van John Doe
5,0
Gaaf. Gitaren worden dus meer gebruikt, zeiden de mensen die naar de listening party van het albumwaren geweest ook. Op ''Oscar Seen Through Red Eye'' zijn ze ook aanwezig. Vind ik goed, omdat ik heb gehoord hoe ze hun gitaar in dienst van hun stijl kunnen gebruiken. Ik ga die nummers als de wiedeweerga opzoeken zeg

avatar van John Doe
5,0
Hij is nu wel echt gelekt meldde Goodfella me en dat kan ik bevestigen, nu ik hem luister. In goede kwaliteit zijn nu die twee tracks te horen die op de radio waren gebroadcast, stukje bewijs. Veel mooi gebruikte gitaren. Laat dit maar weer een electronisch album worden waar het merendeel van MusicMeter opduikt zoals bij de laatste Venetian Snares. Nog een pak toegankelijker dit. Werkelijk zalige ontspannen muziek.

avatar van Onderhond
3,0
Op het eerste gehoor beter dan de eerdere albums, maar wat mij betreft te toegankelijk, en niet alle geluiden kunnen mij bekoren. Zal er later wel een paar duidelijker proberen aanduiden

Aardig, maar saaiig. Ik gok op 2.5*-3*

avatar van Goodfella
4,5
Diep, persoonlijk en intens. En puur muzikaal gezien vooral vertrouwd én verfrissend - al is dat laatste woord weer wat lastig te koppelen aan de heersende melancholiek, maar dat maakt het juist zo anders en speciaal vergeleken met al die andere electronica-artiesten. 4,5* verwacht ik.

avatar van Bruno Banani
4,5
Vind hem ook weer erg mooi, vooral nummer Dayvan cowboy
(zie ook www.brunobanani.blogspot.com)

avatar van titan
4,0
titan (crew)
Ik heb nu Oscar See Through Red Eye en Dayvan Cowboy gehoord en dat smaakt naar meer. Wederom betoverend mooi, al vraag ik me af of het niveau van Geogaddi (1 van mijn favoriete albums van de 21e eeuw) gehaald zal worden. Maar ach, met een ietsje minder goede plaat dan die ben ik ook zeer tevreden .

BGZ
Ik ben de cd momenteel aan het beluisteren weliswaar op mijn werk met matige geluidskwaliteit. Klink wederom erg vertrouwd zeker niet verfrissend. Deze term past ook niet echt mijn inziens bij BoC. Vooralsnog lekker achtergrondmuziekje bij mijn werk, zonder echt te worden meegenomen in een gevoel van melancholie.

avatar van John Doe
5,0
Tot nog toe springen de nummers 2 (zat gister constant in m'n hoofd door de pracht), 3, 5, 9 er erg positief bovenuit. Rest kibbelt lekker, vaak ook heerlijk voort, probeert de rol van het beste nummer niet op te eisen en maakt het album één groot rustpunt. Zal zich later ook één en ander van tot m'n favorieten van dit album gaan voegen denk ik. Die nummers hebben namelijk meer groei-potentie en zouden erg kunnen blijven hangen. De melodieën door het album zijn veelal minder eigenzinnig (voor BoC) dan op voorgaande albums, maar de touch van Boards of Canada doet het 'm weer: Ze tunen geluiden vaak een beetje van de hele noten af, gebruiken seminoten, en zowieso tunen ze tot geluiden bloedmooi worden en de losse elementen beter bij elkaar aansluiten dan bij (de meeste) andere artiesten, die soortgelijke dingen bij elkaar proberen te mixen. De Boards of Canada luisteren echt naar de geluiden en mede daardoor komen ze op zulke ideeën als bij ''Daywan Cowboy'', prachtig geselecteerd al die geluiden vanaf het midden. Bij nummer 13: ''Slow This Bird Down'' lijkt het wel alsof ik 's nacht ergens buiten bij een beboste omgeving in de buurt lig, in een warm klimaat (tenminste daar lag ik gisteren toen ik ook in m'n bed lag met de koptelefoon op in alle donkerte bij de eerste luistersessie (machtig moment in die ervaring). In de beat zit dan ook een geluid verwerkt wat onbewust en later bewust deed denken aan een krekel. En wat ebt het album lekker lang weg tot het eind waardoor je je niet meteen realiseert wanneer de muziek gestopt is. De melodieën zijn mijns inziens voor BoC releatief snel bedacht, de energie is er vooral in gestoken een zalig zomeralbum te maken. Dit is gelukt, het klinkt bovendien erg romantisch, mede omdat woorden van Goodfella als diep, persoonlijk, intens van toepassing zijn. Dit zal voor mij ook wel zoeen 4,5*-en album zijn ja

Ook de ritmiek vind ik bij BoC ontzettend veel aanvulling bieden aan hun muziek, wordt in mijn ogen hevig onderschat bij ze. Negatieve uitlatingen zie ik ook af en toe. De beats zijn voor mij juist zo uitgebalanceerd, hebben zulk mooie klankkleur. Zo een opmerking als ''geen spanning in de beat'' kan ik wel deels volgen, maar bij die nummers vind ik de ritmiek (meestal) juist ondersteuning bieden aan de melodieën (voorbeeld: ''Turquoise Hexagon Sun''). Erg veel stabiele hiphop-achtige doorlopende beats zijn die ondersteundende, de hi-hats werken ritmisch daar vaak prachtig (simpel maar ze laten het fenomenaal werken). Zijn trouwens ook wat nummers op te noemen met veel spanning in de beats door de kenmerkende schuivelende beats van ze (''An Eagle In Your Mind'' bijv.). Wat dacht men ook van zulke ritmische loopjes als bij nummers als ''Hi Scores'' en een soortgelijke komt er vaak in bij ''Chromakey Dreamkoat'' op dit album. Ook al staan de nostalgische melodieën met een vaak eigenzinnige bloedmooie atmosfeer bekend als dé trademark van BoC. De ritmiek is wat mij betreft ook een grote kracht van BoC, eigenlijk de aanvulling die deze artiesten helemaal geweldig voor mij maakt. Daar komen hun bekende geweldige levenshoudingen nog eens bij.

avatar van Bruno Banani
4,5
volledig mee eens, mooi stukje!

Vind na 4 dagen en nachten nog steeds Dayvan cowboy 1 van mijn favorieten, maar nu is Peacok tail er duidelijk ook bijgekomen. De melodieen zijn minder opvallend aanwezig als op andere albums maar na meerdere beluisteringen duiken ze aan alle kanten toch op.
Ik heb een vermoeden dat ook dit album uiteindelijk bij mijn favoriete BoC-albums gaat horen.

avatar van John Doe
5,0
Ook mijn favoriet ''Dayvan Cowboy''. Beschouw 'm als een tweede ''Everything You Do Is A Balloon'' wat onderhand zo ongeveer m'n favoriete nummer allertijden is geworden. Die ontstijgt ''Daywan'' zelfs flink, maar ontstijgt dan ook alles Lijkt ook soortgelijk behandeld te zijn door BoC: zoeen wat vage intro van 2 minuten waarna een overrompelend mooi, hard basisgeluid inkomt (zelfde noot trouwens). Zie je verder in geen andere nummers van BoC maar wel in die twee. Om niet te spreken over de gelijkenis in de (eigenlijk niet te beschrijven) uitstralende sfeer van beide nummers: een soort goddelijk rustgevende, positieve emotionaliteit (dit in sterke mate dan, want dit zit ook in andere BoC-tracks). Na ''Oscar Seen Through Red Eye'' wordt het wel een beetje saai vind ik, op ''Slow This Bird Down'' na. Goede muziek ook maar toch geen 5 sterren daardoor.

avatar van Mister Orange
3,0
Dayvan Cowboy is inderdaad een oke nummer alleen jammer van die string op het einde. Deze is gewoon te standaard. Door john Doe wordt gemeld dat de ritmiek ook de grote kracht van BoC is. In de meeste nummers valt dat tegen. Ik heb ook het woord toegankelijk horen vallen. Door deze ''toegankelijkheid'' wordt ik niet meegenomen op de melancholische trip, integenstelling tot de gebruikte synths en melodieen.

avatar van T.O.
4,0
Klinkt erg aangenaam na anderhalve luisterbeurt. Het bevalt me een stuk beter dan het andere album dat ik van BoC ken, Music has the Right.... Vooral de beats en percussie zijn erop vooruitgegaan, de gitaarsamples passen inderdaad erg goed en er is een mooi ambientstuk op het eind, weet niet precies (in) welk nummer.

avatar van John Doe
5,0
Beide laatste nummers dan ook, hoewel je misschien één van de twee niet mooi vindt

avatar van Onderhond
3,0
Degelijk album, veel beter dan een Geogaddi en Music Has ... Toch blijven sommige stukken erg ver op de achtergrond. Anderzijds klinken sommige nummers best leuk als je de afwas aan het doen bent, maar na dan zo'n nummer aandachtig te beluisteren blijft er vaak niet al te veel over van dat positieve gevoel.

Chromakey Dreamcoat is het beste nummer, ook het enige dat echt blijft hangen en tijdens de vierde luisterbeurt als 'hé , dat nummer klinkt herkenbaar' overkwam. De rest is aardige 13 in een dozijn muziek. Leuk dat het allemaal iets ritmischer is, maar zoveel verschil maakt het nu ook weer niet.

3*

(en wie nu denkt te moeten zeggen dat ik Geogaddi of Music Has eens een nieuwe kans moet geven ... ik heb zonet al geprobeerd, en blijf er verder wijslijk van af )

avatar van Goodfella
4,5
Een of andere gast op een of ander forum:

Fellow boccers,

Most of us have downloaded the leak or listened to The Campfire Headphase on Bleep by now. We seem to agree upon this being the real deal. And there is really no reason to think differently. However, don't you all think it surfaced way too soon to be a BoC release?

I can't help getting a bit suspicious.

Didn't we imagine them planning this release with special care to keep the album unheard much much longer? I find all this very strange and it has made me think of a scenario that would be quite spectacular; The Campfire Trick!

Theory: album on Bleep is NOT The Campfire Headphase. It is a compilation of album rejects. Tracks they've made during the TCH process which didn't make the final cut. Remember Geogaddi, which they claim to have compiled out of.. what was it.. about a hundred tracks?

Now.. what do we REALLY know about TCH? Uhm.. well. Nothing. Nothing proofs that the tracks on Bleep are from the real release. Maybe a few of them are. 84 Pontiac Dream is one of the tunes that goes along with its title really well. Another detail that might support my theory is that I sometimes find the album thin at some sections, It's really really good overall but a few parts are a bit "simple" don't you think? And no tracks fade into each other as some have on the earlier albums.

Which sources do we have for the tracks we've heard? The New York listening party (review), The Wire radio show, the leak of Satellite Anthem Icarus, Oscar on Bleep, the big leak and then the Bleep preview. All these have the same source at the end of the day.. Warp/BoC.... oh how easy it would be to manipulate this whole campaign with a good but faked album spread and made by themself.

The final distribution of TCH is a big issue to consider here. I have no idea how Warp's LP/CD pressing and distribution system works. But, it must be possible to take precautions so the real album won't leak like until a week before its release date, under normal circumstances.

But with this trick, we have one important extra parameter. By making sure the fake is spread well ahead of the release date - just as I feel is the case with TCH now - we get this: (1) the "hype people" will lose interest just in time (2) the inpatient fans are calm and satisfied by having laid hands on the leak (3) the faithful ones still wait for boctober 17th patiently. Excellent, all flanks covered.

And as a result, BoC releases two albums in one. They once again manage to create that confusion they just seem to love. Just imagine the shock - and pure bliss - when you finally receive your preordered copy.. you run up the stairs and put it on right away.. and.. BAM.. WTF!? Where did the Into The Rainbow Vein I used to know and love go? Hum. But wait.. this track is even better, whooo!!!

Then the next day, Bleep is updated with the real album. And just imagine the forums.. not only discussing the new tracks but also filled with comments like.. "LOL, what should we call the tracks on the leak now..? ^__^"

Haha, it all so perfect. If any artist pulled off a trick like this it surely would have been ae, afx or boc.

Under and in! /chzi

Hehe

avatar van John Doe
5,0
Mooi stukje ja Dan zou ik 3 vette albums hebben. Deze is trouwens al geheel in lossless gelekt, zou BoC dit maar moedwillig doen. Jammergenoeg niet denk ik.

avatar van Yak
4,0
Yak
Interviewtje met BoC op Pitchfork, met natuurlijk veel gepraat over het nieuwe album. Niets over de leaks, overigens. En jammer genoeg stopt het interview nogal abrupt, net wanneer ze het gaan hebben over hun apparatuur (vind ik altijd interessant leesvoer). De meest opzienbarende quote vind ik wel deze, over de gigantische lading nummers die ze waarschijnlijk nooit zullen uitbrengen: We also started working on an acoustic version of 'Music Has the Right to Children' years ago and it still exists.

avatar van herman
3,5
Het is blijkbaar net bekend geworden dat de Boards eigenlijk broertjes zijn.

avatar van titan
4,0
titan (crew)
Het is even wennen om na een rekenkundig dichtgetimmerd album met schimmige sfeerklanken, algoritmische perfectie en verborgen boodschappen The campfire headphase aan te horen, alsof de mist ineens is opgetrokken en zich een heldere dag openbaart (heel toepasselijk op een dag als vandaag).

Ook deze wat frisser en doorzichtiger klinkende versie van Boards of Canada bevalt mij erg goed, al is de magie iets (maar dan ook maar een ietsje) minder. Sfeervol en melancholisch is het echter nog altijd. Mijn favoriet is Dayvan Cowboy, zonder meer 1 van hun beste nummers ooit. De liedjes met gitaar vind ik trouwens maar een beetje gewoontjes.

Sietse
ik ben teleurgesteld...althans tot zover ik nog verwachte dat er een goed album door ze zou worden gemaakt...

Niet dat het slecht is ofzo, meer dat het in de verste verte niet kan tippen aan albums zoals Music has the right to childeren of geogaddi. Ook bij BoC is het er uit...

avatar van Onderhond
3,0
Misschien zijn de anti-depressiva eindelijk beginnen werken . Nog een paar keer beluisterd, en hoewel er nog steeds enkele mindere nummers zitten is dit volgens mij de beste BoC totdusver.

avatar van aERodynamIC
4,0
Is het heel erg raar dat ik bij sommige nummers aan Air moet denken?

Dit is voor mij zo'n album dat zijn kracht pas laat zien bij meerdere draaibeurten (ja ja het bekende groei-plaatje).
Het gebruik van de gitaren vind ik wonderschoon uitpakken. Boeiend album.

Sietse
Onderhond schreef:
Misschien zijn de anti-depressiva eindelijk beginnen werken .


Dan heb ik liever dat ze die niet gebruiken...

maar ik ga hem nog wel een paar keer goed beluisteren...je weet nooit...


ps. voor de genen die het nog niet wisten...
het zijn broertjes...sorry maar ik ben te lui om de bron te zoeken...dus ff googlen maar.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:58 uur

geplaatst: vandaag om 12:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.