menu

Iggy Pop - Lust for Life (1977)

mijn stem
3,82 (456)
456 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: RCA

  1. Lust for Life (5:13)
  2. Sixteen (2:26)
  3. Some Weird Sin (3:42)
  4. The Passenger (4:44)
  5. Tonight (3:40)
  6. Success (4:25)
  7. Turn Blue (6:56)
  8. Neighborhood Threat (3:25)
  9. Fall in Love with Me (6:30)
  10. T.V. Eye [Live] *
  11. Funtime [Live] *
  12. Sixteen [Live] *
  13. I Got a Right [Live] *
  14. Lust for Life [Live] *
  15. Dirt [Live] *
  16. Nightclubbing [Live] *
  17. I Wanna Be Your Dog [Live] *
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 41:01
zoeken in:
avatar van SLRockingBass
3,0
The Idiot ga ik een kans geven bikkel2! ?

avatar van jorro
3,0
En toch vind ik The Idiot een beter album. Daarop staan geen zwakke nummers. Op dit album staat Success en Iggy probeert blues te maken met Turn Blue. Beide songs vind ik enigszins uit de toon vallen.
In de jaarlijst Oor van 1977 staat dit album hoger (21) dan The Idiot (26e). Het zij zo.
Voor dit album 3*

Wrathchild1
Ik vind Idiot weer ‘ zwakker’ , maar vind Turn Blue ook niet de sterkste song hier .

Dit is de ‘Rock(‘n Roll) plaat’ van Iggy , The Idiot niet. Maar slecht ? Nee.

avatar van nico1616
4,0
Nadat The Idiot me zo positief verrast heeft, nam ik de tijd voor het rockalbum van Iggy.
Lust for Life en The Passenger kende ik natuurlijk al, maar verrassend hoeveel van de rest ik herken: Tonight (versie met Tina Turner & Bowie), Neighborhood Threat (Bowie) en Success (van wie??).
Stuk voor stuk zijn de originelen van Iggy veel beter dan de covers. Het gevoel is dan ook zoals toen ik 'Love Will Tear us Apart' van Joy Division hoorde nadat ik de slappe versie van Paul Young al jaren kende.

Voorlopig verkies ik de kille sfeer van The Idiot, maar deze Lust for Life is zeker niet mis.

avatar van aerobag
3,5
Charismatisch en catchy album. Passenger en Lust For Life zijn natuurlijk absolute classics. Sterk werk van Bowie als producer. Het album is wel inconsistent. Moeilijk om een album waar Turn Blue op staat 4 sterren te geven

avatar van rider on the storm
4,0
Het is 15 november 1977 en ik hang thuis op een stoel toppop te kijken. Een programma waar je in die tijd voor thuis bleef, zoveel popmuziek was er immers niet te zien op de beeldbuis.

Ineens veerde ik op...patambambam...en daar stuiterde een pezig gespierd kereltje als een smurf on acid door het beeld...wat een agressie, wat een power en wat een geweldig nummer. Hij sloopte tijdens het nummer een palmboom op het toneel, keek agressief in de camera en rende heen en weer. En ik wist het meteen....ik ben fan van deze maniak. Het nummer?? Lust For Life.

Daarna vanzelfsprekend meteen de lp gekocht. Want lust for life kreeg je zeker bij beluistering van deze song. Geen spijt van gehad, behalve het titelnummer het geweldige Sixteen, Some Weird Sin, The Passenger en Succes.

Later nog een keer een fantastische documentaire gezien over Iggy & The Stooges en hem verschillende keren live mogen bewonderen. Steeds weer een prachtige ervaring.

En nu, nog steeds als ik de lp opzet en het intro voor Lust for Life barst los weet ik weer waarom ik destijds deze plaat zo goed vond en fan van Iggy werd.

avatar van pinguin#13
5,0
rider on the storm schreef:


Ineens veerde ik op...patambambam....


Hahaha… best drumriff (of hoe heet dat) aller tijden. Bij mij was het hetzelfde verhaal… Toppop…

avatar van metalfist
geplaatst:
Het was een tijd geleden toen ik Iggy Pop opeens in The Dead Don't Die zag opdraven (een niet zo al te geweldige zombiefilm) dat ik me opeens realiseerde dat het al verdomd lang geleden was dat ik Lust for Life nog eens had gedraaid. Een album dat twee klassiekers heeft voortgebracht: het titelnummer en The Passenger, maar uiteindelijk blijken dat zelfs de twee zwakste nummers te zijn. Of ik heb die - in vergelijking met de rest van de plaat - alleszins al te vaak gehoord. Langs de andere kant, ik kan me echt niet inbeelden dat ik deze versie van Tonight ooit echt beu ga geraken. Het is een nummer dat ik voornamelijk kende in de versie van David Bowie met Tina Turner, maar het is net die drugs gerelateerde strofe aan het begin (die in de versie met Tina Turner ontbreekt) die het nummer zoveel extra punch geeft. Het humoristisch getinte Success doet me ook na al die tijd nog altijd lachen en ik kan me al niet meer inbeelden hoe vaak ik met Some Weird Sin in mijn hoofd heb gezeten. Enigszins gerelateerd: ik kan me ook niet meer inbeelden hoe vaak ik met mijn hoofd heb staan schudden op het einde van Turn Blue. Daar zit zoveel power, zoveel wanhoop in dat ik er langs zelfs ongemakkelijk van word. Die opening gewoon al met "Jesus, this is Iggy"... Op papier klinkt het idioot, maar in het nummer zelf werkt het perfect en het is eerlijk gezegd één van mijn favoriete nummers. Moest ik toch echt iets negatief willen bedenken, dan is het dat Sixteen iets te inwisselbaar is. Al kan dat ook gewoon zijn omdat de rest van deze songs gewoon o zo geweldig zijn.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:53 uur

geplaatst: vandaag om 12:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.