Na het fantastische Born in the U.S.A. en het eveneens sterke Born to Run, besloot ik Darkness on the Edge of Town uit te kiezen als derde album dat ik van The Boss zou gaan beluisteren. Bruce Springsteen had me tot dusver nog niet teleurgesteld en dat doet hij hier gelukkig ook niet. Sterker nog, ik vind dit een zeer waardige opvolger voor Born to Run. Gevoelsmatig kent dat album enkele sterke individuele tracks, maar als album (als geheel) vind ik deze Darkness dan weer wat sterker.
Badlands is een geweldige opening. Prachtige songtekst en mooie instrumentale solo's. Gebruiker
vielip wees mij bij Born to Run al op de zogenaamde 'cornerstones' (de openers en afsluiters van een lp kant), waar Bruce kennelijk veel waarde aan hecht en dat kwam ook hier weer heel duidelijk naar voren. Naast Badlands springen namelijk ook Racing in the Street, The Promised Land en de titeltrack er in positieve zin uit. Het merendeel van nummers die tussendoor voorbij komen zijn echter zonder meer ook erg fijn. Het enige nummer waar ik dubbele gevoelens bij heb is Adam Raised a Cain. Het onderwerp is interessant, het gitaarwerk schitterend en ik vind de uithalen van Bruce bewonderenswaardig. Tegelijkertijd ben ik er nog niet uit of ik diezelfde uithalen wel aangenaam vind. In zekere zin is het ook niet de bedoeling dat dit een aangenaam nummer had moeten zijn, maar waar ik heen wil: ik zal dat nummer niet gauw 'los' opzetten. Binnen het album past het prima, maar tegelijkertijd vind ik het een vervelend nummer. Een klassieke haat-liefdeverhouding zullen we het maar noemen.
Mijn waardering voor Bruce was er al op basis van de singles die ik kende, maar het groeit wel sterk per album dat ik van hem beluister. Hij is een fantastische songwriter en muzikant. Ondanks het lange speelduur kijk ik alweer uit naar de volgende: The River; een album dat ik al van naam ken door het 'rolletje' dat die plaat speelt in de film Reign over Me.
4*