Bon Jovi - Keep the Faith (1992)

De wilde krullen zijn verdwenen en helaas de wilde tongue in cheeck streken ook. Hoorde je nog op Slippery when wet een tekst lijn bij Never say goodbye : Remember when we lost the keys
And you lost more than that in my backseat. Nu is het meer van Like the roses need the rain (in these Arms). Daartegenover staat ook wat zwaardere kost. I believe, Keep the faith, If I was your Mother, Dry County en Save a Prayer laat de band zich van zijn "donkerste" kant zien. Om niet in een depressie te geraken hebben ze wat (soms te) lichtvoetigere party Songs er tussen gekwakt zoals Sleep when I'm dead en Blame it on the love of R&R (is twee keer hetzelde nummer maar dan met andere tekst?)
Omdat Woman in Love en Fear de vaart er flink inhouden (hadden zo van Aerosmith kunnen zijn) en Bed of Roses en I want you hier standaard worden geskipt is dit toch een uitermate swingend Rock n Roll plaatje die mij in ieder geval niet snel verveeld. Samen met Slippery when wet en New Jersey vormen ze een mooie drie eenheid (met ieder hun eigen identiteit) in mijn CD kast en daar blijft het ook bij.

Typisch ik ben alleen maar exemplaren tegengekomen waar ie niet op stond..wel jammer..tis het beste nummer..op cassette stond ie er wel bij..draai album niet meer..te zoetsappig geworden naar mijn smaak..

De muziek is niet veranderd. Jij bent gewoon been- en beenhard geworden.

Een waarheid als een koe misschien als ik de 70 nader dat ik dan Bed of Roses weer ga waarderen, of ze kunnen me er misschien in leggen

Dit album weer eens uit de kast gepakt en een paar keer beluisterd.
'Keep the faith' en 'Bed of roses' zijn nog altijd steeds mooie nummers om te horen. 'Dry county' en 'I'll sleep when i'm dead' zijn ook goed. 'I Want you' vind ik meer opvulmateriaal.

"All that I want Is to be a Rolling Stone" (van track 11). Dat vat 't wel goed samen; ik wil ook wel eens iets dat echt niet binnen bereik ligt. Titelnummer vind ik nog het beste, al zal dat inderdaad ook zijn vanwege de ritmesectie die uit 'Sympathy for the Devil' lijkt weggehaald. Ik kende nog verrassend veel van deze CD, terwijl ik bepaald geen fan ben. En ik ga dat ook niet worden. Met name als de zang wat indringender of emotioneler moet klinken werkt dat bij mij alleen maar op de lachspieren. Ik kan dit niet serieus nemen. Iemand die deze wil hebben? Ik heb een versie mét 'Save a Prayer".

Op één of andere manier weet Bon Jovi de muziek iets mee te geven waardoor je bij sommige nummer uit hun repertoire toch mee gaat brullen, geheel tegen mijn natuur in.

Die Bon Jovi is de laatste jaren natuurlijk afgezakt naar een bedenkelijk niveau, als artiest niet meer serieus te nemen.
Maar vooral dit album blijf ik toch echt te gek vinden. Het zal met jeugdsentiment te maken hebben maar vooral de eerste helft staat wat mij betreft nog altijd fier overeind.

Hét prijsalbum van Bon Jovi voor mij, met Dry County als beste nummer wat de band ooit geschreven heeft. Het album swingt, weet op z'n tijd de gevoelige snaar perfect te raken met vooral Bed of Roses en waarbij Sambora regelmatig laat horen waarom hij in deze periode tot de beste gitaristen behoorde en Jon zelf tot de een van de beste zangers. Het klopt idd dat ze de laatste jaren ernstig afgezakt zijn, maar in deze periode was het dé topband in dit genre.

Eergisteren deze cd en de opvolger bij de kringloop gevonden voor 50 cent ps en uiteraard meegenomen. En ik moet zeggen dat hij goed bevalt. Dry County is de terechte track met meeste stemmen, maar Woman In Love is anders ook een lekker ouderwets rocknummer die ook een stem verdient.
En ook Blame It On The Love is een geweldige album track.

Hun beste album toch wel , en dat wordt bewerkstelligd door Dry Country, wat een uitzonderlijk fraaie song is in hun repetoire. Mooi uitgebouwd en een wat ernstigere tekst dan we van de mannen gewend waren. De high school romantiek is ver te zoeken , ook in meerdere nummers op dit album. In het muzikale landschap ten tijde van de release bleef dit album goed overeind. Men moest natuurlijk opboksen tegen de veel ernstigere en serieuze sound van grunge en de onbekommerde hardrock van Bon Jovi en soort en tijdgenoten dreigden wat onder te sneeuwen in dat geweld. Men hield zich echter prima staande met een plaat die qua sound niet zozeer verassend was , maar die toch wel de nodige diepgang wist te verschaffen waarbij men ook wat nieuwe aanhang wist te ronselen. Al met al een prima album , wat ik met veel plezier nog steeds regelmatig op zet. 5 sterren

Ik heb deze toch altijd als een (kleine) stap terug ervaren. Het is zeker niet slecht maar de charme is er wat af voor m'n gevoel. De band gooide het over een andere, wat serieuzere boeg (het klassenummer Dry county een prima bewijs van). Dat heeft ze bepaald geen windeieren gelegd. Sterker nog; dat heeft ze door de jaren 90 heen geholpen. Maar het frivole, speelse wat ze zo kenmerkte op de albums hiervoor is grotendeels verdwenen. Nogmaals; ik begrijp de band volkomen en ze ontwikkelden zich zeker. En ik luister het grootste gedeelte van dit album ook met plezier. Alleen heeft het nét iets minder impact bij mij.