OMD - English Electric (2013)

Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat het er op zetten van deze plaat niet vanzelf ging maar goed het belangrijkste is: Hij staat er op

Ik kijk hier erg naar uit natuurlijk, de kaarten voor de tour (Utrecht) zijn al in mijn bezit en nu nog wachten tot begin april voor de release van dit album. Half maart schijnt de eerste single uit te komen. Een nummer ken ik al (Kissing the Machine), want dat is een nummer welke Andy jaren geleden -1994- al op plaat zette met Karl Bartos (ex-Kraftwerk)

Er komen overigens ook weer verschillende versies van deze plaat uit dus we kunnen ons hart weer ophalen en de centjes laten rollen

Wie zich op voorhand wil verdiepen in de tracklijst,
kan via onderstaande link terecht op de fansite van Paul Browne.

ENGLISH ELECTRIC In Profile | Paul Browne

Daar leer je bijvoorbeeld dat Kissing the Machine dat Andy McCluskey
voor en samen met Karl Bartos schreef begin jaren 90 door Paul Humphreys
van een volledig nieuw arrangement werd voorzien. Claudia Brücken (Propaganda)
zorgt voor backing vocalen. Het nummer brengt hierdoor twee solo-carrières samen.

Klemtoon van English Electric ligt op een terugkeer naar de muzikale roots.
De hoes en het al vrijgegeven intermezzo Decimal verwijzen naar Dazzle Ships.

OMD maakte deze plaat net zoals zijn onvolprezen voorganger,
precies 30 jaar geleden, zonder compromissen: History of Modern (2010)
was een comeback plaat met deels upgedate versies van onafgewerkte songs
uit het verleden. English Electric stelt zich de vraag hoe de toekomst zal klinken ...

Dit zou wel eens het muzikale testament kunnen zijn van OMD.
Niet zo veel vocalen en dus vooral eerder instrumentale werkstukken.

Een plaat waar Andy en Paul zo tevreden mee zijn, dat alles muzikaal gezegd is.
Niet toevallig eindigt het album met Final Song, net zoals Dazzle Ships 30 jaar geleden
eindigde met Of All the Things We've Made. In ieder geval ... de verwachtingen zijn erg hoog.

En ik heb mijn ticket voor Brussel (20 mei) al klaar liggen.

Atomic Ranch

I want a house and a car and a robot wife.
I want two kids and a yard and a perfect life.

The future came down like an avalanche.
And it fucked the world and my atomic ranch.

Op 8 april 2013 verschijnt English Electric, het 12de studioalbum van OMD.

Uitgangspunt van wellicht het meest electronic klinkende album dat de band ooit maakte
is de vraag: "Hoe zal de toekomst klinken?" En het antwoord is op het officiële OMD forum
door Andy McCluskey toegelicht: de toekomst zal klinken als een update van het verleden.

Ik verklaar me nader.

Orchestral Manoeuvres in the Dark is één van de pioniers van de synthpop.
In volle postpunk dagen gaven zij met hits als Electricity, Messages, Enola Gay,
Souvenir en Maid of Orleans mee een gezicht aan wat ooit new wave werd genoemd.

Toen McCluskey in 1975 Kraftwerk live aan het werk zag in Liverpool, wist hij meteen:
"Dit is de toekomst." Het werd OMDs missie om de wereld te overtuigen dat synthesizer muziek
het geluid van de toekomst was en dat gitaren voorbijgestreefd waren. Synthpop werd geboren.

Toen in de jaren 90 bands als Nirvana en Oasis de gitaren afstoften, doofde de ster
van synthpop bands als OMD langzaam maar zeker uit. McCluskey verwerkte de kater
door zich te profileren als songwriter (Whole Again) van acts als Atomic Kitten.

Tot plots in de nillies menige nu-wave en retro-elektro band de kop opstak
en bands als OMD als inspirators durfden aanduiden. Alles komt dus terug.

En daarom kwam ook OMD terug, zich goed en wel beseffend dat de toekomst
altijd weer wordt opgebouwd met bouwstenen uit het verleden. En dat werd het concept
van dit 12de album English Electric. OMD recycleert zichzelf en haar inspirators anno 2013.

Afgelopen week ging de eerste single van de plaat in avant première.

Geen draak zoals If You Want It die potentiële, door synthpop nostalgie gedreven kopers
van hun comeback album History of Modern (2010) ernstig de wenkbrauwen deed fronsen,
maar een song die in zijn volledige albumversie precies vertelt wat ik hierboven uitlegde.

YouTube - OMD - Metroland

De toevallige voorbijganger die zijn muziekgeschiedenis kent,
hoort hier overduidelijk Kraftwerk invloeden in terug. De sequencer loop
en de vocale koortjes doen opvallend denken aan de klassieker Europe Endless.

En precies daar zit de angel. OMD laat die invloeden bewust Kraftwerkiaans klinken,
maar eigenlijk recycleert de groep evengoed haar eigen, oude nummers. Leg er de intro
van Messages (single versie), Georgia (Architecture & Morality) of The Pacific Age maar naast. Je hoort dat die Europe Endless loop van Metroland ook al in die oude nummers verscholen zat.

Wat de koortjes betreft, moet je eens luisteren naar The Beginning and the End
(opnieuw Architecture & Morality) en je hoort hetzelfde ingrediënt in een ouder jasje.
De titel Metroland is op zich al een contaminatie van een Kraftwerk en een OMD titel.

Maar er is meer: een aanstekelijke melodie die na een paar draaibeurten blijft hangen
en doet terugdenken aan de uitstekende popmelodieën uit het Sugar Tax (1991) tijdperk.
En er is de strakke New Orderiaanse beat die onderweg ook even hikt zoals het hoort.

Om het met de openingstrack van English Electric te zeggen: Please Remain Seated.

Donderdag op de Belgische TV!

We are on Café Corsari on Belgian TV channel Eén tomorrow night. We will be performing Metroland for the very first time. The show is on at 9.30pm.

Bij dit album zullen liefhebbers van progrock denken aan Big Big Train. Apart dat zo'n titel bijna gelijktijdig op verschillende plaatsen opduikt.

English Electric verwijst oorspronkelijk naar het Britse spoorwegennet,
zoals ook te merken valt in de link die Svendra hier opmerkzaam heeft geplaatst.

OMD gebruikt dezelfde term natuurlijk met een knipoog
naar de geschiedenis van de Britse synthpop, waarvan zij zelf pioniers waren.

Het is mooi meegenomen dat de treinreferentie bestaat, want OMD maakte in het verleden
vaker wat ze zelf noemen "trainsongs", nummers met het ritme van een trein (Locomotion etc.).

En welke elektronische band pionierde ook al weer met het "trainsong" idee?
Juist ... Kraftwerk met Trans Europe Express. En zo is de cirkel weer netjes rond.

Voor wie niet kan wachten, is er deze preview.

YouTube - OMD - ENGLISH ELECTRIC (full album preview)

Nou, zoals die titel al doet vermoeden, is dat Deel 2. Deel 1 kwam vorig jaar al uit: Big Big Train - English Electric (Part One) (2012). Dus uiteindelijk zit er toch al bijna een jaar tussen.

On: Ik ben benieuwd naar dit album. De titels spreken me aan en het intrigeert me op de een of andere manier. Iets wat ik bij de vorige uit 2010 totaal niet heb.

P.S. Mijn mysterie over dazz' avatar is ook weer opgelost.

Ja, ik ben ook niet achterlijk. Feit is dat OMD kort na EE2 dit album uitbrengt.

En dan kom je laat thuis na een lange dag werken en ligt daar toch ineens een full album promo van English Electric op je te wachten

Een ingetogen maar erg electronisch album zo op het eerste gehoor. Dresden en Atomic Ranch zijn de drukste nummers van het album, Dresden had zo van Sugar tax af kunnen komen. Atomic Ranch lijkt op het werk van John Foxx.

Lucky bastard!

Na een keer of 5 geluisterd te hebben trap ik af met een 4. Het album is in de breedte sterker dan de voorganger History of modern. Ook veel coherenter. Er was te lezen dat dit album weer helemaal terug naar de roots zou gaan, zelfs richting Dazzle Ships werd gefluisterd. Nou dat laatste is niet het geval. Dit album is veel toegankelijker. Al hoor je wel hier daar wat geluidjes en samples van stemmen/radio die je ook hoort op Dazzle Ships. Het album is wel net zoals in de begin dagen, en dan vooral het debuut, erg electronisch. Het ligt gewoon lekker in het gehoor en het album is prima aanvulling op de catalogus van de band.

Gooi er toch nog een halfje bovenop, de glasheldere synths klinken fantastisch! Per luisterbeurt hoor je meer verwijzingen naar het verleden zonder dat het ook maar ergens oubollig gaat worden.

Toetspartijen van Souvenir, een moderne Dazzle Ships in The Future Will Be Silent, veel Kraftwerk enkel dan veel en veel warmer en Helen of Troy die een moderne A&M behandeling heeft gekregen. Een heerlijke electronische popplaat met een twist!

Een erg lange kater dan wel, want tussen pakweg Nirvana en Atomic Kitten ligt zowat een decennia..

Jij telt vanaf Smells Like Teen Spirit (1991) tot Whole Again.(2001).

Ik tel van na de flop van Universal (1996) tot aan het oprichten van Atomic Kitten (1997).
Een moment waarop Cobain al onder de zoden lag, maar Oasis nog welig in de charts tierde.

Okee dat is idd al veel duidelijker
maar synthpop stelde eind 80/begin 90 al niks meer voor.
Eind jaren 80 was de voorbode van Nirvana al lang ingezet, met Sonic Youth en Pixies..

Ben ik overweldigd door de eerste kennismaking met dit nieuwe album
of zal de toekomst uitwijzen dat het etiket "het beste OMD album sinds Dazzle Ships"
hier alles behalve overdreven is? Wie dit niet kan smaken, is geen synthpop liefhebber.

Metroland, Decimal en Atomic Ranch kende ik al.

The Future Will Remain Silent, Stay with Me en Final Song zijn voorlopig mijn favorieten.

Het hoge woord is er uit, Dresden is de 2de single!

@ mooi dat hij bevalt Dazzler al had ik daar eigenlijk weinig twijfels over

ENGLISH ELECTRIC 2013

Exact 30 jaar na Dazzle Ships, het allereerste album dat ik ooit kocht,
verschijnt het twaalfde studio-album van Orchestral Manoeuvres in the Dark.

Hun tweede album na de succesvolle comeback met History of Modern (2010).
Al bleef dat succes vooral beperkt tot de fans, want door enkele foute singlekeuzes
was de rekening voor de synthpop liefhebber snel gemaakt: oude wijn in nieuwe zakken.

Na de eerste vier albums waarmee OMD tot de pioniers van de synthpop mag gerekend worden,
blonk de groep vooral uit in albums die twijfelden tussen de hitparade en het berekende experiment.
In hetzelfde bedje was History of Modern dat voor de helft uit herwerkte leftovers bestond ziek.

History of Modern moest OMD weer op de kaart zetten, vertelde Andy McCluskey in 2010.
De opvolger zou het definitieve OMD album worden. De verwachtingen waren hoog gespannen.

What will the future sound like?

Dat was het uitgangspunt toen McCluskey en zijn muzikale partner van het eerste uur
Paul Humphreys aan dit album begonnen. Hoe relevant zijn pioniers uit de prille jaren 80 nog
in de 21ste eeuw? Wat kan OMD vandaag nog aan de popmuziek van morgen toevoegen?

The future that you were anticipating has been cancelled.

De toekomst zal klinken als een update van het verleden.
En daarom gaat OMD op English Electric gewoon door met OMD te zijn.
Geen gooi naar de hitparades meer, maar een collectie songs om trots op te zijn.

01. PLEASE REMAIN SEATED
Een slimme zet. U wordt uitgenodigd om de hele rit van dit album uit te zitten.
De Japanse reclamestemmetjes kennen we nog vanuit het Crush tijdperk.

Een korte prelude die niet toevallig aan het Dazzle Ships album doet denken.
Er zullen hierna nog twee gelijkaardige intermezzo's volgen en 9 volwaardige songs.

02. METROLAND
Als een trein rijdt dit nummer van Düsseldorf naar Liverpool: van Kraftwerk naar OMD.
Het nummer doet denken aan Europe Endless, maar evenzeer aan Messages of Georgia.
Aan The Pacific Age zelfs. OMD maakt haar hoofdpunt hard: een update van het verleden.

De melodie is 24 karaat vintage OMD (Sugar Tax tijdperk) en de koortjes zijn hemels.
Misschien duurt de albumversie toch wat te lang, de stevige beat gaat na een tijdje vervelen.
Een goeie eerste single die voor radiodoeleinden gelukkig werd ingekort.

03. NIGHT CAFE
Een nummer dat meteen goed de sfeer van het album zet.
Songs die in de eerste plaats song mogen zijn. Geen vette beat dit keer,
maar een vlakke drum die wat aan Souvenir doet denken. Drummer Malcolm Holmes
zit eindelijk nog eens achter zijn kit op dit album. Een nummer dat zachtjes gaat groeien.

De meesterhand van Paul Humphreys is nadrukkelijker aanwezig.
Je hoort het aan de geraffineerde keuze van het juiste synthesizergeluid.

The future will remain silent.

04. THE FUTURE REMAIN SILENT
Een experimenteel, semi-instrumentaal intermezzo.
Het nummer heeft de allures van een song, maar wordt voortdurend onderbroken
door elektronische geluiden die voldoende vindingrijk zijn om te blijven boeien.

Waar OMD op dit album beter in slaagt dan in zijn voorganger
is het creëren van een eigentijds geluid in plaats van een kopie van het verleden.
Daar zit de nuance: de toekomst is een update van het verleden, geen onhandige kopie.

05. HELEN OF TROY
Dit nummer kondigt zich aan als een moderne versie van Maid of Orleans.
Een vrouwelijk icoon uit lang vervlogen tijden dat schippert tussen mythe en feit.
Verwacht echter geen wals, geen roffelende drums of melancholisch geladen melodie.

Helen of Troy is bovenal een degelijke song met gepassioneerde vocalen.
En opnieuw met de juiste specerijen uit de elektronische keuken gekruid.
Geen kopie, meer een update van alles was OMD zo bijzonder maakt.

06. OUR SYSTEM
Een song die qua tempo Architecture & Morality en Dazzle Ships tot leven roept.
De tekst staat centraal en dient zich aan als een zelfreflectie op de band en haar missie.
Die missie is OMD muziek maken omdat een wereld zonder OMD altijd een beetje kouder klinkt.

Malcolm Holmes schudt nog wat prachtige roffels uit de troms in de climax.
OMD op haar OMDst. Maar anno 2013 toch ook met een nog volmaakter arrangement.

07. KISSING THE MACHINE
Het enige, oude nummer op deze nieuwe plaat.
Andy McCluskey schreef Kissing the Machine met Karl Bartos (Kraftwerk)
voor diens solo-project uit 1993. Paul Humphreys arrangeerde het nummer opnieuw
en nodigde zijn partner uit OneTwo (Claudia Brücken van Propaganda) op backing vocalen uit..

Het geluid van Kissing the Machine doet erg denken aan RFWK,
OMDs tribute to Kraftwerk van het vorige album. Samen met Metroland en Decimal
de enige nummers die ook nadrukkelijk de Kraftwerk referentie in zich dragen.

08. DECIMAL
Een digitale tijdklok die vooral naar Time Zones op Dazzle Ships knipoogt.
Op zijn beurt een compositie die geluisterd had naar Numbers van Krafwerk.
De enige track op het album die ik als een minpuntje ervaar. Overbodig.

09. STAY WITH ME
En nu word ik (vergeef me) even bijzonder lyrisch.
Het is van (Forever) Live and Die uit 1986 geleden dat Paul Humphreys
(de man achter Promise, Souvenir, Never Turn Away en Secret) nog eens zelf zong.
Stay with Me heeft alle beste ingrediënten uit die softe, maar eerlijke lovesongs in zich.

Wat een wondermooie melodie, Souvenir verbleekt er haast naast. Een lied
dat mijn gevoeligste OMD snaar weet te raken, net als History of Modern (Part 1) in 2010.

10. DRESDEN
Een bombardement op Dresden dus.
OMD heeft een zwak voor oorlogsvliegtuigen en daarom dus die Enola Gay bas.
Maar dat is ook het enige wat dit nummer gemeen heeft met OMDs allergrootste hit.

De song klinkt als een cocktail van 90s OMD en gewoon een steengoede popsong.
Eentje waarop we de beentjes nog eens kunnen doen huppelen, vooral in de vocale outro.

11. ATOMIC RANCH
De stemmen uit Please Remain Seated zijn terug.
Het album nadert zijn einde. Het project nadert zijn conclusie.

The future came down like an avalanche.
And it fucked the world and my atomic ranch.

Deze zin werd uiteindelijk weggelaten uit deze experimentele collage.
Eigenlijk een beetje jammer, want ze vat perfect de conclusie in kwestie samen.

12. FINAL SONG
En als er na al dat moois nog iemand is die durft beweren
dat OMD anno 2013 volledig irrelevant geworden is omdat deze synthpop band
niets meer aan haar typische jaren 80 sound heeft toe te voegen, heeft niet geluisterd
naar één van hun allermooiste songs ooit. En die song heet Final Song.

Dat ik 30 jaar na Dazzle Ships dit nog mag meemaken.
Vergelijk deze luisterervaring met het lot dat je een tweede en definitieve kans gunt
met je allereerste liefde. Dit keer loopt het niet meer fout en jullie leven nog lang en gelukkig ...

Als OMD liefhebber vind ik Metroland niet zo heel bijzonder. Night Cafe begint veelbelovend maar blijft wat tam. De rest van het album klinkt beter en weet me aardig te verrassen. Dat OMD nog steeds muziek uitbrengt is natuurlijk erg goed nieuws. Ben ook erg benieuwd of ze wat nieuwe fans gaan scoren met dit album. 5 sterren ga ik dit album niet geven. Daarvoor mist het voor mij toch de kwaliteit die somige vroegere albums van de heren wel bevatte.

We hebben een 1,0 te pakken! Vanwaar deze 1,0 heer Wanhoop? Aangezien je verder geen enkel album van OMD hebt beoordeeld vraag ik me af waar deze 1,0 vandaan komt?

Ben een groot fan van analoge synths en acts die ze gebruiken. Een echt grote fan van OMD ben ik nooit geweest. Heb een verzamelaar en 3 reguliere albums (84-93 periode) en heb enkele nummers van andere albums gehoord. Maar eigenlijk zijn het vooral de bekende nummers die me aanspreken, alsmede de zeer herkenbare stem van Andy. In aanloop na de release van dit album maar even wat oudere albums geluisterd om het nieuwe album beter te kunnen plaatsen.

Heb het album nu twee keer gehoord en is heel herkenbaar als OMD maar ik ben er nog niet over uit. Ik vind all die synths prachtig in het gehoor liggen maar niets blijft echt hangen. Er is niet één nummer die me meteen favoriet is, ik denk dat dit aan te teksten ligt. Vandaar dat het intermezzo Atomic Raunch me als eerst een bepaald gevoel meegeeft. Gevolgd, letterlijk, door Final Song die iets van soul heeft, met een zangeres die me aan Shirley Bassey doet denken. Maar gevoelsmatig net iets te weinig inhoud heeft. Ben geneigd om het hele album als Future-pop aan te merken waarbij ik dat dan beschouw als een update van Synthpop. Kan het album gemakkelijk meerdere keren achter elkaar luisteren zonder dat het gaat vervelen. Waardoor ik denk dat dit een album is die nog gaat groeien. Voorlopig 3,5 sterren maar mogelijk dus meer.

Het album is (tijdelijk) beschikbaar op 3voor12

Waar ik de heren middels History Of Modern al goed op de weg (terug) vond zijn verrast dit album mij nog positiever.
Elke luisterbeurt blijft hij maar groeien waarvan Stay With Me de overtreffende trap is.
Ja Dazzler, ook bij dit nummer speur ik enige euforie bij mij.

How will the future sound like?

hoodfstuk 1

Please Remain Seated / Metroland

The future you anticipated has been cancelled.

Metroland werd geïnspireerd door de belofte uit de jaren 20 van de vorige eeuw
dat de stad Londen zijn inwoners een comfortabele woon-werkverkeer verbinding
zou aanbieden in de vorm van een metrolijn. We will be living in metroland.

Een uitgangspunt om terug te blikken op de beloftevolle toekomst
die ons in de vorige eeuw werd voorgeschoteld. En waar staan we vandaag?

De videoclip is te bekijken in de link naast de tracklijst.

Waarom doet Metroland mij toch steeds denken aan ModernTalking?

Simplistische jaren 80 rommel, echt heel erg slecht.

Na de prachtige recensie van Aad nu eentje van Nu.NL Een beetje een onsamenhangend verhaal maar wel een mooie 4/5 als cijfer en het beste album sinds Dazzle Ships volgens de schrijver van dienst.

Orchestral Manoeuvres In The Dark - English Electric | nu.nl/cd-recensies | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl

The Future will be Silent is echt een draak van een plaat. OMD gooi naar dubstep. De rest is wel fijn, maar is me meestal te gladjes en niet zo boeiend meer als hun '80s platen.

De box is binnen