menu

At the Drive-In - Relationship of Command (2000)

mijn stem
3,98 (443)
443 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Punk
Label: Grand Royal

  1. Arcarsenal (2:54)
  2. Pattern Against User (3:17)
  3. One Armed Scissor (4:19)
  4. Sleepwalk Capsules (3:27)
  5. Invalid Litter Dept. (6:05)
  6. Mannequin Republic (3:02)
  7. Enfilade (5:01)
  8. Rolodex Propaganda (2:55)

    met Iggy Pop

  9. Quarantined (5:25)
  10. Cosmonaut (3:23)
  11. Non-Zero Possibility (5:38)
  12. Catacombs * (4:13)
  13. Extracurricular * (4:00)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 45:26 (53:39)
zoeken in:
avatar van Fluvver
4,5
MM in eerste instantie klinkt het erg als het debut van RATM, vooral qwa stem en de drums en bass. Plaat is net zo goed als de plaant van RATM, wat ik minder vind zijn de wazige teksten Cedric.

5,0
Toen dit uitkwam kende ik alleen One Armed Scissor en Invalid Litter Dept. Ik vond dat wel goede nummers, maar ik heb me verder nooit in dit album verdiept.

Later kwam de Mars Volta, maar dat was niet helemaal mijn ding. Nu toch maar weer eens dit hele album beluisterd en het is sinds 1 week niet meer van mijn ipod weg te krijgen. Wat een geweldige topplaat!!! Absoluut 5 sterren en ik ga me verdiepen in de rest van ATDI en toch ook maar een poging wagen bij Sparta en (nog maar eens) The Mars Volta. Ben benieuwd!

avatar van Near
3,5
Toch maar weer een halfje naar beneden; voornamelijk omdat elk punk-album dat ik heb beluisterd sinds 'Relationship of Command' gewoonweg beter is..

vanson
Near schreef:
Toch maar weer een halfje naar beneden; voornamelijk omdat elk punk-album dat ik heb beluisterd sinds 'Relationship of Command' gewoonweg beter is..


Vind dit album toch echt het hokje 'punk' ontstijgen. Denk ook dat de einige logische volgende stap die naar het debuutalbum van The Mars Volta is.
Sparta heeft m.i. niet echt voortgeborduurd op At The Drive-In, ze waren gewoonweg niet origineel genoeg om dit geluid te laten evolueren.

Klassiek album dat wellicht een herwaardering krijgt.

avatar van Near
3,5
Laat ik dan de term post-hardcore gebruiken ipv punk. Heb in dat genre enkel betere bands ontdekt: Drive Like Jehu, Big Black, Minutemen, Wipers, Refused, Unwound,...

Uiteraard is hokjesdenken niet goed enzo, en uiteraard verschillen deze bands onderling nogal van geluid, maar feit is nu eenmaal dat deze bands allemaal nogal snel in het hokje 'post-hardcore' worden geduwd; en binnen dat hokje is At the Drive-In nogal inferieur, vind ik.

bennerd
Binnen punk en hardcore is At the Drive-In ook nogal inferieur

En net nu ik dat zeg, heb ik zin om deze plaat nog eens op te leggen.

sxesven
Uitstekende plaat hoor, dit. RoC kent een drive die de meeste reguliere punkbands völlig ontberen. Binnen hun eigen hokje was ATDI gewoon een goede band en met RoC hebben ze gewoon een heel goede plaat gemaakt. Het label 'post-hardcore' kun je er gerust opplakken; op de meeste andere bands die Near noemt echter niet. Hoewel er heus wel parallellen tussen ATDI en die bands bestaan m.b.t. hun benadering van al dan niet punk/hardcore opereert er eigenlijk geen enkele in het vakje post-hardcore, op Drive Like Jehu na. Dat het goede bands zijn staat verder buiten kijf, dat ATDI al dan niet binnen of buiten het hokje dat we eromheen willen plaatsen inferieur is wil ik echt ten zeerste bestrijden...

avatar van Near
3,5
Laat ik dan stellen dat dit de bands zijn die onderling strijden om gedraaid te worden - Jesus Lizard is er ook zo één.

Dat de bands die ik hierboven vermeldde niet in het hokje 'post-hardcore' opereren, zou ik precies niet zeggen. Voornamelijk omdat het geweten is dat bvb. D. Boon en Steve Albini hun muzikale loopbaan beiden hebben aangevat in de hardcore-scène. En net omdat hun muziek zodanig anders klonk dan hardcore-bands als Dead Kennedys of Circle Jerks ed, maar toch diezelfde hardcore-punk-'spirit' in zich droeg, zijn ze het post-hardcore gaan noemen. Toch? Althans, zo heb ik het altijd geïnterpreteerd, was er zelf niet bij toen de term werd uitgevonden.

sxesven
Post-hardcore is een genre-aanduiding die (uitendelijk) toch meer betekent dan 'hey, zullen we wat méér doen met die hardcore?' Zoals gezegd, veel van de bands die je noemt delen hun onconventionele aanpak en benadering van punk en hardcore maar liggen stylistisch gezien toch vaak ver uit elkaar. Nu is de noemer ook niet heel belangrijk, maar Big Black tapt wel uit een wezenlijk ander vaatje dan ATDI, bijvoorbeeld (hoofdzakelijk een noiserockvaatje), en dat geldt in vergelijkbare mate wel voor Wipers, Minutemen (beide punk, evt. post-punk) en Refused (sowieso imo meer punk dan hardcore, en nogal eens 'prog punk' oid genoemd). Deels te wijten, nog, aan het feit dat een term als post-hardcore door de jaren nogal aan verandering onderhevig is geweest (net zoals bijvoorbeeld metalcore en emo). Ik snap je gevoelsmatige indeling, hoor Ben het enkel niet eens met de categorisatie (en het waardeoordeel )

avatar van itchy
4,0
Unwound is natuurlijk helemaal niet te categoriseren. Buitencategorie, exceptionele band

avatar van frolunda
4,0
Gisteren tijdens een nachtelijke autorit nog eens opgehad en het blijft toch een fantastische plaat.Vooral de agressie viel me weer op,dat gecombineerd met de vele breaks en vreemde teksten maakt van dit alles toch iets bijzonders.Een ander voordeel is dat je in Relationship of command steeds weer nieuwe dingen ontdekt zodat het album nooit gaat vervelen.Kortom een prima rock cd met wat punk invloeden en nog een hele hoop meer.

avatar van SOAD
5,0
Wat een geweldig album blijft dit toch. Hij is zelfs nog meer gegroeid. De heerlijkste pot tering herrie ever. Gemeende emotie. In me top 10 ermee.

avatar van niels94
3,0
Ik luister graag naar "emo" en dergelijke, en door dat genre is dit album duidelijk dik beïnvloed. Een stukje pakkender en toegankelijker, maar het blijft meestal net aan de goede (geloofwaardige) kant - iets als Thursday kan ik bijvoorbeeld echt niet uitstaan. Desondanks zitten de stukken met 'normale' zang soms wel echt op het randje van vervelend... Ik hoor liever gewoon geschreeuw uit volle borst Maar muzikaal is het sowieso tof.

niels94 schreef:
Ik luister graag naar "emo" en dergelijke, en door dat genre is dit album duidelijk dik beïnvloed


Ben je de volgorde van beïnvloeding hier niet aan het omdraaien?

avatar van niels94
3,0
Aangezien er al sinds eind jaren 80 muziek wordt gemaakt die emo genoemd wordt: lijkt me niet.

Een oudje.
Iets minder oud.

Nu heeft dit album allicht invloed op de emo/post-hardcore/etc. die vanaf het jaar 2000 is uitgekomen, dus je zou vast ook kunnen stellen dat dit album emo heeft beïnvloed. Al is emo sowieso een beetje een vervelende en diffuse term.

Hoe dan ook: dit album is beïnvloed door muziek (wat men dan emo noemt) die ik fantastisch vind. Eens zien of ik dit album ook fantastisch ga vinden, we gaan het meemaken

bennerd
En dan mis je deze nog, Niels Emo bestond al lang en breed voor deze plaat en echt emo vind ik dit ook weer niet. Wel heel duidelijk door beïnvloed, dat zeker.

avatar van Slowgaze
4,5
Ja maar nee maar dan kan Pink Floyd ook geen rockmuziek beïnvloed hebben want rockmuziek bestond al.

bennerd
Ik zeg ook niet dat dit geen invloed gehad heeft. Gewoon omdat ik daar geen idee van heb.

Maar ik ben sowieso een hater van deze plaat (en band). Gruwelijk overschat. Echt zo'n punkplaat voor mensen die helemaal niets met het genre van doen hebben. Een mix van emo, alternatieve rock en post-hardcore die veel te nerveus gebracht wordt en die 'so close, yet so far away' van de juiste snaar zit dat het razend irritant wordt.

Uiteraard zijn die uitspraken lomp en ondoordacht, maar de mogelijkheid om het anders te brengen ontgaat me.

avatar van oceanvolta
5,0
Ik hou van nerveuze muziek..

bennerd
Ik houd je niet tegen

avatar van niels94
3,0
bennerd schreef:
En dan mis je deze nog, Niels .

Ja, met die band, Rites of Spring en Moss Icon zit je wel echt zo'n beetje aan het wiegje van emo. Maar van die drie heeft deze, Embrace, me nooit weten te pakken, helaas... En dat ondanks die fantastische frontman Ian MacKaye.

avatar van niels94
3,0
Slowgaze schreef:
Ja maar nee maar dan kan Pink Floyd ook geen rockmuziek beïnvloed hebben want rockmuziek bestond al.

De stelling was echter dat ik de boel zou omdraaien als ik zou zeggen dat emo dit album heeft beïnvloed. Dat is hetzelfde als gek vinden dat ik zeg dat Pink Floyd door rockmuziek beïnvloed is. Dat Pink Floyd rock heeft beïnvloed en dit album emo en post-hardcore is duidelijk.

avatar van Hanszel
5,0
Wat blijft dit toch staan. Als een onverwoestbaar communistisch* huizenblok uit Oost-Duitsland. Keihard en onverwoestbaar! HARD DRAAIEN !!!!!!!!!! (met een uitroepteken voor ieder streepje van de volumeknop). Heerlijk!


* communistisch vanwege de oerdegelijkheid, niet vanwege gedachten of idealen ofzo. Ik wilde dat woord gewoon gebruiken, ben geen vriend van Stalin of Lenin hoor

avatar van SirPsychoSexy
4,0
Hanszel schreef:
HARD DRAAIEN !!!!!!!!!! (met een uitroepteken voor ieder streepje van de volumeknop)
Ik tel maar 10 streepjes op je volumeknop? Da's jammer, de mijne gaat namelijk tot 11. Verder volledig eens met je bericht overig, een monster van een plaat dit.

avatar van deric raven
3,5
Vergelijkbare boosheid met Rage Against The Machine, al werd die bij hun misschien wat simpeler vorm gegeven, het was wel beter te begrijpen.
Ik denk dat het bij beide bands wel gemeend is.
Bij At the Drive-In gebeurt muzikaal gezien erg veel, zeer sfeergevoelig, een beetje Incubus (Invalid Litter Dept), maar dan een stuk sneller en agressiever.
Maar ondanks dat ik gelijk met twee voorbeelden van andere bands begin, heeft Relationship of Command een eigen smoel, een smoel die veel pijn kan verdragen, en waarbij de emo beweging misschien wel mietjes zijn.
Met hun melodieuze hardcore verzetten ze zich in het begin van de nieuwe eeuw tegen het tragere en zwaardere aangezette Nu Metal van Korn, Deftones, en vooruit dan, Limp Bizkit.
Ik denk dat het maximale uit deze plaat is gehaald, en dat de energie die vrij kwam niks nieuws opleverde, maar dat het vernietigend en leegzuigend werkte.
Na het album was het op; een geperste citroen met een wrange, bittere nasmaak.
De band flipte door in hun destructieve levensstijl, bijna dodelijk moe gestreden, het geeft bijna net hetzelfde depressieve gevoel als wat Kurt Cobain uitstraalde.
Een soort van oerschreeuw voor hulp.
Voor sommige zal dit een opgefokt stel zijn, die je een energieke impuls geeft, ik hoor meer een wanhoop, welke mij eerder een neerslachtig gevoel uitlokt.
Wel een album die elke luisterbeurt beter binnen komt.
Nee, geen groeiplaat, die bestaan in mijn wereld niet, maar door de herkenbaarheid lukt het om je er steeds meer in te verdiepen.
Van voorheen grijs naar nu steeds meer zwart kleurend.

avatar van iemand74
4,5
Yes, kwartje gevallen! The Mars Volta is een van mijn favoriete bands en die band kende ik dan ook eerder dan At the Drive-In. Vanuit dat perspectief vond ik deze plaat vaak wat rommelig en gehaast klinken, al hoorde ik de energie wel. En Cedric, die bij The Mars Volta juist zo'n goeie stem heeft, brulde hier vooral.

Maar inmiddels hoor ik het wel: ongelooflijk direct en intens, rauwe energie, maar ook inventief en dynamisch. Echt een goed album.

avatar van Hanszel
5,0
Tja, net weer eens opgezet. Luister 'm niet veel meer maar iedere keer wel met plezier.

Wat deric raven hierboven schrijft over destructieve levensstijl doet me denken aan de enorme teleurstelling die ik voelde toen ik op het bruggetje van de Melkweg stond en het vreemd vond dat er niet meer mensen waren op de avond van hun optreden daar. Dichterbij de deur gekomen zag ik een briefje hangen met de melding dat het concert niet door ging. Wat? Niet door ging? Hoezo?

Kennelijk waren er spanningen, oververmoeidheid en andere zaken. Ik heb ze helaas dus niet kunnen meemaken toen...

Gast
geplaatst: vandaag om 08:34 uur

geplaatst: vandaag om 08:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.