Comus - First Utterance (1971)

Ja, dat epistel had ik ondertussen al gelezen. Erg interessant. Helaas is de opvolger dat heel wat minder, neem ik aan?

Het muzikale klimaat was in 1974 heel anders dan in 1971. Ook was de helft van de band inmiddels vertrokken en maakte het proglabel Dawn plaats voor Virgin, een major label. Dat alles heeft veel invloed gehad op dat wat Comus in 1974 nog zou brengen; een veilige(re) folkrock plaat, waar her en der een echo van 'First Utterance' in weerklinkt. Maar vooral gepolijste folkrock laat horen.

Ja, die is niet echt de moeite waard, om de redenen die Ducoz hierboven noemt.

Damn Johnny Marr, dankzij jou weer helemaal in een Comus-coma geschoten, album laatste 2 dagen alweer stuk of 6 keer geluisterd. On heavy repeat.

Drip Drip hé, heel eerlijk, gewoon best ever materiaal toch? Dat stuk van 2:40 tot 6:35, wie gaat dat ooit nog overtreffen.

Trouwens, voor zij die dit echt kunnen waarderen; de comeback 'Out of the Coma' ligt geheel in de lijn van deze plaat. Kant B beslaat een 'unearthed' live track uit de periode van de 1e plaat. Die track heeft een beetje de kwaliteit van een audience recording, maar is zeker de moeite waard!

Wat dacht je van het stuk van 8:37 tot het einde, die is nog net effe een stukkie intenser vind ik.

I'LL BE GENTLE!!!

Zo, hier had ik me een aantal jaar geleden toch redelijk op verkeken. Ik kan me nog herinneren dat ik dit een vrij irritante, trying too hard plaat vond, maar ik heb deze de afgelopen best vaak met veel plezier aangeslingerd. Vrij spannende muziek waarin erg veel gebeurt, maar ook veel ruimte is voor ingetogen mooiheid, zoals in het tokkelstukje in The Herald. Op melodieus vlak is het zelfs vrij geniaal: vooral Drip Drip blinkt hierin echt uit. Ik blijf er wel bij dat die opgezette stemmetjes het soms wat te karikaturaal maken, en ik ben geen gigantische fan van de productie, waarin de gitaren soms bijna een ritme-instrument lijken omdat er nauwelijks toon uit te halen valt. Desalniettemin een nogal unieke en memorabele plaat.

Johnny Marr als je dit mooi vindt, dan moet je zo snel mogelijk ook All The Pretty Little Horses van Current93 eens checken! Sfeer komt zeer overeen, maar doet me (op het eerste gehoor) nog niet iets meer. Niets tegen deze circusfreak-versie van Fairport Convention natuurlijk, vooral Drip Drip en Song To Comus zijn geweldig.

Heb je via de koptelefoon geluisterd, en niet via uw crappy laptop boxjes tho?

Dat tweede x

Dat is bijzonder jammer, want net de geluidsdrager speelt een bijzonder grote rol bij net dit album. Het vrouwenkoor in The Herald, de waanzinnige gekte van Drip Drip, de paranoia van Song to Comus... het komt allemaal net wat minder hard binnen over zo'n brakke laptopspeakers. Sowieso begrijp ik niet hoe jij constant zo naar muziek kan luisteren. Of ga ik nu wat off topic en is dit meer iets voor hier?

Berichten verplaatst naar Muziek > Algemeen > Maakt geluidskwaliteit wat uit? Natuurlijk!

Thanks dat ik nog even mocht vegen jongens

Prachtig album, vooral The Herald is erg sterk na een mijns inziens matig Diana. Ook Drip Drip doet het goed bij mij, maar Song to Comus en The Bite spreken me nog meer aan .
En wat een mooie afsluiter is The Prisoner Alleen al op basis van deze vijf nummers kom ik tot 4*. En groei is niet uitgesloten. Het gaat zeker meer streambeurten krijgen hier.
Het verbaast me dat dit voor mij een onbekend album is. De naam van de band ken ik wel. Ik meen me vaag te herinneren dat ik wel 'To Keep From Crying' ooit heb gehoord maar dat niks vond. En daarmee ten onrechte dit album ook in de ban heb gedaan.
Gelukkig hebben we de 100 Greatest Albums van 1971 nog, waar ik dit album aantref op (een ta lage) positie 65. Plaats 33 in de Best Ever Albums over dat jaar klinkt al een stuk beter.

Ik kan me herinneren dat iemand vorig jaar een liedje van Comus in de Beatsenseroom draaide en dat ik het echt ronduit verschrikkelijk vond. Diegene wil ik bij dezen mijn excuses aanbieden, want zo in de context van het album is het eigenlijk allemaal schitterend. Ik ben echt zwaar onder de indruk van hoe supervreemd dit is en hoe het tegelijkertijd genoeg handvatten biedt dat je als luisteraar compleet meegaat in de waanzin en zelfs gaat geloven dat het allemaal doodnormaal is. Jaren zeventig ook, het muziekdecennium waar ik echt compleet onverschillig tegenover sta. Door dit album heb ik dus voor het eerst in mijn leven zin om dat decennium in te duiken. Nu ben ik net begonnen met mijn 'losweek'-reeks (zie The Blue Nile - Hats) dus dit project moet nog even wachten, maar o mijn God ik wil al die te gekke jaren zeventig parels horen.

Excuses aanvaard

Excuses aanvaard

Talking Heads, blijkbaar.

Als fervent Opeth-fan ben ik via interviews van Akerfeldt op deze plaat gekomen en heb ik deze net voor het eerst in tijden weer eens beluisterd. Het eerste dat in mij opkomt bij deze plaat zijn de woorden 'ondoorgrondelijk' en 'uniek'. Het heeft een beetje dat middeleeuwse sfeertje, de plaat doet op de één of andere manier bijna heidens aan.

Ik begin met 3.5 sterren, want ik erken zeker de kwaliteit. Maar gezien de ondoorgrondelijkheid en de complexheid van First Utterance zit er op het eerste gehoor (sinds tijden) niet meer in. Er is echter zeker ruimte voor verhoging.

Is er iemand die me wat kan vertellen over de thema's / concepten van de teksten, of hoeven de teksten niet echt serieus genomen te worden?

Toen ik (stiekem) een kijkje bij Titmeister nam zag ik dat dit album hoog in zn lijstje stond. Omdat er in zijn top 10 een aantal zeer goede platen staan ging ik deze even beluisteren, geen idee hoe ik deze gemist kan hebben overigens

Ik weet dat dit album niet te vergelijken is met ITAOTS van Neutral milk hotel maar op één gebied is hij dat zeker wel.
Dit album doet hetzelfde met me toen ik de eerste keer naar dat album luisterde. Ik ontdek iets nieuws, iets aparts wat ik vaker wil gaan horen, iets heeeel erg interessants wat ik bij geen ander album heb gehad. Zeer unieke muziek die niet echt in een hokje te plaatsen is. Oftewel, deze gaat deze week nog is vaak op replay.
Folk avant garde zou misschien het meeste passen.
Ik begin met een 4,5* maar dat dit album nog gaat groeien bij me staat zo goed als vast!

Ik tag gelijk even Koen St, jerome988

Erg gaaf album inderdaad, eentje die ik zeker vaker ga luisteren, heel uniek en leuk