menu

Paradise Lost - Gothic (1991)

mijn stem
3,94 (118)
118 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: Peaceville

  1. Gothic (4:51)
  2. Dead Emotion (4:38)
  3. Shattered (4:01)
  4. Rapture (5:09)
  5. Eternal (3:55)
  6. Falling Forever (3:35)
  7. Angel Tears (2:40)
  8. Silent (4:42)
  9. The Painless (4:02)
  10. Desolate (1:51)
totale tijdsduur: 39:24
zoeken in:
avatar van Mindscapes
trebremmit schreef:
Ze gaan dit album volgend jaar in zijn geheel op het Roadburn festival spelen.

http://theobelisk.net/obeli...

Naar aanleiding daarvan ben ik deze nu aan het beluisteren. Ligt het aan mij of klinkt het allemaal nogal vlak? Ligt misschien aan 'een' 80-90s sound? Net hiervoor heb ik naar 2 nummers van het nieuwe project 'With The Dead' geluisterd, met 2 ex-leden van Electric Wizard en Lee Dorrian (Cathedral) op zang en dat klonk dan weer als een massieve stormram door mijn trommelvliezen. Zo goed! Nu goed, on topic: Gothic kan wel een groeier worden, het klinkt zeker niet slecht. Vind bij The Painless die vrouwenstem zeker wat toevoegen. Ik beluister 'm nogmaals

Ben weinig bekend met 80-90s stoner/sludge/drone/doom-groepen (wel met Black Sabbath, Sleep en OM natuurlijk en jongere bands als Electric Wizard, Elder, Space Witch en Monolord). Ik zal m.a.w. mogen bijbenen als ik op Roadburn wat wil herkennen Iemand een tip door welke band die al bevestigd is voor Roadburn, ik van m'n sokken zal worden geblazen?

avatar van Edwynn
4,5
Destijds was de impact best groot. Het geluid is niet je dat. Paradise Lost was een undergroundact met navenant budget. Enerzijds hoor je hoe men vast wilde houden aan een deathmetalgeluid en anderzijds is daar de wens om de nieuwe invloeden ruim baan te geven.

avatar van Mindscapes
Edwynn schreef:
Enerzijds hoor je hoe men vast wilde houden aan een deathmetalgeluid en anderzijds is daar de wens om de nieuwe invloeden ruim baan te geven.

Daar kan ik wel iets mee. Het geluid bij Death vond ik ook al wat op die manier klinken. Budget ja... Begrijpelijk. Merci!

avatar van ASman
4,5
Hoogstwaarschijnlijk is dit een cliché, maar de ietwat "rommelige" productie komt op een of andere manier de sfeer van deze plaat wel ten goede. De muziek klinkt bij vlagen enorm desolaat en enigszins naargeestig. Een nummer als "Shattered" is hiervan een voorbeeld: enorm sinister klinkend deuntje, waarbij het leadwerk en de declamerende zang zich in je onderbewustzijn nestelen.

avatar van Edwynn
4,5
Mee eens. Een mindere productie heeft veelal meer karakter dan de high budgets. Maar ja, ik bem erg van de oude stempel met dat soort dingen.

avatar van ASman
4,5
Voor een deel heeft het er natuurlijk ook mee te maken hoe je het album voor het eerst hebt gehoord. Dit album van Paradise Lost kennen we natuurlijk alleen maar met deze rauwe productie- die overigens nog wel door de beugel kan en nog steeds niet zo lo-fi als die van bijvoorbeeld een Darkthrone sedert "Transilvanian Hunger" is.
Een voorbeeld hiervan is "As The Palaces Burn" van Lamb of God, een album met een aanvankelijk naar moderne maatstaven behoorlijk rauwe productie. Werd enkele jaren later volledig ge-remastered naar een meer glimmende sound. Zo goed als iedereen die fan van het album was sinds de eerste release, schreeuwde moord en brand omdat het album volgens hen (en ik reken mezelf tot deze groep) "rauw" hoort te klinken.
Een eerste indruk is moeilijk weg te spoelen. Zeker als die eerste indruk al goed ontvangen werd.

avatar van lennert
4,5
Kijk, hier begint het ergens op te lijken! Ik weet nog goed hoe ik in de Kazaa dagen na 5 dagen proberen eindelijk 'Silent' binnen had en werd getrakteerd op de eerste grunt die ik ooit hoorde. Ook vandaag is die machtige uithaal aan het begin nog steeds kippenvel opwekkend, net zoals de zwalkende (maar oh zo mooie) gitaarsolo die in geen enkel opzicht overeen kwam met de powermetal die ik toentertijd voornamelijk luisterde.

Ja, Gothic is een heel erg belangrijk album en ik kan zeker zien waarom veel fans dit het favoriete Paradise Lost album noemen. Zelf ben ik toch altijd meer een fan geweest van de cleanere vocals van Holmes, maar Gothic is zeker een plaat die ik met alle liefde opzet. Buiten het eerder genoemde Silent, zijn vooral de titeltrack en Eternal favorieten. Ook is het fijn dat het album met Dead Emotion lekker wat afwisseling in snelheid heeft, geeft het geheel een wat dynamischere insteek dan het debuutalbum.

Voorlopige tussenstand:
1. Gothic
2. Lost Paradise

avatar van lennert
4,5
Voelt wat dubbel om mijn eigen recensie van hierboven aan te vullen. Tevens is het ook jammer dat er in 3,5 jaar tijd niemand meer heeft gereageerd op deze klassieker. En nu ik hem weer aanzet valt het me weer eens extra op hoezeer ik van dit album houd! Het kraakt bij vlagen nog een beetje en heeft met Falling Forever een erg vreemde track waar een schwung inzit die eigenlijk niet op het album past, maar het chaotische, maniakale geluid met zwalkende gitaarlijnen van Mackintosh dat op alle nummers zegeviert, beroert me iedere keer. Gothic blijft een favoriete track, de sfeer is duister en kwaadaardig en het songmateriaal gaat er allemaal prima in. Een ruwe diamant.

Voorlopige tussenstand:
1. Gothic
2. Lost Paradise

avatar van RuudC
3,5
Een stap vooruit. In elk geval is de productie een stuk beter, wat het luisterplezier al duidelijk verhoogt. Aanvankelijk vind ik dit album inhoudelijk beter dan de eerste, maar halverwege ben ik toch gaan twijfelen. Paradise Lost schrijft namelijk geen liedjes en dat gaat me snel tegenstaan. Toch scoren de Britten goed als het gaat om de sfeer. Een fijnere soundtrack van de onderwereld zul je niet aantreffen. Er wordt goed gesoleerd verder, maar ik mis nog wel echt de herluisterwaarde.

Tussenstand:
1. Gothic
2. Lost Paradise

avatar van B.Robertson
4,0
Heeft voor mij de tijd goed doorstaan in die zin dat ik het album nog altijd graag mag horen, en daar heeft Gothic de hoge rating meer aan te danken dan dat ik het songmateriaal nou altijd zo goed vind. (Op Rapture heb ik het nooit zo staan, omdat het me te snel is). Er was even een periode van 3,5 jaar geen berichtgeving hier op MuMe, maar is het niet zo dat Paradise Lost zelf ook nog maar weinig aandacht aan het album schenkt? Live mag je blij zijn als Eternal of Gothic nog eens langskomen, maar daar is het ook wel mee gezegd, lijkt mij. Heb ze wel eens bewust niet gezien op Into the Grave, omdat ze die nummers toch niet spelen.

avatar van RuudC
3,5
Paradise Lost heeft een paar jaar geleden dit album integraal gespeeld op Roadburn

avatar van Edwynn
4,5
Dat klopt. Dat was ter ere van het 25 jarige bestaan van het album.
Sowieso is er weer meer liefde van de band voor het oude werk sinds er met The Plague Within voorzichtig werd teruggestapt op de oude school.

Zelfs Rotting Misery wordt nog wel eens uit de mottenballen gehaald nadat het jarenlang verfoeid werd ten faveure van werk van One Second, Host en Symbol Of Life.

Gothic roept bij mij vooral nostalgische gevoelens op. Zeker omdat ik de band als puistenpuber zag optreden toen de plaat net uitkwam. Een betoverende plaat met al zijn melancholie en een heel klein beetje agressie. Vooral die huilende leads van Greg Mackintosh dragen hier al meanderend door de nogal compact gehouden songs enorm aan bij.

Gothic is toch zeker ook een soort blauwdruk geweest voor alle Gatheringetjes en Within Temptationnetjes die deze stijl verder gingen uitbouwen en stroomlijnen.

avatar van B.Robertson
4,0
Ik leef onder de stenen van de eerste twee albums wat betreft Paradise Lost. Staat wel op YouTube die Roadburn-show. Mooi. Oorspronkelijk lag het in de planning om Paradise Lost nu wèl op Into the Grave te zien, a.s. 7 augustus.

avatar van milesdavisjr
4,0
Het talent diende zich al aan, de huilende solo's van Mackintosh, de toevoeging van een extra zangeres in opener Gothic en de bekende treurnis. Minpunt maar dat is puur persoonlijk, de grunt van Holmes -weliswaar zal het technisch gezien knap zijn wat hij doet - kan mij niet bekoren, het grunten is een zangtechniek die ik niet kan aanhoren. Bij opvolger Shades of God zet Holmes een grote stap naar cleane zang en doet dat heel verdienstelijk. Gothic heeft een bepaalde charme maar bevindt zich wat mij betreft in de schaduw van zijn 3 opvolgers. Vanuit instrumentaal opzicht zit Gothic goed in elkaar, maakt gitarist Mackintosh al het verschil, de song Angel Tears bevat hemelse solo's en worden de nummers compact gehouden. De zang en de wat magere productie leveren echter wat puntjes in. Desalniettemin een dikke voldoende.

avatar van james_cameron
3,0
Rammelend, behoorlijk obscuur tweede album van deze britse doom-pioniers. Niet zonder goede momenten, vooral de eerste twee tracks zijn sterk, maar uiteindelijk nog te weinig overtuigend en aan de saaie kant. Je hoort dat de band kwaliteit in huis heeft, maar het vertaalt zich nog niet naar memorabele songs. De productie is ook erg zwak. Hierna zou men met Shades Of God een enorme stap voorwaarts zetten.

avatar van Edwynn
4,5
Een beetje een undergroundproductie maar verder zou ik niet weten wat er verder rammelt aan Gothic. Paradise Lost zette toch mooi (mede) een trend neer door te experimenteren met ijle vrouwenvocalen en orkestrale elementen binnen het death/doomkader.

En wat is er niet memorabel aan wervelende songs als Eternal en The Painless? Of het wanhopige In Silent of het bezwerende Shattered? Met die prachtig wenende leads van Gregor Mackintosh als rode draad.

Wat extra mooi meegenomen is, is dat Paradise Lost aan vier minuten genoeg heeft om het punt te maken.

avatar van milesdavisjr
4,0
Een jaar na het debuut waarop de potentie van de heren hoorbaar was zet de band een nieuwe stap in hun ontwikkeling in het death/doomgenre.
De productie is wat beter maar nog steeds niet top, de nummers klinken al wel gerijpter en ook afwisselender. Het titelnummer is een juweeltje, de vrouwenzang en de weergaloze solo's halverwege van Mackintosh is simpelweg om van te watertanden. De afwisseling zet zich voort, in Shattered oefent Holmes alvast op wat komen gaat, een combinatie van gebrul en cleane zang en hij doet dat goed.
Op Angel Tears laat Gregor horen waarom er geen gitarist op aarde te vinden is die zijn gitaar zo kan laten wenen in dit genre, als deze beste man. Hoewel op latere albums van de band nog meer omnipresent met zijn solo's weet hij melancholie, droevenis en naargeestigheid tot kunst te verheffen.
Met deze plaat is weinig mis of het moet (maar dat is persoonlijk) de grunt van Holmes zijn en de wat matte productie.

Tussenstand:

1. Gothic
2. Lost Paradise

avatar van Barney Rubble
Een hele verbetering ten opzichte van het debuut. De ene na de andere geweldige riff komt langs, het geluid klinkt opener en de nummers zijn verrassender. Zo is onder meer Sarah Marrion’s bijdrage op het titelnummer smaakvol. Het contrast tussen melodische ritmes en gruizige klanken, waaronder grunts, blijkt bovendien een bron van spanning te zijn. 40 minuten vlogen voorbij! Kortom een erg sterke plaat.

avatar van Edwynn
4,5
Wat is een 'melodisch ritme'?

avatar van Lau1986
4,0
Dit blijft een heerlijk album om naar te luisteren. Ooit te leen gekregen van mijn wiskunde leraar om eens te proberen en verslaafd geraakt aan dit album. Genieten. Het is duidelijk een stap voorwaarts ten opzichte van het vorige album.

avatar van Arjan Hut
5,0
Pure, ijskoude, wanhopige perfectie.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:20 uur

geplaatst: vandaag om 22:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.