David Bowie - 1.Outside (1995)

Het is voor mij ook echt het superfunky The Hearts Filthy Lesson dat er bij mij helemaal uitspringt, al staan er nog hoogstandjes op zoals I Have Not Been To Oxford Town, Hello Spaceboy, Thru These Architect Eyes en de afsluiter van de gewone uitgave; Strangers When We Meet.
Mooi album, al vind ik het niet zijn beste.
Ik hou het bij mijn ***1/2

Ik kan me een clip herinneren met ledematen, poppen en artistiek gemaakt. Vraag me af of dit Hearts filthy lesson was, geweldig nr. tezamen men Deranged(die ook deranged klinkt). Voor een leuke metalcover van Hello spaceboy check de clip van Behemoth.(you tube).
Hou ook van metal naast de klassiekers Beatles, Stones, Dylan, King cimson en Bowie natuurlijk. Het concept is op zich ok alleen die tussenstukjes heb je na een paar keer wel gehoord, veel respect voor het lef om experimenteel uitdagend te zijn en mee te groeien met Bowie. Black tie heb ik niet omdat die nrs mij op eerste gehoor vlak klinken, vind Hours ook prachtig. Is Hewson niet een op Lennon lijkende Bono?

Nadat ik mijn vrees overwon om de latere Bowie ook eens uit te gaan proberen was mijn enthousiasme na het magnifieke Heathen zo groot dat ik me gretig op dit album stortte als zijnde deel 2 van de grote inhaalslag voor wat betreft recenter werk.
Dit album wist me iets minder van mijn stoel te blazen dan Heathen maar sloeg wel degelijk erg goed aan. Die vrees bleek dus echt onterecht.
We horen hier een artiest die totaal nog niet uitgerangeerd is en zijn kwaliteiten heel goed weet aan te passen aan nu met de passie van toen. Chapeau!

Het valt mij op hoe niemand A Small Plot Of Land aanhaalt.
Dat vind ik juist een van de sterkste nummers hierop dat doet denken aan het materiaal op Lodger.

Geweldig album en een weergaloze comeback!!
Meneer heeft het weer helemaal in de vingers vanaf deze plaat!

Dit is echt DE cd van Bowie voor mij.
Heerlijke electronische rock!

helemaal mee eens!

Dit album gaat in zekere zin verder waar de Berlijnse trilogie (Low, Heroes, Lodger) ophield. Een conceptalbum onder de productie van Brian Eno waar Bowie rock met elektronica vermengt. Aan de ene kant klinkt dit album nostalgisch met een knipoog naar de Bowie uit de jaren '70, aan de andere kant klinkt dit weer vernieuwend en experimenteel en zoals de vroegere Bowie-albums ook kaleidoscopisch.
In ieder geval vind ik dat het beste Bowie-album sinds "Scary Monsters" uit 1980.

Niet mee eens... ik vind dat dit album nergens bij aansluit... Niet bij Lodger, niet bij scary monsters en al helemaal niet bij het oudere Bowie werk. Dit is nou juist eenstemeer een NIEUWE bowie, zoals hij zichzelf al een paar keer eerder opnieuw heeft uitgevonden. Deze keer konden kritici en publiek het echter niet bijbenen, dus werd de plaat bedolven onder sceptisme. Nu, meer dan een decennium later, vind iedereen de plaat super....

Ik heb ook een bootleg met extra opnames, die wellicht bedoeld waren voor Outside 2. En op Heathen staat 5.15, Angels have gone, die ook verdacht goed aansluit bij de stijl van Outside.

Topnummers: These Architect Eyes, The Motel, Hello Spaceboy en nr 9....

"1.Outside" werd door de critici en de fans van het eerste uur nochtans juichend ontvangen en dit album werd vaak vergeleken met Low, Heroes en Lodger vanwege de productie van Brian Eno en omdat Bowie terug experimenteel en vernieuwend is. De verkoopcijfers vielen inderdaad tegen : voor het grote publiek anno 1995 bleek "1.Outside" te excentriek en de tieners hadden geen boodschap aan de nieuwe Bowie.

Magnus Opus van de grootmeester hemzelf.
Echt mooi om te zien hoe kunst, verminking, onschuld, jeugd, moord en ethiek bij elkaar komen. In feite een uitgebouwde versie van het nummer 'Joe the lion' van het album 'Heroes' en het werk van Damien Hirst.

Fucking bizar album echt. Vooral al die hoorspel fragmenten die erop staan. Wel aardig wat briljante tracks zoals Outside, Thru' These Architects Eyes en I'm Deranged. 4*

Hier sluit ik me volledig bij aan, ik was in die tijd een van de weinige die het album acht kon apprecieren in mijn directe omgeving nu geven velen me overschot van gelijk, zijn beste album na ''Scary Monsters (super creeps) wat mij betreft

Deze plaat staat nog op mijn verlanglijstje. Kan iemand mij uitleggen waar track 20 tot 33 vandaan komen en waar ze te vinden zijn?
Is het mogelijk dat de versie met deze tracks Amerikaans is?

Al die tracks zijn terug te vinden op de limited edition 2-CD versie van de plaat.

Is nu nog altijd te krijgen als onderdeel van de 10-CD boxset die de laatste 5 studio albums van Bowie bevat ("1. Outside" t/m "Reality"), met bij elk van die albums nog de desbetreffende bonus-CD met remixes, outtakes en B-kantjes. Die heb ik pas geleden nog aangeschaft.

Heb ik vorig jaar aan m'n vriendin gegeven (ook een grote Bowie-fan) voor kerst. Outside, Heathen en Reality had ik zelf trouwens al.

Jammer, ik heb Reality, Hours en Earthling al. 't Zou een beetje 'n streep door mijn jeugdige rekening zijn.

Nouja, je krijgt er wel 7 cd's bij en hij is absoluut niet duur.
Ik zou zeggen; verkoop die dingen!

Die heb ik ook aangeschaft, erg mooi verzorgde box. En dat voor 20 euro!

1. Outside is een hele bijzondere experimentele plaat van Bowie. Er waait een heerlijk duister sfeertje door dit album. Van rustgevende nummers tot bijvoorbeeld het rockende 'Hallo Spaceboy'. Dat nummer wordt overigens vier keer verkracht op de bonusdisc...

Ik moet me nog wat verdiepen in het concept, maar de muziek zelf vind ik nu al 4* waard.

Wow..... 20 Euro Dat doe je goed
Waar heb je die box gekocht als ik vragen mag .

www.dvd.co.uk

Ik had hem zelfs binnen 3 dagen in huis!

Bedankt voor de tip, hier ga ik zeker achteraan .

Heart's filthy lesson staat niet mis in het rijtje van allerbeste Bowiesongs.
En Hallo Spaceboy is zooooo'n feestplaat!

Plaat dateert van mijn studententijd en ik was in mijn omgeving echt wel de enige die dit toen in huis haalde. Misbegrepen genius zeker

Haal uit '1.Outside' alle 'echte' nummers, en je hebt een knaller van een album. Alleen 'no control' en 'we prick you' zijn misschien wat zwakker dan de rest. De segues zijn sfeervol, maar ultiem overbodig (met uitzondering van misschien Ramona A. Stone, wat een klinkt als iets wat deel uitmaakt van een prima nummer). Bowie werd met dit album megalomanie verweten, maar voor mij is dat net wat Bowie typeert: hij durft erover te gaan, fouten te maken, om dan weer tot geweldige dingen te komen. Zonder het een heb je niet het ander. Dit album illustreert die twee extremen in Bowie perfect.

Dit album was oorspronkelijk overigens opgevat als een driedelige cd, maar dat zag de platenmaatschappij toch niet helemaal zitten, en dus werd er flink werd geknipt in de tracklist. Voor de echte fans van dit album: de behoorlijk bizarre outtakes van het oorspronkelijke concept circuleren volop op het internet (er staat massa's op YouTube).

Als dat zo is, waarom hebben ze dan op de bonus cd volgezet met remixen.
Ik vind dit een geweldig Bowie album, maar ik zou overwegen als de bonusdisk de geschrapte tracks had deze erbij te kopen.

Het trilogie-project 'outside' interesseert Bowie denk ik allang niet meer. Op de bonus cd's van alle heruitgaven stonden ook enkel nummers en remixen die al eerder waren uitgebracht, als extra tracks bij de singles etc.

Voor het volledige verhaal achter Outside en de outtakes: http://www.illustrated-db-discography.nl/outside.htm

No control en 'we prick you' vind ik juist een van de betere nummers op het album. Hello spaceboy zou wat mij betreft er wel uitmogen.

Er moet niets verdwijnen van dit album. De afzondelijk nummers zijn vaak erg goed, maar juist het geheel, het concept, maakt dat dit 1.outside is. Een plaat om in één keer in zijn geheel te beluisteren.

Dat pleit ook voor Bowie dat op dit punt in zijn loopbaan met zo'n ambitieus project op de proppen kwam. Volgens mij stonden voordien zijn albums niet zo in het teken van een concept. Tuurlijk, Ziggy Stardust heeft een overkoepelend thema maar de liedjes staan opzichzelf en dat is de kracht van dát concept. Van Outside pik je niet maar zo maar even een nummertje mee, hier moet je voor gaan zitten. Het is een Bowie plaat die mij de nodige luisterbeurten kost. Vergelijkbare ervaring als met Station to Station maar dat is na Ziggy Stardust gewoon een behoorlijke grote stap. Outside openbaart zich nu heel langzaam en is misschien wel zijn beste plaat sinds 'Heroes' (?)

Moeilijk en zwaar album dat zijn vruchten maar bij meerdere luisterbeurten afwerpt. Moord als kunstvorm, als artistiek statement kon dat tellen.... over conceptplaat gesproken, dit is er één.
Hearts Filthy Lesson vind ik de strafste FUNK sinds Fame.
Through These Architect Eyes, de titelsong, Hallo Spaceboy en Strangers When We Meet vind ik de uitschieters op een knap gemaakt en moedig album.

ben juist aant luisteren en the voyeur of utter destruction kwam juist voorbij lekker hoor