menu

The Police - Reggatta de Blanc (1979)

mijn stem
3,87 (586)
586 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: A&M

  1. Message in a Bottle (4:51)
  2. Reggatta de Blanc (3:06)
  3. It's Alright for You (3:13)
  4. Bring on the Night (4:16)
  5. Deathwish (4:13)
  6. Walking on the Moon (5:02)
  7. On Any Other Day (2:57)
  8. The Bed's Too Big Without You (4:26)
  9. Contact (2:38)
  10. Does Everyone Stare (3:52)
  11. No Time This Time (3:17)
totale tijdsduur: 41:51
zoeken in:
avatar van iggy
3,5
Ik ben daar ook niet kapot van. Ik heb ook niet echt een muzikant nodig om mijn beeld van de wereld nieuwe inzichten te laten geven. Jij ook niet denk ik. En zo zijn er ongetwijfeld heel wat Music Meter liefhebbers die dat ook niet nodig hebben. Bijna allemaal. We kunnen allemaal observeren en oordelen. De een beter dan de ander.

Sting heeft een hoop publiciteit gegeven aan zijn projecten. Net als Geldof die was daar nog beter in. Maar ok ze zitten er wel met een doel. En laten we hopen dat dat goed bedoelt is en was. En daar gaat het om. En ik neem aan dat dat ook zo is.
Je kunt ook allerlei goede doelen annoniem ondersteunen. Is dat beter?
Costello,The Clash,Dylan,Young en een Mellencamp enz brengen dat op een andere manier naar buiten.
Op een meer R&R manier denk ik. Niet zo opzichtig bla bla.
En ik zit ook meer in die hoek. Net als jij.

En om niet geheel af te wijken van het muziek gedeelte.
Toch altijd geinig om iemand met een volledig andere smaak tegen te komen wat Sting zijn stem betreft. Want we hebben het hier puur om/over smaak.
De beste man heeft vooral een vreselijke lekkere stem Kist ha.
Jammer dat je dat niet kan waarderen

4,0
In mijn ogen het beste album van de heren met sterke composities.

avatar van Broem
3,5
Nooit een Police of uitgesproken Sting fan geweest. Val wel voor mooie muziek en mooie nummers. Daar is mijn relatie met Sting toch wel een beetje op gebaseerd. Op Regetta de Blanc staan gewoon enkele mooie nummers die al die jaren overeind zijn gebleven. Bring on THE Night en Bed's Too big Without you slaan bij mij nog steeds aan. Dat is knap en staat garant voor een langdurige relatie tussen mij en mooie muziek.

Cured
Ja, Bring On The Night met de getokkelde akkoordenprogressie van de (weleens) onderschatte, bescheiden Andy Summers in de coupletten, de korte aanslagen in de refreinen en het steeds fellere echoënde gitaar-outro : prachtig nummer. The Bed is ook één van mijn favoriete nummers: Stewart met zijn dub beats, Sting met zijn markante baslijn in de coupletten, Summers met zijn ritmische gitaarwerk en ook weer een lekkere basloopje in de refreinen van Sting.

WPE
Een op zich prima album, met een heel eigen en uniek geluid. Dat geldt zowel voor de gitaar, bas, drums en zang. Wat ik wel jammer vind zijn de laatste 3 nummers. Dan is mijn aandacht verslapt, en daarom "slechts" 3,5 ster i.p.v. 4.

avatar van adri1982
4,0
Oorspronkelijke stem van 3,5 verhoogd naar 4,0*. Het is een zeer goed album waar geen slecht of matig nummer opstaat. 'Message in the bottle' is natuurlijk de wereldberoemde meezinger, en 'Walking on the moon' blijft ook nog steeds als een huis staan, maar daarnaast zijn d'r ook hele goede rockende tracks als 'Regatta de Blanc', 'Deathwish' en 'The bed's too big without you' op te vinden.

avatar van Funky Bookie
3,5
Ik mis op dit album de frisheid van het debuut, maar nog altijd is dit een prima album van een stel rasmuzikanten. Ik vind het wel mooi dat een band zich ontwikkelt en dat doet The Police zeker!
Ik kan me voorstellen dat dit album in tegenstelling tot het debuut wat meer "groeitijd" nodig heeft, maar ik begin op 3.5*.

avatar van lennon
4,0
Ook dit album weer eens op de draaitafel gelegd. Tijd lang niet geluisterd, was er wel even klaar mee, maar nu is de tijd weer rijp, en ik geniet ervan!

Op On Any Other Day en No Time This Time stuk voor stuk genietbare nummers! Bring on the night en the bed's too big zijn wel de knallers qua niet hitsingles, en Walking on the moon is wat mij betreft de top single van dit album.
Message in a bottle blijft natuurlijk een slim popliedje, maar die ben ik zo enorm zat dat ik 'm echt niet meer kan horen.

Dit album is veel meer pop gericht dat de voorganger, en daarom voor mij ook meer genietbaar.

avatar van rkdev
4,0
Inderdaad is dit album wat pop-gerichter dan de punk/reggae/ska-mix van het debuut. Dit wordt meteen al duidelijk door opener 'Message in a Bottle' en de andere singles 'Walking on the Moon' (met natuurlijk wel die heerlijke tegendraadse drums van Copeland) en 'Bring On The Night'. Dat de stijl van het debuut niet compleet overboord ging is te horen in de heerlijke titelsong (die meer klinkt als een jamsessie), 'It's Alright For You' en 'Deathwish'. Afsluiter 'No Time This Time' was zelfs al uitgebracht als B-kant van 'So Lonely' in november 1978 maar werd aan dit album toegevoegd voor de albumlengte.

Wat opvalt is de inbreng van Andy Summers en vooral van Stewart Copeland. Dit lijkt het album dat het meeste als band tot stand is gekomen. Maar 5,5 van de 11 nummers zijn door Sting geschreven (eerlijk is eerlijk, het zijn wel de beste nummers), en twee zijn zelfs bandcomposities (de enige waar Andy Summers aan mee scheef). Maar met 3,5 compositie op dit album is Stewart Copeland bijna net zo belangrijk voor dit album als Sting. Iets wat hierna niet meer voor zou komen. 'On Any Other Day' is overigens echt een misser.

avatar van gigage
4,5
Bij sommige albums kan de luchtgitaar gewoon in de kast blijven ten faveure van een enorme drumkit. Dit is zo'n album waarbij de songs als in een soort trance aan je voorbij gaan. Dit uiterst succesvolle plaatje (8 weken op 1 !) met slechts twee singles bevat eigenlijk best simpele deuntjes maar op de één of andere manier kun je met het drumwerk van Copeland alleen maar meebewegen. Neem nou Walking on the moon, eigenlijk gewoon blanke reggea, maar dan wordt het jam-like ritme met twee kenmerkende harde klappen onderbroken waardoor je maar niet in slaap gesust wordt (wat ik bij sommige andere reggea bands wel heb).
Het album is natuurlijk wel erg tijdsgebonden, maar mocht je je daar niks van aantrekken (van die dagen zijn er) dan kun je er best wel weer plezier aan beleven. De stem van Sting is voor mij niet eentje waar ik al te veel naar kan luisteren, dus voor vandaag laat ik het hier bij.

avatar van captain scarlet
4,0
Wat mij betreft met afstand het beste album van de band. Walking on the moon en Reggatta de Blanc benaderen de perfectie en de rest is ook niet mis. Klinkt nog even fris als de dag dat het uitkwam. Ben verder absoluut geen Sting fan, maar dit album blijft altijd tot mijn favorieten behoren.

avatar van Castle
4,0
Favoriete tracks op dit album kiezen is lastig, alles is goed. Schandalig ik dit album eerst zo laag had gewaardeerd, vandaar half sterretje erbij.
Komt het errlijker in lijn met ghost in the machine, welk naast deze mijn favo Police albums zijn.

avatar van gjvc
4,5
"It's Alright for You'' vind ik het enige 'wat mindere nummer'.
Moeilijk om drie favorieten te kiezen.
En natuurlijk puur jeugdsentiment!

avatar van DeWP
4,0
Heerlijk om hier af en toe naar te luisteren.. Ik ben er mee opgegroeid, the Police

avatar van Pitchman
5,0
Een van mijn favo bands. Geweldige kruisbestuiving tussen ska , reggea , rock en pop. Met een zanger die je uit duizenden herkent. De muziek verveelt eigenlijk nooit. Bring on the night, the beds too big without you , walking on the moon, regatta de blanc , allemaal goed , zoals elke Police plaat.

Autobahn
Geweldig album dit, heerlijke muziek! Message in a Bottle is daadwerkelijk een supernummer.

avatar van bawimeko
4,0
gjvc schreef:
"It's Alright for You'' vind ik het enige 'wat mindere nummer'.
Moeilijk om drie favorieten te kiezen.
En natuurlijk puur jeugdsentiment!

Grappig, ik beluisterde de nieuw geremasterde cd's en het viel me op dat The Police nooit echt heeft overtuigd als 'punk-band', zodra de composities ingewikkelder worden (Bring On The Night, maar ook Walking on the Moon) valt het allemaal veel meer op z'n plek.

avatar van Forza
3,5
Het klinkt af en toe behoorlijk lekker, maar bij sommige nummers vind ik er te weinig energie inzitten om tot 4 sterren te komen. Titelnummer vind ik het leukst, zitten wel interessante muzikale ideeën in.

avatar van Pitchman
5,0
In 1979 was deze plaat toch echt wel vernieuwend. Met pop , rock en reggea doorelkaar gekruist. Dat was echt een compleet nieuwe ervaring in die tijd. Dat moet je zelf hebben meegemaakt toen. Als je er jaren later voor het eerst naar luistert is het nieuwe er natuurlijk allang vanaf. Dan luister je met heel andere oren naar deze plaat. Het was toen een hele belevenis en ik genoot er met volle teugen van , net als bijna de rest van de wereld. Ja , the Police kan bij mij niet meer stuk , toen niet en nog steeds niet. Als ik deze platen draai dan gaat mijn gevoel terug in de tijd . Heerlijk!

avatar van bikkel2
4,0
Deze ook maar eens van een cijfer voorzien. Ooit eens geleend van een kennis en ik vond het een fijne energieke plaat. Laatst weer eens geluisterd en het stemde mij weer vrolijk.
Enerzijds hoor je de energie van de punk en anderzijds de ska en reggea ambities.
Wat natuurlijk opvalt is de enorme muzikale bagage die het trio heeft, al was het live een stukje steviger en nog indrukwekkender.
De composities kregen later wat meer diepgang en structuur, maar hoe knap ook, het spontane leek er wel wat af te raken.
The Police werd uiteindelijk een geoliede technisch zeer begaafde rockband die zich niet zozeer vastpinde op een specifieke stijl.
In het muzikale topjaar 1979 was dit een absolute aanvulling.

avatar van pejo
4,5
Toch wel mijn favoriete Police album. Bring on the night met de trage drums vind ik heerlijk. Bed's too big ook prachtig, nog steeds, het intro van Deathwish is bizar knap. On any other day is mijn ultieme doorskipnummer, verder een heeerlijke plaat, nog steeds!

avatar van Kronos
4,0
aERodynamIC schreef:
Wel was Every Little Thing She Does is Magic van The Police mijn eerste zelfgekochte single ooit.

Ook mijn eerste zelfgekochte singletje.

Al was ik er niet heel blij mee. Mijn volgende aanschaf was Blackout van Scorpions. Daar staan negen nummers op dus kon ik een top tien maken. Je raadt het al, The Police stond laatst. Sinds dan gaf ik mijn zakgeld alleen nog aan hardrock en heavy metal uit.

Maar dit album dus. Nummer 433 in de lijst van 1001 albums die je gehoord moet hebben. Ooit op lp gekocht. Hopelijk voor weinig want er zitten een paar storende tikken in. Prima muziek maar niet alles is even sterk.

avatar van RonaldjK
4,0
Na drie hits van de debuutelpee, van april tot en begin november 1979 in de Nationale Hitparade, kwam al eind oktober dat jaar de eerste single van het tweede album de hitlijst binnen. Dat was Message in a Bottle, wat ik nog altijd de perfecte popsong vind: fel gedrumd, sterk gitaarspel, heerlijke melodie en een bijzondere tekst. Herkenbaar voor de puber die ik toen was, al had ik dat toen niet in de gaten.
Pas jaren later begreep ik waardoor dit kwam: de greep van "je moeten voorbereiden op je toekomst, het verlies van de kinderlijke vrijheid", dat waren dingetjes die mij toen best wel somber konden maken. Een puber in crisis met dit liedje als soundtrack.

Opvallend was het tweede nummer, de titelsong, een bijna-instrumentaal nummer; de vocalen op deze witte reggae bestaan uit de kreet “weeeyoyoooo”, typisch voor de band. It’s Alright for You is dan weer sneller, kenmerkend voor de periode kort na de punkhausse.
Bring on the Night deed me weinig, terwijl Deathwish daar best op lijkt maar mij wél boeide. Waarom dat verschil, snap ik nog steeds niet.

Kant B opent met de single die kort voor Kerstmis 1979 de Nationale Hitparade betrad: omdat Walking on the Moon vrij langzaam is, vond ik die saai. Menig leeftijdsgenoot dacht daar anders over: in januari kwam het tot nummer 8.
Nee, dan On Any Other Day, die was lekker vlot én grappig: een mopperende saaie vader over alles wat er misgaat in zijn vastgeroeste leven. De muziek van The Bed’s Too Big Without You klinkt vrolijk maar het verhaal is droevig, heerlijk nummer. Contact deed me niets, met piano en een oude operastem was Does Everyone Stare een fijn maar apart lied, dat naar een heerlijke climax opbouwt. Met slotlied No Time This Time eindigt de plaat heerlijk snel en fel.

Al met al een ijzersterke plaat met alle energie, spelplezier, originaliteit en creativiteit die je erop aantreft, plus natuurlijk met één van de beste drummers ter wereld. The Police was de crème de la crème van een nieuwe lichting. Sterke opvolger van dat sterke debuut, al bleven de songs van Outlandos d'Amour door de jaren heen beter hangen.

avatar van Marco van Lochem
4,0
Power trio's, je hebt er een aantal van die wereldberoemd zijn geworden. Jimi Hendrix Experience, Cream, Rush, het zijn slechts enkele voorbeelden van bands die geweldige muziek met zijn drieën konden maken. Wat mij betreft hoort The Police ook in dat rijtje. Het drietal maakte slechts een korte periode indruk, vergelijkbaar met Jimi Hendrix Experience en Cream, die ook maar een kort bestaan hadden.

Sting, geboren als Gordon Matthew Thomas Sumner en de zanger en bassist van de Engelsen, gitarist Andy Summers (die de eerste gitarist Henry Padovani in 1977 verving) en drummer Stuart Copeland brachten in 1977 hun eerste single uit, "FALL OUT". In november 1978 verscheen hun debuutalbum "OUTLANDOS D'AMOUR", waarop een aantal geweldige singles staan. "SO LONELY", "ROXANNE" en "CAN'T STAND LOSING YOU" bereikten in Nederland in 1979 de Top 40.

Binnen een jaar na de release van hun eerste album, lag nummer twee alweer in de winkels. Op 2 oktober 1979 verscheen namelijk "REGGATTA DE BLANC". Nigel Gray werd als producer erbij gehaald en de opnames werden gemaakt in Engeland, in de Surrey Sound studio's in Leatherhead, Surrey. Het levert bijna 42 minuten nieuwe muziek op, verdeeld over elf tracks, variërend van twee en een halve minuut tot vijf minuten. Van die elf tracks kwamen er twee in de Nederlandse Top 40, te beginnen met het openingsnummer, het geweldige "MESSAGE IN A BOTTLE". Bijna vijf minuten The Police in optima forma! Ritmisch super pakkend, tempowisselingen, heerlijke melodielijn, gewoon geweldig! Het titelnummer "REGGATTA DE BLANC" laat ook weer de grote kwaliteiten van de band horen, heerlijk speels gitaarspel, waanzinnig en complex drumwerk en het passende basspel van Sting. De zang bij deze bijna instrumentale track doet de rest. "IT’S ALRIGHT FOR YOU" is zo'n heerlijke uptempo song, pakkende melodie, lekker gitaar werk en een gedegen basis. De ruim vier minuten durende Police klassieker "BRING ON THE NIGHT" heeft een spannend intro, langzaam maar zeker ontwikkelt het nummer zich met een op de toppen van zijn kunnen zingende Sting. “DEATHWISH” is afwisselend en het één minuut durende intro beloofd veel. Een pakkend ritme is de basis van de rest van het nummer. De typerende Police ingrediënten zitten er ook weer in, de heerlijke galmende zang, ingenieus drumspel en het subtiele gitaarwerk van Summers.

Het eerste echte rustpunt is de fenomenale hitsingle “WALKING ON THE MOON”. Het nummer is op een briljant basloopje gemaakt en is wat mij betreft boeiend van de eerste tot de vijfde minuut. Dit blijft voor mij één van de beste Police tracks ever… Van een andere orde is het door Stuart Copeland geschreven “ON ANY OTHER DAY”. Een punky/reggae track die mij iets minder kan bekoren. De zang is wat minder prominent, het ritme is wel weer pakkend. Net zoals bij eerdere tracks is er veel aandacht besteedt aan het intro van “THE BED’S TOO BIG WITHOUT YOU”. Je wordt meteen gepakt door het ritme, het basloopje en verderop doet de melodie en geweldige arrangementen de rest. Eén van de toppers van het album, eentje die niet gaat vervelen. “CONTACT” is opgebouwd op een heerlijk midtempo ritme, is kort en krachtig, maar niet hoogstaand. De piano luistert “DOES EVERYONE STARE” op, er komt operazang voorbij en het is zo’n nummer waarin een mooie opbouw in zit. Het is wel een afwijkende track, maar ik vind het wel boeiend, juist door het andere karakter. Het tempo gaat in “NO TIME THIS TIME” naar de hoogste versnelling, Sting zingt weer erg hoog en de gitaarsolo maakt het geheel af.

“REGGATTA DE BLANC” was een goede opvolger van het debuutalbum en scoort als “moeilijke tweede album” een meer dan dikke voldoende. Bij de opvolger “ZENYATT MONDATTA” werd de focus iets verlegd, mede door het frequenter gebruik van de synthesizer. Persoonlijke favoriet “DON’T STAND SO CLOSE TO ME” kan mij nog steeds bekoren en zelfs “DE DO DO DO DE DA DA DA” vind ik erg mooi. “GHOST IN THE MACHINE” leverde de band de eerste en tot nu toe enige Nederlandse nummer 1 hit op, “EVERY LITTLE THING SHE DOES IS MAGIC”. En “SYNCHRONICITY”, met de geweldige single “WRAPPED AROUND YOUR FINGER”, was in 1983 de zwanenzang. Een comeback tournee in 2007 deed de fans nog even opveren, maar het leverde wel veel live concerten op, nieuw materiaal bleef echter uit. Vijf albums in een relatieve korte periode, maar ze zijn stuk voor stuk erg goed, “REGGATTA DE BLANC” hoort daar dus zeker bij.

avatar van RonaldjK
4,0
Op YouTube popt dit filmpje op in de week na het overlijden van Wim de Bie: hij vertelt over zijn belevenis van Reggatta de Blanc, hoe de Volkskrant (Elly de Waard) erover schreef en bovendien kan er gegrinnikt worden om zijn boze echtgenote. 5'24" genieten.

avatar van Lau1986
4,0
Fijn album, het openingsnummer verveeld mij eigenlijk nooit. Het hele album is daarnaast erg fijn, er zit goede energie in en het is vooral genieten.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:06 uur

geplaatst: vandaag om 10:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.