menu

The Police - Ghost in the Machine (1981)

mijn stem
3,57 (379)
379 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: A&M

  1. Spirits in the Material World (2:59)
  2. Every Little Thing She Does Is Magic (4:22)
  3. Invisible Sun (3:44)
  4. Hungry for You (J'aurais Toujours Faim de Toi) (2:53)
  5. Demolition Man (5:57)
  6. Too Much Information (3:43)
  7. Rehumanize Yourself (3:10)
  8. One World (Not Three) (4:47)
  9. Omegaman (2:48)
  10. Secret Journey (3:34)
  11. Darkness (3:14)
totale tijdsduur: 41:11
zoeken in:
avatar van Leptop
4,0
Hup! Streamen dat album en hopsakee: halfje erbij?

avatar van gigage
3,0
Haha, nee het is andersom. Ik was aan het luisteren en vond het best ok, vandaar dat ik het me afvroeg. De score is dus inclusief de "nooit meer!" Songs.

avatar van hrmnbstr
3,5
gigage schreef:
De score is dus inclusief de "nooit meer!" Songs.
Nu ben ik wel heel benieuwd naar de "nooit meer!"-songs.

avatar van gigage
3,0
Uit mijn hoofd, (speler is net uit) track 2 die na de hersenspoeling van Nederland op 1 belandde (past hier ook niet tussen trouwens, verkeerde vibe, soort Doe Maar liedje) track 4 en nog 1, ik denk de laatste.

Autobahn
Eigenlijk alleen maar goeie nummers op dit album, geen enkel minpuntje! ?

avatar van Pitchman
5,0
De eerste drie en laatste drie songs zijn echt fantastisch. De liedjes daartussen iets minder ,maar evengoed genietbaar. Na duizend luisterbeurten
vind ik dit album nog fier overeind staan. Net zoals elke plaat van The Police 5 sterren is. Kocht elke plaat op de release dag. Dus sommige groeven zijn er niet best meer aan toe. Tijd voor wat houtlijm
De stijl verandert op deze vierde plaat wel iets. Zoals ze hier met meer blazers werken en de teksten soms politiekbewust zijn en wat treuriger gestemd zijn. Zoals op Secret Journey en Invisible Sun het geval is. Zijn voor mij wel een van de prijsnummers.
De goede single 'Every little Thing she does' vind ik ook een fantastische melodie hebben. Verveelt eigenlijk nooit.

avatar van RonaldjK
4,0
De hitmachine die The Police was, ging in 1981 succesvol door. Wat ik achteraf bijzonder vind, is dat de band een brede groep tieners aansprak: zowel de gewone hitparadevolgers, als de kakkers (type poloshirtje, op mijn middelbare school was het de heersende trend) als de liefhebber van alternatieve muziek, in die dagen vooral new wave.
Waar voorganger Zenyatta Mondatta op de B-kant hoorbaar aan tijdsgebrek leed, blijft het niveau op Ghost in the Machine hoog. De heren kregen dan ook veel meer tijd én de mogelijkheid om de muziek ver weg (het Caraïbische eiland Montserrat) op te nemen. De luisteraar werd beloond.

Every Little Thing She Does stond in Nederland één week #1 in de Nationale Hitparade van de NOS en in de Top 40 van concurrent Veronica zelfs drie weken op die plek. Heerlijk uptempo liedje.
Opvolger Spirits in the Material World haalde in december #8 en in januari 1982 in de Top 40 #6.
Derde single Invisible Sun haalde met zijn geheimzinnige titel en sfeer in april #27 en bij Veronica slechts de Tipparade. Ik vond ze daarop klinken in de lijn van een band als Joy Division: melancholie overheerst. Wij noemden dat toen doomwave.
Die sfeer staat in contrast met wat ik op tv zag. Daar werden ons drie frisse blondharigen getoond, grappen makend met elkaar. Dat het achter de schermen minder gezellig was, wist ik toen nog niet. Voor mij stonden ze voor onbezorgdheid met af en toe een kritische noot in de teksten, zoals in Too Much Information en One World (Not Three).

Eerder noemden MuMensen de toevoeging van keyboards en blazers aan de plaat. Je kunt beweren dat de band, opgericht door drummer Stewart Copeland, op dit album vooral het vehikel van bassist/zanger Sting was geworden. Gitarist Andy Summers schijnt er niet blij mee te zijn geweest lees ik op diverse websites, want de sound ging inmiddels verder dan gitaar-bas-drums.
Desondanks behield de band op Ghost in the Machine de invloeden van ska en reggae, zo belangrijk voor hun stijl. Je zou daar door de blazers soul aan kunnen toevoegen, getuige bijvoorbeeld Demolition Man.

Het werd een energiek en uptempo album, dat veel van mijn leeftijdsgenoten aansprak. Nu ik de plaat een dikke veertig jaar later hoor, is opvallend hoe fris het nog altijd klinkt. Onmiskenbaar The Police, met als kanttekening dat ik wel iets snap van het gemopper van Andy Summers: de blazers nemen een behoorlijk deel van zijn gitaarruimte in. Dat Sting verantwoordelijk is voor het leeuwendeel van de composities zal daar debet aan zijn geweest. Tegelijkertijd zijn blazers wel heel relevant voor een band die met ska stoeit.
Op Ωmegaman echter klinkt vooral het triogeluid van vorige albums, lekker lied. Gedurende de hele plaat is te horen dat Stewart Copeland zelfs op hoog tempo niet alleen gepassioneerd maar ook gevarieerd kan drummen.
De enige song waar ik mijn tanden nog steeds niet kan zetten is afsluiter Darkness; het laat de plaat als een nachtkaarsje uitgaan.

Voor de fan die meer wil: op onder andere streaming zijn bovendien twee B-kantjes van singles bij dit album te vinden. In november 2018 verscheen Flexible Strategies met restmateriaal. Van de Ghost-singles hoor je daarop Shambelle en Flexible Strategies. De eerste klinkt als een instrumentaaltje van hun vorige elpee, de tweede is heel funky mét blazers.
Hartstikke leuk, maar Ghost in the Machine is op zichzelf al overtuigend genoeg, zeker met de constatering dat ie nog altijd fris klinkt.

avatar van gaucho
The Police / Ghost in the Machine vinyl picture disc – SuperDeluxeEdition

Tja...het wordt steeds gekker met die reissues. Komt er een alleraardigste deluxe versie uit van dit album (met de twee extra tracks die we kennen van de B-kantjes van de singles plus I burn for you, verschijnt-ie alleen op picture disc. I rest my case...

Op zich wel een leuk idee: met de tracklist zoals die oorspronkelijk gepland was, plus de count-ins van Stewart Copeland op enkele nummers, al vind ik dat laatste niet meer dan een aardigheidje. Maar met die drie bonustracks had het een leuke release kunnen zijn. Op CD dan; niet op LP (vanwege de speelduur van zo'n 55 minuten) en zeker niet als picture disc, verpakt in zo'n doorzichtige pvc-hoes die rechtstreeks tegen het vinyl aan zit.

Zack
Ik vind gemiddeld een 3,5 ster wel ok voor dit album , kan.me er wel in vinden.

Het midden gedeelte vind ik het minst : te eenzijdige composities, veel getetter en repetitief.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:22 uur

geplaatst: vandaag om 21:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.