Clock DVA - Advantage (1983)

Deze avantgarde klassieker uit 1983 (CD release is van 1989) bleek tot mijn verbazing nog niet te zijn toegevoegd. Bij deze dan. Heerlijke donkere muziek, dancebeats, piepende en scheurende feedback en allerhande electronica en tape loops. Uniek en onvergelijkbaar, verplichte kost. 4,5*

Mijn dank is groot Edwin om dit album te plaatsen. Deze plaat is van begin tot eind goed en wat mij betreft ook tijdloos. Een absolute klassieker. Het album Thirst is tevens een aanrader.

Heb deze net 2x beluisterd, vreemde plaat moet ik zeggen.. avant-garde is wel op zijn plaats. Rare funk-mengsels met electronische geluiden en blaser-secties die zich ineens komen melden. Heel anders dan Buried Dreams, die echt industrial electro klinkt. Ik ga nog geen cijfer geven, daarvoor is het me nog iets te vaag. Maar niet alles bevalt me meteen, de jazzfactor is iets waar ik een beetje moeite mee heb. Nog maar eens een derde keer proberen.

Dit behoort ongetwijfeld tot een van de beste jaren '80 platen...!

En als je 'Tortured Heroine' hoort weet je waar Fields of the Nephilim de mosterd gehaald hebben. Die jazz invloeden geven deze plaat een ongelofelijk speciale sfeer. Maar 'Resistance' (zowel de gewone versie als de 12" mix) blijft toch wel het topnummer. Geef ze zeker nog een derde luisterbeurt (en een vierde en vijfde ook zou ik zeggen ) Ik weet nog dat ik in het begin enkel het eerste nummer echt goed vond. De enige reden dat deze plaat bij mij niet naar de 4,5* gaat is het achtste nummer 'Poem', dat vind ik echt heel zwak.

Leuk om te zien dat deze plaat ook op mume terug te vinden is, en een tikje verwonderlijk om te constateren dat er nog zo weinig bij deze plaat geschreven of gestemd is.

Voor mij is Advantage zonder meer een momument.

Deze plaat scharniert feitelijk tussen twee incarnaties van ClockDVA ... het is hun laatste in 'band'- vorm, na deze plaat is de originele ClockDVA uiteen gegaan in naar het schijnt buitengewoon ongezellige omstandigheden. Adi Newton richtte hierna The Anti Group op, en het werk dat hij daarmee deed is volstrekt niet pop georienteerd. Ook onder de naam ClockDVA bleven platen uitkomen, maar met een geheel andere, overwegend electronische sound.

Het vroegste werk ( bv Thirst) van ClockDVA is ook niet erg pop, maar deze Advantage is -binnen Adi Newton's oeuvre- best toegankelijk te noemen. Resistance en Breakdown zijn vlotte nummers, goed dansbaar en indertijd ook hele hele kleine hitjes in alternatieve kringen.

Echt geweldig vind ik de eerste twee nummers, Tortured Heroïne en Beautiful Losers. Deze nummers lopen naadloos in elkaar over, en worden heel dreigend ingekleurd door hard ingemixte bas, spaarzaam gitaarwerk en marimba's. De zang van Adi Newton klinkt zoals de man ook schijnt te zijn, ongemakkelijk, dwingend en ... ja, onvriendelijk. ClockDVA maakt iets dat je zou kunnen omschrijven als boze-mannen-funk, enigszins vergelijkbaar met Prince Blimey van Red Snapper.

Van de overige nummers laten Eternity in Paris en Dark Encounter zich nog het beste omschrijven als filmisch. Veelal sobere muziek met stemmig blazerswerk, Adi's trompet wel te verstaan. Mijn gedachten dwaalden bij deze nummers wel eens af naar L'ascenseur pour l'echafaud, maar dat zal wel met Parijs te maken hebben.

Dan resten nog de nummers Secret Life of the Big Black Suit, uitermate hectische punk-funk in een tempo dat de RHCP al decennia niet meer halen, en het ritmeloze Poem dat zijn titel waarmaakt.

De CD issue levert tenslotte nog een cover van VU's Black Angels' Death Song (niet heel bizonder maar het geeft wel een idee met betrekking tot Newton's inspiratiebronnen) en daana nog een tweetal dance-mixes van die twee ienie mini hitjes.

Ik ben in de gelukkige omstandigheid om te kunnen zeggen ClockDVA ooit als band te hebben zien spelen, en ik heb deze plaat daarna nooit meer losgelaten. Adi Newton's latere werk en optredens met deze en andere bands waren ook altijd meer dan de moeite waard (zeker ClockDVA's Buried Dreams is een verborgen schat voor fans van electronische muziek) maar zo pakkend en dwingend als op Advantage zijn ze nooit meer geworden ...

Ik zou zeggen, spoor hem op en maak jezelf eenonvergelijkbare luisterervaring rijker.

Leuk dat iemand nog eens een berichtje plaatst bij een van mijn favoriete albums! Ik twijfel constant of ik het nu al dan niet zou verhogen naar 4,5* en naar aanleiding van jouw bericht hierboven ga ik dat dan maar doen ook Puik stemgemiddelde eigenlijk (10 stemmen, 4,40)


Lucky bastard!!

Ik luister dit voor het eerst en ik ben nogal overdonderd! Wat een prachtig album!

welkom bij de club

Deze band is wel iets voor mij denk ik, is dit album nog te vinden op cd?

Ik vrees enkel tegen woekerprijzen op websites als Amazon.com

Inderdaad, net even gezocht... ik zie prijzen à ratio 59€

Een schande gewoon!!

Hm hier moet ik toch ook nog even achteraan,ben benieuwd!

Rare plaat, by any standard. Ik kan er nog steeds niet lyrisch over worden, ondanks geestverwant freddze. Thank god for differences

Ben het album nu ook aan het beluisteren.Inmiddels de eerste twee tracks beluisterd en de eerst indrukken zijn niet echt onverdeeld positief Een vreemdsoortige kakafoniebrei aan geluiden ondersteund door een wat jazzy-achtige sound.De zang(met name track 2)doet mij wel wat aan één van mijn favoriete bands Fields Of The Nephilim denken,de muziek pakt mij echter minder tot nu toe. Ben nu bij Breakdown(met rijkelijk vertegenwoordigde blazers in het nummer) beland,en dit nummer kan mij wel bekoren.

Kakafonie was ook mijn eerste, tweede en inmiddels vijftiende indruk.. maar da's hip, eh viking?!

Sick

Als het op cd te verkrijgen is, dan zal ik het binnenkort wel in huis hebben. Via 'Gigaswing' in Hasselt kom ik aan alle zeldzame cd's tegen zeer acceptabele prijzen.

Uiteraard moest ik deze ook nog steeds een keer luisteren, tenslotte is freddze er enthousiast over en dat zegt wat. Hij staat nu op, ben bij nummer 3, Resistance. Tot nu toe vind ik het wel aardig klinken, maar ben niet overdonderd, vind er niets raars aan maar ook niets opvallend goed. De sfeer bevalt me in elk geval wel, en vaak is dat een eerste stap. Zal hem de komende tijd nog wel vaker gaan draaien. Inmiddels bij nummer 4 beland, heeft iets dub-achtigs...

Als je nog maar bij nummer 4 bent staan je nog fijne momenten te wachten, vooral met de dubbel Dark Encounter en Poem.
Persoonlijk vind ik hem behoorlijk briljant, op de voorganger staan al enkele hoogtepunten met Blue tone, African Winter en natuurlijk 4 hours.
Deze is volledig geslaagd, enkel 5 en 6 vind ik iets minder.
Advantage is meer film dan plaat.

lang geleden maar heb hem nog eens gedraaid... cd's zijn te duur?? thank god voor de nieuwe "pick ups"? heerlijke sfeer maar je moet je er voor openstellen.. eternity in paris doet het voor mij maar heb ook iets met parijs. voor de rest niet helemaal mijn ding meer maar toendertijd wel..

Deze groep zegt mij helemaal niets. De hoes doet mij vermoeden dat ik het ook niets zal vinden; te donker vermoedelijk. Maar toch lees ik interessante dingen....elctronica, tape loops, blazers en jazz en funk-invloeden.... Dan ben ik toch benieuwd.

Zijn er wellicht gelijkenissen met dit album?

To Each - A Certain Ratio

Dit smaakt mij namelijk wel. Zeg maar een cocktail van Joy Divisiaanse doem met een scheut George Clinton-funk. Ook met blazers e.d. Wat mij betreft eveneens een post-punk klassieker die wel wat meer aandacht verdient.

Is dit album ergens wat langer te beluisteren dan de gebruikelijke 10 of 30 seconden per nummer?

Als je dat vraagt heb je waarschijnlijk mijn berichtje hier nog niet gelezen

Dank Freddze, ik doe mijn huiswerk niet goed.

Maar hoe ver gaan de gelijkenissen. Lijken de albums wat betreft sfeer op elkaar. Of is dit album aanmerkelijk donkerder. In 'To Each' zit natuurlijk geen electronica. En electronica kan een plaat een mechanische, industriële sfeer meegeven (hetgeen trouwens niet verkeerd hoeft te zijn hoor, mits gedoseerd). Is de zang wellicht zwartgallig en theatraal, daar wil ik nog wel eens op afknappen.

De zang is niet theatraal of zwartgallig, het is wel een erg donkere stem waar ik persoonlijk van houd, het klinkt zeer opgejaagd, maar tegelijk natuurlijk. Wat het Industrial gehalte betreft valt het ook mee, hier en daar een tintje maar niet te vergelijken met het latere Clock DVA werk. Het is een interessant album, ik kan hem je alleen maar aanraden ongeacht je verdere muzikale voorkeur.

Dat klinkt toch wel erg goed. Waar is dit album te beluisteren? Is die nog te verkrijgen?

Ik heb hem op download, album is niet meer verkrijgbaar of toch niet tegen een schappelijke prijs.

Tip : Probeer het album in zijn geheel te downloaden, bij mij staan de losse nummers na elkaar en dan mis je iets. Bijvoorbeeld Tortured Heroine wat overloopt in Beautiful Loosers, dat moet een absolute climax zijn zonder onderbreking.

Ik heb hem een paar keer beluisterd, maar ik vind Thirst beter. Ik kom hier lastiger doorheen. Wat drukke creaties die wel passend achter elkaar staan, maar niet te benoemen zijn tot een bepaalde muziek 'stijl' (niet in de vorm van rock/new-wave/avant-garde maar in de vorm van ik vind álle nummers goed het is té gevarieerd voor mij) Dit neemt niet weg dat het wel een vrij goed album is. Het is zeker een lekker album om op de zondagmiddag of een doordeweekse avond weg te luisteren. Puur om de schoonheid van de werken, de speelsheid met de instrumenten. Het heeft indruk gemaakt, maar nog niet helemaal op een geweldige manier.

Jaren en jaren geleden eens zien liggen, deze CD. Ik heb hem niet gekocht, want ach, die bonustracks, wat moet je daar nou mee? (dacht ik toen). Wist ik veel dat ie nu zulke exhorbitante prijzen moet opbrengen.

't Is zeker een groeiplaat; bij mij heeft het lang geduurd voordat ik het goede gevoel erbij kreeg. Broeierige jazzfunk met de donkere stem van Adi Newton, dat is mijn omschrijving van deze muziek.

Wat is Resistance toch een fénoménaal nummer! Die sfeerzetting!

In het begin van het nummer moet ik altijd aan 'Allo Allo' denken waar ze de radiozender verbergen onder het bed van die oude taart, Fanny.

Het nummer is doordrongen van de gespannen sfeer die gepaard gaat met het verzet, gecombineerd met dat gejaagde (snel, snel zijn om niet betrapt te worden door den Duits). Het slagwerk op het einde zijn de geweerschoten in de verte. En die onheilspellende stem van Adi Newton maakt het helemáál af!

The meeting in secret locations - just out of fear

Prachtig intermezzo ook op 2'00:

The days will change and we'll...
... change our ways and we'll ...
... end our games;
But love like life will always stay
And time may change, but feelings remain

En die hoekige bas is ook al om van te watertanden, dus ik gebruik nog maar eens het icoontje

Zoals Freddze al zei : lucky you !

Op Pandora's Box toevallig ?, want daar zijn ze te bewonderen geweest, meen ik !



Mwah, ik vind de sfeerzetting in Beautiful Losers en Eternity in Paris ook niet onaardig hoor !

Ja, Clock DVA is toch wel schandalig onbekend en ondergewaardeerd hier op MuMe.

Daar waren ze, en daar was ik ook ... maar daar heb ik ze niet gezien. Geen idee waarom, waarschijnlijk stond ik bij Me & the Heat of een andere media-hype.

Ik heb ClockDVA bij Pandora-registraties van de VPRO live op de radio gehoord, en het optreden kunnen inhalen in Paradiso, een maand of wat erna.