menu

Paul McCartney - Tug of War (1982)

mijn stem
3,61 (163)
163 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Parlophone

  1. Tug of War [Remixed 2015] *
  2. Take It Away [Remixed 2015] *
  3. Somebody Who Cares [Remixed 2015] *
  4. What's That You're Doing? [Remixed 2015] *

    met Stevie Wonder

  5. Here Today [Remixed 2015] *
  6. Ballroom Dancing [Remixed 2015] *
  7. The Pound Is Sinking [Remixed 2015] *
  8. Wanderlust [Remixed 2015] *
  9. Get It [Remixed 2015] *

    met Carl Perkins

  10. Be What You See (Link) [Remixed 2015] *
  11. Dress Me Up as a Robber [Remixed 2015] *
  12. Ebony and Ivory [Remixed 2015] *

    met Stevie Wonder

  13. Tug of War (4:22)
  14. Take It Away (4:16)
  15. Somebody Who Cares (3:19)
  16. What's That You're Doing? (6:22)

    met Stevie Wonder

  17. Here Today (2:29)
  18. Ballroom Dancing (4:08)
  19. The Pound Is Sinking (2:55)
  20. Wanderlust (3:49)
  21. Get It (2:28)

    met Carl Perkins

  22. Be What You See (Link) (0:34)
  23. Dress Me Up as a Robber (2:42)
  24. Ebony and Ivory (3:43)

    met Stevie Wonder

  25. Stop, You Don't Know Where She Came From [Demo] *
  26. Wanderlust [Demo] *
  27. Ballroom Dancing [Demo] *
  28. Take It Away [Demo] *
  29. The Pound Is Sinking [Demo] *
  30. Something That Didn't Happen [Demo] *
  31. Ebony and Ivory [Demo] *

    met Stevie Wonder

  32. Dress Me Up as a Robber / Robber Riff [Demo] *
  33. Ebony and Ivory [Solo Version] *
  34. Rainclouds *
  35. I'll Give You a Ring *
toon 23 bonustracks
totale tijdsduur: 41:07
zoeken in:
avatar van Rudi S
4,0
devel-hunt schreef:

Tug of War werd toentertijd enorm goed ontvangen en is een millionseller geweest die wereldwijd de hitlijsten aanvoerde.


Dat klopt wel, bv Rolling Stone was heel enthousiast, echter in de eindjaarlijstjes van de diverse bladen kwam dit album niet voor, de gezamenlijke lezers van RS zetten Paul dan wel weer op nummertje 5 van dat jaar
Ook muziekkrant Oor was positief (zie deze terugblik) Muziek >> Algemeen >> OORdelen

avatar van musician
4,5
Helemaal waar en als je Wings platen niet mee wilt tellen, is dit dus zijn meest succesvolle solo album ooit.

Daar is op zich een leuke boom over op te zetten maar laat ik het er op houden dat commercieel succes en artistieke hoogstandjes niet altijd per se samen gaan.
Zo vind ik de samenwerking met Stevie Wonder op Ebony and Ivory echt een van de dieptepunten in de carrière van McCartney.

Maar je mag er waarschijnlijk niets van zeggen: het nummer heeft 7 weken op 1 gestaan in de VS.
Gelukkig is het een op zichzelf staand nummer op Tug of War omringd door alleen maar beter werk. Maar Ebony and Ivory heeft de albumverkopen geen slecht gedaan.

avatar van erwinz
4,5
Ebony and Ivory vind ik ook een draak, al staat err tussen het bonusmateriaal een demo die nog wel uit te zitten is.

avatar van heartofsoul
4,0
Het probleem met de solo-albums van John Lennon, Paul McCartney en George Harrison is naar mijn mening dat ze slechts zelden het niveau van de Beatles-albums haalden. Ook voor Tug of War geldt dit, al is het lang niet slecht. Here Today ontroerde mij, en Ballroom Dancing vind ik zeer opwekkend. Voor de rest is dit een zeer onderhoudend album. Jammer natuurlijk van het suffe Ebony and Ivory.

avatar van lennon
3,5
heartofsoul schreef:
Het probleem met de solo-albums van John Lennon, Paul McCartney en George Harrison is naar mijn mening dat ze slechts zelden het niveau van de Beatles-albums haalden.


Die vergelijking moet je ook niet willen maken. Het is immers nog maar 25% van een unieke samenwerking die over is. Logisch dat het anders klinkt . Al zijn de 1e albums van de 3 heren (behalve Ringo ) toch echt heel erg sterk.

avatar van heartofsoul
4,0
Tja, lennon, waar het bij mij op neerkomt is dat ik, als ik naar McCartney, Harrison of Lennon solo luister, de andere Beatles node mis (Ringo laat ik even buiten beschouwing). Ik geef grif toe dat de eerste albums van Harrison en Lennon (en het tweede album van McCartney) uitzonderlijk goed zijn, maar (voor mij) nét iets minder dan de meeste albums van de Fab Four. Zelfs Please Please Me bezorgt me nog steeds rilllingen van genot. Ik draai die albums nog steeds graag, wat voor diverse albums van McCartney eigenlijk niet meer geldt. Tug of War kan er echter (wat mij betreft) nog steeds mee door.

avatar van Funky Bookie
3,5
Macca maakte hiermee een album dat echt in de jaren '80 stond. Ebony and Ivory is mierzoet, maar What's That You're Doing, het andere nummer met Stevie, is lekker funky geworden.
Klassiekers staan hier niet op, maar het luistert lekker weg.

avatar van devel-hunt
4,5
Ringo Starr, ik ga het er toch over hebben. 1982/83, Lennon net dood, McCartney maakte dit meesterwerkje en na Wings at the speed of sound en Band on the run commercieel zijn meest succesvolle, achter de knoppen George Martin, hun eerste samenwerking sinds live and let die.
George Harrison kwam op de proppen met Gone Troppo, vrijblijvend en alles behalve commercieel, hij maakte alleen nog muziek die hij zelfde wilde maken. En dan Ringo Starr, Old wave. De enige Beatle die nog onvervalst rockte en een goudeerlijke old school plaat afleverde, geproduceerd door Joe Walsh. Als ik van deze drie de beste moet kiezen ben ik geneigd om Old Wave aan te wijzen. Zonder opsmuk, authentiek en eerlijk, zoals The Beatles ooit begonnen. Draai ze (voor de grap) maar eens allerdrie achter elkaar.

Telamon
Funky Bookie schreef:
Macca maakte hiermee een album dat echt in de jaren '80 stond. Ebony and Ivory is mierzoet, maar What's That You're Doing, het andere nummer met Stevie, is lekker funky geworden.
Klassiekers staan hier niet op, maar het luistert lekker weg.


Here Today zie ik dan wel weer als een klassieker. Zo veel succes samen hebben, vervolgens elkaars bloed wel kunnen drinken, modder gooien, en opeens is je oude vriend dood. En kun je hem enkel nog zo toezingen. Kippenvel nu ik m weer draai. Net als vorig jaar in de Ziggo.

avatar van Funky Bookie
3,5
Ik had dat in Ziggo ook. Op plaat doet het me minder.

avatar van bikkel2
4,0
Derde solowerk van Macca en daar is werk van gemaakt.
Good old George Martin is de producer, alsof de tijd is stil blijven staan.
Ringo drumt een paar nummers en 10CC's Eric Stewart is vanaf hier een poosje Paul's rechterhand.
Natuurlijk is Linda ook van de partij.
Verder horen we nog Steve Gadd, Denny Laine en superbassist Stanley Clarke.
En wat te denken van Carl Perkins.

Wellicht het meest opvallend is de samenwerking met Stevie Wonder.
Daar kwam oa. de 1e hit Ebony & Evory uit voort.
Ik sta 100% achter de boodschap, maar het liedje zelf hield me aanvankelijk ver weg van Tug Of War. Een mierzoet draakje, wat altijd wel opduikt bij Paul.
Maar de plaat mag er zijn. Sterker nog, het is een prima plaat.
Veel afwisseling en je hoort er duidelijk vanaf dat de ex-Beatle zijn tijd goed wilt benutten.
De dood van Lennon was nog pril en dat had er behoorlijk ingehakt.
Dat uit zich in het prachtige Here Today.
Een zeer gemeende en beladen ode aan zijn ex-collega.
Het staat nog steeds op het liverepertoire.
Verder vooral een fris album. Mooi titelnummer, het lekker rockende Take It Away ( werd hier net geen hit) Get It ( met Perkins.), Ballroom Dancing.
Lekker rockwerk, wat Macca gewoon altijd fijn heeft gevonden om te brengen.
Een duidelijke terugblik en daar zal het tragische wegvallen van Lennon ook mee te maken hebben gehad.
Ook vermakelijk is Dress Me Up As A Robber, wat een eigentijdse dansbare feel heeft.
Tja, je ontkomt er niet aan. Ebony & Ivory sluit het af.
Ach, veel schade kan het niet meer aanrichten.
Er is dan al heel veel moois voorbij gekomen.
Momentje om de was op te hangen.

Het zou lang duren voordat vriend Paul weer met iets echt behoorlijks op de proppen zou komen.

avatar van vigil
4,0
bikkel2 schreef:

Wellicht het meest opvallend is de samenwerking met Stevie Wonder.
Daar kwam oa. de 1e hit Ebony & Evory uit voort.
Ik sta 100% achter de boodschap, maar het liedje zelf hield me aanvankelijk ver weg van Tug Of War. Een mierzoet draakje, wat altijd wel opduikt bij Paul.

Ja het is niet veel dat nummer, opvallend dat de andere samenwerking met Stevie juist een onwijs goed nummer is. Lekker funky en eerder alternatief dan glad en commercieel. Wanderlust is mijn favoriet van dit fijne album.

avatar van Ssst
Google translate weet de kern van de liedjes op dit album goed te vatten:

01. Touwtrekken
02. Haal het weg
03. Iemand die erom geeft
04. Wat ben je aan het doen?
05. Hier vandaag
06. Stijldansen
07. Het pond zinkt
08. Reislust
09. Snap je
10. Wees wat je ziet (link)
11. Verkleed me als een overvaller
12. Ebbenhout en ivoor

Gelukkig gaat het bij McCartney meestal meer om de muziek dan de teksten en wat dat betreft is dit album een blijvertje gebleken

4,0
Nu zijn nieuwste (III) uitkomt en ruime aandacht krijgt, weer eens teruggegrepen naar ouder werk. Dit is toch wel een heel lekker album. En als het je niet aanstaat sla je die met Stevie Wonder over. Blijven er 10 goede songs over en 1 van mijn all time favourites, die ik al 10 jaar vergeefs in de top 2000 probeer te krijgen: Here today. Even simpel als wonderschoon, het kenmerk van de beste McCartney en Beatles songs.

Stijn_Slayer
Deze zakt naar het einde toe wat in en is af en toe wel erg zoet. Jammer, want vocaal is McCartney hier op dreef en er staan enkele van zijn beste nummers op. Stevie Wonder kost het album zeker een halve punt. 'What's That You're Doing' lijkt wel pornomuziek en 'Ebony and Ivory' is aalglad.

Duco van Deugen
Verreweg het beste nummer (naar mijn mening) was het stampende "Ballroom Dancing". Hier en daar ook op single uitgebracht. In de VS sloeg het nummer niet zo aan door de onbekendheid met het Britse fenomeen van Ballroom Dancing.
De nummers die uitgevoerd werden met andere artiesten kun je inderdaad het beste skippen.

Geluidskwaliteit is zeer goed te noemen. Al met al toch wel een '4' voor dit eerste album dat Macca opleverde na het uiteenvallen van zijn groep Wings.

avatar van gaucho
4,0
Ik mag deze ook nog altijd graag horen, ondanks het feit dat het een redelijk glad geproduceerd en veilig album is. Ebony and ivory, tja, het is mierzoet, maar mits gedoseerd beluisterd (zeg één à twee keer per jaar) kan ik het eigenlijk wel goed hebben. Maar het nummer valt natuurlijk in het niet bij de echte hoogstandjes op deze plaat: het overtuigende en gemeende Here today, opgedragen aan John Lennon, en het prachtige popliedje Take it away, dat ik in al zijn eenvoud tot de beste McCartney-songs ever reken.

Ook het merendeel van de rest valt zeker niet tegen. De titeltrack, Ballroom dancing en Wanderlust zijn andere goedgeschreven popliedjes waar menig andere artiest de spreekwoordelijke moord voor zou plegen. Een krappe 4 sterren, wat mij betreft.

avatar van milesdavisjr
4,0
Uiteraard is Ebony and Ivory mierzoet maar ik blijf het een fraaie compositie vinden. Tug of War vind ik sowieso wel een sterkte plaat van McCartney. Het titelnummer blijft wonderschoon, rijk gearrangeerd maar zo doeltreffend, wat mij betreft 1 van de beste songs in het oeuvre van Paul. Take It Away is niet wereldschokkend maar de wat eenvoudige opzet neemt niet weg dat de track een mooie melodie herbergt. Somebody Who Cares, natuurlijk spat het glazuur van je tanden, maar bij McCartney kan ik het juist prima hebben. De man is verantwoordelijk voor hemelse nummers en ook dit juweeltje valt er wat mij betreft onder. De panfluit en het akoestische gitaarstuk vullen elkaar daarnaast mooi aan. Helaas is niet alles evengoed, What's That You're Doing, Ballroom Dancing, Get It, niemendalletje Be What You See kennen een wat jolig karakter en als Paul die kant opgaat raakt hij mij al snel kwijt. Als je echter nog songs voor je kiezen krijgt als Wanderlust en Here Today ben ik dik tevreden. Het voelt haast achteloos aan hoe McCartney toch zulke titels uit zijn mouw kan schudden. Wat mij betreft blijft Tug of War man's sterkste soloplaat, zelfs in vergelijking met zijn werk uit de jaren 70 en dat wil wat zeggen.

avatar van Marco van Lochem
4,0
Het eerste album dat Paul McCartney uitbracht na de moord op John Lennon, door Mark David Chapman op 8 december 1980, was er één waarop hij terug greep naar een deel van de magie van de band waar hij de absolute top mee bereikte, The Beatles. Hij vroeg George Martin om als producer op te treden bij het maken van het album.

Vlak na de moord op zijn voormalige mede bandlid uitte hij zijn schok en verdriet over die daad volgens velen te koeltjes en zonder al te veel gevoel. Dat deed hij op wel het album "TUG OF WAR", dat op 26 april 1982 verscheen, en ook nog op een indrukwekkende wijze in het prachtige "HERE TODAY". McCartney was wel degelijk enorm geraakt en gaf later toe dat hij bang was voor een aanslag op zijn eigen leven. Nadat McCartney begin 1980 tijdens de start van de tournee ter gelegenheid van het Wings album "BACK TO THE EGG", in Japan was gearresteerd en gevangen gezet was wegens het in bezit hebben van drugs, begon hij na zijn vrijlating aan een solo album. Wings werd in de ijskast gezet, uiteindelijk opgeheven en McCartney bracht op 16 mei van het eerste jaar van de jaren tachtig "MCCARTNEY II" uit, met daarop de hitsingle "COMING UP". Hij nam het album in zijn eentje op, met alleen enkele vocale bijdragen van zijn vrouw Linda.

Het was het startschot van het uitbrengen van albums onder zijn eigen naam, dat hij voor het eerst deed in april 1970, dat was “MCCARTNEY”. Daarna verscheen een album met Linda, een reeks prachtige schijfjes met Wings, waaronder de klassieker "BAND ON THE RUN" in 1973 en een aantal nummer 1 hitsingles. Zowel in Engeland, Amerika als ook Nederland, want "MULL OF KINTYRE" stond bovenaan de Top 40 eind 1977, begin 1978. Er werd n.a.v. het drugs incident in Japan wel gezegd en gedacht dat McCartney dat opzettelijk gedaan zou hebben, zodat hij van Wings af kon komen en zonder druk van een band zijn carrière voort kon zetten. Of dat waar is, blijft gissen, feit is wel dat hij met het tweede album in het nieuwe decennium de zaken anders aanpakte.

Met de producer van de meeste Beatles songs en albums George Martin begon hij aan het opnameproces voor "TUG OF WAR". Op zoek naar het goede gevoel, naar vertrouwen en naar een goed album schreef hij de 12 liedjes op één na zelf, en spelen onder andere Denny Laine (zijn voormalig Wings bandlid), drummer Steve Gadd, Eric Stewart (ex 10cc), Carl Perkins en Ringo Starr mee. De eerste single die van dit album verscheen was "EBONY AND IVORY", een duet met Stevie Wonder. Het nummer werd met gemengde gevoelens ontvangen. Zeven weken stond het op de eerste plaats van de Amerikaanse Billboard Hot 100 en was het de vierde best verkochte single in 1982 in dat land. Ook in Engeland, Canada en Duitsland bereikte het de top van de hitlijsten. Het nummer is voor de McCartney fans waarschijnlijk te zoetsappig, misschien te soft, waardoor het vaak als het slechtste nummer van "TUG OF WAR" gezien wordt.

Het titelnummer opent het album dat iets meer dan 41 minuten duurt. Een prachtig McCartney nummer, met een soort koorachtige sfeer in het eerste deel, waarna het zich ontwikkelt tot een midtempo popliedje. Heerlijk drumwerk van Gadd en Starr in “TAKE IT AWAY”, een uptempo track met een aanstekelijke melodie en ritme. ‘SOMEBODY WHO CARES” is een ballad met een mooi refrein en prachtig panfluitspel en akoestische gitaarsolo. Samen met Stevie Wonder schreef en nam McCartney “WHAT’S THAT YOU’RE DOING” op en het heeft ook de stijl van composities die de Amerikaan schrijft. Pakkend ritme en synthesizer spel, maar persoonlijk duurt dit langste nummer van “TUG OF WAR” mij iets te lang. De ode aan zijn vroegere maatje in The Beatles krijgt gestalte in het klein gehouden “HERE TODAY”. Prachtige tekst, zoals "What About The Time We Met?, Well, I Suppose That You Could Say That We Were Playing Hard To Get” en I Really Loved You, And Was Glad You Came Along”, liefde en respect, dat zit in dit nummer.

Het tempo gaat omhoog en de sfeer wordt vrolijk in “BALLROOM DANCING”, een heerlijk popliedje. “THE POUND IS SINKING” is poppy met lekker gitaarwerk en vocale arrangementen, “WANDERLUST” is weer midtempo met mooie blazers bijdragen, “GET IT” heeft een rock and roll sfeertje en de bijdrage op gitaar en zang van Carl Perkins is zeer passend! “BE WHAT YOU SEE (link)” is kort en niet indrukwekkend. Het intro van “DRESS ME UP AS A ROBBER” werd in Nederland gebruikt bij de uitzendingen van Henk Spaan en Harry Vermeegen en is een heerlijke track, met een pakkend ritme, mooie gitaarwerk en veel kopstem vocalen van de maestro. Het reeds genoemde “EBONY AND IVORY” sluit het album af. McCartney en Wonder spelen en zingen alles in dit nummer, wat maar weer eens aangeeft wat voor een gigantische genieën deze twee zijn.

Het album klinkt als een klok, de variatie is goed en er staan een aantal toppers op. Dit was voor Paul McCartney zijn derde solo album, eind 2020 verscheen zijn achttiende, waarmee ook maar weer eens wordt duidelijk gemaakt dat hij nog immer bruist van de ambitie en van de inspiratie. Persoonlijk vind ik “TUG OF WAR” één van zijn beste solo albums, zeker gezien de periode waarin het verscheen, want dat was geen gemakkelijke periode voor de geboren Scouser. In juni hoopt hij 80 jaar te worden, zijn muzikale nalatenschap is immens en dit album hoort daar zonder twijfel bij.

avatar van rkdev
4,0
Marco van Lochem schreef:
Nadat McCartney begin 1980 tijdens de start van de tournee ter gelegenheid van het Wings album "BACK TO THE EGG", in Japan was gearresteerd en gevangen gezet was wegens het in bezit hebben van drugs, begon hij na zijn vrijlating aan een solo album. Wings werd in de ijskast gezet, uiteindelijk opgeheven
.....
Er werd n.a.v. het drugs incident in Japan wel gezegd en gedacht dat McCartney dat opzettelijk gedaan zou hebben, zodat hij van Wings af kon komen en zonder druk van een band zijn carrière voort kon zetten. Of dat waar is, blijft gissen, feit is wel dat hij met het tweede album in het nieuwe decennium de zaken anders aanpakte.

Ik heb altijd begrepen dat het net iets anders in elkaar zat, maar weet ook niet of dat helemaal juist is:
In oktober 1980 begonnen Paul, Linda en Denny Laine aan het volgende Wings album. Tijdens de sessies kwam het tragische bericht over de dood van John Lennon en de sessies werden tijdelijk gestopt. In april 1981 maakte Laine bekend te stoppen met Wings omdat McCartney na de dood van Lennon niet meer wilde gaan touren met Wings, bang voor een aanslag op zijn eigen leven. Maar hij was ook ontevreden over zijn rol in de recente opnamesessies en de richting van de nieuwe muziek.

avatar van LucM
4,0
geplaatst:
Tug of War was aanvankelijk inderdaad bedoeld als Wings-album. Maar door de arrestatie van Paul McCartney in Japan en vooral de dood van John Lennon werden de opnames een tijd gestopt en besloot Paul McCartney een tijd lang niet meer te toeren wat Denny Laine deed besluiten om te stoppen met Wings al bleef hij op een aantal albums spelen.
Al zit er ook een commerciële reden achter. De naam Paul McCartney verkoopt meer dan de naam Wings en Tug of War werd dan ook het best verkochte album van Paul McCartney na the Beatles mede door de hitsingle Ebony and Ivory. Het was ook het eerste McCartney-album sinds Band on the Run dat ook positief door de pers werd ontvangen.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:15 uur

geplaatst: vandaag om 12:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.