Blondie - Parallel Lines (1978)

Ja super he..van Sylvian wist ik t van Bowie niet. Cd van Sylvian met Fripp uit 1993 is trouwens erg goed..en dan had ie zn eigen band nog he..Fripp had Sylvian gevraagd voor King Crimson vaste leadzanger maar hij bedankte voor de eer..

Ik vind Sylvian ook geen man voor KC. Sylvian staat al j aren op zichzelf...... moet ie vooral blijven doen.
Samenwerking met Fripp is wel geslaagd trouwens. Gone To Earth is ook geweldig.

Maar ja, heeft geen f**k met Blondie te maken.

Lekker album dit luigi.

Haha ik dacht ook al bikkel way offtopic ..goed om te horen van dit album . Ja Gone to earth is meesterlijk. Zo n nummer als Wave bijvoorbeeld en dan met die gitaar. Bill Nelson doet ook mee op Gone to earth..weet zelf niet goed wie wat speelt op dat album..

Ja die Blondie kan muziek maken he

Dit album staat in mijn persoonlijke top 10. Vind Debbie Harry geweldig als zangeres. En dit album combineert nog de overgang van hun "oude" geluid van Blondie en Plastic Letters alswel de overgang naar meer trendgevoelig pop/disco-invloeden. Album is veelzijdig met korte, pakkende nummers. Punk komt nog terug in Hanging On The Telephone. One Way Or Another was geen hitsucces, maar bleek wel 1 van hun klassiekers te worden. Picture This was Brits singlesucces. Fade Away And Radiate is MOOI in hoofdletters. Wat dreigend nummer en ik denk dat dit wel het nummer is waarop haar stem het beste uitkomt. Dan aantal fijne albumnummers tot de Frans/Engels Sunday Girl en albumversie van Heart Of Glass. I'm Gonna Love You Too was in NL en Belgie op single uitgebracht en past in rijtje Denis, Presence Dear, Love You Too. En nog een heerlijk toetje met Just Go Away. Goede muzikanten trouwens. Hou erg van drumwerk, wat vooral op Eat To The Beat beter uitkwam. Dit album letterlijk grijs gedraaid (voor zover dat tegenwoordig met een cd nog kan).

Fade Away is het prijsnummer. Minst toegankelijk en met een sterke bijdrage van Robert Fripp.
Voor de rest een afwisselend album met eigenlijk voornamelijk sterke liedjes.
Je hoort wel duidelijk een meer popgeorienteerd geluid - maar dat is niet zo gek als je Mike Chapman als producer inschakelt.
Plastic Letters is wat ruwer en schurkt nog tegen punklight aan.
De Punk is hier nagenoeg verdwenen.

(... en) Het luisteren van dit album op LP beviel mij best goed. Buiten de hits: 'Hanging on the telephone', 'One way or another' en 'Heart of glass' zijn er ook nog meerdere goede nummers te vinden. 'Fade away and radiate' vind ik mooi klinken, en 'I'm gonna love you too' vind ik wel leuk.

Ik ben duidelijk de single liefhebber bij Blondie ; de albums vind ik niet goed genoeg over alle nummers, ook al staan er soms wel enkele (aardig) goeie non-single tracks tussen. Deze vind ik nog wel het best.

Eigenlijk bevestigt dit classic album van Blondie meteen de single-groep theorie.

Hanging on the Telephone is punk, Picture This is AOR rock,
Sunday Girl frisse pop en glitterbal Heart of Glass stevige disco.

Plak de nodige b-kanten erbij en vul op met een paar betere albumtracks.
One Way or Another bijvoorbeeld dat door de jongens van One Direction werd gekraakt.

Er ontstaat een wat fragmentarisch totaalbeeld
van een band die al die stijlen wel erg goed beheerste.

Weer eens afgespeeld en het blijft leuk.
Die eerste albums van Blondie, de sterke frisse melodieën, het houdt een mens jeugdig.

Zoals ik eigenlijk al wist doen reguliere Blondie albums me niks. Toch blijf ik het proberen en waarom weet ik niet.

Dit album heeft een mooie hoes. Deborah Harry was een prachtige verschijning en ze steelt zelfs alle aandacht op een foto hoes. Maar de inhoud van de plaat kan me wederom niet boeien. Het zijn toch de hitsingles die me aantrekken.

Dus weer de conclusie dat ik t niet meer moet proberen. Een best of is echt voldoende.

Apart, eigenlijk is het een hele catchy plaat.
Zouden wel meer potentiele hits op staan.
Maar goed, niet jou ding lennon.
Ik draai 'm niet overdreven veel, maar toch altijd lekker als ie weer eens op staat.
Beste van Blondie wat mij betreft.

De catchy muziek van Blondie geeft je energie (op deze maandagmorgen). Mooi gezongen goede songs door de herkenbare stem van Deborah Harry. Hanging On The Telephone is gelijk een lekkere hit die de plaat opent, maar One Way Or Another is misschien nog iets beter. Picture This is een sterke energieke track. Het begin van Fade Away and Radiate is erg mooi. Een prima wat donkerder nummer. Pretty Baby is lekker retro en op I Know But I Don't Know wordt prima gedrumd en staat een goede gitaarsolo.

Op kant 2 rocken we lekker verder op 11:59 en zeker op Will Anything Happen?, ook met fijn orgeltje. Sunday Girl blijft toch een erg goede popsong. Heart of Glass vind ik één van Blondie's beste singles, met alweer dat fijne orgeltje, maar echt een zwak heb ik altijd gehad voor singletje I'm Gonna Love You Too, wat ik toen grijs draaide (net als Denis eerder). Kortom, dit is toch Blondie's beste album, (haast) een jaren '70 klassieker.