menu

Duran Duran - Seven and the Ragged Tiger (1983)

mijn stem
3,30 (261)
261 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: EMI

  1. The Reflex (5:28)
  2. New Moon on Monday (4:14)
  3. (I'm Looking for) Cracks in the Pavement (3:39)
  4. I Take the Dice (3:15)
  5. Of Crime and Passion (3:50)
  6. Union of the Snake (4:20)
  7. Shadows on Your Side (4:03)
  8. Tiger Tiger (3:20)
  9. The Seventh Stranger (5:23)
  10. Is There Something I Should Know? * (4:11)
  11. Faith in This Colour * (4:07)
  12. Faith in This Colour [Alternate Slow Mix] * (4:06)
  13. Secret October * (2:45)
  14. Tiger Tiger [Ian Little Remix] * (3:25)
  15. The Reflex [Single Version] * (4:25)
  16. Make Me Smile (Come Up and See Me) [Live] * (4:58)
  17. New Religion [Live at the LA Forum 9 / 2/84] * (5:47)
  18. The Reflex [Live at the LA Forum 9 / 2/84] * (5:59)
  19. Is There Something I Should Know? [Monster Mix] * (6:40)
  20. Union of the Snake [Monkey Mix] * (6:26)
  21. New Moon on Monday [Dance Mix] * (6:03)
  22. The Reflex [Dance Mix] * (6:35)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 37:32 (1:42:59)
zoeken in:
avatar van lennon
4,0
I Take the Dice en Of Crime and Passion en Shadows on Your Side vind ik met New moon on monday echt de sterkste songs van deze plaat! grappig die verschillende meningen!

avatar van Alicia
3,0
Mooie hoes, mooie jongens! Helaas.... Seven and the Ragged Tiger vond ik altijd al een middelmatig album. Duran Duran was in mijn beleving wel een erg leuke televisie popgroep met fraaie videoclips. Na dit album was het echter voor mij over en uit met DD.
Later ontdekte ik dat ze live helemaal niet slecht waren/zijn en nog enkele hele mooie nummers hebben gemaakt.

avatar van Poles Apart
Hoor nu net toevallig "Secret October" op de radio (stond dat op de B-kant van "Union of the Snake"?) - de synths doen me een beetje denken aan Joy Division's "Decades"...

avatar van goldendream
'Secret October' staat inderdaad op de single van 'Union of the Snake' en is een persoonlijke favoriet van me. Een nummer dat aantoont dat Duran Duran meer was dan een paar jongens voor wie meisjes in zwijm vielen. Eigenlijk heeft hun imago hen commercieel succes gebracht, maar ook schade berokkend op artistiek vlak: door hun uiterlijk en dure videoclips werden ze algauw in een hokje geduwd en werd er minder aandacht geschonken aan hun originaliteit en creativiteit. Hun eerste twee albums blijven echter pareltjes.

avatar van Leeds
4,0
Secret October had er in die uitvoering moeten opstaan:

Secret Oktober - Duran Duran - Live Wembley 1998 - YouTube - m.youtube.com

Het is overduidelijk dat deze plaat bedoeld was voor massaverkoop zonder echt stil te staan hoe de nummers beter zouden klinken als ze er echt tijd voor hadden genomen.

Op deze Welbleyversie hoor je echt dat het nummer zich fantastisch laat slepen doorheen die 6.30 minuten.

avatar van Edwynn
Ach dat massaverkoopgedoe vind ik voor het album zelf wel meevallen. De rare drang tot herbewerken, zoals die belachelijke versie van The Reflex waar iedereen zo mee wegloopt, neigt eerder daartoe. De relatief sobere aanpak van Ragged Tiger bevalt mij beter. Alleen blijft het album onder aan de streep gewoon niets meer dan een stapeltje zo/zo-composities.

avatar van goldendream
Dit is inderdaad een heel aparte uitvoering van 'Secret October'.

4,5
Dit album van Duran Duran, vindt ik zoals de meeste van ons een stuk minder dan hun eerste twee albums. Maar dit is ook een heel goed album.

The reflex: Dit is hun grote doorbraak hit. Zelf vindt ik het ook een goeie song, maar ik mis de sfeer zoals hun vorige singles de eerste twee album. Maar met deze song kun je moeilijk stil zitten.

New moon on monday: Een song die door de eenvoud geweldig is. Vroeger was ik niet zo zot van deze song maar dat is gegroeid met de jaren, nu is het een van hun beste singles.

Cracks in the pavement: Een zeer goede song. Omdat ik goed gezind van het refrein wordt. M'n favoriet op dit album.

I take the dice: Dit vindt ik wat minder (maar nog altijd goed) Ik wordt er vrolijk van maar het raakt mij niet zoals hun andere songs.

Of crime and passion: Met dit nummer doen nog eens een rocksong. Dit vindt ik ook een van de beste op dit album omdat Andy hier veel van zich laat horen (want gitaar is ook m'n favoriet instrument.

Union of the snake: Een goede song, maar vindt ik wel bij de mindere songs van dit album en dat komt omdat het refrein niet zo m'n ding is. Simon is een fantastisch zanger maar hier gaat hij iets te ver naar m'n mening.

Shadows on your side: Dit is ook een topper. Het heeft een mooie gitaarlijnen, ook een van hun beste baslijnen en de mondharmonica op het einde is ook een leuke extraatje.

Tiger Tiger: Hier experimenteert Duran Duran met Jazz (ik ben gek van jazz). Hier is het vooral Andy Hamilton die deze song zo goed maakt want die saxofoon is echt fantastisch.

Seventh stranger: Een heel mooie ballad. Dit is ook song die mijn gevoelige snaar raakt. Dus het een is heel mooie afsluiter.

Secret october: Kan ik niet veel over zeggen omdat het juist het zelfde is als bij de seventh stranger. Maar de live versie van 1998 is nog stukken beter.

Faith in this colour: Ook een instrumental zoals Tiger. Duran Duran hebben echt geweldige instrumentals gemaakt en dit is een van hun meesterwerken.

Ondanks dat dit album veel minder is dan hun voorgangers. krijgt deze toch 4/5 sterren.

avatar van lennon
4,0
Hieronder is mijn recensie te zien zoals ik 'm geplaatst heb op http://leosbloghuis.blogspot.nl/

Opgenomen in Montserrat in de Air studio van George Martin.
Dit is het album waar ik de band mee leerde kennen. Mijn muzikale wereld werd na Doe Maar iets verbreed met o.a. Bowie en dus ook Duran Duran. New moon on monday greep me meteen vast, en liet niet meer los. De hoes van dit album maakte ook indruk op me. 5 van die mooi gekleede mannen en in de titel een tijger, en op hoes een oog van een tijger in een mooi logo. jammer dat die tijger niet op de hoes terecht is gekomen. Mijn liefde voor de band is hier ontstaan, en nooit meer weg gegaan.

Het was overigens de laatste studioplaat die ze in deze samenstelling zouden opnemen tot aan Duran Duran - Astronaut (2004)


The Reflex (5:28)
De grote dikke hit in Nederland. De versie die op het album staat is een wat tegenvallende versie t.o.v. de single die bij iedereen bekend is. Het is kaler, minder flitsend en veel minder spectaculair. Het was de derde single van het album, vandaar dat de plaat dus deze versie bevat, en niet de veel succesvollere Nile Rodgers versie. Het was de eerste samenwerking tussen de band en hem, en er zouden nog vele (succesvolle) volgen. Zijn kijk op dit nummer gaven de song de flair en de energie die het nodig had om het de grootste Duran Duran wereldwijde hit tot dan van te maken. Knap dat hij er dus wel wat inzag, en iets bruisends van kon maken. De versie op dit album luister ik bijna nooit meer, simpelweg omdat ie zo bleekjes is. De dance version (12 inch) is werkelijk fantastisch, en draai ik nog regelmatig. De b-kant van de single bevat een cover van Steve Harley & Cockney Rebel (Come up and see me) make me smile. Deze is opgenomen in 1982 en inmiddels in een complete versie te vinden op Duran Duran - Live at Hammersmith 82! (2009). Deze versie rockt de pan uit, en vind ik vele malen beter dan het wat statische origineel. In deze versie werd hij in 2005 tijdens de Astronaut tournee ook weer gespeeld. Dat was genieten.
Ik denk dat als die versie op dit album had gestaan, het zeker hoger werd gewaardeerd dan nu.

2.New Moon on Monday (4:14)
Met dit nummer stapte ik in de wereld van Duran Duran. Ik was 10 jaar jong, en had net Bowie ontdekt (Let's dance) en dacht dat ik met een nieuw nummer van Bowie te maken had. LeBon zingt wat laag in het begin, en waarschijnlijk heb ik daar de link gelegd. Al snel kwam ik er achter dat het dus Duran Duran was. Ik was heel erg onder de indruk van dit nummer. Vooral het mooie melodieuze refrein, en de betoverende synths. Nu, anno 2016 hoor ik het nummer nog net zo graag als 33 jaar geleden. Dit nummer zou het begin zijn van een Duran Duran verslaving die tot op vandaag duurt, en waarschijnlijk ook niet over zal gaan. Het nummer is qua single wat in de vergetelheid geraakt, en dat is jammer, want ik vind het een zeer sterk nummer, en de clip die erbij zit evenzo. De klasse van LeBon als songschrijver is goed te horen op dit nummer. De dance mix van het nummer is absoluut ook het beluisteren waard.

3.(I'm Looking for) Cracks in the Pavement (3:39)
Een beetje een vreemde eend in de bijt. Simon zingt wat teveel met een overslaande stem, en het lijkt net tegen het randje aan te zitten. Het refrein heeft dit overigens niet. Ook de solo vind ik wat raar, en bijna vals. Op de single van the Wild Boys is een live versie van dit nummer te vinden die ik een stuk sterker vind. Een van de weinige skip nummers van de band.

4.I Take the Dice (3:15)
Wederom een song met een ijzersterk refrein. Een lekker up-tempo nummer waar zelfs castagnettes in te horen zijn. Het past er mooi in. De vocalen bevallen me erg goed op dit nummer. Lekker hard meezingen is bijna onvermijdelijk. Verveelt ook niet na al die jaren.

5.Of Crime and Passion (3:50)
Het intro wat met een kloppend hart en synth oploopt naar een climax is spannend. Dit nummer is er een voor Andy Taylor. Hij mag zich enigszins uitleven op zijn gitaar. Andy wilde graag wat meer rocken in de band (eéén van de redenen van zijn vertrek) en het is dan ook jammer dat ze dit nummer niet uit de kast getrokken hebben tijdens de Astronaut tournee toen Andy weer van de partij was. Wederom geniet ik enorm van Simon's vocalen. Die lage stem, en die mooie uithalen, die snik in de stem, het raakt me. Ook dit nummer blijft een favoriet in het grote Duran Duran genre bij mij.

6.Union of the Snake (4:20)
De eerste single van de dit album. Ik leerde het kennen toen the Reflex een hit was, en mede door de clip was ik zeer onder de indruk van deze song. Inmiddels is dat wel anders, en vind ik het een vervelend nummer. De 12 inch versie kan ik nog wel horen, en live zoals bijvoorbeeld op Duran Duran - Arena (1984) is ook nog goed te versmaden. Zeker omdat het gitaar werk van Andy dan wat meer naar voren komt. De single van dit nummer bracht overigens een fantastische B-kant met zich mee: Secret October, helaas niet te vinden op de originele release van deze plaat. Die had zeker niet misstaan op dit album.

7.Shadows on Your Side (4:03)
Eén van mijn absolute favorieten van dit album, en van de band zelf. Weer een fantastisch refrein, en zeer mooi baswerk van John Taylor. Dit laatste is ook de reden dat dit nummer tot 2011 nooit live werd gespeeld. Taylor kon het live blijkbaar niet voor elkaar krijgen. Gelukkig is dat alsnog gelukt.
Het nummer schijnt te gaan aan de donkere kanten van het beroemd zijn. De band had al veel succes gehad, en alle schaduw kanten van succes die daar bij komen kijken gingen hun tol eisen, zoals het drugs gebruik van Andy en John Taylor. Het levert wel een erg mooi nummer op.
Toen Duran Duran - All You Need Is Now (2010) uitkwam moest ik bij Being Followed denken aan dit nummer. Het refrein heeft blijkbaar een overeenkomst voor me. Het einde van dit nummer heb ik ook altijd zeer interessant gevonden. Als klein ventje vond ik het erg spannend.

8.Tiger Tiger (3:20)
Even een podium voor Nick Rhodes in dit nummer. Het zou later de inleiding worden voor de tournee die zou volgen, Het is een laid back instrumentaal nummer met (ik denk) Alex Sadkin op klarinet. Het nummer werd tot mijn grote vreugde tijdens de Astronaut tournee in 2005 live gespeeld. Dat was toch een kippenvel momentje. Ian little maakte er een remix van die op de New moon on monday single verscheen als b-kant. Het wijkt niet heel veel af van deze versie, en het intro van de album versie is weer mooier dan de remix.

9.The Seventh Stranger (5:23)
Een ballad als aflsuiter. Origineel zou het nummer Seven and the Ragged Tiger gaan heten, maar werd dus later the seventh stranger. Ik heb er lang over gedaan om dit nummer op waarde te schatten. De live versie op Arena vind ik ook mooier. Deze is net iets te strak en te mooi gemaakt. De compositie van het nummer is wel een hele sterke qua melodie tekst.

Na deze plaat ging ik hun eerdere werk ook ontdekken, en dat waren duidelijk geen vervelende platen om met terugwerkende kracht te beluisteren. Natuurlijk is het voor mijn ook nostalgie, want dit is mijn eerste Duran Duran plaat geweest, maar ik vind dat deze plaat vaak ten onrechte wat wordt afgekraakt. De niet singles songs als I take the dice, Of Crime and passion en Shadows on your side zijn zeer goede songs, en behoren wat mij betreft tot het beste wat de mannen hebben gemaakt (met nog veel andere nummers van andere albums natuurlijk) De tamme versie van the Reflex zorgt helaas wel voor een valse start, en ik denk dat dat veel invloed heeft op het luistergenot sommigen. Voor mij persoonlijk een zeer sterke derde plaat.

avatar van bikkel2
3,0
Toch een halfje er bij.
Staan toch wel wat aardige songs op, beetje 50/50 gevoel.
Afgezien van Rio en wellicht Notorius, vindt ik Duran Duran meer een band van een stevig setje goede singles.
Altijd wel wat moeite gehad met het image van de groep - erg gebaseerd op Japan.
Nick Rhodes had gewoon David Sylvian willen zijn.
Maar als band verder prima in orde.

avatar van EttaJamesBrown
3,5
Stuur jij ook je top 15 in, bikkel2?

avatar van dazzler
3,0
Interessante inkijk in je beleving van het album.



Maar dit kan natuurlijk niet:
lennon schreef:
6.Union of the Snake (4:20)
Inmiddels is dat wel anders, en vind ik het een vervelend nummer.

avatar van lennon
4,0
dazzler schreef:
Interessante inkijk in je beleving van het album.



Maar dit kan natuurlijk niet:
(quote)


Haha..sorry.

Heel lang een favoriet geweest, maar naar mijn idee had t nummer echt wat meer Andy taylor mogen bevatten (zoals op arena ) zodat t wat meer body zou hebben en behouden .

avatar van bikkel2
3,0
EttaJamesBrown schreef:
Stuur jij ook je top 15 in, bikkel2?


Oeps !

Wanneer is de deadline ?

avatar van EttaJamesBrown
3,5
bikkel2 schreef:
(quote)


Oeps !

Wanneer is de deadline ?

Morgen 20.00 uur, dacht ik

avatar van Hanszel
4,0
Zomaar ineens zette ik dit op vanavond. Was een nieuwe maan afgelopen week (niet op Monday, maar soit) dus daar begon mijn luistertocht mee. Het viel me op -hoewel ik het album niet erg goed ken- hoeveel bekende nummers (voor mij) er eigenlijk op staan.

Mijn allereerste album (op cassettebandje) ooit was Duran Duran - Arena (1984) - MusicMeter.nlvan deze heren en daar staat alleen The Seventh Stranger (prachtig nummer trouwens) op, afkomstig van deze. Het moet dus zo zijn dat de andere nummers, op Union of the Snake na, gewoon vast zijn gaan zitten de afgelopen jaren.

Ik heb dit nooit echt heel erg interessant gevonden. Ja, The Reflex was dé hit maar na Arena viel het vijftal uit elkaar en ben ik ze een beetje gaan negeren danwel zijn ze overspoeld door mijn ontwikkelende muzikale interesse.

Lang saai verhaal kort: Dit is een typische plaat die beter wordt naarmate je 'm vaker hoort denk ik. Ja, dat kun je ook in één woord zeggen maar dat woord is saai. Dus dat. Ik geef 'm gewoon vier sterren!

avatar van Hanszel
4,0
Las net de recensie van lennon ook nog even en wat hij schrijft over de zwakke versie van 'the reflex' is misschien wel de reden dat deze plaat nooit aan mij is gaan groeien om maar eens een engelse uitdrukking letterlijk vertaald te gebruiken
Maar ik begon dus met NMOM en daarna liep het lekker door. Instrumentaal nummertje zoals dat zo'n beetje hoorde in de jaren '80 en verder verwijs ik eigenlijk gewoon naar lennons verhaal een paar keer scrollen hierboven. Mooi verwoord!

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,0
Dit was voor mij toch een behoorlijke teleurstelling na het geweldige Rio. Ik vind het allemaal wat geforceerd overkomen en de klasse van de eerste 2 albums wordt nergens bereikt. Ik heb de plaat nog op vinyl op zolder liggen maar geen moeite genomen om naar beneden te halen. Op internet weer eens herbeluisterd maar ik wordt er nog steeds niet enthousiast van.

avatar van dazzler
3,0
TEQUILA SUNRISE schreef:
Dit was voor mij toch een behoorlijke teleurstelling na het geweldige Rio. Ik vind het allemaal wat geforceerd overkomen en de klasse van de eerste 2 albums wordt nergens bereikt.

De achilleshiel van dit album is volgens mij de productie. Alex Sadkin maakte The Thompson Twins groot met een sterk percussief geluid. Op hun albums gieren de gitaren niet. En dat doen ze ook niet (meer) op het derde Duran Duran album. Het rockgevoel is verdwenen. Ook het funkelement is zoek.

Dat verschil hoor je het best als je de albumversie van The Reflex naast de single remix legt.

avatar van lennon
4,0
Shadows on your side en of crime and passion bevatten naar mijn idee toch genoeg gitaren?

avatar van WesleyX16
4,5
Ik ervaar hier niet dat het geforceerd is. Ik vind het stuk voor stuk sterke songs. Ik heb zelf ook nog het vinyl in de platenkast liggen. En New Moon On Monday en Union Of The Snake zijn daarvan uitstekende singles geweest. Helaas staat er op mijn album niet Is There Something I Should Know op.

Ik vind de opvolger ook nog een goede plaat. Maar daarna gaat het niveau wat mij betreft snel omlaag. Gelukkig kwam er aan het eind van de jaren 80 weer heel veel interessante stromingen en heb ik een heel tijd de jaren 80 gehouden voor wat het was. Misschien is het meer het minder worden van mijn interesse van de New Wave dan dat de albums minder werden. Maar in 83 was Duran Duran één van de vele bands die ik zeker volgde.

avatar van milesdavisjr
3,5
Een degelijk schijfje waar de wat bekendere songs zoals The Reflex, New Moon on Monday en Union of the Snake de aandacht trekken. Het overige materiaal is redelijk maar haalt niet het niveau van de drie songs hierboven. Een uitzondering vormt afsluiter The Seventh Stranger, op de een of andere manier bezit het nummer een fijn ritme en wordt de song gedragen door Le Bon d.m.v. een originele zanglijn. Wellicht dat de plaat niet kan tippen aan Rio of Notorious maar als geheel bezit dit album genoeg charme om er een dikke voldoende uit te persen.

avatar van Dibbel
Merkelijk toch wel wat minder dan Rio, wat bij mijn favoriete albums aller tijden hoort.
Maar heeft met New Moon On Monday misschien toch wel het mooiste nummer van 1983 aan boord.
Verder kwamen ook meteen Union Of The Snake (een grotere hit dan New Moon On Monday !) en de ballad The Seventh Stranger wel weer terug.
The Reflex heb ik nog steeds te veel gehoord, al klinkt de LP-versie gelukkig wat minder klapperend dan het singeltje.

Op vinyl, in goede staat, Duitse persing.

4,0
Toch wel een flinke slag minder dan Rio, maar goed dat was / is in mijn ogen dan ook nog steeds 1 van de beste jaren 80 albums. Bij dit album Seven, begon de massahysterie en ook de eerste fricties in de band, het duurde een eeuwigheid voordat het album af was en de gane richting. Waar Rio op Andy nog wel goed te horen was, maakte hij op dit album een pas op de plek voor zijn "goede vriend" Nick, wat ik uiteraard zeer sarcastisch bedoel. Want ze konden elkaar op een gegeven moment niet uitstaan, dit is ook nooit meer goed gekomen ook niet tijdens de 2de reünie. De synthesizer heeft op dit album dan ook "gewonnen" van de gitaar, al gaf Andy zich niet zomaar gewonnen, hoor Of Crime and Passion maar eens. Al met al zeker een aardig album maar zoals we inmiddels weten kunnen deze heren veel beter in mijn bescheiden optiek.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,0
Deze vrij recent op CD aangeschaft en na intensieve beluistering blijf ik bij mijn 3 sterren.
Album haalt voor mij een voldoende maar kan niet tippen aan hun meesterwerk Rio.

avatar van herman
3,5
EttaJamesBrown schreef:
(quote)

Morgen 20.00 uur, dacht ik

Klopt.

avatar van herman
3,5
Vanochtend voor het eerst beluisterd, al kende ik de drie singles al wel. Gevoelsmatig klinkt dit album wat ongeïnspireerd, alsof het snel gemaakt moest worden na het eerste hitsucces en de echt goede songs inmiddels waren opgebruikt voor de eerste albums. New Moon on Monday vind ik wat dat betreft exemplarisch, dat voelt nog een beetje als een 'Rio'-song, ware het niet dat de sprankeling ontbreekt.
The Reflex en in mindere mate Union of the Snake onttrekken zich aan de misère en zorgen ervoor dat ik zowaar nog een kleine 3,5* hieraan kwijt kan. Ben benieuwd of er nog meer in het vat zit, maar ik vrees van niet.

avatar van R-DJ
3,5
Nadat ik het album Rio als jong jochie een keer mocht lenen was ik verkocht. Van mijn zakgeld kocht ik deze opvolger, Seven and the Ragged Tiger. Ik heb het album kapotgedraaid, ondanks dat het stiekem een beetje tegenviel na Rio… The Reflex in de album uitvoering klinkt slapper, mist een bite. New Moon On Monday en Union of the Snake zijn heel lekker, en de rest is prima. Aardig. Met de blik van een volwassenen ben ik nog wat kritischer geworden. De productie is wat dof. Het sprankelt niet, zoals Rio juist wel deed. En het materiaal is gewoon niet goed genoeg.
Jammer dat ze het B-kantje van Union of the Snake niet op het album hebben gezet: Secret October.

Als jochie maakte het me niet uit. Ik heb van het album genoten. Mijn oudere versie blijft echter steken op een teleurgestelde 3.5 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 18:15 uur

geplaatst: vandaag om 18:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.