Golden Earring - Cut (1982)

Is het echt zo duur!! dat is dan weer zo jammer he. Ben het wel met jullie eens, dan maar weer eens in de buurt opzoeken

Ah, een kenner

Daar heb ik ze ook twee keer gezien, maar dan heb ik het wel over begin jaren '90 Volgens mij altijd zo rond oud en nieuw

Klopt!! Top doen ze nog steeds!

Je verhaal begint erg goed; nooit eerder gespeelde b-kantjes, leftovers en deel unplugged/deel electrisch. Maar het eindigt in mineur: gastoptredens
Laat ze dat alsjeblieft niet doen!!! Gewoon met z'n vieren a.u.b.! Borgers op sax zal wel niet aan te ontkomen zijn vrees ik maar voor het overige; niet doen!!! Dat was ook al zo'n deceptie bij de Last blast of the century concerten destijds. Hebben ze ook helemaal niet nodig in mijn ogen.

R.j Stips is van harte welkom wat mij betreft. Wel bij de juiste songs natuurlijk.

Eelco was ook wel een meerwaarde destijds.....

Destijds zeker. Contraband en Live 1977 zijn geweldige aanvullingen met Elco er bij.
Net als Stips dat ook was op Switch en To The Hilt.

Stips is fysiek en muzikaal nog in prima doen.
Durf dat niet te beweren van Elco.
Maar wat zou het tof zijn als hij nog een paar nummertjes mee zou kunnen doen.

Daar wringt hem juist de schoen, volgens mij is Eelco verre van stabiel genoeg voor een optreden op die schaal. Ik zou het ook toejuichen, bv een Mad love is comming met hem. Stips zou ook leuk zijn als ze iets van To the hilt meepikken.

Voor de rest hoeft het ook niet al te veel aangevuld te worden, ook ik zie ze liever met hun vieren. Wel is het zeker dat Spike meedoet, tja als schoonzoon van Barry ontkom je er niet aan

De zoon van Kooijmans speelde ook wel eens een nummer mee - All in the family nietwaar ?

Hoeft voor mij ook niet zo vol met guests hoor.
Borgers vind ik prima trouwens, die is best functioneel als saxofonist. Stips inderdaad als het gaat om zijn bijdragen toen hij nog member was. Liefst geen damescoirtjes, dat vind ik live niet passen bij de groep.
Sieb Warner misschien op een nummer van Eight Miles High.....maar ja, voegt het iets toe na al zo lang uit de band te zijn ? Drumt die man uberhaupt nog ?

Elco.....het zou wat zjjn. Het zou in ieder geval de grootste verrassing zijn. Hij speelt nog wel, maar op wat voor nivo is onduidelijk.

Een jaar of 2 terug zag ik nog iets van hem op YT.
Een duet met Jan Akkerman live. Weet niet precies meer ter gelegenheid van wat, maar het kwaliteitsverschil was toch wel duidelijk hoorbaar.
Zo zonde

Kid Kooijmans heb ik zelf nooit horen of zien spelen bij de Earring. Als je de gitarist bedoelt die in de periode 2006/2010 meespeelde ( oa Bombay of Leather) dat is Sydney Katz. Voormalig gitaarroadie van George en speelde pok nog in een bandje wat tijdelijk het voorprogramma was, Cool Zero dacht ik. Wellicht heeft Barry hem eens aangekondigd als de zoon van, zoals hij ook aangekondigd werd als de kid from Texas, of Boston of LA.....typich Barry.

De opname van Eelco waar jij op doelt is de uitzending van Gitaarjongens. Destijds op NL3 uitgezonden. Een inititatief van Henny Vrienten, hij verzamelde een aantal gitaristen bij elkaar voor een optreden. Hierbij kwam Eelco dus ook en speelde kort met Akkerman mee. Contact tussen hem en George is er maar heel even geweest.
Sieb Warner heeft jarenlang in Groningen gewoond en werkte bij de club van de blauwe enveloppen. Zoals ik toen begreep, was hij nog zeer minimaal actiefin de muziek.

Ok. haythijs, bedankt voor de info

Your welcome sir!
Om het all in de family te houden. Rinus zijn jongste dochter zingt wel met hem samen. Zoek Rinus Garage maar eens op op youtube, de song Annie ( b-kantje uit 1980) worden door pa en dochter samen ingezongen. Klinkt wel gaaf vind ik. Zijn stem doet en beetje aan Lou Reed denken.

Uit diezelfde sessie ook een opname met Triggerfinger, heropname van the wall of dolls.

Dank. Ik ga het opzoeken.

Ik verhoog naar 3, omdat 2,5 toch wat te laag is.

Vooral Future vind ik echt een heel lekkere track, en trekt het niveau samen met de titelsong erg omhoog. Blijft het feit dat het natuurlijk wat beter kan (en de opvolger werd ook beter naar mijn mening).

Ehhhh.....Welke titelsong Lennon???

Oh Kut...

Oh ja.. duuuuuh...... Twilight Zone natuurlijk... foutje bedankt.

Een hele goede Earring plaat, snap het lage stemgemiddelde niet zo.
Staan geen fillers op, elke song heeft wel iets speciaals.
De 2 singles van dit album zijn natuurlijk perfect voor de massa, maar ook voor de fans.
Pakkend, herkenbaar en de lange versie van "Twilight Zone" kan ik blijven horen geweldige opbouw heeft het.
Redelijk bekend is ook nog "Future", vind ik ergens nog het minst geslaagd.
Op de snellere tussenstukken na een wat zeurderige song maar wel sfeervol en dat redt het bij mij.

Door het gedoseerd toevoegen van keyboards klinkt "Baby Dynamite" ietwat spacey, hypnotiserend zelfs.
Mijlenver weg van de rockende Earring, prachtsong dit bij voorkeur liggend op de bank beluisteren met de ogen dicht.
"Last of the Mohicans" wordt meer gedragen door het naar voren gemixte baswerk van Rinus, een vlotte up-tempo song met voldoende afwisseling en kent een perfecte opbouw.

Wat opvalt bij dit album is dat het meer als een sfeervol popalbum overkomt als rock, en die "tijdelijke" stijlverandering doet de Earring goed.
Het begin van "Lost and Found" is geweldig, symfonisch bijna en de spanning wordt het hele nummer vastgehouden.
Het semisch acoustische "Chargin' Up My Batteries" en laid back "Secrets" klinken beidde toch weer totaal anders en staan helemaal op zich.

Alhoewel het songmateriaal zeer sterk is maakt de gedurfde produktie van Schel Schellekens het helemaal af.
Gitaar minder op de voorgrond, basgitaar prominenter aanwezig en regelmatig keyboards, ik vind het heel geslaagd !

Het album dat aanvankelijk was bedoeld als afscheidsplaat maar door de kraker 'Twilight Zone' namen ze het enige juiste besluit: doorgaan. Ik vind 'Cut' een degelijk album, niet echt bijzonder. Waar ik 'Prisoner of the night' een consistent en compact album met puntige rocksongs vind, klinkt deze meer experimenteel en elektronisch. 'Twilight Zone' vind ik het beste nummer van de plaat in een lekkere lange uitvoering. 'The devil made me do it ' is ook een prima nummer en daarnaast vind ik 'Baby Dynamite' een lekkere song. De rest vind ik toch wat minder. Persoonlijk hou ik meer van het stevige rockgeluid van bijvoorbeeld 'Bloody Buccaneers'.

De vraag was in het begin van de jaren ’80 of de Golden Earring nog door wilden gaan, of dat ze het bijltje erbij neer zouden gooien. De succesjaren waren voorbij. Sinds 1979 hadden ze geen grote hit meer gescoord, albums werden duidelijk minder verkocht en dat alles zorgde voor een downstemming bij het 4-tal uit Den Haag. Ze besloten echter om niet via een zijdeurtje afscheid te nemen, maar het nog 1 keer te proberen. Gitarist George Kooymans was bezig met het plannen van een solo album en had een nummer in demo versie klaar liggen dat misschien wel geschikt zou zijn voor de Earring. Dat werd “TWILIGHT ZONE”, het nummer dat eind augustus in de Top 40 binnen kwam en, ondersteund door een spraakmakende videoclip, in de vierde week op de eerste plaats stond. The Earring is terug!! Het album “CUT” kwam medio september 1982 uit en door het succes van die eerste single, werd ook dit album een kassucces. Het door Shell Shellekens (drummer bij onder andere Brainbox, Rainbow Train en Cashmere) geproduceerde album liet een herboren band horen, die zich ook een modern, typisch begin jaren ’80, sound had aangemeten. Album opener en tweede single “THE DEVIL MADE ME DO IT” is een energieke song mede door de blazers, die het nummer een extra lading geven. “FUTURE” is een door Kooymans gezongen midtempo ballad en voormalig Earring lid en The Nits toetsenist Robert Jan Stips geeft “BABY DYNAMITE” dat extra’s, waardoor het voor mij één van de favoriete songs op “CUT” is geworden. “LAST OF THE MOHICANS” en “LOST AND FOUND” zijn herkenbare Earring rockers, beide geweldig gezongen door Barry Hay. Het bijna 8 minuten durende “TWILIGHT ZONE” is het andere hoogtepunt. Spannende opbouw, prachtige gecombineerde leadzang door Hay en Kooymans, rustig middenstuk en met een gitaarsolo naar het einde toe is dit een klassieker pur sang. Kooymans zingt “CHARGING UP MY BATTERIES”, een lekker midtempo rocker met een aanstekelijk refrein en met “SECRETS”, een met afwijkende tempo rocker is het de afsluiter van het nog geen 40 minuten durende meesterwerkje. De Golden Earring was met “CUT” weer helemaal terug met een album vol prachtige songs die door de gedegen ritmesectie bestaande uit bassist Rinus Gerritsen en drummer Cesar Zuiderwijk nog steeds een genot is om te beluisteren.

Beste album sinds Moontan. De opener knalt er uiteraard heerlijk in, maar het niveau blijft het hele album hoog. Absolute hoogtepunt is uiteraard Twilight Zone met de hypnotiserende bas en de lekkere soli. De heren blijven een rockband, maar bewegen wel mee met de tijdsgeest en blijven zo relevant.

Stilistisch en productietechnisch was dit een nieuwe start voor de Earring. Door toedoen van Shell Schellekens klinkt dit album een stuk elektronischer en meer bijdetijds dan de voorgaande platen. Het lukte: Twilight zone werd de internationale topper die de kwakkelende Earring in een klap terugbracht aan de internationale top.

Naderhand schoot de groep, en vooral producer Schellekens, nogal door in het inpassen van elektronische foefjes in het Earring-geluid, met de albums The hole en Keeper of the flame als creatieve dieptepunten. Tien jaar later moesten Bloody buccaneers en het eerste Unplugged-album de Earring uit een vergelijkbaar (ook financieel) dal halen, en opnieuw lukte het. Zo bleek de band een kat met negen levens.

Toch heb ik de indruk dat Cut teveel wordt beoordeeld op de gigantische uitschieter die Twilight Zone nu eenmaal was. Want een echt meesterwerk kan ik deze plaat toch niet vinden. Daarvoor staat er teveel middelmatig werk op. De opvolgende single The devil made me do it is de andere uitschieter. Last of the Mohicans en Chargin' up my batteries zijn twee andere bovengemiddelde songs, maar de rest blijft daar helaas bij achter. Een ruime voldoende krijgt Cut nog wel van mij, maar dat is in aanzienlijke mate te danken aan Twilight zone.

Lol... maar ik snap je punt. Future mag er wat mij betreft nog wel bij in je lijst. Vooral live komen de nummers van dit album goed tot hun recht.

Haha. Ja, nu je het zo tegen elkaar afzet, zie ik dat ik me zelf ook schuldig maak aan dat 'teveel beoordelen op Twilight zone'.
Nou ja, die beoordeling slaat daardoor in elk geval naar de positieve kant uit...

Schellekens heeft Keeper of the flame niet geproduceerd. Dat was toch echt John Sonneveld

Ik zie dat je gelijk hebt. Opmerkelijk, want John Sonneveld is juist een meester in het vastleggen van een zware gitaarsound. Zoals hij bijvoorbeeld bewees op Bloody Buccaneers. Maar Keeper of the flame wordt net als voorganger The hole nog gedomineerd door (te) veel electronica, hetgeen het groepsgeluid niet ten goede komt. Het had ook invloed op de sfeer in de groep. Naar verluidt overwoog Cesar Zuiderwijk zelfs de Earring te verlaten, omdat hij er op beide albums nauwelijks aan te pas kwam.

Toch wil ik Shell Schellekens niet te hard afvallen. Hij had wel oor voor wat in de jaren tachtig goed klonk. En Cut is productioneel een duidelijke stap voorwaarts ten opzichte van de voorgaande albums, die dan ook redelijk low-budget tot stand gekomen waren. Maar op The hole sloeg zijn aanpak echt door naar de verkeerde kant.

Keeper of the flame is uitgebracht in een omgeving met weinig financiële middelen, dat hoor je er misschien wel aan af. Ik vind het juist een prima album met 1 van de mooiste nummers van de Earring "One Word"

Eens, erg fijne plaat.

Ik vind het gitaargeluid op Keeper of the flame ook aardig stevig trouwens. Productie is sowieso weinig mis mee. Een krapper budget zou best kunnen. Maar ik hoor dat persoonlijk niet aan het resultaat af. Het grootste euvel naar mijn idee is dat er gewoon te weinig goede songs op staan. Turn the world around werd overigens nog 'gewoon' en top 10 hit.